Uitspraken

Artikel 7:671c lid 1 BW bepaalt dat de kantonrechter op verzoek van de werknemer de arbeidsovereenkomst kan ontbinden op grond van omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen.

De kantonrechter is van oordeel dat het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst dient te worden toegewezen. Bij dat oordeel heeft meegewogen het feit dat het hier om een werknemersverzoek gaat waarbij bijzondere opzegverboden niet aan de orde zijn. Verder is van belang dat gelet op het (grond)recht van arbeidskeuze een verzoek door de werknemer in beginsel gehonoreerd dient te worden. De kantonrechter is voornemens de arbeidsovereenkomst tussen partijen te ontbinden per 1 oktober 2016.

Vervolgens dient te worden beoordeeld of in deze zaak aanleiding is voor toekenning van de transitievergoeding als bedoeld in artikel 7:673 lid 1 onder b en een billijke vergoeding als bedoeld in artikel 7:671c lid 2 onder b BW. Voor toekenning van deze vergoedingen bij ontbinding van de arbeidsovereenkomst op verzoek van de werknemer dient sprake te zijn van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever.

Volgens [verzoeker] is sprake van ernstig verwijtbaar handelen van Akzo, bestaande uit het weigeren de arbeidsovereenkomst te beëindigen en daarbij de transitievergoeding te betalen.

Uit de pleitnota leidt de kantonrechter af dat [verzoeker] teleurgesteld is in Akzo als werkgeefster, omdat Akzo niet wil meewerken aan een goede afsluiting van zijn werkbare leven. Dit terwijl hij prostaatkanker heeft, altijd goed heeft gefunctioneerd en thans 40 jaar in dienst is. Hoewel de kantonrechter begrip heeft voor de persoonlijke situatie van [verzoeker] , dient hij aan de hand van objectieve feiten te beoordelen of de door [verzoeker] gestelde verwijten zodanig zijn dat daaraan de conclusie verbonden dient te worden dat er sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Akzo.

Of de reden voor Akzo om niet tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst over te gaan uitsluitend was gelegen in het niet willen betalen van de transitievergoeding kan in het midden blijven, nu de kantonrechter van oordeel is dat ook in dat geval niet kan worden gezegd dat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de kant van Akzo. Het feit dat Akzo de arbeidsovereenkomst slapend houdt maakt niet dat er sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Akzo. Een verplichting voor Akzo om na ommekomst van twee jaar ziekte c.q. na ommekomst van de loondoorbetalingstermijn een einde te maken aan het dienstverband bestaat immers niet.

Het vorenstaande brengt met zich dat de gevorderde transitievergoeding en de gevorderde billijke vergoeding afgewezen dienen te worden.

Nu de verzochte billijke vergoeding niet zal worden toegewezen zal [verzoeker] ingevolge het bepaalde in artikel 7:686a lid 7 BW in de gelegenheid worden gesteld om het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst in te trekken binnen de hierna te noemen termijn.

Ten slotte stelt [verzoeker] dat hij op grond van zijn 40-jarig dienstverband recht heeft op een jubileumuitkering. Akzo betwist dat [verzoeker] ondanks zijn 40-jarig dienstverband recht heeft op een jubileumuitkering. Daartoe voert zij aan dat de door [verzoeker] genoten IVA-uitkering niet onder het begrip jaarinkomen in de zin van artikel 1 sub o juncto artikel 8 van de cao valt.

De kantonrechter stelt voorop dat krachtens vaste rechtspraak van de Hoge Raad bij de uitleg van een bepaling van een cao de bewoordingen waarin deze is gesteld, gelezen in het licht van de gehele tekst van die overeenkomst en een eventuele, voor derden kenbare toelichting daarop, in beginsel van doorslaggevende betekenis is. Daarbij komt het niet aan op een strikt grammaticale uitleg maar op het vaststellen van de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen waarin de bepaling is gesteld. Bij deze uitleg kunnen als - objectief kenbare - gezichtspunten onder meer betrokken worden de elders in de cao gebruikte formuleringen en de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden. Ook kan bij deze uitleg rekening worden gehouden met de kennelijke ratio en strekking van de regeling waartoe de bepaling behoort en de bedoeling van de opstellers, voor zover deze objectief, uit de tekst van de cao en de eventuele toelichting daarop voor derden kenbaar is. (o.a. HR 17 september 1993, NJ 1994, 173, HR 31 mei 2002, NJ 2003, 110, HR 20 februari 2004, NJ 2005, 493 en HR 11 november 2005, JAR 2005, 286).

Met inachtneming van dit uitgangspunt oordeelt de kantonrechter als volgt. Partijen hebben de kantonrechter niet nader geïnformeerd over de wijze waarop volgens de opstellers van de cao de betreffende artikelen moeten worden uitgelegd. Van een voor derden kenbare toelichting op de inhoud en strekking van de in deze zaak relevante artikelen is niet gebleken, zodat het bij de uitleg aankomt op de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen van de gehele cao.

De kantonrechter acht de uitleg die [verzoeker] aan de artikelen geeft minder aannemelijk dan de uitleg die Akzo daaraan geeft. De uitleg van [verzoeker] is gelet op de bewoordingen van de cao niet logisch. Uit het als bijlage 2 bij verweerschrift in het geding gebrachte afschrift van de door de bedrijfsarts opgestelde actuele oordeel d.d. 6 juli 2015 volgt dat [verzoeker] met ingang van 5 november 2014 100% arbeidsongeschikt is verklaard en hij sindsdien geen werkzaamheden (meer) voor Akzo heeft verricht. Vaststaat dat onder het begrip ‘jaarinkomen’ in de jubileumregeling van Akzo wordt verstaan het jaarinkomen in de zin van artikel 1 onder o van de cao. In artikel 8 van de cao is bepaald dat het jaarsalaris een onderdeel vormt van het jaarinkomen en dat dit salaris de beloning betreft voor in dagdienst gewerkte uren. De kantonrechter is met Akzo van oordeel dat de door [verzoeker] genoten IVA-uitkering noch de door Akzo verstrekte aanvulling daarop behoren tot het jaarsalaris in de zin van de cao. Bovendien is niet gesteld of gebleken dat de IVA-uitkering of de aanvulling van Akzo zijn aan te merken als een persoonlijke toeslag of verlofcompensatietoeslag in de zin van artikel 14.1.4. cao of een bijzondere beloning als bedoeld in artikel 8.1.4. van de cao. Daarom is niet komen vast te staan dat de IVA-uitkering of de aanvulling van Akzo kunnen worden aangemerkt als jaarinkomen in de zin van de cao. Het vorenstaande brengt met zich dat [verzoeker] geen aanspraak heeft op de gevorderde jubileumuitkering. De vordering zal dan ook worden afgewezen.

Gelet op de uitkomst van de zaak is de kantonrechter van oordeel dat het redelijk is dat partijen ieder hun eigen kosten dragen. Indien [verzoeker] het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst intrekt, zal hij in de proceskosten van Akzo worden veroordeeld. Deze kosten zullen in dat geval worden vastgesteld op € 400,00 salaris gemachtigde.