Uitspraken

De kantonrechter stelt allereerst vast dat niet is gebleken dat het onderhavige verzoek verband houdt met een opzegverbod als bedoeld in artikel 7:670, leden 1 tot en met 4 en 10 van het BW, of enig ander verbod tot opzegging van de arbeidsovereenkomst. Derhalve komt de kantonrechter toe aan een inhoudelijke beoordeling van het verzoek.

De kantonrechter stelt bij de beoordeling voorop dat uit artikel 7:669 lid 1 BW in verbinding met artikel 7:671b lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van [B] binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In artikel 7:669 lid 3 BW is nader omschreven wat onder een redelijke grond moet worden verstaan. Bij regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van 23 april 2015 (Stcrt. 2015/12685) zijn daarvoor nadere regels gesteld (Ontslagregeling).

[A] Security verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van artikel 7:669 lid 3 onderdeel g en/of h BW en stelt ter onderbouwing van het verzoek dat de arbeidsrelatie met [B] is verstoord. De kantonrechter stelt voorop dat, alvorens een ontbinding op vorenbedoelde grond kan worden toegewezen, meer dan aannemelijk dient te zijn dat er sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, die zodanig is dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Aldus dient de kantonrechter ervan overtuigd te zijn dat een vruchtbare samenwerking tussen partijen niet meer tot de mogelijkheid behoort. Gelet op de ingrijpende gevolgen van een ontbinding van de arbeidsovereenkomst voor een werknemer mag niet al te snel worden aangenomen dat niet meer van de werkgever kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Op basis van hetgeen partijen in hun processtukken hebben geschreven alsmede op basis van het verhandelde ter zitting, is de kantonrechter niet tot de overtuiging gekomen dat een vruchtbare samenwerking tussen partijen onmogelijk is. Weliswaar heeft [A] Security een drietal incidenten aan haar verzoek ten grondslag gelegd, op basis waarvan zij meent dat dat de arbeidsrelatie is verstoord, doch zoals hierna zal blijken, deelt de kantonrechter die opvatting niet.

[A] Security stelt dat de arbeidsrelatie is verstoord, omdat [B] nergens meer te werk kan worden gesteld. Ter onderbouwing van die stelling heeft [A] Security in de eerste plaats gewezen op een incident van 3 januari 2017, waarbij [B] volgens [A] Security in strijd met het protocol heeft gehandeld. Dit heeft ertoe geleid dat Acuutzorg geen vertrouwen meer had in [B] en dat [B] niet meer te werk kon worden gesteld bij Acuutzorg.

De slotsom van al het voorgaande is dan ook dat naar het oordeel van de kantonrechter niet is komen vast te staan dat de arbeidsverhouding tussen partijen is verstoord in die mate dat van [A] Security niet meer kan worden verlangd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Weliswaar zijn partijen in een impasse over de vraag waar [B] te werk moet worden gesteld, maar dit betreft een omstandigheid die voor rekening en risico van [A] Security dient te komen. Daarbij merkt de kantonrechter op dat tijdens de mondelinge behandeling is gebleken dat er mogelijkheden zijn om [B] tijdelijk en op oproep elders te werk te stellen. Dat dit geen ideale situatie is, maakt hetgeen hiervoor is overwogen, niet anders.

Subsidiair heeft [A] Security verzocht de arbeidsovereenkomst te ontbinden vanwege andere omstandigheden dan die genoemd in artikel 7:669 lid 3 a tot en met g BW die zodanig zijn dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Voor een geslaagd beroep op deze zogenaamde ‘h-grond’ moet volgens de Memorie van Toelichting sprake zijn van bijvoorbeeld een situatie van detentie, illegaliteit of het niet beschikken over een tewerkstellingsvergunning, een voetbaltrainer die wordt ontslagen wegens tegenvallende resultaten of een manager met wie verschillen van inzicht bestaan over het te voeren beleid. De h-grond is niet bedoeld voor het repareren van een op één van de andere gronden onvoldoende onderbouwd ontslag of voor het ‘bij elkaar vegen’ van meerdere onvoldragen gronden, om samen een voldragen grond te vormen.
De feiten en omstandigheden die [A] Security voor haar beroep op deze grondslag aanvoert, namelijk dat de arbeidsovereenkomst een lege huls is geworden is in de kern genomen hetzelfde als hetgeen zij ter onderbouwing van de ‘g-grond’ heeft aangevoerd. Er is bijgevolg geen sprake van ‘andere omstandigheden’, maar van een ‘reparatie’ dan wel ‘bij elkaar vegen’. De verzochte ontbinding van de arbeidsovereenkomst kan alleen daarom al niet op deze grond worden toegewezen.

[B] heeft, in het geval de ontbinding van de arbeidsovereenkomst wordt afgewezen, verzocht om voor recht te verklaren dat hij aanspraak maakt op 330 verlofuren. [B] onderbouwt zijn verzoek door te stellen dat hij vanaf 2011 recht heeft gehad een zogenoemde feestdagencompensatie op grond van de cao. Zonder een nadere onderbouwing en zonder het overleggen van de bewuste cao-bepaling over de in het geding zijnde jaren, stelt [B] dat in 2016 zes feestdagen op een doordeweekse dag vielen (hetgeen 45,6 uur zou betreffen), en hij over de voorgaande jaren tot aan 2011 dus nog aanspraak maakt op nog 330 verlofuren. Hoewel gevraagd, kon de gemachtigde van [B] tijdens de mondelinge behandeling geen deugdelijke en begrijpelijke toelichting geven hoe tot vorenbedoelde aanspraak wordt gekomen. Zonder een dergelijke toelichting of deugdelijke onderbouwing van het verzoek, ziet de kantonrechter geen enkele grond om de verzochte verklaring voor recht te kunnen toewijzen. Aldus dient dit verzoek, bij gebrek aan een voldoende onderbouwing en bij gebrek aan een deugdelijke grondslag, te worden afgewezen.

Ten aanzien van de loonvordering, voor zover die ziet op betaling van salaris ter hoogte van € 157,11 bruto en terzake achterstallige reiskosten ter hoogte van € 19,80 netto is die vordering door [A] Security erkend. Derhalve zal dit verzoek worden toegewezen. De daarover verzochte wettelijke verhoging en de wettelijke rente zal worden toegewezen op de hierna te vermelden wijze.

De verzoeken worden nagenoeg over en weer afgewezen. Partijen zijn over en weer in het ongelijk gesteld. In die omstandigheid ziet de kantonrechter aanleiding de proceskosten tussen partijen te compenseren, in die zin dat iedere partij haar eigen kosten draagt.