Uitspraken

Allereerst wijst de officier van justitie op het gegeven dat in het onderhavige opsporingsonderzoek de telefoons en diverse elektronische gegevensdragers van verdachte door opsporingsambtenaren digitaal zijn onderzocht, zonder uitdrukkelijke tussenkomst van een officier van justitie. Dit levert volgens de officier van justitie een onherstelbaar vormverzuim op. Zij geeft aan dat zij wel met de politie contact heeft gehad over dit onderzoek en had men zich destijds gerealiseerd dat een uitdrukkelijke bemoeienis van de officier van justitie hiermee vereist was, zij, gelet op de feiten en omstandigheden die toen bekend waren, zij zonder meer de opdracht tot onderzoek zou hebben gegeven. De consequentie hiervan is volgens de officier van justitie dat kan worden volstaan met de enkele vaststelling dat sprake is van een onherstelbaar vormverzuim.

Voorts kan volgens de officier van justitie worden vastgesteld dat bij de dochter van verdachte (hierna: [slachtoffer 1] ), naar aanleiding van een melding van de moeder van verdachte (hierna: [moeder verdachte] ), op 2 augustus 2016 verstikkingsverschijnselen, petechiën genoemd, en oogwitbloedingen zijn vastgesteld, welk letsel past bij verwurging. Door het NFI is vervolgens vastgesteld dat de aanwezigheid van veel petechiën, op de desbetreffende delen van het hoofd en het halsgebied, zeer suspect is voor een heftig doorgemaakt incident bestaande uit afvloedbelemmering van bloed uit het hoofd in het kader van omsnoerend en/of samendrukkende krachtinwerking(en) op de hals. Voorts stelt het NFI vast dat een medische oorzaak en slapen met het gezicht onder, op of in een kussen als uitgesloten kan worden beschouwd als oorzaak voor de petechiën verspreid over het hoofd vanaf de hals rechts/zijwaarts en van de 2 oogwitbloedingen links. Volgens de officier van justitie staat daarmee vast dat [slachtoffer 1] op 2 augustus 2016 letsel in de vorm van petechiën en oogwitbloedingen had die zijn veroorzaakt door verwurging, al dan niet in combinatie met verstikking/smoren. Het NFI verklaart voorts dat petechiën vrijwel direct tot na hooguit enkele minuten verspreid over het gelaat zichtbaar kunnen worden en dat deze doorgaans verdwijnen binnen 3 tot 7 dagen. Voorts verklaart het NFI dat minimaal 15 seconden moet worden gewurgd of gesmoord alvorens petechiën zichtbaar worden, maar dat de dood bij een kind zeer snel kan intreden (seconden) bij samendrukkend en/of omsnoerend geweld op de hals, als daarbij reflexmatige hartritmestoornis optreedt. Het is dus meer geluk dan wijsheid dat [slachtoffer 1] nog leeft en het slechts is gebleven bij een poging, aldus de officier van justitie.

Vervolgens stelt de officier van justitie vast dat beide kinderen zonder letsel zijn gaan slapen op 31 juli 2017 en hoogstwaarschijnlijk tot 3.27 uur geen letsel hadden. De officier van justitie concludeert dat tussen 30 juli 2016 om 20.50 uur en 31 juli 2016 om 14.05 uur is geprobeerd [slachtoffer 1] te wurgen, al dan niet in combinatie met verstikken/smoren, waardoor de geconstateerde petechiën en oogwitbloedingen zijn veroorzaakt. Uit de opgenomen telefoongesprekken met [moeder verdachte] , [naam 1] en [vader slachtoffers] , de mails aan [naam 2] en getuige [getuige 1] , de door verdachte gemaakte foto van de slapende kinderen en haar eigen verklaring omtrent het wakker worden in de ochtend van 31 juli 2016 rond 6, 8 en 10 uur, blijkt dat verdachte de hele nacht op haar kamer, bij haar kinderen aanwezig was.

Het door verdachte geschetste alternatieve scenario dat [naam 3] de kinderen zou hebben geprobeerd te wurgen toen hij verdachte wat snacks bracht op haar kamer, acht de officier van justitie niet aannemelijk. Er zijn geen feiten en omstandigheden naar voren gekomen die kunnen bevestigen dat er een derde persoon in de kamer is geweest van verdachte en haar kinderen. Hiermee staat het voor de officier van justitie vast dat verdachte degene is geweest die haar eigen dochter heeft geprobeerd te verwurgen, al dan niet in combinatie met verstikken/smoren.

Dat sprake is geweest van opzet op de dood blijkt volgens de officier van justitie uit de aangetroffen afscheidsbrief waarin verdachte onder andere aangeeft dat ze “met de kids over jullie ([moeder verdachte] en [vader slachtoffers]) zal waken”. Bovendien verklaart [vader slachtoffers] dat [moeder verdachte] op 1 augustus 2016 tegen hem heeft gezegd dat verdachte op 30 juli 2016 tegen haar had gezegd dat ze er een einde aan wilde maken en dat ze de kinderen daarin mee zou nemen.

Uit dit alles kan volgens de officier van justitie worden vastgesteld dat het plan om uit het leven te stappen, samen met haar kinderen, zich die avond langzaam heeft gevormd bij verdachte. In combinatie met het feit dat [slachtoffer 1] minimaal 15 seconden is gewurgd, al dan niet in combinatie met verstikken/smoren, blijkt niet alleen het opzet op de dood, maar ook de voorbedachte raad, zodat volgens de officier van justitie het onder feit 1 primair tenlastegelegde, de poging tot moord op [slachtoffer 1] , wettig en overtuigend kan worden bewezen.

Van vrijwillige terugtred is niet gebleken, er zijn geen aanknopingspunten voor.

Ten aanzien van feit 2, betreffende de zoon van verdachte ( [slachtoffer 2] ), vordert de officier van justitie vrijspraak voor het primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde, omdat daarvoor onvoldoende wettig bewijsmateriaal beschikbaar is.

Het meest subsidiaire, de mishandeling, kan volgens de officier van justitie wel wettig en overtuigend worden bewezen. De toxicoloog van het NFI concludeert dat in het haar van [slachtoffer 2] pregabaline is aangetoond en dat dit het werkzame bestanddeel van Lyrica is. De meest voorkomende bijwerking van pregabaline is duizeligheid. Kinderen kunnen wankel gaan lopen bij gebruik van Lyrica en Lyrica mag niet worden toegepast bij kinderen. Vaststaat dat er Lyrica in huis was bij verdachte. Uit de bewijsmiddelen blijkt dat verdachte slordig omging met haar medicatie en dat er op 31 juli 2016 een leeg zakje waar de Lyrica in had gezeten op tafel lag. De officier van justitie concludeert dat [slachtoffer 2] wankel liep als gevolg van Lyrica en dat dit tussen 30 juli 2016 om 22.10 uur en 31 juli 2016 om 9.55 uur moet zijn toegediend.

Aangezien reeds is vastgesteld dat verdachte de enige persoon is die bij haar kinderen is geweest tussen 30 juli 2016 om 20.50 uur en 31 juli 2016 om 14.05 uur, waarbinnen ook bovengenoemde periode valt, kan het niet anders dan dat verdachte de bij [slachtoffer 2] aangetroffen Lyrica aan [slachtoffer 2] heeft toegediend in de bewuste nacht/ochtend. Onder toedienen valt ook het zodanig rond laten slingeren van medicijnen door verantwoordelijken dat deze binnen het bereik van zeer jonge kinderen komen en zij dit zelf innemen. Het is een feit van algemene bekendheid dat medicijnen op recept niet mogen worden toegediend aan anderen, laat staan aan kinderen, omdat de effecten hiervan schadelijk kunnen zijn. Ook verdachte was zich hiervan bewust, aangezien zij een tijd lang is gecontroleerd vanuit Anacare op het goed opbergen van de medicijnen. Verdachte had dan ook, volgens de officier van justitie, voorwaardelijk opzet op het mishandelen van [slachtoffer 2] door het toedienen van Lyrica. Op grond hiervan acht de officier van justitie feit 2, meest subsidiair, wettig en overtuigend bewezen, met dien verstande dat van het onderdeel “verwurging/verstikking” moet worden vrijgesproken.

In de kern komt het standpunt van verdachte erop neer dat zij weliswaar haar herinneringen aan 31 juli 2016 kwijt is, maar dat zij haar kinderen nooit iets aan zou doen. De verdediging bepleit dan ook allereerst volledige vrijspraak. Niet kan worden uitgesloten dat iemand anders dan verdachte [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] iets heeft aangedaan. Vóór verdachte pleit dat zij zich strijdvaardig toonde in de nacht van 30 op 31 juli 2016 in haar communicatie met onder meer [vader slachtoffers] ze wilde vechten tegen de uithuisplaatsing. Dat strookt niet met de verweten poging tot moord of doodslag in die nacht. Feit is dat niet uit het dossier blijkt op welk moment [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] iets werd aangedaan. Er moet dus getwijfeld worden over de vraag of verdachte de enige was die in de bewuste nacht bij haar kinderen is geweest en aldus over de vraag of verdachte degene was die de tenlastegelegde feiten heeft gepleegd. De verdediging merkt op dat bij twijfel vrijspraak dient te volgen.

Ten aanzien van feit 2 merkt de verdediging op dat de toediening van Lyrica of een andere niet lichaamseigen stof bij [slachtoffer 2] niet uit het strafdossier blijkt. Volgens de toxicoloog is het niet mogelijk uitspraken te doen over de blootstelling aan Lyrica in de drie maanden voordat het haar werd afgenomen bij [slachtoffer 2] . Er is dus geen hard bewijs voor de stelling dat [slachtoffer 2] in het weekend van 30 en 31 juli 2016 werd blootgesteld aan Lyrica. De Lyrica in het haar van [slachtoffer 2] moet dus het gevolg zijn van een inname van Lyrica vóór 20 juli 2016, of van een externe besmetting door verontreiniging van het haar van buitenaf. De verklaring van getuige [getuige 2] dat de kinderen wankel liepen, is voor wat betreft [slachtoffer 2] veel minder duidelijk dan wat betreft [slachtoffer 1] . Zo viel [slachtoffer 2] niet om, maar zou hij enkel niet stabiel hebben gelopen en zich tijdens het staand eten van een bakje yoghurt vastgehouden hebben aan een tafel, hetgeen niet vreemd is voor een kind van 2,5 jaar oud. Daarnaast blijkt niet uit het dossier dat sprake is geweest van verwurging of verstikking van [slachtoffer 2] . Ook is niet gebleken van strafbare voorbereidingshandelingen die bestaan uit het voorhanden hebben van Lyrica met de bestemming om daarmee een misdrijf te begaan: verdachte had de medicatie immers voorhanden in verband met haar eigen medische klachten. De verdediging concludeert dan ook dat alle onder 2 tenlastegelegde feiten niet bewezen kunnen worden.

Voorts stelt de verdediging zich op het standpunt dat, mocht de rechtbank oordelen dat [slachtoffer 2] wél Lyrica werd toegediend, deze toediening geen begin van uitvoering behelst die voor de strafbare poging tot een misdrijf vereist is. Het enkel toedienen van een kleine hoeveelheid Lyrica leidt niet tot het intreden van de dood of van zwaar lichamelijk letsel: dit blijkt al uit het feit dat [slachtoffer 2] niets heeft overgehouden aan de toediening van Lyrica. Nu niet bekend is hoeveel Lyrica zou zijn toegediend en niet bekend is bij welke hoeveelheid Lyrica bij kinderen de dood of zwaar lichamelijk letsel kan worden veroorzaakt, kan niet worden gesteld dat de toediening van Lyrica naar haar uiterlijke verschijningsvorm moet worden beschouwd als te zijn gericht op de voltooiing van het voorgenomen misdrijf om [slachtoffer 2] om het leven te brengen of zwaar lichamelijk letsel te bezorgen. De onder 2 als poging tenlastegelegde feiten kunnen niet bewezen worden.

De verdediging stelt zich verder op het standpunt dat het nog maar de vraag is of toediening van Lyrica kan worden gekwalificeerd als een mishandeling. Het gaat om toediening van een medicijn waarvan niet kan worden vastgesteld dat dit in een overdosis is gebeurd. Bovendien gaat het om een medicijn waarop kinderen niet slechter reageren dan volwassenen. Volgens de raadsman kan op basis van het dossier niet worden vastgesteld dat [slachtoffer 2] pijn heeft gehad naar aanleiding van deze toediening, laat staan dat hij er letsel aan heeft overgehouden. De duizeligheid, waarover getuige [getuige 2] heeft verklaard, is niet aan te merken als een benadeling van de gezondheid. Daarbij is van belang dat – zeker een lichte vorm van – duizeligheid ongevaarlijk is en vanzelf verdwijnt. Het ‘een beetje duizelig maken’ van een ander kan niet als mishandeling worden gekwalificeerd en ook daarom dient vrijspraak voor dit feit te volgen.

Subsidiair stelt de verdediging zich op het standpunt dat ontslag van alle rechtsvervolging dient te volgen, nu – mocht er vanuit worden gegaan dat verdachte haar kinderen wilde doden – sprake is geweest van vrijwillige terugtred. Niet is gebleken van enige externe prikkel die ertoe heeft geleid dat verdachte haar poging heeft gestaakt. Het moet dan ook zo zijn geweest dat verdachte zich tijdens de verwurging of verstikking van [slachtoffer 1] vrijwillig heeft bedacht: zij is vrijwillig tot inkeer gekomen.

Ten aanzien van het door de officier van justitie benoemde vormverzuim, refereert de verdediging zich aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank 1

De rechtbank vangt aan met de toetsing van het reeds door de officier van justitie geconstateerde vormverzuim. Een groot aantal processen-verbaal in het strafdossier is immers opgemaakt naar aanleiding van en door de bevindingen die voortvloeien uit de berichten en telefoongesprekken die met de onderzochte telefoons zijn verstuurd en gevoerd.

Uit de uitspraak van de Hoge Raad van 4 april 2017 (ECLI:NL:HR:2017:584) volgt dat indien onderzoek (bijvoorbeeld naar smartphones) slechts bestaat uit het raadplegen van een gering aantal opgeslagen of beschikbare gegevens, de daarmee samenhangende inbreuk op de persoonlijke levenssfeer als beperkt kan worden beschouwd, waardoor de algemene bevoegdheid van opsporingsambtenaren, zoals neergelegd in de artikelen 94 juncto 95 en 96 van het Wetboek van Strafvordering daarvoor voldoende legitimatie is. Uit dit arrest volgt echter ook dat indien het onderzoek zó verstrekkend is dat een min of meer compleet beeld is verkregen van bepaalde aspecten van het persoonlijk leven van de gebruiker van de – in dit geval – smartphone, dat onderzoek jegens verdachte onrechtmatig kan zijn, indien het onderzoek heeft plaatsgevonden zonder tussenkomst van een officier van justitie. In het bijzonder, wanneer het gaat om onderzoek van alle opgeslagen of beschikbare gegevens met gebruikmaking van technische hulpmiddelen, zoals in dit geval is gebeurd door de applicatie ‘UFED-reader’ in te zetten.

In dit geval is, hetgeen ook niet door de verdediging wordt betwist, voorafgaand aan het geven van de toegangscodes van de in beslag genomen telefoons van verdachte, contact geweest tussen het onderzoeksteam en de officier van justitie en is door de officier van justitie beslist dat als verdachte haar codes niet zou geven, de telefoons naar het NFI zouden zijn gestuurd voor nader (destructief) onderzoek. De officier van justitie heeft duidelijk gemaakt dat haar streven er volledig op was gericht om de toestellen te laten onderzoeken. Zo destijds het arrest van de Hoge Raad reeds bekend zou zijn geweest, had zij zeker de opdracht gegeven. Zij was immers bereid tot destructief onderzoek.

De rechtbank stelt vast dat geen sprake is geweest van tussenkomst van een officier van justitie als bedoeld in voornoemd arrest. Daarmee staat vast dat sprake is van een vormfout. De rechtbank stelt vast dat deze schending aan te merken is als een onherstelbaar vormverzuim, zoals bedoeld in artikel 359a, van het Wetboek van Strafvordering: de telefoons zijn onderzocht en de gesprekken zijn uitgelezen en veiliggesteld. Gelet op de verdenking van poging tot moord op beide kinderen en het relaas van de officier van justitie is evident dat, zou de officier van justitie wel zijn verzocht om een officiersbevel, zij zonder meer zou hebben bepaald dat een dergelijk ingrijpend onderzoek naar de op de telefoons en op de diverse elektronische gegevensdragers opgeslagen gegevens moest worden verricht. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding tot toepassing van een concreet rechtsgevolg aan het vormverzuim. De rechtbank zal dan ook volstaan met de enkele constatering van het verzuim.

Feit 1

Uit het proces-verbaal verhoor getuige [getuige 3]2 blijkt dat zij en haar vriend [naam 4] rond 21.15 uur de kamer van verdachte bij Anacare (te Echt-Susteren) hebben verlaten en dat zij [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] toen nog hebben gezien. Getuige [getuige 3] rapporteert geen letsel bij de kinderen. Uit het proces-verbaal Whatsapp-gesprek [verdachte] en [vader slachtoffers]3 blijkt dat verdachte op meerdere momenten gedurende de avond en de nacht van 30 op 31 juli 2016, tot 3.28 uur, want op dat moment verstuurt verdachte een foto naar [vader slachtoffers] waarop twee personen zichtbaar zijn, Whatsapp-contact heeft gehad met [vader slachtoffers] . Uit het proces-verbaal Whatsapp-foto’s van 31 oktober 20164 blijkt dat de twee personen op deze foto [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zijn en dat zij samen in bed liggen te slapen. De rechtbank stelt vast dat verdachte in de Whatsapp-gesprekken die zij met [vader slachtoffers] voert gedurende die avond en nacht (van 30 op 31 juli 2016) géén letsel ter sprake brengt dat zij geconstateerd zou hebben bij [slachtoffer 1] dan wel [slachtoffer 2] .

Uit het proces-verbaal Call Recorder 22-03-185, blijkt dat verdachte in een telefoongesprek met haar moeder vertelt dat ze het letsel, bestaande uit ‘dat rooie’ en ‘het rooie in de ogen’, in de ochtend, toen ze [slachtoffer 1] uit belde haalde, constateerde. Uit het proces-verbaal van verhoor getuige [getuige 2]6 (stagiair bij Anacare) blijkt dat [verdachte] tegen [getuige 2] heeft verklaard dat ze al om 8.00 uur wakker waren (de rechtbank begrijpt: verdachte en de kinderen).

Uit de rapportage van het Forensisch medisch onderzoek inzake [slachtoffer 1]7 blijkt dat bij [slachtoffer 1] in het gelaat en op de rechter en linkerzijde van de hals onder de oren diffuus verspreide puntvormige bloeduitstortingen in de huid zichtbaar waren en dat er in het linkeroog subconjunctivale bloedingen zichtbaar waren. Uit het rapport blijkt dat dit letsel kan ontstaan door onder andere strangulatie en is de combinatie van diffuus verspreide puntvormige bloeduitstortingen in het gelaat en de subconjunctivale bloedingen in het linkeroog zeer verdacht voor een niet-accidentele oorzaak.

Uit de rapportage van het medisch forensisch onderzoek door het NFI8 blijkt dat de combinatie van het aantal, de verspreiding en de clustering van petechiën vanaf de hals over het hoofd en mogelijk de twee oogwitbloedingen links, op 2 augustus 2016 bij [slachtoffer 1] zonder onderliggende medische aandoening, zeer suspect is voor doorgemaakte afvloedbelemmering van aderlijk bloed van het hoofd gedurende enige tijd (waarschijnlijk minimaal 15 seconden). Voorts blijkt uit het rapport dat een gemelde toedracht, betreffende (lang) in of onder een kussen slapen geen verklaring is voor het ontstaan van de petechiën en oogwitbloedingen. Op basis van de literatuur wordt ervan uitgegaan dat er minstens circa 15-30 seconden afvloedbelemmering van bloed in het hoofd moet zijn geweest, alvorens petechiën vrijwel direct tot na hooguit enkele minuten verspreid over het gelaat zichtbaar kunnen worden. Een medische oorzaak, slapen met het gezicht onder, op of in een kussen, dragen/vastpakken van het kind kunnen, aldus het NFI, als uitgesloten worden beschouwd als oorzaak voor de petechiën verspreid over het hoofd vanaf de hals rechts/zijwaarts, en van de twee oogwitbloedingen links. Het NFI concludeert op pagina 14 van het rapport dat de aanwezigheid van veel petechiën, op de desbetreffende delen van het hoofd/halsgebied, zeer suspect is voor een heftig doorgemaakt incident bestaande uit afvloedbelemmering van bloed uit het hoofd in het kader van omsnoerende en/of samendrukkende krachtsinwerking(en) op de hals.

Nu geenszins uit het strafdossier blijkt dat er tussen 3.28 uur (het laatste moment waarop geen aanknopingspunt bestaat dat er letsel te zien was bij een van de kinderen) en 08.00 uur (het tijdstip waarop verdachte zelf ‘dat rooie’ en ‘het rooie in de ogen’ bij [slachtoffer 1] meldt) iemand anders bij verdachte en de kinderen in de kamer aanwezig is geweest, stelt de rechtbank vast dat in de periode dat het letsel is ontstaan en zichtbaar is geworden enkel verdachte en de kinderen in de kamer van verdachte aanwezig zijn geweest.

Op grond daarvan stelt de rechtbank ook vast dat het letsel dat bij [slachtoffer 1] is geconstateerd en dat is ontstaan door een omsnoerende en/of samendrukkende krachtsinwerking(en) op de hals, door verdachte is toegebracht. De verklaring van verdachte dat [naam 3] moet hebben getracht [slachtoffer 1] te wurgen, wordt op geen enkele wijze door enig bewijsmiddel ondersteund, zodat de rechtbank dit alternatieve scenario dat door verdachte is aangedragen niet aannemelijk acht.

Nu uit dezelfde, eerdergenoemde, rapportage van het NFI9 blijkt dat de dood bij verwurging van een kind zeer snel kan intreden (seconden) bij samendrukkend en/of omsnoerend geweld op de hals, staat op grond hiervan, in combinatie met het feit dat de petechiën ontstaan bij een afvloedbelemmering van aderlijk bloed van het hoofd gedurende waarschijnlijk minimaal 15 seconden, vast dat verdachte bij [slachtoffer 1] minimaal 15 seconden de hals heeft omsnoerd en/of samengedrukt.

Voorts stelt de rechtbank vast dat er een afscheidsbrief10 is aangetroffen, geschreven door verdachte, gericht aan [moeder verdachte] en [vader slachtoffers] en waarin zij aangeeft dat zij ‘met de kinderen zal waken’ over [moeder verdachte] en [vader slachtoffers] .

Naar het oordeel van de rechtbank is, gelet op het bovenstaande, wettig en overtuigend bewezen dat verdachte omstreeks de periode van 30 juli 2016 tot en met 31 juli 2016 op haar kamer bij Anacare in de gemeente Echt-Susteren, door [slachtoffer 1] te verwurgen en/of te verstikken heeft getracht haar opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven. Dat de afscheidsbrief grotendeels een songtekst bevat, maakt dat niet anders. Door de persoonlijke toevoeging heeft verdachte die tekst tot haar afscheid gemaakt.

Feit 2

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het primair tenlastegelegde, nu niet kan worden bewezen dat verdachte Lyrica aan [slachtoffer 2] heeft toegediend dan wel heeft getracht hem te verwurgen of verstikken, met het voorgenomen doel hem te doden.

Voorts zal de rechtbank verdachte vrijspreken van het subsidiair tenlastegelegde, nu niet kan worden bewezen dat er een relatie bestaat tussen de toediening van de Lyrica en het opzettelijk van het leven willen beroven van [slachtoffer 2] . Ook voor het verwurgen of verstikken van [slachtoffer 2] ontbreekt wettig en overtuigend bewijs.

Verder zal de rechtbank verdachte vrijspreken van het meer subsidiair tenlastegelegde, nu niet kan worden bewezen dat verdachte opzet heeft gehad op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan [slachtoffer 2] , door hem Lyrica toe te dienen, dan wel hem te verwurgen of te verstikken.

Uit de verklaring van getuige [getuige 2]11 blijkt, zakelijk weergegeven, het volgende:

Ik was op 31 juli 2016 omstreeks 10.00-10.15 uur op de kamer (bij Anacare, te Echt-Susteren) van [verdachte] (de rechtbank begrijpt: verdachte). Ik zag dat [slachtoffer 1] raar liep, alsof ze alcohol op had. Ik zag dat [slachtoffer 1] niet stabiel liep en haar evenwicht niet kon bewaren. Ik zag vervolgens ook dat [slachtoffer 2] hetzelfde liep, ook onstabiel en hij kon zijn evenwicht ook niet bewaren. [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] liepen richting het woongedeelte. Ik zag dat [slachtoffer 1] ondertussen al twee of drie keer was gevallen. [slachtoffer 2] hield zich met één hand vast aan de salontafel om niet om te vallen.

Uit de verklaring van getuige [getuige 4]12 (begeleidster van verdachte bij Anacare) blijkt, zakelijk weergegeven, het volgende:

Over het medicijngebruik van verdachte kan ik verklaren dat ze dit in eigen beheer deed. We moesten er steeds op hameren dat ze deze fatsoenlijk opruimde en buiten het bereik van de kinderen hield. Maar moeder ( [verdachte] ) keek daar niet zo nauw naar om. Voor wat betreft de kinderen, weet ik dat de medicijnen te pas en te onpas werden toegediend. De medicijnen bewaarde ze overal en nergens op haar kamer. Ze liet die slingeren.

Uit het Milieuonderzoek Pro Justitia van 27 maart 2017 blijkt, zakelijk weergegeven, het volgende:

Op 30-9-15 had [slachtoffer 1] een leeg medicatiedoosje vast, zo merkte de begeleiding op. Betrokkene (verdachte) zei desgevraagd dat ze geen medicatie meer liet rondslingeren. De begeleiding zag echter meerdere medicatiestrips verspreid door de woonruimte liggen. […] De begeleiding gaf verdachte een afsluitbare bak voor de medicatie, hiervan maakte ze echter geen gebruik.

Uit het toxicologisch rapport13 is gebleken dat pregabaline in de haren van [slachtoffer 2] is aangetroffen. Voorts blijkt uit het rapport dat pregabaline het werkzame bestanddeel van Lyrica is en dat de meest voorkomende bijwerking van pregabaline duizeligheid is.

Uit het proces-verbaal van bevindingen14 is gebleken dat bij verdachte op de kamer diverse strippen Lyrica zijn aangetroffen.

De rechtbank stelt vast dat verdachte meerdere malen door de begeleiding is geconfronteerd met het feit dat zij medicatie liet rondslingeren, dat Lyrica is aangetroffen op de kamer van verdachte, dat bij [slachtoffer 2] pregabaline – de werkzame stof van Lyrica – is aangetroffen en dat [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] wankel liepen, hetgeen een van de (meest voorkomende) bijwerkingen is van Lyrica. Daarmee staat niet vast dat verdachte de Lyrica bewust heeft toegediend aan [slachtoffer 2] , maar de rechtbank ziet in het voorgaande voldoende wettig en overtuigend bewijs van de mishandeling van [slachtoffer 2] door verdachte nu zij door het willens en wetens laten rondslingeren van de Lyrica bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat [slachtoffer 2] het medicijn tot zich zou nemen, met de bijwerkingen van het medicijn tot gevolg. Hoewel met de duizeligheid die bij [slachtoffer 2] is geconstateerd niet vaststaat dat [slachtoffer 2] daarvan ook pijn heeft ondervonden en niet gebleken is dat [slachtoffer 2] er letsel aan heeft overgehouden, staat voor de rechtbank wel vast dat verdachte door dermate onverantwoord te handelen bij [slachtoffer 2] een min of meer hevige onlust veroorzakende gewaarwording in of aan het lichaam, hetgeen mishandeling impliceert, heeft teweeggebracht.

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

Feit 1

omstreeks de periode van 29 juli 2016 tot en met 2 augustus 2016, in de gemeente Echt-Susteren, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer 1] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven, met dat opzet en met die voorbedachten rade Van der Veen meermalen, althans eenmaal, heeft gewurgd en/of heeft verstikt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Feit 2

in de periode van 29 juli 2016 tot en met 2 augustus 2016 in de gemeente Echt-Susteren haar kind, [slachtoffer 2] , heeft mishandeld door voornoemde Van der Veen, althans een niet lichaamseigen stof toe te dienen.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.