Uitspraken

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd aan de verdachte op te leggen een gevangenisstraf van 32 maanden waarvan tien maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren en met de bijzondere voorwaarden zoals deze zijn voorgesteld door de reclassering in het rapport van 17 mei 2017.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft verzocht om bij de oplegging van de straf te laten meewegen dat verdachte verminderd toerekeningsvatbaar moet worden geacht. Hij dient te worden behandeld bij NIFP De Horst en wil daar ook aan meewerken. Voorts stelt de raadsvrouw dat in positieve zin rekening dient te worden gehouden met het feit dat sprake is van een matig recidiverisico, dat de verdachte – uit eigen beweging – een gesprek heeft aangevraagd met het slachtoffer en dat op zijn strafblad alleen oude veroordelingen staan. Ook het feit dat verdachte een fulltime baan heeft en zijn schulden aflost, dient in zijn voordeel te spreken.

De raadsvrouw heeft verzocht een gevangenisstraf op te leggen voor de duur van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. Zij heeft voorts verzocht om daarbij de maximale taakstraf op te leggen. Daarnaast heeft zij verzocht de vordering tot opheffing van het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis af te wijzen.

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Verdachte heeft na een woordenwisseling met zijn collega over zijn werkzaamheden als glazenwasser deze collega met een stalen telescoopstok geslagen. De verdachte heeft niet een keer met de stok geslagen maar zelfs twee keer, waarbij hij de tweede keer de punt van de stok als het ware stootte tegen het hoofd van het slachtoffer terwijl deze op de grond lag. Het slachtoffer heeft hierdoor ernstig letsel aan zijn hoofd opgelopen, namelijk een schedelbreuk met een impressie op de hersenen en daaronder gelegen bloedproppen. Hij heeft meerdere dagen in het ziekenhuis gelegen en is inmiddels weer aan het werk, maar voelt zich nog steeds niet helemaal de oude. Het heeft een enorme impact op zijn leven en dat van zijn familie gehad. Er mag van geluk worden gesproken dat het letsel niet veel ernstiger of mogelijk zelfs fataal is geweest, maar dat is niet aan verdachte te danken.

Zelfs als het zo is, zoals verdachte naar voren heeft gebracht, dat het slachtoffer hem flink aan het uitfoeteren was - en dat zou gelet op de verklaring van een getuige best zo kunnen zijn - dan nog mag dat niet leiden tot zulk excessief geweld als verdachte heeft gebruikt. Het was, kort gezegd, een onverwachte en buitensporige reactie, waarbij hij het slachtoffer geen enkele mogelijkheid gaf zichzelf te verdedigen. En dat terwijl de woordenwisseling net was afgelopen. Wat verdachte heeft gedaan, is een ernstig feit. Zoiets moet hij niet nog eens doen.

Uit het psychologisch onderzoek is gebleken dat er bij verdachte sprake is van agressieregulatieproblematiek samenhangend met zijn persoonlijkheidsproblematiek. Dit is hierboven beschreven. De rechtbank zal daarom in het voordeel van verdachte rekening houden met het feit dat hij gelet daarop ten tijde van het delict verminderd toerekeningsvatbaar was. Ook zal de rechtbank in het voordeel van verdachte meewegen dat hij op eigen initiatief (volgens de raadsvrouw) via het Slachtofferloket een gesprek heeft aangevraagd met het slachtoffer en zijn partner om zijn excuses te maken en uit te leggen hoe het zo ver is gekomen. Dat gesprek heeft inmiddels plaatsgevonden met een naar de rechtbank begrijpt, positieve uitkomst.

De reclassering heeft geadviseerd aan verdachte een (gedeeltelijk) onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen, met de bijzondere voorwaarden dat verdachte zich moet houden aan de aanwijzingen die de reclassering hem geeft, zich moet houden aan de meldplicht en zich laat behandelen voor zijn persoonlijkheidsproblematiek samenhangende met zijn agressieproblematiek bij de Forensische Psychiatrische Polikliniek De Horst te Maastricht of soortgelijke ambulante forensische zorg. Volgens psycholoog [naam psycholoog] biedt De Horst een passend behandelaanbod en beschikt men over speciale expertise wat betreft het soort problematiek dat bij verdachte aan de orde is.

De rechtbank is van oordeel dat, gezien de ernst van het feit niet kan worden volstaan met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf die gelijk zou zijn aan de duur van het ondergane voorarrest. De rechtbank ziet de noodzaak van een behandeling in zoals de reclassering die heeft geadviseerd, maar zij kan ook haar ogen niet sluiten voor de ernst van het feit.

De rechtbank heeft het strafblad van verdachte gezien. Daaruit blijkt dat de verdachte in 2002, 2004, 2005, 2006 en 2009 is veroordeeld voor mishandelingen en een verkrachting. Deze eerdere voorvallen baren de rechtbank zorgen en zij vreest dan ook – samen met de reclassering – voor herhaling als adequate behandeling van de verdachte achterwege blijft. Aan de andere kant ziet de rechtbank ook dat de verdachte intrinsiek gemotiveerd is om mee te werken aan zijn behandeling. Gelet op het voorgaande, zal de rechtbank, anders dan de officier van justitie, een langer voorwaardelijk strafdeel opleggen als stok achter de deur.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden, waarvan 18 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren passend is. Het voorwaardelijke deel zal niet alleen worden opgelegd om verdachte ervan te weerhouden opnieuw soortgelijke feiten te plegen, maar ook omdat een voorwaardelijke straf een verplichte behandeling mogelijk maakt, hetgeen de rechtbank, mede gelet op het advies van de psycholoog en de reclassering, geboden acht. De rechtbank zal dan ook aan verdachte de bijzondere voorwaarden opleggen die door de reclassering in haar rapport zijn genoemd.

De rechtbank ziet geen reden de schorsing van het bevel tot voorlopige hechtenis op te heffen zoals door de officier van justitie gevorderd. Niet is gebleken van feiten of omstandigheden op grond waarvan de onderhavige schorsing van de voorlopige hechtenis van de verdachte onwenselijk zou moeten worden geacht.

De vordering van de benadeelde partij

De benadeelde partij [slachtoffer] vordert een schadevergoeding van € 1.398,20 aan materiële schade en een voorschot op de vergoeding van immateriële schade van € 5.000,00.

De materiële schade bestaan uit de posten:

Voorts vordert de benadeelde partij de wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vordering voldoende is onderbouwd en voor toewijzing gereed ligt, te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast acht de officier van justitie oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen.

Het standpunt van de verdediging

Materiële schade

De raadsvrouw refereert zich ten aanzien van de gevorderde medische kosten, huishoudelijke hulp, daggeldvergoeding/verzorging.

Met betrekking tot de reis- en parkeerkosten heeft de raadsvrouw verzocht om afwijzing voor zover deze post betrekking heeft op de parkeerkosten. De raadsvrouw stelt zich op het standpunt dat sprake is van een dubbeltelling, nu volgens ‘De Letselschade Richtlijn Ziekenhuis- en Revalidatiedaggeldvergoeding’ het parkeergeld familiebezoek reeds onder de post daggeldvergoeding valt. Voorts heeft de raadsvrouw verzocht de vordering niet-ontvankelijk te verklaren voor zover die ziet op de reiskosten naar de rechtbanklocatie Roermond voor getuigenverhoor. De raadsvrouw stelt dat getuigen bij de centrale balie van de rechtbank een declaratieformulier kunnen krijgen voor de gemaakte reiskosten. De overige reiskosten zijn volgens de raadsvrouw voor toewijzing vatbaar.

Met betrekking tot de post porto- en telefoonkosten ziet de raadsvrouw weer een dubbeltelling met de daggeldvergoeding. Onder de daggeldvergoeding vallen immers ook ‘extra telefoonkosten, bestaande uit gespreks- en abonnementskosten’. Zij verzoekt daarom de vordering in zoverre niet-ontvankelijk te verklaren.

Immateriële schade

Voor de bepaling van de immateriële schade heeft de raadsvrouw aansluiting gezocht bij jurisprudentie waarin de vergoeding van schade wegens hersenletsel aan de orde was. Gelet daarop acht zij het gevorderde bedrag aan de hoge kant en acht zij een bedrag tussen de

€ 2.000,00 en € 3.500,00 passend.

Algemeen

De raadsvrouw verzoekt om betaling van de vordering benadeelde partij in termijnen.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij [slachtoffer] schade heeft geleden die een rechtstreeks gevolg is van het bewezen verklaarde en acht verdachte aansprakelijk voor die schade.

Materiële schade

De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de posten medische kosten, daggeldvergoeding/verzorging en huishoudelijke hulp volledig toe, nu deze bedragen naar het oordeel van de rechtbank voldoende zijn onderbouwd.

Ten aanzien van de post reis- en parkeerkosten volgt de rechtbank het verweer van de raadsvrouw van verdachte. Nu de parkeerkosten van de partner van verdachte volgens ‘De Letselschade Richtlijn Ziekenhuis- en Revalidatiedaggeldvergoeding’ vallen onder de post daggeldvergoeding, dienen deze kosten te worden afgewezen. Ook de reiskosten naar de rechtbank in verband met getuigenverhoor dienen te worden afgewezen. Hiervoor heeft de verdachte reeds een vergoeding ontvangen. De overige reiskosten zullen door de rechtbank worden toegewezen.

Ook de vordering met betrekking tot de porto- en telefoonkosten zal de rechtbank volledig toewijzen. Zij ziet, anders dan de raadsvrouw, geen dubbeltelling met de daggeldvergoeding. De daggeldvergoeding ziet immers enkel op de kosten die zijn gemaakt tijdens de opname in een ziekenhuis volgens ‘De Letselschade Richtlijn Ziekenhuis- en Revalidatiedaggeldvergoeding’. De porto- en telefoonkosten die de benadeelde partij opvoert zien echter niet op de kosten die zijn gemaakt tijdens de opname in het ziekenhuis.

Immateriële schade

De benadeelde partij heeft als voorschot op de vergoeding van immateriële schade een bedrag van € 5.000,00 gevorderd. De rechtbank begrijpt dat de benadeelde partij zich aldus ten aanzien van de immateriële schade voor een deel van zijn vordering (het voorschot) heeft gevoegd in dit strafproces, onder voorbehoud van het recht het andere deel bij de burgerlijke rechter aanhangig te maken.

Ook de post immateriële schade komt naar het oordeel van de rechtbank voor vergoeding in aanmerking. De rechtbank heeft voor de begroting van de post immateriële schade aansluiting gezocht bij de ANWB smartengeldgids. Zij acht de door het slachtoffer geleden schade vooralsnog het meest passen bij letselcategorie 2. Er is bij het slachtoffer namelijk sprake van:

Algemeen

De rechtbank begrijpt dat de raadsvrouw in het licht van de door haar verzochte straf – detentie niet langer dan de reeds in voorarrest gezeten tijd – heeft verzocht bij de schadevergoedingsmaatregel te bepalen dat dit bedrag in termijnen mag worden voldaan.

Voor de rechtbank bestaat, ex artikel 36f vijfde lid juncto artikel 24a van het Wetboek van Strafrecht, de mogelijkheid de schadevergoedingsmaatregel in termijnen op te leggen. De termijnen dienen echter wel zo te worden vastgesteld dat zij gezamenlijk niet langer duren dan twee jaren. De verdachte dient echter nog een groot deel van zijn opgelegde straf uit de zitten in de gevangenis. Omdat de rechtbank vermoedt dat de verdachte, nu hij dan niet kan werken, niet binnen twee jaren het toegewezen schadebedrag kan betalen, zal zij niet bepalen dat de verdachte de betaling van de schadevergoedingsmaatregel in termijnen mag voldoen.