Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat de verdachte [slachtoffer] op 4 juli 2015 met een mes in zijn nek heeft gestoken. Daartoe heeft zij verwezen naar de aangifte van

[slachtoffer] (hierna: [slachtoffer] ), het verhoor van [slachtoffer] , de bekennende verklaring van de verdachte ter terechtzitting en de medische informatie over [slachtoffer] . Door te handelen zoals de verdachte heeft gedaan, heeft zij bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat [slachtoffer] van het leven zou worden beroofd en is het primair tenlastegelegde volgens de officier van justitie bewezen. De officier van justitie acht de verdachte echter niet strafbaar, omdat sprake was van zelfverdediging. Voor zover de verklaringen van de verdachte en [slachtoffer] niet overeenkomen gaat de officier van justitie bij haar beoordeling uit van de verklaringen van de verdachte. [slachtoffer] heeft

eerst op 26 augustus 2015 aangifte gedaan en, gelet op de inhoud van die aangifte, heeft de officier van justitie twijfels over zijn motivatie om aangifte te doen. Ook heeft [slachtoffer] over diverse zaken wisselend verklaard, terwijl de verdachte consistente verklaringen heeft afgelegd. Het letsel dat bij de verdachte werd geconstateerd onderstreept haar verklaring.

Voorafgaand aan het steekincident heeft [slachtoffer] de verdachte twee kopstoten gegeven, geslagen en twee koelboxen op haar auto gegooid toen zij met haar auto de woning verliet. Nadat [slachtoffer] telefonisch dreigde de woning in brand te steken heeft hij de verdachte bij terugkomst bij de woning overgoten met benzine en gedreigd haar en de woning in brand te steken. Op het moment dat de verdachte [slachtoffer] met het mes stak had [slachtoffer] de verdachte in een nekklem en kon zij geen kant op. Op dat moment was er sprake van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding. Gelet hierop was schoppen en slaan zinloos en heeft zij door eenmaal te steken met het mes proportioneel en op gepaste wijze gehandeld. De verdachte komt om die reden een beroep op noodweer toe, waardoor zij moet worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich ten aanzien van de bewezenverklaring gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank. De verdachte is volgens de raadsman niet strafbaar, omdat sprake was van psychische overmacht dan wel van (putatieve) noodweer(exces). Ter onderbouwing van het beroep op psychische overmacht heeft de raadsman gesteld dat de verdachte al tijden werd bedreigd en mishandeld door [slachtoffer] . Op 4 juli 2015 heeft [slachtoffer] de verdachte twee kopstoten gegeven, geslagen, overgoten met benzine en gedreigd haar in brand te steken. Hierdoor was sprake van een van buiten komende drang waaraan de verdachte redelijkerwijs geen weerstand kon en behoefde te bieden. Ter onderbouwing van zijn beroep op putatieve noodweer en noodweer(exces) heeft de raadsman in aanvulling op het voorgaande nog gesteld dat zij, verdachte, door [slachtoffer] ten tijde van het steken met het mes in een nekklem werd gehouden, terwijl zij reeds was overgoten met benzine en [slachtoffer] had gedreigd haar in brand te steken. De verdachte heeft zich, mede gelet op die omstandigheden, op proportionele en gepaste wijze verdedigd. Mocht de rechtbank op grond van het procesdossier van oordeel zijn dat geen sprake is van (putatieve) noodweer(exces) dan wel psychische overmacht dan verzoekt de raadsman de verdachte in het kader van zijn beroep op psychische overmacht te laten onderzoeken door een psychiater.

Het oordeel van de rechtbank 1

[slachtoffer] heeft op 7 juli 2015 - zakelijk weergegeven - verklaard dat de verdachte hem in de nacht van 3 op 4 juli 2015 in hun woning te Roermond met een mes in zijn nek heeft gestoken.2

De verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat zij [slachtoffer] op 4 juli 2015 in hun woning te Roermond met een vleesmes van circa 30 centimeter in zijn nek heeft gestoken.3

Uit informatie van de chirurg van 14 juli 2015 en 14 oktober 2015 blijkt het volgende:

Bij [slachtoffer] werd op 4 juli 2015 een messteekverwonding geconstateerd links in de hals. Dit letsel is in principe potentieel levensbedreigend bij vaat-of luchtwegbeschadiging.4

De getuige [getuige] heeft op 4 juli 2015 om 03:15 uur verklaard dat hij ongeveer 45 minuten vóór het verhoor heeft gezien dat verdachte en [slachtoffer] ruzie hadden en dat [slachtoffer] witte plastic bakken tegen de auto gooide waarmee verdachte weg reed. Hij zag kort daarop dat verdachte met de auto terug kwam.5

Gelet op voornoemde bewijsmiddelen acht de rechtbank bewezen dat de verdachte op

4 juli 2015 in Roermond [slachtoffer] met een mes in zijn nek heeft gestoken. Op grond van de bewijsmiddelen en het verhandelde ter terechtzitting kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden vastgesteld dat er sprake is van ‘boos’ opzet ten aanzien van de poging tot doodslag. Dat de verdachte had besloten [slachtoffer] om het leven te brengen blijkt immers niet uit het procesdossier. De volgende vraag is of zij willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat [slachtoffer] door haar handelwijze zou overlijden. In dit verband dient eerst de vraag te worden beantwoord of het met een mes steken in de nek van een persoon, de aanmerkelijke kans op diens overlijden met zich brengt. De rechtbank beantwoordt deze vraag onder verwijzing naar voornoemde informatie van de chirurg bevestigend. De rechtbank stelt zich voorts de vraag of de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat door haar handelen [slachtoffer] dood had kunnen gaan. De rechtbank stelt vast dat de verdachte in de situatie dat zij in een soort van nekklem werd gehouden door [slachtoffer] nog in staat is gebleken een vleesmes te pakken. Met dit vleesmes heeft zij vervolgens in de richting van de nek van [slachtoffer] gestoken. Niet kan worden vastgesteld dat zij bewust gemikt heeft op de nek van [slachtoffer] . De rechtbank is echter van oordeel dat de ongecontroleerde gedraging van de verdachte in de richting van de nek van [slachtoffer] naar de uiterlijke verschijningsvorm zozeer gericht is op de dood van [slachtoffer] dat het niet anders kan zijn dan dat de verdachte de aanmerkelijke kans op dat gevolg bewust heeft aanvaard. De rechtbank acht derhalve wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte heeft gepoogd [slachtoffer] van het leven te beroven.

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

primair.

op 4 juli 2015 in de gemeente Roermond ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer] opzettelijk van het leven te beroven, met voornoemd opzet met een mes die [slachtoffer] in de nek heeft gestoken, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.