Uitspraken

De gemeente vraagt de rechtbank vervroegd uit te spreken de onteigening ten name van de gemeente Gennep en ten algemenen nutte van:

1. [perceelsgedeelte 1] ,

2. [perceelsgedeelte 2] ,

3. [perceelsgedeelte 3] ,

(verder: de perceelsgedeelten).

De gemeente heeft aan gedaagde voor de ontneming van het te onteigenen aangeboden een schadeloosstelling van € 330.220,00.

Er is door [bedrijfsnaam gedaagde] verweer gevoerd tegen de gevorderde onteigening. [bedrijfsnaam gedaagde] heeft aangevoerd dat de gemeente in onvoldoende mate heeft getracht hetgeen onteigend moet worden bij minnelijke overeenkomst te verkrijgen als bedoeld in artikel 17 OW. De gemeente heeft aangevoerd dat wel aan deze bepaling is voldaan.

De rechtbank is van oordeel dat geen sprake is van schending van artikel 17 OW en heeft daartoe als volgt overwogen.

Artikel 17 OW bepaalt dat de onteigenende partij moet trachten hetgeen onteigend moet worden bij minnelijke overeenkomst te verkrijgen en dat die pogingen moeten worden ondernomen in de periode tussen het definitief worden van het onteigeningsbesluit en het uitbrengen van de dagvaarding. Deze bepaling heeft betrekking op de gerechtelijke onteigeningsprocedure, niet op de administratieve fase. Voor de beoordeling van de vraag of er voldoende serieus is onderhandeld mag wel mede acht worden geslagen op hetgeen zich met betrekking tot verkrijging in der minne voorafgaand aan het definitief worden van het onteigeningsbesluit tussen partijen heeft afgespeeld en op het daaruit blijkende standpunt van de eigenaar.

De rechtbank vat de hierboven aangeduide gang van zaken in de onderhandelingen als volgt samen. Partijen hebben voor en na het definitief worden van het onteigeningsbesluit en voor het uitbrengen van de dagvaarding uitgebreid onderhandeld om te komen tot een minnelijke verwerving van de betrokken perceelsgedeelten. In deze onderhandelingen is meermalen een schadevergoeding uitgedrukt in geld door de gemeente aangeboden aan [bedrijfsnaam gedaagde] en in die zin is in ieder geval aan dit formeel basisvereiste voldaan. Daarnaast is ook in inhoudelijke zin voldaan aan het voorschrift van artikel 17 OW. Er is langdurig en veelvuldig onderhandeld. In overwegende mate is tussen partijen onderhandeld over andere wijzen om [bedrijfsnaam gedaagde] schadeloos te stellen namelijk door het onderzoek van uitbreidingsmogelijkheden, wat in belangrijk mate is gebeurd op aangeven van [bedrijfsnaam gedaagde] . [bedrijfsnaam gedaagde] kan daarom naar het oordeel van de rechtbank de gemeente niet verwijten dat de gemeente niet of nauwelijks over alleen een geldbedrag heeft onderhandeld; [bedrijfsnaam gedaagde] heeft dit immers zelf uitdrukkelijk zo gewild. Daarnaast geldt dat [bedrijfsnaam gedaagde] ten onrechte lijkt te stellen dat de gemeente compensatiegrond dient aan te bieden. Dat is naar het oordeel van de rechtbank niet het geval, omdat (a) een aanbod voor de vergoeding van de werkelijke waarde dient te worden gedaan in geld en (b) het verlies van de uitbreidingsmogelijkheden van [bedrijfsnaam gedaagde] op eigen terrein niet wordt veroorzaakt door de onteigening (dat wil zeggen: het verlies van de eigendom van de betrokken perceelsgedeelten) maar door het wijzigen van de bestemming van die perceelsgedeelten door het bovengenoemde bestemmingsplan, dat al onherroepelijk is geworden in 2009.

De rechtbank is van oordeel dat op basis van het hierboven geschetste verloop van de onderhandelingen kan worden geconcludeerd dat artikel 17 OW niet is geschonden en het enkele feit dat partijen uiteenlopende standpunten hebben over de te betalen schadeloosstelling maakt niet dat de gemeente niet zou kunnen of mogen vasthouden aan haar bod, zeker niet nu dit bod met taxatierapporten is onderbouwd en niet gezegd kan worden dat het bod op het eerste gezicht onredelijk is. Met dat laatste wil de rechtbank niet zeggen dat de gemeente voor wat betreft de begroting van de schadeloosstelling zonder meer het gelijk aan haar zijde heeft, maar slechts dat niet gezegd kan worden dat de gemeente een evident onredelijk bod op tafel heeft gelegd.

Op grond van het vorenstaande gaat de rechtbank dan ook aan het verweer van [bedrijfsnaam gedaagde] voorbij. Nu er geen andere verweren tegen de gevorderde onteigening zijn aangevoerd en is voldaan aan de in de Onteigeningswet gestelde vereisten, zal de door de gemeente gevorderde vervroegde onteigening worden uitgesproken.

Bij beschikking van 6 april 2018 (C/03/247238 / HA RK 18-52) zijn op grond van artikel 54a Ow reeds een rechter-commissaris en drie deskundigen benoemd. De vervroegde plaatsopneming heeft plaatsgevonden op 4 juni 2018.

Ingevolge het bepaalde in artikel 54j Ow zal de rechtbank de reeds bij beschikking van 6 april 2018 benoemde deskundigen de opdracht geven tot het begroten van de schade welke door de onteigening zal worden toegebracht en de datum bepalen waarop de deskundigen hun advies aan de rechtbank omtrent de omvang van de schadeloosstelling ter griffie dienen te deponeren.

De rechtbank zal overeenkomstig de bestendige handelwijze bepalen dat partijen (in plaats van de bezwaar- en verweerschriftprocedure) in staat zullen worden gesteld om te reageren op het door de deskundigen aan partijen te verstrekken concept-rapport, welke reacties met het commentaar van de deskundigen daarop zal opgenomen in het definitieve rapport.

Ten slotte zal een nieuws- en advertentieblad worden aangewezen overeenkomstig het in de Onteigeningswet bepaalde.

De rechtbank houdt iedere verdere beslissing aan.