Uitspraken

[eiseres] verklaart ter mondelinge behandeling dat zij een spoedeisend belang bij haar vorderingen heeft omdat zij wil weten wat haar rechtspositie is. Er is sprake van een zogenoemd “slapende dienstverband” en [gedaagde] heeft desverzocht verklaard dat zij de arbeidsovereenkomst met [eiseres] niet wenst te beëindigen. Gelet op de wetswijziging per

1 januari 2020 - waarbij de tijdelijke hogere transitievergoeding voor oude werknemers komt te vervallen (art. 7:673 a BW) - heeft zij er belang bij dat [gedaagde] het dienstverband in 2019 zal beëindigen. Indien de arbeidsovereenkomst in 2020 wordt beëindigd zou dat betekenen dat de transitievergoeding van € 28.937,50 bruto (2019) wijzigt in € 19.922,08 bruto en lijdt zij € 9.015,42 bruto aan schade, aldus [eiseres] .

Het verweer van [gedaagde] , dat [eiseres] geen spoedeisend belang bij haar vorderingen heeft omdat het bepaalde in art. 7:673 a BW krachtens het overgangsrecht ook nog van toepassing is als het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst voor

1 januari 2020 is ingediend, treft doel. Onweersproken staat immers vast dat [eiseres] bij brief van 12 november 2019 [gedaagde] heeft verzocht om haar arbeidsovereenkomst onder toekenning van een transitievergoeding te beëindigen, dat [gedaagde] op 19 december 2019 [eiseres] berichtte dat zij niet bereid is de transitievergoeding te betalen omdat [gedaagde] bang is dat het UWV het daarmee gepaard gaande bedrag niet zal compenseren en dat de vordering van [eiseres] tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst dateert van 31 december 2019. Met inachtneming hiervan en van de antwoorden op de prejudiciële vragen door de Hoge Raad op 8 november 2019 - waarnaar beide partijen verwijzen - stond de rechtspositie van [eiseres] (al) op 19 december 2019 vast. Verder heeft [eiseres] haar rechtspositie nog veilig gesteld door [gedaagde] op 31 december 2019 voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst te dagvaarden. Daarbij komt dat het uitvoerige debat tussen partijen over de datum indiensttreding van [eiseres] bij [gedaagde] , die de hoogte van de transitievergoeding kan beïnvloeden, zich niet leent voor beoordeling in kort geding. De stelling van de gemachtigde van [eiseres] , dat intern (bij D.A.S.) is besloten om vorderingen als de onderwerpelijke door middel van een kort geding procedure aanhangig te maken komt dan ook voor haar rekening en risico en maakt voormeld oordeel niet anders. Het voorgaande leidt er toe dat de vorderingen van [eiseres] zullen worden afgewezen.