Uitspraken

De kantonrechter overweegt vervolgens dat niet gebleken is dat het concurrentiebeding niet rechtsgeldig zou zijn aangegaan. Gebleken is immers dat het concurrentiebeding deugdelijk op schrift is gesteld en is aangegaan met een meerderjarige werkneemster. Omstandigheden op grond waarvan zou kunnen worden aangenomen dat het concurrentiebeding gaandeweg zijn werking heeft verloren zijn niet gesteld en overigens ook niet gebleken.

De vraag is vervolgens of [gedaagde partij] het voornoemde concurrentiebeding heeft overtreden door in dienst te treden van Keijbeck Opleidingen.

Naar het oordeel van de kantonrechter staat vast dat Osseforth gevestigd is in Elsloo, de hoofdvestiging van Keijbeck is gelegen in Susteren en dat [gedaagde partij] feitelijk wonende is in [woonplaats] . Deze drie plaatsen liggen binnen een afstand van 30 kilometer van elkaar.

[gedaagde partij] heeft echter betoogd dat zij haar werkzaamheden feitelijk verricht in de regio Venlo, Venray en Horst. In Venlo heeft Keijbeck ook een dependance en van daaruit is zij werkzaam.

Het begrip “standplaats” in het concurrentiebeding is niet gedefinieerd maar een logische interpretatie van het concurrentiebeding brengt met zich mee dat hiermee of de verblijfplaats van [gedaagde partij] wordt bedoeld ( [woonplaats] ) of de vestiging van Osseforth (Elsloo). De vraag naar de precieze betekenis van dit begrip kan verder buiten beschouwing blijven nu beide plaatsen verder dan 30 km gelegen zijn van het gebied waarin [gedaagde partij] stelt werkzaam te zijn. Osseforth heeft wel twijfels uitgesproken met betrekking tot de stelling van [gedaagde partij] dat zij werkzaam zou zijn in de regio Venlo/Venray/Horst maar enig bewijs van het tegendeel heeft zij niet aangedragen. Zelfs niet ondanks het inschakelen van een detectivebureau dat meerdere dagen voor de verblijfplaats van [gedaagde partij] in [woonplaats] heeft gepost.

De kantonrechter zal er dan ook vanuit gaan dat [gedaagde partij] feitelijk werkzaam is in de regio Venlo/Venray/Horst.

De vraag die vervolgens beantwoord moet worden is of bij de vraag of het concurrentiebeding overtreden is gekeken moet worden naar de plaats van de hoofdvestiging van de nieuwe werkgever of de plaats waar de werkzaamheden daadwerkelijk worden verricht. In dat verband heeft [gedaagde partij] verwezen naar een uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 16 oktober 2018 ECLI:NL:GHARL:2018:9121. In r.o. 5.9 overweegt het Hof “Anders dan (..werkgever..) heeft bepleit, is dus de plaats waar de werkzaamheden feitelijk worden verricht doorslaggevend en niet de plaats van vestiging van de nieuwe werkgever van de werknemer”

De kantonrechter deelt deze opvatting van het Gerechtshof en neemt die over. De strekking van het onderhavige concurrentiebeding is immers niet dat het [gedaagde partij] verboden is werkzaam te zijn voor Keijbeck maar dat zij geen werkzaamheden mag verrichten voor Keijbeck binnen een straal van 30 kilometer van haar standplaats ( [woonplaats] of Elsloo). Zolang dat niet het geval is, overtreedt [gedaagde partij] naar het oordeel van de kantonrechter niet het met haar overeengekomen non-concurrentiebeding. De vorderingen van Osseforth worden daarom allen afgewezen.

[gedaagde partij] heeft de reconventionele vordering voorwaardelijk ingesteld, namelijk voor het geval zij aan het concurrentiebeding gebonden zou zijn. Hiervoor is de kantonrechter tot het oordeel gekomen dat [gedaagde partij] het concurrentiebeding niet heeft overtreden door te werken voor Keijbeck in de regio Venlo/Venray/Horst. Daarmee is echter niet geoordeeld dat [gedaagde partij] generiek niet aan het concurrentiebeding gebonden zou zijn. Daarvan kan bijvoorbeeld wel sprake zijn als zij feitelijk werkzaam zou worden binnen 30 kilometer van haar standplaats.

Voor het geval [gedaagde partij] beoogd heeft ook voor die situatie het concurrentiebeding buiten werking te stellen zal de kantonrechter die vordering afwijzen. Bij de argumenten die [gedaagde partij] heeft aangevoerd in het kader van een belangenafweging met betrekking tot het al dan niet schorsen van het concurrentiebeding is immers steeds uitgegaan van de situatie dat zij werkzaam is in de regio Venlo/Venray/Horst, op ruime afstand van haar vorige standplaats. Zou daar geen sprake van zijn, dan is er sprake van en feitelijk andere situatie. Voor die situatie heeft [gedaagde partij] onvoldoende argumenten aangevoerd om het concurrentiebeding te schorsen.