Uitspraken

De (loon)vordering van [eiser] op Powerarea kan als volgt worden gespecificeerd:

Tussen partijen is niet in geschil dat [eiser] vanaf december 2018 niet arbeidsongeschikt was als gevolg van ziekte. Powerarea betwist immers dat [eiser] ziek is als bedoeld in artikel 7:629 BW (conclusie van antwoord in conventie nummers 23 tot en met 25). [eiser] stelt ook zelf dat hij zich vanaf december 2018 niet (meer) ziek achtte (conclusie van repliek in conventie onder 12). De conclusie is dan ook dat Artikel 7:629 BW niet aan de orde is. Aan de orde is de vraag of [eiser] op grond van artikel 7:628 BW, zoals dat destijds luidde, vanwege ‘situatieve arbeidsongeschiktheid’, aanspraak kan maken op loon over de maanden december 2018 tot en met februari 2019.

Het criterium daarvoor is als volgt. De werknemer, zoals [eiser] , die zich erop beroept dat hij als gevolg van de hiervoor bedoelde ‘situatieve arbeidsongeschiktheid’ zijn werkzaamheden niet heeft verricht en over de betrokken periode doorbetaling van zijn loon vordert, zal feiten en omstandigheden moeten stellen en zonodig aannemelijk moeten maken die tot het oordeel kunnen leiden dat in die periode de arbeidsomstandigheden, door een oorzaak die in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen, voor hem zodanig waren dat, met het oog op de (dreiging van) psychische of lichamelijke klachten, van hem redelijkerwijs niet kon worden gevergd dat hij zijn werkzaamheden zou verrichten. Hierbij verdient aantekening dat de werknemer in een zodanig geval van ‘situatieve arbeidsongeschiktheid’ in beginsel gehouden is alle medewerking te verlenen aan inspanningen die erop gericht zijn de oorzaken daarvan weg te nemen. De werknemer behoudt dan ingevolge art. 7:628 BW zijn recht op loon, en "werkweigering" kan dan geen ontslaggrond vormen (Hoge Raad 27 juni 2008, ECLI:NL:HR:2008:BC7669).

In artikel 12 van de arbeidsovereenkomst over nevenactiviteiten luidt als volgt:

Uit de bewoordingen van artikel 12 van de arbeidsovereenkomst volgt dat niet alle nevenwerkzaamheden zijn verboden. Verboden zijn die werkzaamheden (voor derden of voor eigen rekening), die strijdig zijn met het belang van de onderneming van de werkgever. Naar het oordeel van de kantonrechter zijn (voorbereidende) werkzaamheden met het doel een cafetaria te beginnen en de werkzaamheden in dat cafetaria zelf niet in strijd met het belang van Powerarea. Powerarea houdt zich immers bezig met het aanbieden van verschillende soorten indooractiviteiten, zoals karten. Dat is een wezenlijk andere activiteit dan het uitbaten van een cafetaria. Dat ook bij Powerarea iets gegeten kan worden, moet worden gezien als aanvulling op de door Powerarea aangeboden indooractiviteiten. Daar komt nog bij dat cafetaria ‘ [naam cafetaria] ’ is gelegen in [vestigingsplaats] en dus voornamelijk de klanten bedient die daar wonen en niet die in (de omgeving van) Kerkrade (of Lemiers). Met andere woorden: [eiser] heeft het verbod op het verrichten van nevenwerkzaamheden niet geschonden door voorbereidende werkzaamheden te verrichten om een cafetaria te beginnen of door te werken in die cafetaria na opening.

De kantonrechter is van oordeel dat [eiser] voldoende feiten en omstandigheden heeft gesteld om tot het oordeel te komen dat hij de overeengekomen arbeid niet heeft verricht vanwege een oorzaak die voor rekening van Powerarea komt. Zoals hiervoor is overwogen heeft [eiser] het verbod op het verrichten van nevenwerkzaamheden niet geschonden. Dat hij dus (voorbereidende) werkzaamheden heeft verricht voor het opstarten van zijn cafetaria of werkzaamheden heeft verricht na opening daarvan is niet in strijd met de arbeidsovereenkomst. Daaruit volgt dat Powerarea ten onrechte van [eiser] heeft geëist dat hij moest stoppen met deze werkzaamheden (e-mail van 27 augustus 2018). Deze eis valt bovendien niet te rijmen met de eerdere positieve reactie van [naam leidinggevende 2] en [naam leidinggevende 1] op de plannen van [eiser] om een eigen onderneming te starten (de aanbeveling van 23 augustus 2018). Uit de ziekmelding van [eiser] van 27 augustus 2018 volgt dat hij geëmotioneerd was en uit het rapport van de bedrijfsarts van 24 oktober 2018 volgt dat hij beperkt was in het persoonlijk en sociaal functioneren mede vanwege dit conflict. [eiser] zou dus gebaat zijn bij oplossing van het conflict. Vervolgens heeft Powerarea een voorstel tot inschakeling van een mediator van [eiser] van de hand gewezen, zonder zelf met een alternatief te komen. Het advies van de bedrijfsarts om een mediator in te schakelen heeft Powerarea dus niet opgevolgd. Ook is Powerarea ondanks haar aankondiging dat wel te doen, niet met een voorstel gekomen om de arbeidsovereenkomst te (doen) beëindigen. Daarmee is Powerarea er zelf oorzaak van dat de belemmeringen voor [eiser] om zijn arbeid te hervatten hebben voortgeduurd. [eiser] heeft dan ook zijn recht op loon behouden, ondanks dat hij geen arbeid heeft verricht, omdat de oorzaak van het niet verrichten van de arbeid voor rekening van Powerarea komt. Of de loonvordering ook kan worden toegewezen is afhankelijk van de vraag of het beroep op verrekening van Powerarea slaagt. Datzelfde geldt voor de vordering tot betaling van de vakantietoeslag van € 764,94, welke vordering Powerarea op zichzelf niet heeft betwist.

Powerarea heeft gesteld dat zij een vordering op [eiser] heeft op grond van onrechtmatige daad. [eiser] zou namelijk de karts op afstand hebben gemanipuleerd waardoor Powerarea schade heeft geleden. Deze vordering kan Powerarea, zo stelt zij, verrekenen op grond van artikel 7:632 lid 1 aanhef en onder a BW en/of artikel 6:127 BW.

Vanwege dit beroep op verrekening zal de kantonrechter beoordelen of Powerarea een vordering op grond van onrechtmatige daad heeft op [eiser] .

In dat verband neemt de kantonrechter als vaststaand aan dat Powerarea aan [eiser] een app ter beschikking had gesteld waarmee de snelheid van de karts gereguleerd kon worden. Verder heeft [eiser] niet betwist dat de snelheid van de karts in september en oktober 2018 is beïnvloed vanuit een IP-adres uit Sittard van een onbekende gebruiker. [eiser] heeft erkend dat hij ‘op zeker moment’ heeft ingelogd in het systeem van Powerarea, maar hij ontkent dat hij karts heeft gemanipuleerd. Dit laatste - dat het [eiser] was die in de periode vanaf 27 augustus 2018 tot eind oktober 2018 karts heeft gemanipuleerd - staat naar het oordeel van de kantonrechter niet vast. Ten eerste volgt dit niet uit de onderzoeksbevindingen van SMS Timing (productie 24 conclusie van repliek in reconventie). Hieruit volgt dat de inbraak in het computersysteem vanuit twee IP-adressen heeft plaatsgevonden, waarvan één adres is gelokaliseerd in Sittard, maar niet dat deze IP-adressen toebehoorden aan [eiser] . Ook uit het onderzoek van de politie volgt dit niet. Dat de politie het dossier heeft overgedragen aan het OM zegt evenmin iets over betrokkenheid van [eiser] bij de incidenten met de karts. Er is bovendien niet eens een vervolgingsbeslissing genomen. Het verzoek om een strafrechtelijke procedure af te wachten alvorens vonnis te wijzen, wijst de kantonrechter dan ook om die reden af. Dat [eiser] in Sittard woont, dat hij de beschikking had over een app waarmee de snelheid van de karts kon worden beïnvloed en dat hij heeft ingelogd in het systeem, zijn omstandigheden die, ook in onderlinge samenhang beschouwd, een onvoldoende onderbouwing zijn voor de stelling dat [eiser] de karts ook daadwerkelijk heeft gemanipuleerd in september en oktober 2018. De conclusie is dan ook dat er een onvoldoende feitelijke onderbouwing is van de stelling dat [eiser] onrechtmatig jegens Powerarea heeft gehandeld. Daarmee staat ook niet vast dat Powerarea een vordering op [eiser] heeft tot vergoeding van de (gestelde) schade. Op de gestelde schade hoeft de kantonrechter dan ook niet verder meer in te gaan.

Het beroep op verrekening van de gestelde schade op grond van onrechtmatige daad Powerarea slaagt niet.

Ook het beroep op verrekening van de kosten voor het aanbrengen van nieuwe sloten slaagt niet. De kantonrechter verwijst in dat verband naar hetgeen onder ‘reconventie’ hierover is overwogen. Dit kan als hier herhaald en ingelast worden beschouwd.

Dit betekent dat de vorderingen tot betaling van achterstallig loon over de maanden december 2018 tot en met februari 2019 en tot betaling van vakantietoeslag over de maanden juni 2018 tot en met februari 2019 zullen worden toegewezen. De vorderingen tot betaling van de wettelijke verhoging over het loon en de vakantietoeslag zal ook worden toegewezen.

De wettelijke rente over het loon over de maanden december 2018 tot en met februari 2019 zal worden toegewezen vanaf data van verzuim. De wettelijke rente over de vakantietoeslag over de maanden juni 2018 tot en met februari 2019 zal worden toegewezen vanaf 1 maart 2019.

Uit de overwegingen in conventie vloeit voort dat [eiser] niet in strijd met de arbeidsovereenkomst nevenwerkzaamheden heeft verricht en niet onrechtmatig heeft gehandeld jegens Powerarea. De gevorderde verklaringen voor recht zullen dan ook worden afgewezen alsook de vordering tot vergoeding van schade op te maken bij staat.

Vervolgens zal de kantonrechter de vordering beoordelen tot afgifte van sleutels als opgesomd onder nummer 38 van de conclusie van antwoord in conventie tevens eis in reconventie. Onder nummer 38 van deze conclusie staat dat [eiser] de sleutels, meerdere sleutels dus, niet heeft teruggegeven omdat hij deze niet meer in zijn bezit zou hebben. De vraag is wat Powerarea vordert. Één sleutel van de voordeur? Meerdere sleutels? Of de onder nummer 37 van de conclusie van antwoord in conventie tevens eis in reconventie genoemde zaken: een sleutel van de voordeur, een bediening van de poort en rolluik en alarmbadge 5. Een bediening en een alarmbadge zijn echter geen sleutels. Deze onduidelijkheid dient echter voor rekening van Powerarea te komen, omdat op Powerarea de stel- en bewijsplicht rust.

Powerarea heeft gesteld dat [eiser] de sleutel, bedieningen en alarmbadge niet heeft ingeleverd op 15 juni 2018. De datum om deze zaken in te leveren is verschoven, omdat [eiser] nog in dienst was. Omdat [eiser] de alarmbadge niet heeft ingeleverd, heeft Powerarea een nieuw alarmsysteem voor € 9.982,50 moet laten installeren, zo stelt Powerarea.

De kantonrechter overweegt als volgt. [eiser] heeft op enig moment een verklaring ondertekend die inhoudt dat hij een sleutel van de voordeur, de bediening van de poort en rolluik en een alarmbadge in ontvangst heeft genomen. Tevens staat in deze verklaring dat [eiser] er zorg voor draagt dat deze zaken op 15 juni 2018 weer zullen worden ingeleverd. Daarmee staat vast dat [eiser] op enig moment voornoemde zaken in ontvangst heeft genomen. [eiser] heeft geen verklaring overgelegd dat hij de sleutel (en de andere zaken) heeft ingeleverd bij Powerarea. Op Powerarea rust echter de stel- en bewijsplicht. Dat [eiser] de sleutel(set) moest delen met een andere medewerker heeft Powerarea niet weersproken. Omdat Powerarea dit niet heeft weersproken kan niet worden uitgesloten dat de [eiser] de sleutel(s) inderdaad niet meer heeft. De vordering tot teruggave van de sleutel(s) zoals vermeld onder nummer 38 van de conclusie van antwoord in conventie tegens eis in reconventie zal dan ook worden afgewezen.

Powerarea heeft verder kosten gevorderd ter vervanging van sloten. Ook deze vordering zal worden afgewezen, omdat niet vast staat dat [eiser] nog de gevorderde sleutel(s) in zijn bezit heeft. De kantonrechter is bovendien van oordeel dat de kosten voor het aanbrengen van nieuwe sloten onvoldoende zijn onderbouwd door Powerarea. Het onder productie 14 overgelegde bewijs lijkt te zien op een begroting van montagekosten en het adres en datering zijn niet leesbaar.

De vorderingen in reconventie zullen worden afgewezen.

Nu niet vast staat dat [eiser] de sleutel of sleutels nog in zijn bezit heeft van het bedrijfspand van Powerarea en de gestelde kosten van vervanging van de sloten bovendien niet zijn komen vast te staan, zullen ook deze vorderingen worden afgewezen.

Kosten voor het (gestelde) niet inleveren van de bediening voor de poort en rolluik zijn niet gevorderd, zodat dit ook geen bespreking behoeft. Powerarea heeft gesteld dat zij vanwege het (gestelde) niet inleveren van de ‘badges’ een nieuw alarmsysteem heeft moeten laten installeren voor € 9.982,50. Dit bedrag heeft Powerarea echter evenmin gevorderd (bovendien staat op de onder productie 23 overgelegde factuur dat dit alarmsysteem is aangebracht vanwege de verhuizing van Powerarea).

Powerarea zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten in reconventie. De kantonrechter begroot deze kosten op € 240,- (één half punt voor het antwoord in reconventie en één half punt voor de dupliek in reconventie).