Uitspraken

Niet in geschil is dat [verweerster] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd zonder dat zij de daarvoor vereiste toestemming had van het UWV. Dit betekent dat de kantonrechter op grond van artikel 7:681 lid 1 BW een billijke vergoeding kan toekennen.

[verweerster] heeft een beroep gedaan op de eerder genoemde beschikking van deze rechtbank van 1 februari 2019. De vergelijking met die beschikking gaat niet op, omdat in die zaak vast stond dat er, na twee jaar arbeidsongeschiktheid, geen loonaanspraak meer bestond en de kantonrechter tot de slotsom was gekomen dat de werknemer geen (im)materiële schade had geleden.

De kantonrechter ziet grond om aan [verzoeker] een billijke vergoeding toe te kennen.

Met betrekking tot de vraag hoe de omvang van een billijke vergoeding berekend moet worden, heeft de Hoge Raad in de New Hairstyle-beschikking (ECLI:NL:HR:2017:1187) een aantal gezichtspunten gegeven. Tegen die achtergrond overweegt de kantonrechter het volgende.

Blijkens voormelde beschikking van de Hoge Raad kan bij het vaststellen van de omvang van de billijke vergoeding onder meer worden gelet op hetgeen de werknemer nog aan loon zou hebben genoten als de opzegging zou zijn vernietigd. Het zal daarbij van de omstandigheden van het geval afhangen welke verdere duur van de arbeidsovereenkomst daarbij in acht moet worden genomen. Daarbij is mede van belang of de werkgever de arbeidsovereenkomst ook op rechtmatige wijze had kunnen beëindigen en op welke termijn dit had mogen gebeuren en vermoedelijk zou zijn gebeurd.
Of en in hoeverre rekening wordt gehouden met het inkomen dat de werknemer zou hebben genoten als de opzegging zou zijn vernietigd hangt af van de omstandigheden van het geval. Tot die omstandigheden behoort de mate waarin de werkgever van het einde van het dienstverband een verwijt kan worden gemaakt. Bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding dient bovendien de eventueel aan de werknemer toekomende transitievergoeding en/of vergoeding wegens onregelmatige opzegging te worden betrokken.

De kantonrechter stelt in verband met het vaststellen van de billijke vergoeding allereerst vast dat [verzoeker] heel goed heeft gefunctioneerd en dat de onrechtmatige en onregelmatige beëindiging van het dienstverband volledig voor rekening van [verweerster] komt. Ook is de plotselinge wijze waarop [verweerster] het dienstverband heeft beëindigd niet in lijn met goed werkgeverschap. Anderzijds was sprake van een relatief kort dienstverband en acht de kantonrechter de door [verzoeker] gestelde reputatieschade beperkt, daar de grond voor het ontslag niet is gelegen in feiten die [verzoeker] persoonlijk betreffen.

Het dienstverband had op rechtmatige wijze beëindigd kunnen worden door toestemming te vragen aan het UWV. Het UWV had in dat geval getoetst of sprake was van een redelijke grond als bedoeld in artikel 7:669 lid 3, aanhef en onder a, BW. De kantonrechter begrijpt het betoog van [verweerster] aldus dat zij vanwege tegenvallende resultaten en de overname van een ander bedrijf tot aanpassingen van de bedrijfsvoering is overgegaan en daarom tot de conclusie is gekomen dat de arbeidsplaats van [verzoeker] is komen te vervallen. [verweerster] heeft niet de ingevolge de uitvoeringsregels van UWV vereiste financiële onderbouwing in het geding gebracht. Zij heeft volstaan met het inbrengen van een zelf opgestelde staafdiagram en tabel, maar de onderbouwing waaruit blijkt dat de hierin opgenomen cijfers kloppen, zijn niet ingediend. Voor zover [verweerster] heeft willen betogen dat er financiële redenen zijn die een drukkend effect zouden moeten hebben op de hoogte van de billijke vergoeding of dat deze daarom zelfs op nihil gesteld zou moeten worden, heeft [verweerster] hiervoor aldus een ontoereikende onderbouwing gegeven. [verweerster] heeft wel enig inzicht gegeven in de redenen van de reorganisatie en de gevolgen daarvan. Deze redenen komen de kantonrechter niet onplausibel voor, maar of zulks zou hebben geleid tot toekenning van een ontslagvergunning kan de kantonrechter, nu (een deel van) de documentatie ontbreekt, niet beoordelen. Het staat daarom niet vast dat de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] (op korte termijn) regelmatig kon worden opgezegd.

Bij het vinden van een nieuwe dienstbetrekking acht de kantonrechter van belang dat [verzoeker] gedurende lange tijd voor het zelfde bedrijf / dezelfde groep bedrijven heeft gewerkt en in die zin dus sprake is van een eenzijdig arbeidsverleden. Anderzijds heeft [verzoeker] niet aangetoond dat het voor hem buitengewoon lastig zal zijn om een andere dienstbetrekking te vinden, acht de kantonrechter aannemelijk dat hij een netwerk heeft opgebouwd en zal hij– zoals hierna zal blijken – bij het vinden van een nieuwe baan niet meer gehinderd zijn door het concurrentiebeding. Hiervan uitgaande acht de kantonrechter het aannemelijk dat [verzoeker] binnen een half jaar tot een jaar een andere (dienst)betrekking zal kunnen vinden.

Dit alles in aanmerking nemende, komt de kantonrechter tot de volgende berekening van de billijke vergoeding. Het maximumdagloon bedraagt – omgerekend –
€ 4.858,95 bruto per maand. Uitgaande van negen maanden voor het vinden van een soortgelijke dienstbetrekking, bedraagt de inkomstenderving € 138.168,36 bruto. [verweerster] heeft aan [verzoeker] reeds een gefixeerde schadevergoeding en transitievergoeding betaald van afgerond € 100.000,- bruto. De kantonrechter acht alles in overweging nemende een billijke vergoeding tot een bedrag van € 60.000,- bruto op zijn plaats. Tezamen met de reeds uitgekeerde gefixeerde schadevergoeding en transitievergoeding, en in acht nemend dat [verzoeker] nog niet heel lang in dienst was bij [verweerster] , acht de kantonrechter dit een toereikende compensatie voor de nadelige gevolgen van het ontslag.

Ingevolge artikel 7:653 lid 4 BW kan de werkgever geen rechten ontlenen aan een concurrentiebeding, indien het eindigen of niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Nu de opzegging vernietigbaar is, is – ook nu [verzoeker] heeft gekozen om daarin te berusten – de ernstige verwijtbaarheid van [verweerster] gegeven. Dit betekent dat [verweerster] geen rechten meer kan ontlenen aan het concurrentiebeding. De verzochte verklaring voor recht zal de kantonrechter dan ook afgeven.

De kantonrechter zal [verweerster] veroordelen tot het opmaken van een eindafrekening en om [verzoeker] te voorzien van (een) bruto-netto specificatie(s) binnen één maand na datering van deze beschikking.

De wettelijke rente over de nabetaling van de transitievergoeding zal worden toegewezen vanaf 1 januari 2021 tot de dag der algehele voldoening. De wettelijke rente over de billijke vergoeding zal worden toegewezen vanaf 29 januari 2021 tot de dag der algehele voldoening.

[verweerster] zal op na te melden wijze worden veroordeeld in de nakosten.