Uitspraken

Op grond van artikel 7:671c BW kan de kantonrechter op verzoek van een werknemer de arbeidsovereenkomst ontbinden wegens omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen. De wetgever heeft overwogen dat is aangesloten bij de formulering van artikel 7:685, tweede lid, BW (Kamerstukken II, 2013/2014, 33 818, nr. 3, p. 109). De kantonrechter moet derhalve beoordelen of sprake is van een gewichtige reden, gelegen in een dringende reden of in een verandering van omstandigheden, die dienen te leiden tot het einde van de arbeidsovereenkomst.

De kantonrechter is van oordeel dat wat [verzoekende partij] heeft aangevoerd met betrekking tot het ernstig verwijtbaar handelen van [verwerende partij] onvoldoende is om te spreken van een dringende reden of een verandering van omstandigheden, die billijkheidshalve dadelijk of na korte termijn tot een einde van de arbeidsovereenkomst moet leiden

De grond van het gestelde ernstig verwijtbaar handelen is (voornamelijk) gelegen in hetgeen [naam leidinggevende] op 11 september 2020 tegen [verzoekende partij] zou hebben gezegd. [verwerende partij] heeft gemotiveerd betwist dat [naam leidinggevende] tegen [verzoekende partij] zou hebben gezegd dat het voor [verzoekende partij] ‘over en uit’ was bij [verwerende partij] , en haar stelling onderbouwd met een e-mail van [naam leidinggevende] aan [naam sub 2] en [naam sub 3] van 11 september 2020. Hierin staat dat [naam leidinggevende] aan [verzoekende partij] heeft aangegeven dat gedrag, houding en uitspraken moeten veranderen, dat hij daarmee niet te lang moet wachten omdat de wegen scheiden als er geen verandering zichtbaar is in 2020, dat hij drie weken de tijd krijgt om hierover na te denken en op te schrijven wat hij wil dat verandert en wat [verwerende partij] moet doen, en dat [naam leidinggevende] op 7 oktober graag een afspraak inplant met [verzoekende partij] .

Het is dan aan [verzoekende partij] om zijn stelling, dat hem is meegedeeld dat het ‘over en uit’ was, te bewijzen. Daarin is hij niet geslaagd.

[verzoekende partij] heeft er een punt van gemaakt dat er door [verwerende partij] geen verslag is gemaakt van het gesprek met [naam leidinggevende] . De kantonrechter ziet hierin geen poging van [verwerende partij] om zaken te verbergen, maar juist een bevestiging van de stelling van [verwerende partij] ; het was een informeel gesprek waarin [naam leidinggevende] [verzoekende partij] duidelijk heeft willen maken dat hij zijn houding en gedrag moest veranderen. Hoewel het aan een werkgever is om zorg te dragen voor een deugdelijke verslaglegging van belangrijke gesprekken, leidt de kantonrechter uit het ontbreken van een verslag in dit geval af dat aan het gesprek niet de lading toekwam die [verzoekende partij] daaraan toegedicht wenst te zien.

[verzoekende partij] heeft klaarblijkelijk de boodschap van [naam leidinggevende] op 11 september 2020 verkeerd begrepen. Er is dus naar het oordeel van de kantonrechter sprake van miscommunicatie, een misverstand.

[verwerende partij] heeft bovendien gepoogd het misverstand uit de wereld te helpen door bij eerste gelegenheid uit te leggen wat er wel gezegd was, althans gezegd had moeten worden. Verder heeft [verwerende partij] [verzoekende partij] het advies gegeven om kritisch na te denken over zijn eigen ontwikkeling. [verwerende partij] wilde daarover in gesprek met [verzoekende partij] en [verwerende partij] heeft uiteindelijk ook een mediatontraject ingezet. De kantonrechter heeft niet de overtuiging gekregen dat [verwerende partij] dit alles slechts heeft gedaan uit tactisch oogpunt of voor de schone schijn, zoals gesteld door [verzoekende partij] .

• -

  [verwerende partij] zou [verzoekende partij] niet hebben gekend in de kritiek op diens houding en gedrag. Uit de brief van [verzoekende partij] aan [naam sub 1] van 14 september 2020 blijkt dat [verzoekende partij] wel eerder op informele wijze op zijn tekortkomingen is gewezen. Een gesprek, wanneer er geen verbetering optreedt, is een logische volgende stap;

• -

  [verwerende partij] wilde aanvankelijk geen mediaton, maar een gesprek, zo stelt [verzoekende partij] . Dat is juist (en was op dat moment ook begrijpelijk), maar op enig moment krijgt [verzoekende partij] wat hij al bij aanvang wenste: mediaton. En wat verwijt [verzoekende partij] [verwerende partij] vervolgens? Dat [verwerende partij] geen gesprek wil;

• -

  [verzoekende partij] verwijt [verwerende partij] dat [naam leidinggevende] op 17 november 2020 in het mediatongesprek verschijnt. Vervolgens zendt [verwerende partij] op 7 december 2020 [naam sub 1] naar het gesprek met de mediator. Ook dat is weer niet goed volgens [verzoekende partij] .

Naar het oordeel van de kantonrechter is het in geval van (het ontstaan) van een arbeidsconflict (ook) aan de werknemer om zich coöperatief op te stellen en open te staan voor de mogelijkheden die leiden naar de-escalatie. Door te blijven hangen in ‘zijn’ visie van wat er op 11 september 2020 is gezegd, ondanks de (nadere) uitleg van [verwerende partij] , heeft hij de kansen om tot een oplossing te komen niet benut. Het door [verzoekende partij] gestelde handelen van [verwerende partij] is derhalve geen reden voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst.

Zoals hierna zal blijken is er tussen partijen (inmiddels) wel sprake van een verstoorde arbeidsverhouding, die volgens beide partijen duurzaam en onherstelbaar is, wat wel een reden zou kunnen zijn om [verzoekende partij] verzoek toe te wijzen. Hij heeft dit echter niet ten grondslag gelegd aan zijn verzoek en toewijzing zou in zijn nadeel zijn omdat hij, vanwege afwezigheid van ernstige verwijtbaarheid aan de zijde van [verwerende partij] , dan geen recht zou hebben op een transitievergoeding. Het verzoek van [verzoekende partij] tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van artikel 7:671c BW zal dus worden afgewezen.

[verwerende partij] heeft aangevoerd dat de arbeidsverhouding dusdanig verstoord is dat van haar in redelijkheid niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (artikel 7:669 lid 3, aanhef en onder g, BW). [verzoekende partij] heeft niet betwist dat sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding en dat die verstoring duurzaam en onherstelbaar is. Sterker: uit zijn stellingen blijkt dat hij het met wat [verwerende partij] aanvoert eens is. Hoewel er sprake is van een opzegverbod (arbeidsongeschiktheid), kan worden geoordeeld dat tevens sprake is van een uitzondering op een opzegverbod. Immers valt uit hetgeen [verzoekende partij] ter mondelinge behandeling naar voren heeft gebracht te concluderen dat er volgens hem sprake is van omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst in zijn belang dient te eindigen, en [verzoekende partij] heeft de stelling van [verwerende partij] dat het verzoek geen verband houdt met de arbeidsongeschiktheid ook niet betwist (artikel 7:671b lid 6 BW). De kantonrechter zal de arbeidsovereenkomst derhalve ontbinden op de g-grond met ingang van 1 mei 2021. Dit betekent dat [verzoekende partij] tot die datum recht heeft op loondoorbetaling, zodat deze vordering van [verzoekende partij] zal worden toegewezen.

Nu de arbeidsovereenkomst op verzoek van [verwerende partij] zal worden ontbonden, is zij aan [verzoekende partij] een transitievergoeding verschuldigd op grond van artikel 7:673 lid 1 BW. [verwerende partij] heeft de juistheid van de berekening van het verzoek van [verzoekende partij] op dit punt niet betwist, zodat zij zal worden veroordeeld tot betaling van € 11.857,29 aan [verzoekende partij] . Dit bedrag zal zoals door [verzoekende partij] verzocht worden vermeerderd met de wettelijke rente indien [verwerende partij] de transitievergoeding niet binnen één maand na de ontbindingsdatum heeft betaald.

Omdat geen sprake is van ernstig verwijtbaar handelen door [verwerende partij] (zie 4.2. en verder) zal het verzoek tot toekenning van een billijke vergoeding worden afgewezen.

Het verzoek van [verzoekende partij] om [verwerende partij] te veroordelen tot betaling van € 3.000,- aan winstdeling zal worden afgewezen, omdat [verwerende partij] heeft gesteld dat er over 2020 in verband met tegenvallende resultaten geen aanspraak bestaat op winstdeling en [verzoekende partij] dit standpunt niet heeft betwist.

[verzoekende partij] maakt aanspraak op verzilvering van aandelen en opties. [verwerende partij] stelt dat aan de verzilvering van aandelen en opties voorwaarden zijn verbonden, dat de reeds toegekende aandelen van [verzoekende partij] blijven en dat hij deze zelf te gelde kan maken indien deze vrijvallen. Omdat [verzoekende partij] dit niet heeft betwist, zal de kantonrechter het verzoek ook op dit punt afwijzen.

De kantonrechter zal [verwerende partij] veroordelen tot het opmaken van een eindafrekening en [verzoekende partij] te voorzien van een bruto-netto specificatie binnen één maand na de ontbindingsdatum en dienovereenkomstig met [verzoekende partij] af te rekenen. De kantonrechter ziet echter geen reden om hieraan een dwangsom te verbinden, nu er geen reden is om aan te nemen dat [verwerende partij] haar verplichtingen niet zal nakomen.

Het verzoek [verwerende partij] te veroordelen tot het verstrekken van tijdregistraties over de afgelopen vijf jaar op straffe van een dwangsom zal de kantonrechter afwijzen, nu [verwerende partij] deze registraties bij haar verweerschrift heeft overgelegd. Ook het hiermee verband houdende verzoek [verwerende partij] te veroordelen tot een overwerkvergoeding (te vermeerderen met wettelijke verhoging en rente) zal de kantonrechter afwijzen, omdat [verzoekende partij] zijn verzoek niet heeft onderbouwd, terwijl hij wel de beschikking had over de tijdregistraties. Indien deze hem onvoldoende duidelijk waren, had hij bij [verwerende partij] voorafgaand aan de mondelinge behandeling om opheldering kunnen vragen. De kantonrechter ziet derhalve geen aanleiding [verzoekende partij] alsnog in de gelegenheid te stellen zich bij akte uit te laten over de tijdsregistraties.

Aangezien het ontbindingsverzoek van [verzoekende partij] zal worden afgewezen, is er geen grond hem zijn verzoek te laten intrekken.

Omdat [verwerende partij] enkel zal worden veroordeeld tot betaling van de transitievergoeding zal de kantonrechter haar ook niet de gelegenheid bieden het verzoek in te trekken.

[verwerende partij] is de grotendeels in het gelijk gestelde partij, zodat zij in beginsel recht heeft op vergoeding van haar proceskosten. Zij heeft de kantonrechter echter verzocht de proceskosten te compenseren. De proceskosten zullen daarom worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten dient te dragen.