Uitspraken

De discussie tussen partijen draait allereerst om de vraag of Vista College de werkelijke werkgever van [eiser] is geweest. Ter zake van die vraag oordeelt de kantonrechter dat niet Vista College maar Sité de werkelijke werkgever van [eiser] is geweest. Allereerst merkt de kantonrechter op dat uit de door [eiser] overgelegde arbeidsovereenkomsten en uit de door Sité en Vista College overgelegde loonspecificaties kan worden opgemaakt dat [eiser] een arbeidsovereenkomst met Sité is aangegaan. Het door [eiser] uitgebreid gevoerde betoog dat Sité niet zijn werkelijke werkgever is geweest, kan hem niet baten nu het door hem gestelde – mede gelet op de gemotiveerde betwisting door Sité en Vista College – niet is vast komen te staan.

Eerstens is niet vast komen te staan dat Vista College geen legitiem doel heeft voor het inzetten van payrollkrachten, dat zij een onwettige payrollconstructie heeft toegepast of dat zij aan haar wettelijke of cao-verplichtingen heeft willen ontsnappen. Krachtens artikel 3.5 van de cao MBO (zie r.o. 2.8) mag Vista College een flexibele schil hebben. Die flexibele schil wordt bij Vista College gevormd door werknemers die op basis van tijdelijke arbeidsovereenkomsten bij Sité in dienst treden. Sité is als personeelsstichting verbonden met Vista College in een concerngroep. Zij is een payrollbedrijf in eigen beheer. De kantonrechter begrijpt dat het hanteren van een flexibele schil noodzakelijk is vanwege onzekerheid die in de onderwijssector voortdurend heerst. Daarnaast is die flexibele schil noodzakelijk om de continuïteit en flexibiliteit van de organisatie te waarborgen. Gelet op dit alles – en ook gelet op artikel 3.5 van de cao MBO – kan niet worden geconcludeerd dat Vista College [eiser] als payrollkracht van Sité heeft ingeleend om aan haar wettelijke verplichtingen te ontsnappen of dat het door haar nagestreefde doel (flexibiliteit en continuïteit van de organisatie) niet legitiem is. Voor zover [eiser] zijn stelling dat Vista College een onwettige payrollconstructie heeft toegepast om aan haar wettelijke verplichtingen te ontsnappen, heeft willen onderbouwen met de door hem aangehaalde jurisprudentie, geldt dat die jurisprudentie andere situaties betreft en niet van toepassing is op het onderhavige geschil. Bespreking van of toetsing aan die jurisprudentie zal dan ook achterwege blijven.

Het feit dat op de aanzeggingsbrief van 4 juni 2019 het logo van ROC (het latere Vista College) staat vermeld en dat die brief door de heer [naam voorzitter RvB] is ondertekend, leidt evenmin tot de conclusie dat Sité niet de werkelijke werkgever van [eiser] is geweest. Op de aanzeggingsbrief staat ook het logo van Sité vermeld. De ondergetekende was bovendien – ingevolgde de onbetwiste stellingen van Sité en Vista College – tevens bestuurder van Sité en was bevoegd om Sité in rechte te vertegenwoordigen. Daarnaast is niet betwist dat Sité reeds vóór 4 juni 2019 de beëindiging telefonisch met [eiser] heeft besproken zodat ervan uit wordt gegaan dat Sité op de hoogte was van zowel de inhoud als de verzending van de voornoemde aanzegginsbrief.

Ervan uitgaande dat Sité de werkelijke werkgever van [eiser] is geweest, geldt ter zake van de toepasselijkheid van de cao MBO het volgende. De cao MBO is slechts van toepassing op werknemers die een arbeidsovereenkomst hebben met een werkgever zoals bedoeld in artikel 1.1 onder punt ff van de cao MBO (zie ook r.o. 2.8). Sité behoort krachtens artikel 1.1.1. onderdeel w van de WEB (Wet educatie en beroepsonderwijs) niet tot die werkgevers zodat volledige toepassing van de cao is uitgesloten.

Gelet op bovenstaande overwegingen, strandt de vordering van [eiser] om voor recht te verklaren dat Vista College zijn werkelijke werkgever is geweest en dat de cao MBO op zijn arbeidsovereenkomst van toepassing was.

Partijen verschillen ook van mening omtrent de vraag of [eiser] in dienst is geweest als onderwijsondersteuner of als docent LB. Docent LB valt immers binnen een hogere loongroep.

Hetgeen partijen ter zake van de totstandkoming van de arbeidsovereenkomst, functiewaardering, de door [eiser] verrichte werkzaamheden en zijn basisloon hebben gesteld, leidt niet tot de conclusie dat [eiser] als docent LB heeft gefunctioneerd en dat hij recht heeft op loon conform carrièrepatroon docent LB.

Als uitgangspunt geldt allereerst hetgeen partijen bij het aangaan van de arbeidsovereenkomst met elkaar zijn overeengekomen. Werkgever en werknemer worden geacht op dat moment met elkaar in overleg te treden over de uit te voeren werkzaamheden en de kennis en ervaring van de werknemer. Partijen dienen samen te beoordelen tot welke functie de uit te oefenen werkzaamheden behoren en welk loon daartegenover staat op grond van de loongroepen in de cao.

Door ondertekening van de arbeidsovereenkomst wordt verondersteld dat partijen overeenstemming hebben bereikt over de functie en het bijbehorende salaris. [eiser] heeft gelet op zijn stelling dat hij gereageerd heeft op een vacature voor onderwijsondersteuner op ROC en gelet op de tekst van de arbeidsovereenkomst, die van een latere datum is dan de aan hem op 17 juli 2017 vanuit de personeelsadministratie van ROC verzonden mail, ingestemd met het werk als onderwijsondersteuner B en het daarbij horende salaris. Die afspraak is vervolgens op 15 juli 2018 bestendigd bij de voortzetting van zijn dienstverband. Tijdens de gehele duur van het dienstverband heeft [eiser] zich niet beklaagd over zijn salaris in relatie tot de door hem verrichte werkzaamheden. Pas na beëindiging van het dienstverband, en wel in november 2019 (productie 7 dagvaarding), heeft hij schriftelijk te kennen gegeven het niet eens te zijn met het door hem tijdens zijn dienstverband genoten salaris. Niet valt in te zien waarom hij gedurende zijn dienstverband dat nooit aan de orde heeft gesteld, waarom hij pas na kennisneming van de schriftelijke beëindiging van zijn arbeidsovereenkomst aan Sité en Vista College te kennen heeft gegeven het niet eens te zijn met de wijze waarop zijn arbeidsovereenkomst is uitgevoerd en waarom hij zich pas een paar maanden later tot zijn rechtsbijstandsverzekeraar heeft gewend.

De kantonrechter begrijpt dat de functiewaardering van [eiser] is geschied op basis van de functie-eisen van onderwijsondersteuner B, de door [eiser] genoten opleidingen en zijn werkervaring. Vast staat dat [eiser] niet over de benodigde opleidingen beschikte en dat hij daarom niet als docent LB kon worden aangesteld. Bovendien hebben Sité en Vista College onbetwist gesteld dat zij [eiser] geen perspectief voor iets anders hebben gegeven en dat zij hem ook niet als zij-instromer hebben aangesteld omdat de wettelijke kaders voor zij-instroom van een langdurige inzet in de rol van docent uitgaan: iets wat bij [eiser] niet aan de orde is geweest.

Het is heel goed mogelijk dat de taken en verantwoordelijkheden gedurende de looptijd van een dienstverband veranderen en verzwaren zodanig dat op enig moment kan worden gesproken van een structurele en substantiële wijziging van de functie als gevolg waarvan de werknemer in een ander functieprofiel valt en aanspraak kan maken op loonsverhoging. Dat daar sprake van is, is in deze zaak echter niet in rechte vast komen te staan. Het is wellicht wel de wens en de behoefte van [eiser] geweest om als docent LB te werken en daarnaar beloond te worden maar zijn betoog en de onderbouwing daarvan zijn in het licht van de gemotiveerde betwisting van Sité en Vista College onvoldoende om te concluderen dat zijn werkzaamheden, bij aanvang van zijn dienstverband of op enig moment nadien, van zodanige aard waren dat deze binnen de functie van docent LB en een andere loongroep dienden te vallen.

De kantonrechter is het eens met Sité en Vista College dat de door [eiser] aangehaalde resultaatgebieden (zie aanvullende productie van [eiser] van 19 oktober 2020), in ieder geval zes daarvan, ook passen bij de functie van onderwijsondersteuner B zodat de stelling van [eiser] dat hij binnen die resultaatgebieden werkzaam is geweest, niet zonder meer kan leiden tot de conclusie dat hij als docent LB heeft gefunctioneerd.

Verder kan uit hetgeen Sité en Vista College gemotiveerd hebben gesteld en uit het door hen overgelegde verslag van 15 maart 2019 (productie 7 antwoordconclusie van Sité en Vista College) worden opgemaakt dat [eiser] niet volledig en zelfstandig als docent LB functioneerde maar dat hij onder eindverantwoordelijkheid van de heer [naam onderwijskundig leider] , onderwijskundig leider, viel. Uit dat verslag blijkt in ieder geval dat [eiser] niet alleen twee keer is bezocht door de heer [naam onderwijskundig leider] maar dat hij met de heer [naam onderwijskundig leider] ook overleg heeft gehad ter zake van de toetsen van de leerlingen. Verder kan ook uit de door Sité en Vista College overgelegde mail van 27 augustus 2018 (productie 6 conclusie van antwoord) worden opgemaakt dat [eiser] kennelijk door zowel mevrouw [naam] als door de heer [naam onderwijskundig leider] werd aangestuurd en onder hun verantwoordelijkheid viel.

Voorts is ook niet vast komen te staan dat [eiser] theorielessen heeft verzorgd of een theorietoets voor het vak sportmassage heeft gemaakt. Die stelling is in het licht van hetgeen Sité en Vista College onbetwist hebben gesteld, namelijk dat [eiser] zich ziek heeft gemeld en dat een andere docent toen in het bijzijn van andere collega’s de toetsen heeft afgenomen, te mager en niet onderbouwd.

Evenmin is niet vast komen te staan dat [eiser] voor het vak sportmassage zelf een alternatief stageprogramma heeft opgezet. Blijkens de stellingen van Sité en Vista College kent het vak sportmassage geen stage, wat [eiser] ook met zoveel woorden heeft bevestigd ter mondelinge behandeling.

De vermelding van [eiser] als docent op een getuigschrift is eveneens onvoldoende om daaruit af te leiden dat [eiser] daadwerkelijk als docent heeft gefunctioneerd. De kantonrechter begrijpt dat de in het kader van het vak sportmassage afgegeven getuigschrift een verklaring is voor de leerlingen van Vista College waaruit kan worden opgemaakt dat zij het onderdeel sportmassage van de opleiding met goed gevolg hebben afgrond en dat voor de verklaring een bestaand format is gebruikt waarop het woord “docent” is vermeld. Die verklaring zegt dus niets over de feitelijk door [eiser] uitgevoerde werkzaamheden.

Nu niet is vast komen te staan dat [eiser] in de volle breedte als docent LB werkzaam is geweest, kan de kantonrechter niet anders dan oordelen dat [eiser] geen recht heeft op loon behorende bij de functie van docent LB. Zijn vordering om voor recht te verklaren dat hij over de periode 1 september 2017 tot 13 juli 2019 recht heeft op een loon conform carrièrepatroon docent LB en salarisnummer LB12 zal daarom worden afgewezen.

Gelet op bovenstaande zal ook worden afgewezen de vordering van [eiser] om Sité dan wel Vista College, dan wel beiden hoofdelijk te veroordelen tot betaling van € 12.200,03 bruto achterstallig loon.

De subsidiaire vordering om Sité dan wel Vista College, dan wel beiden hoofdelijk te verplichten de functie van [eiser] in de periode 1 september 2017 tot 13 juli 2019 opnieuw te beschrijven conform de opgedragen taken en deze vervolgens te waarderen op grond van FUWA mbo, zal ook worden afgewezen nu de functie van [eiser] reeds bij het aangaan van zijn arbeidsovereenkomst is beschreven en nu ook niet is vast komen te staan dat hij een andere dan de beschreven functie heeft uitgevoerd.

De vorderingen ter zake van de gestelde overuren / meeruren en niet genoten vakantieverlof zullen worden afgewezen omdat deze zijn gebaseerd op de onjuiste aanname dat [eiser] als docent LB heeft gefunctioneerd.

De vordering ter zake van de gestelde opleidingskosten zal eveneens worden afgewezen nu deze ook gebaseerd is op de verkeerde aanname dat [eiser] als docent LB heeft gefunctioneerd en ook omdat niet is gebleken dat Sité of Vista College aan [eiser] een opleidingstraject heeft aangeboden. [eiser] heeft – zoals kan worden opgemaakt uit productie 6 conclusie van antwoord – geheel op eigen initiatief besloten om een eerstegraadslerarenopleiding te volgen. De gevolgen van die beslissing komen voor zijn rekening.

[eiser] stelt dat hij recht heeft op verhoogd loon wegens waarneming van een docent LC. Sité en Vista College betwisten die stelling en voeren aan dat recht op verhoogd loon slechts bestaat in geval een hogere functie volledig wordt waargenomen.

De kantonrechter oordeelt dat uit de tekst van artikel 6.8 cao MBO (zie r.o.2.8.) ondubbelzinnig kan worden opgemaakt dat slechts bij volledig waarnemen van een werknemer met een hogere functie, recht op een verhoogd salaris bestaat. Nu de kantonrechter hiervoor heeft vastgesteld dat niet is gebleken dat [eiser] in de volle breedte als docent LB heeft gefunctioneerd, is daarmee gegeven dat hij evenmin als docent LC kan hebben gefunctioneerd. Ook de vordering ter zake van betaling van € 30.561,36 bruto aan achterstallige toeslag voor de vervanging van een docent LC zal daarom worden afgewezen.

[eiser] heeft gesteld dat hij op grond van artikel 8 Waadi en op grond van artikel 3.5 cao Mbo recht heeft op bovenwettelijke werkloosheidsuitkering. De uitsluiting zoals opgenomen in zijn arbeidsovereenkomst is volgens hem in strijd met artikel 3.5 cao. Sité en Vista College hebben dat betwist en gesteld dat die uitsluiting rechtsgeldig is.

Zoals reeds onder r.o. 4.5. is overwogen, is de cao MBO niet van toepassing op de arbeidsovereenkomst tussen Sité en [eiser] . Sité heeft de cao echter, met uitzondering van een aantal bepalingen waaronder de bovenwettelijke werkloosheidsuitkering, op de arbeidsovereenkomst van toepassing verklaard. Een dergelijke uitzondering in een payrollovereenkomst is gelet op r.o. 5.10 in de uitspraak van het hof Den Bosch van 27 augustus 2019 (ECLI:NL:GHSHE:2019:3181) rechtsgeldig zodat het verweer van Sité en Vista College slaagt. Ook treft doel het verweer dat de bovenwettelijke werkloosheidsuitkering geen arbeidsvoorwaarde is zoals bedoeld in artikel 8 Waadi zodat schending van die bepaling ook niet aan de orde is.

De vordering van [eiser] om voor recht te verklaren dat de in de cao MBO opgenomen bovenwettelijke werkloosheidsregeling onverkort van toepassing is op de arbeidsovereenkomst met Sité zal, gelet op bovenstaande overwegingen, ook worden afgewezen.

De vordering van [eiser] ter zake van de wettelijke verhoging ingevolge artikel 7:625 BW zal het lot van de voorgaande afgewezen vorderingen volgen nu voor toewijzing daarvan geen grond aanwezig is.

De overige door partijen ingenomen stellingen en weren worden niet besproken omdat bespreking daarvan niet tot een ander oordeel kan leiden.

[eiser] zal worden veroordeeld in de kosten van de procedure. De kosten aan de zijde van Sité en Vista College worden begroot op € 2.180,00 (2,5 x tarief € 872,00) aan salaris gemachtigde. De gevorderde rente over de proceskosten zal worden toegewezen vanaf twee weken na betekening van dit vonnis.