Uitspraken

Naar aanleiding van de opmerking van Centauros dat deze zaak eigenlijk door de zittingsplaats Roermond had moeten worden behandeld omdat de kantoorlocatie in Urmond, gemeente Stein, is gelegen, overweegt de kantonrechter dat de zittingsplaats Maastricht overeenkomstig het zaakverdelingsreglement rechtbank Limburg (Staatscourant 30 december 2013, nr. 36469) bevoegd is gelet op het gegeven dat de statutaire zetel van Centauros Maastricht is.

Doordat in deze zaak uitstel is verzocht en verleend en het verzoek inmiddels ten gronde mondeling is behandeld, is thans het belang aan het treffen van een voorlopige voorziening ontvallen.

Niet in geschil is dat [verzoeker] niet heeft ingestemd met de opzegging van de arbeidsovereenkomst. De opzegging kan, anders dan Centauros lijkt te suggereren, niet worden gekwalificeerd als een ontslag op staande voet. Uit de opzeggingsbrief blijkt niet dat de bedoeling was [verzoeker] op staande voet te ontslaan en uit de feitelijke gang van zaken blijkt dit ook niet. Centauros heeft immers een maand opzegtermijn in acht genomen. In de opzeggingsbrief staat verder dat alle zaken met betrekking tot de beëindiging van de arbeidsovereenkomst correct zullen worden afgehandeld. Een dergelijke mededeling - zeker in combinatie met het in acht nemen van de opzegtermijn - ademt niet de sfeer van een ontslag op staande voet. Voor zover Centauros dan toch zou hebben bedoeld om [verzoeker] bij brief van 22 juni 2022 op staande voet te ontslaan, dan voldoet dit ontslag evident niet aan het vereiste dat een dergelijk ontslag onverwijld moet zijn verleend. De kantonrechter kwalificeert de opzegging als een ‘gewone’ opzegging, die echter niet voldoet aan de wettelijke regels. Immers, gesteld noch gebleken is dat de in artikel 7:671 lid 1 BW genoemde uitzonderingen zich voordoen. Dit betekent dat de opzegging in strijd is met artikel 7:671 BW en vernietigbaar is.

Dat [verzoeker] ten onrechte is ontslagen vloeit voort uit voorgaande overweging. [verzoeker] heeft niet gesteld welk belang hij heeft bij een afzonderlijke verklaring voor recht inhoudende dat hij door Centauros ten onrechte is ontslagen. Het verzoek om een verklaring voor recht zal daarom worden afgewezen.

[verzoeker] heeft ervoor gekozen in plaats van vernietiging van de opzegging aanspraak te maken op een billijke vergoeding. Uitgangspunt is dat de billijke vergoeding moet worden bepaald op een wijze die, en op het niveau dat, aansluit bij de uitzonderlijke omstandigheden van het geval (vgl. HR 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1187 New Hairstyle en HR 8 juni 2018, ECLI:NL:HR:2018:878 Zinzia). Bij het vaststellen van de billijke vergoeding als bedoeld in artikel 7:681 lid 1, aanhef en onder a, BW, gaat het uiteindelijk erom dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever (HR 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1187).

Het ernstig verwijtbaar handelen bestaat in dit geval uit het opzeggen van de arbeidsovereenkomst in strijd met de wettelijke regels. Centauros’ stelling dat sprake was van het tot tweemaal toe weigeren van werk, welke stelling [verzoeker] heeft betwist, is niet vooraf getoetst in een verzoekschriftprocedure bij de kantonrechter - wat gelet op de aard van de reden van ontslag de geëigende procedure zou zijn geweest.

Voor zover Centauros meent dat de gestelde werkweigering reden zou moeten zijn [verzoeker] een billijke vergoeding te onthouden, overweegt de kantonrechter als volgt. Centauros heeft geen schriftelijke waarschuwingen en - bijvoorbeeld - gespreksverslagen overgelegd die de gestelde werkweigering aannemelijk kunnen maken en inzichtelijk maken dat [verzoeker] is gewezen op de ernstige gevolgen van zijn gedrag. Er is geen reden om aan te nemen dat het schriftelijk waarschuwen en vastleggen van het gestelde verwijtbare gedrag niet van Centauros kon worden verlangd. Aan de schriftelijke verklaringen van de werknemers van Centauros kent de kantonrechter niet de waarde toe die Centauros daaraan gehecht wenst te zien. Deze verklaringen zijn niet heel concreet en vertonen bovendien onderling grote gelijkenissen en zijn opgesteld door personen die in een afhankelijkheidsrelatie staan tot Centauros. De verwijten richting [verzoeker] hebben daarom geen effect op de beoordeling van de verzochte billijke vergoeding.

Hoewel Centauros de geldende opzegtermijn in acht heeft genomen doet dit er niet aan af dat de opzegging nadelig is voor [verzoeker] . [verzoeker] had een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en die is hij kwijt. Centauros heeft, nadat zij er door de gemachtigde van [verzoeker] op was gewezen niet de juiste ontslagroute te hebben bewandeld, geen poging gedaan om tot een oplossing te komen. Voor zover de verhoudingen al niet al te best waren, heeft Centauros een terugkeer van [verzoeker] door de onrechtmatige opzegging onmogelijk gemaakt. Centauros stelt in dat verband zelf dat een terugkeer geen optie is. [verzoeker] stelt - onbetwist - nog geen andere baan te hebben gevonden. Ook stelt [verzoeker] onbetwist dat als hij een nieuwe baan vindt, deze waarschijnlijk voor bepaalde tijd zal zijn. [verzoeker] heeft het inkomensverlies berekend op € 15.500,-. Hier heeft Centauros geen (gemotiveerde) betwisting tegenover gesteld. De kantonrechter acht daarom het door [verzoeker] verzochte bedrag van € 10.000,- bruto een redelijke billijke vergoeding ter compensatie van de onrechtmatige opzegging en de nadelige gevolgen daarvan voor [verzoeker] .

Het verzoek tot het opstellen van een eindafrekening op straffe van een dwangsom heeft Centauros evenmin betwist. Dit verzoek zal op de hierna te melden wijze worden toegewezen. De kantonrechter zal de dwangsom matigen tot € 100,- per dag(deel) met een maximum van € 1.500,-.

De kantonrechter is van oordeel dat uit het overzicht van [verzoeker] niet volgt dat hij te weinig loon heeft gekregen. [verzoeker] stelt niet dat de loonstroken niet correct zijn. Hij stelt enkel dat ze hem niet duidelijk zijn, zonder dat hij toelicht waarom de loonstroken hem niet duidelijk zijn. Dat had in het kader van zijn stelplicht wel van hem mogen worden verwacht. De kantonrechter wijst dit verzoek daarom af.

De wettelijke rente over de in deze beschikking toegekende bedragen zal worden toegewezen met ingang van de dag van verzuim. Deze dag is voor de transitievergoeding 1 september 2022.

Het verzoek tot afgifte van netto/bruto specificaties zal als zijnde onbetwist op de hierna te melden wijze worden toegewezen, op straffe van een dwangsom van € 100,- per dag(deel) met een maximum van € 1.500,-.

Centauros zal worden veroordeeld in de proceskosten van € 793,- aan salaris gemachtigde en een griffiegeld van € 86,-, in totaal € 879,-, te vermeerderen met de wettelijke rente met ingang van de vijftiende dag na dagtekening van deze beschikking. Bij een separate veroordeling in de nakosten bestaat geen belang nu de proceskostenveroordeling die kosten omvat (HR 10-06-2022, ECLI:NL:HR:2022:853 rov 2.3).