Uitspraken

Op 10 juli 2024 heeft de mondeling behandeling plaatsgevonden. [verzoeker] was daarbij niet aanwezig omdat hij in het buitenlang verbleef. De gemachtigde van [verzoeker] en Postnl en de gemachtigde hebben hun stellingen mondeling toegelicht.

Het gaat in deze zaak om de vraag of Postnl moet worden veroordeeld om de arbeidsovereenkomst te herstellen. Voor zover het verzoek om herstel van de arbeidsovereenkomst niet kan worden toegewezen, komt gelet op het subsidiaire verzoek aan de orde de vraag of aan [verzoeker] een billijke vergoeding moet worden toegekend.

De kantonrechter overweegt als volgt. In deze zaak moet beoordeeld worden of er een voldragen b-grond is. Daarvoor is het volgende van belang:

• -

  Was [verzoeker] arbeidsongeschikt voor zijn eigen functie?

• -

  Was te verwachten dat [verzoeker] binnen 26 weken weer arbeidsgeschikt zou zijn en de bedongen arbeid, al dan niet in aangepaste vorm, zou kunnen verrichten?

• -

  Was een andere functie binnen PostNL beschikbaar voor [verzoeker] , die hij wel kon verrichten?

De eerste vraag moet bevestigend worden beantwoord. Uit de overgelegde stukken blijkt voldoende dat [verzoeker] niet in staat is om zijn functie te verrichten in verband met zijn lichamelijke beperkingen. De kantonrechter verwijst onder andere naar het arbeidsdeskundig onderzoek in het kader van de WIA-aanvraag waarin is geconcludeerd dat [verzoeker] zijn eigen werk niet meer kan doen. De maatgevende arbeid voor [verzoeker] is pakketbezorger voor gemiddeld 41,57 uur per week. Hiervoor is [verzoeker] niet geschikt bevonden omdat de belastbaarheid van [verzoeker] wordt overschreden door (een combinatie van) bovenmatig rugbelastende werkzaamheden zoals frequent tillen en dragen, zwaar en veelvuldig duwen en/of trekken en frequent buigen.

Voldoende staat ook vast dat dit niet binnen 26 weken na het einde van de arbeidsovereenkomst zal veranderen. De kantonrechter verwijst onder andere naar de “verklaring 26e week ontslagtoets” van de bedrijfsarts. Deze heeft geoordeeld dat het niet te verwachten is dat [verzoeker] weer geschikt wordt voor de bedongen arbeid binnen zes maanden.

[verzoeker] is het niet eens met de hiervoor getrokken conclusies maar tegenover de aangevoerde argumenten en stukken heeft hij enkel gesteld dat hij wel de bedongen arbeid kan verrichten. Nu enige onderbouwing ontbreekt wordt deze stelling gepasseerd.

Met betrekking tot de bewering van [verzoeker] dat binnen PostNL ander passend werk beschikbaar is volstaat hij met de stelling dat Postnl een van de grootste werkgevers van Nederland is, zodat het niet anders kan zijn dan dat een andere functie voorhanden moet zijn. Deze stelling is verder niet geconcretiseerd. Voorbeelden van andere passende en beschikbare functies binnen een redelijke reisafstand van de woning van [verzoeker] worden door hem niet gegeven. Daar staat tegenover dat uit de rapportage van het arbeidsdeskundig onderzoek van 11 augustus 2023 (productie 43 bij het verweerschrift) onder andere blijkt dat er geen ander passend werk bij de eigen werkgever is.

[verzoeker] verzoekt om toekenning van een billijke vergoeding van € 50.000,00 op de voet van artikel 7:682 lid 1 sub c BW. Voor toekenning van een vergoeding op basis van dit artikel moet onder andere sprake zijn van een opzegging die het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever.

Ter onderbouwing van zijn verzoek stelt [verzoeker] dat Postnl de re-integratieverplichtingen heeft geschonden. Daarbij baseert [verzoeker] zich op de beslissing van het UWV op de WIA-aanvraag, waarin is geconcludeerd dat Postnl onvoldoende heeft gedaan ten behoeve van de re-integratie van [verzoeker] . Dit tekortschieten bestaat er volgens het UWV uit dat in de periode 6 februari 2023 tot 19 juli 2023 geen sociaal medische begeleiding heeft plaatsgevonden terwijl de functionele mogelijkheden in die periode zijn toegenomen. Hierdoor zijn de re-integratiemogelijkheden van werknemer zowel binnen als buiten de organisatie niet adequaat onderzocht en of benut. Postnl heeft gemotiveerd betoogd dat zij in het grootste deel van deze periode geen contact kon krijgen met [verzoeker] ondanks diverse pogingen daartoe.

De kantonrechter stelt voorop dat hij zelfstandig beoordeelt of Postnl haar re-integratieverplichtingen voldoende is nagekomen. Hij is niet gebonden aan het oordeel van het UWV hierover. Uiteraard kan dat oordeel wel betrokken worden bij de beslissing van de kantonrechter. In dat verband is onder andere de motivering van dat oordeel van belang.

Postnl heeft gemotiveerd uiteengezet welke re-integratiewerkzaamheden zij heeft verricht. Zo heeft zij de hulp van de bedrijfsarts, van het arbeidsdeskundig bureau Margolin, van het UWV en van Postnl Mobility ingeschakeld. Steeds als een bepaalde aanpak werd geadviseerd is dat advies opgevolgd. [verzoeker] heeft dit niet betwist. In zoverre valt Postnl naar het oordeel van de kantonrechter geen verwijt te maken met betrekking tot het correct nakomen van haar re-integratieverplichtingen.

Wat betreft de door het UWV aangehaalde periode waarin er geen contact is geweest tussen Postnl en [verzoeker] heeft Postnl aangevoerd dat [verzoeker] – ondanks pogingen daartoe – voor haar onbereikbaar was. [verzoeker] heeft dat niet ontkend. Gelet daarop is de kantonrechter van oordeel dat aan Postnl geen verwijt gemaakt kan worden dat zij in deze periode geen contact gehad heeft met [verzoeker] , en zeker geen ernstig verwijt.

Het subsidiaire verzoekt wordt op grond van het voorgaande eveneens afgewezen.