Uitspraken

Artikel 254 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering bepaalt dat in alle spoedeisende zaken waarin – gelet op de belangen van partijen – een onmiddellijke voorziening bij voorraad vereist is, de voorzieningenrechter bevoegd is deze te geven. Spoedeisend belang heeft de eiser van wie niet kan worden gevergd dat zij een bodemprocedure afwacht. Bij de beoordeling van een vordering in kort geding is van belang hoe aannemelijk het is dat die vordering in een gewone bodemprocedure zal worden toegewezen.

De kantonrechter stelt voorop dat bij een loonvordering in kort geding in beginsel kan worden volstaan met de enkele stelling dat sprake is van spoedeisendheid, nu de spoedeisendheid uit de aard van de vordering volgt. Achterliggende gedachte daarbij is dat een werknemer afhankelijk is van de betaling van het loon om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Dit is echter anders indien de loonvordering van langere tijd geleden is. In dat geval kan niet worden volgehouden dat er een verband is tussen de loonvordering en het levensonderhoud waarin voorzien dient te worden. In dat geval gelden voor het spoedeisend belang zwaardere motiveringseisen, net zoals bij een geldvordering van een andere soort.

In deze zaak gaat het om een loonvordering over een relatief korte periode van twee maanden die al bijna negen maanden geleden is afgesloten. [eiseres] heeft momenteel een baan bij een nieuwe werkgever en is dus niet afhankelijk van de betaling van de loonvordering om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien. De kantonrechter is van oordeel dat [eiseres] onvoldoende heeft gesteld waarom zij nu nog een spoedeisend belang heeft bij de vordering van dat loon en de daaraan gelieerde vorderingen en waarom de uitkomst van een eventuele bodemprocedure niet zou kunnen worden afgewacht. Dat klemt te meer omdat [eiseres] tijdens de mondelinge behandeling heeft verklaard dat zij aanvankelijk had besloten om helemaal geen aanspraak meer te maken op dit achterstallige loon. Ook voor wat betreft de overige geldvorderingen heeft [eiseres] niet aannemelijk gemaakt dat zij op dit moment nog een spoedeisend belang heeft.

Ter zitting heeft [gedaagde] erkend dat het concurrentiebeding van twee jaar in strijd is met de van toepassing zijnde CAO. Nu de in de CAO bepaalde maximumtermijn van zes maanden al is verstreken zal [eiseres] geen nieuwe boete meer kunnen verbeuren voor wat betreft het overtreden van dat concurrentiebeding zodat zij ook ten aanzien van de vordering tot schorsing van het concurrentiebeding geen (spoedeisend) belang meer heeft.

Tot slot merkt de kantonrechter op dat voor de toewijzing van de door [eiseres] gevorderde verklaringen voor recht in kort geding geen plaats is. De kantonrechter kan in kort geding slechts een voorlopig oordeel geven over de rechtsverhouding tussen partijen en kan daarover geen definitieve uitspraak doen. Dat strookt immers niet met de voorlopige aard van een kortgedingprocedure.

Gelet op al het voorgaande zal de kantonrechter alle vorderingen van [eiseres] afwijzen.

Omdat [eiseres] de partij is die in het ongelijk wordt gesteld, zal zij ook tot betaling van de proceskosten van [gedaagde] worden veroordeeld, die tot aan dit vonnis worden vastgesteld op € 814,00 aan salaris gemachtigde.

Ook voor de vorderingen in reconventie geldt dat sprake moet zijn van een spoedeisend belang. Nu het hier gaat om een veroordeling tot betaling van een geldsom, stelt de kantonrechter voorop dat ook hier terughoudendheid op zijn plaats is.

[gedaagde] is al sinds medio oktober 2023 op de hoogte van het feit dat [eiseres] bij [naam] zou gaan werken. Weliswaar heeft zij [eiseres] per e-mail van 15 januari 2024 er op gewezen dat haar standpunt was dat [eiseres] daarmee handelde in strijd met het concurrentiebeding en dat zij dus een boete verbeurde maar daarna heeft [gedaagde] stil gezeten, met uitzondering van de brief van 12 juni 2024, en heeft zij uiteindelijk pas in reconventie in deze procedure een vordering ingesteld voor wat betreft die verbeurde boete. Een duidelijke verklaring voor dit stilzitten, heeft [gedaagde] niet gegeven.

Hoewel [gedaagde] heeft gesteld dat het spoedeisend belang gelegen is in de onzekere en beperkte verhaalsmogelijkheden die [eiseres] zou bieden, is niet aannemelijk geworden dat op dit moment sprake is van een situatie, die zodanig acuut of ernstig is dat van [gedaagde] niet gevergd kan worden de uitkomst van een bodemprocedure af te wachten. Zoals al in 4.4 van dit vonnis is opgenomen, heeft [gedaagde] tijdens de zitting erkend dat de maximale looptijd van het concurrentiebeding al is verstreken zodat ook daar geen spoedeisendheid meer uit te herleiden is.

Nu [gedaagde] onvoldoende spoedeisend belang heeft bij de gevorderde boete zal ook de vordering in reconventie worden afgewezen.

[gedaagde] is de partij die in het ongelijk wordt gesteld en zal daarom ook tot betaling van de proceskosten van [eiseres] worden veroordeeld, die tot aan dit vonnis worden vastgesteld op € 814,00 aan salaris gemachtigde.