Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• -

  het tussenvonnis van 24 oktober 2012, waarbij een comparitie van partijen is gelast

• -

  producties van de zijde van Warande

• -

  de comparitie van 25 januari 2013 waarvan aantekening is gehouden.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Warande biedt woon-, service- en zorgarrangementen.

Na aanvankelijk als oproepkracht werkzaam te zijn geweest, is [eiser] op 1 juli 2008 bij Warande in dienst getreden. Zij vervulde de functie van verzorgingsassistente.

Op 2 juli 2012 is [eiser] door Warande (terug) geroepen in verband met een beschuldiging van diefstal van € 10,00 van een bewoonster van Warande, genaamd [B]. In verband met de verdenking van diefstal is [eiser] die dag door de politie gearresteerd en heeft de betreffende bewoonster aangifte gedaan.

Warande heeft [eiser] uitgenodigd voor een gesprek op 5 juli 2012. [eiser] heeft daarop laten weten verhinderd te zijn.

Bij brief van 10 juli 2012 heeft [eiser] de vernietigbaarheid van het ontslag ingeroepen en zich beschikbaar gesteld voor het verrichten van arbeid.

Bij beschikking van 8 oktober 2012 heeft de kantonrechter te Utrecht op verzoek van Warande de arbeidsovereenkomst met [eiser] voor zover deze nog zou bestaan, ontbonden per 9 oktober 2012.

Het strafrechtelijk traject in verband met de voornoemde verdenking van diefstal loopt nog.

[eiser] vordert bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, de veroordeling van Warande om – kort gezegd – [eiser] weder te werk te stellen en haar loon door te betalen met nevenvorderingen en met veroordeling van Warande in de proceskosten.

Warande vordert bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, de veroordeling van [eiser] tot betaling van € 2.137,87 als schadevergoeding wegens het geven van een dringende reden voor ontslag.

Partijen hebben over en weer verweer gevoerd tegen de vordering, [eiser] ter comparitie.

De kantonrechter is van oordeel dat Warande [eiser] terecht op staande voet heeft ontslagen. [eiser] heeft weliswaar ontkend dat zij een dringende reden voor ontslag heeft gegeven, maar deze ontkenning is inconsistent en de door [eiser] geschetste gang van zaken is in strijd met de camerabeelden. Inconsistent, omdat [eiser] bij het eerste politieverhoor heeft verklaard dat ze alleen een zakdoek uit de tas van de bewoonster heeft gepakt en niets in de tas heeft gestopt, ze bij het tweede politieverhoor verklaarde dat de zakdoek ‘gewoon in de tas’ zat en uiteindelijk erkent dat ze – zonder te weten waarom – ook de portemonnee uit de tas heeft gepakt en daarin heeft gekeken, om uiteindelijk ter comparitie ter verklaren dat de zakdoek in de portemonnee zat en dat de bewoonster dat had aangegeven. Deze verschillende verklaringen passen allemaal niet binnen de gemaakte en ter comparitie getoonde camerabeelden. Immers, [eiser] heeft telkens verklaard dat de bewoonster haar had gevraagd haar zakdoek te pakken, maar een dergelijk verzoek is – hoewel toch de volledige conversatie is te volgen – niet te horen. De bewoonster heeft ook schriftelijk verklaard een dergelijk verzoek nimmer te hebben gedaan. Ook is op de camerabeelden – hoewel [eiser] en de toegang tot de badkamer voortdurend in beeld zijn – geen enkel moment te zien dat [eiser] naar de badkamer loopt om de bewoonster de zakdoek te geven. Sterker, te zien is dat [eiser] de portemonnee uit de tas pakt, waarbij ze schichtig om zich heen kijkt, dan vervolgens met de portemonnee in de hand het bed een beetje opmaakt, de portemonnee opent en vervolgens weer terug in de tas stopt. Het is bovendien – gelet op de foto van de portemonnee zoals ter comparitie overgelegd – niet goed denkbaar dat zich daar in een stoffen zakdoek heeft kunnen bevinden zoals [eiser] ter comparitie heeft verklaard. Gelet op het voorgaande komt in ieder geval vast te staan dat [eiser] zonder dat daarvoor enige reden bestond in de tas van een bewoonster heeft gezeten, daaruit een portemonnee heeft gepakt en in die portemonnee heeft gekeken. De kantonrechter acht dergelijk handelen door een verzorgingsassistente aan wier zorg een hoogbejaarde bewoonster is toevertrouwd, zeer laakbaar. Zelfs wanneer [eiser] geen geld uit de portemonnee heeft weggenomen – hoewel dit wel aannemelijk is geworden gelet op de inconsistente verklaringen en camerabeelden – leveren de gedragingen van [eiser] een dringende reden op voor ontslag.

Dit betekent dat de vordering van [eiser] in conventie zal worden afgewezen en dat de vordering van Warande in reconventie – inhoudende schadevergoeding gelijk aan het salaris over de opzegtermijn zoals die normaal gesproken wordt gehanteerd, wegens het door opzet of schuld geven van een dringende reden voor ontslag op staande voet als bedoeld in artikel 7:677 lid 3 BW – wordt toegewezen nu daartegen geen afzonderlijk verweer is gericht. Ook de wettelijke rente hierover zal zoals gevorderd worden toegewezen.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van Warande in zowel conventie als reconventie. Deze proceskosten worden in conventie begroot op € 300,00 (2 punten x € 150,00) aan salaris gemachtigde en in reconventie op €  150,00 (2 x 0,5 punt x € 150,00) aan salaris gemachtigde.