Uitspraken

Niet in geschil tussen partijen is dat [gedaagde] op diverse tijdstippen goederen van V&D heeft verduisterd. Partijen zijn het echter niet eens over de omvang van de vordering van V&D op [gedaagde]. V&D heeft een beroep gedaan op de dwingende bewijskracht van de schuldbekentenis. Dat beroep op dwingende bewijskracht gaat naar het oordeel van de kantonrechter echter niet op. Ter toelichting wordt het volgende overwogen.

V&D heeft onvoldoende onderbouwd dat zij zich er zorgvuldig van heeft vergewist dat de wil van [gedaagde] daadwerkelijk was gericht op het aangaan van een betalingsverplichting voor een bedrag van € 11.750,--. Dat had V&D als goed werkgever wel moeten doen. [gedaagde] heeft dan ook terecht aangevoerd dat V&D haar niet aan de door haar ondertekende schuldbekentenis kan houden. V&D wist of had moeten begrijpen dat [gedaagde] door bijzondere omstandigheden bewogen werd tot het ondertekenen van de schuldbekentenis.

V&D heeft [gedaagde] niet tevoren gewaarschuwd dat het gesprek op 14 juli 2011 zou gaan plaatsvinden en niet ingelicht over het onderwerp van gesprek. Dat brengt mee dat [gedaagde] dus onvoorbereid het gesprek is ingegaan. In het algemeen geldt al dat een werkgever een overwichtpositie heeft ten opzichte van een werknemer. Daarvan was in dit geval in het bijzonder sprake omdat [gedaagde] minderjarig en onervaren was, en in het gesprek alleen stond tegenover twee volwassen mensen (de bedrijfsrechercheur en de floormanager damesmode), die hiërarchisch haar meerderen waren. Bovendien bevond [gedaagde] zich - weliswaar door eigen toedoen - in het gesprek in een benarde positie omdat zij werd geconfronteerd met het feit dat de door haar gepleegde verduistering was ontdekt.

V&D heeft niettemin op ondertekening aangedrongen, terwijl hetgeen zij wist of had moeten begrijpen haar daarvan had behoren te weerhouden. Het is namelijk aannemelijk dat [gedaagde] in het gesprek met V&D een voor haar nadelige beslissing heeft genomen, die zij bij een voor een dergelijke beslissing normaal te achten voorbereiding niet zou hebben genomen. Ter comparitie is gebleken dat het volstrekt onduidelijk is of V&D door de diefstal van [gedaagde] daadwerkelijk voor een bedrag van € 11.750,-- schade heeft geleden, en dat het voor V&D niet eenvoudig is om de daadwerkelijk geleden schade vast te stellen. Bovendien heeft de schuldbekentenis verstrekkende gevolgen voor [gedaagde]. V&D wilde immers een schuldbekentenis in de zin van artikel 158 lid 1 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering opstellen waaraan dwingende bewijskracht toekomt. Het had dan ook op de weg van V&D gelegen [gedaagde] volledig en juist voor te lichten over de ernstige consequenties van het ondertekenen van deze schuldbekentenis en [gedaagde] bovendien de gelegenheid te bieden deze consequenties rustig te overdenken en, zo nodig, juridisch advies in te winnen. V&D heeft in de omstandigheden van dit geval dus niet mogen volstaan met het proberen in contact te komen met de vader van [gedaagde], hetgeen overigens niet is gelukt.

De conclusie is dan ook dat V&D [gedaagde] niet kan houden aan haar beslissing om met het schadebedrag van € 11.750,-- akkoord te gaan. Echter, vast staat dat [gedaagde] goederen heeft verduisterd en dat V&D hierdoor schade heeft geleden. De kantonrechter zal derhalve de gevorderde verklaring voor recht dat [gedaagde] aansprakelijk is voor de door V&D gestelde schade als gevolg van het onrechtmatig handelen door [gedaagde] toewijzen. Nu de schade niet exact is vast te stellen, zal deze begroot moeten worden op een wijze die het meest in overeenstemming is met de aard van de geleden schade. De schade kan in deze procedure begroot worden, zodat verwijzing naar de schadestaat niet nodig is. De kantonrechter merkt hierbij het volgende op.

• -

  In de ochtend biedt een vrouw een mand met goederen aan [gedaagde] aan. [gedaagde] geeft de goederen aan de vrouw mee zonder af te rekenen. Volgens de heer Dieleman heeft deze vrouw ongeveer 20 goederen meegekregen (productie 7 bij repliek). De kantonrechter acht dit, na het zien van de beelden, aannemelijk;

• -

  Begin van de middag komt een andere vrouw bij [gedaagde] aan de kassa. De vrouw biedt één kledingstuk aan, maar vertrekt - zonder te betalen - met meerdere goederen. Hoeveel goederen de vrouw meeneemt is niet geheel duidelijk, maar het is niet onredelijk om aan te nemen dat het tussen de 10 en 20 goederen betreft.

• -

  Direct na het vertrek van de tweede vrouw komt dezelfde vrouw (die in de ochtend goederen had meegekregen) bij [gedaagde] met een overvolle mand met goederen. In de schuldbekentenis is opgenomen dat deze vrouw ongeveer 40 stuks kleding heeft aangeboden. Uit de beelden volgt dat dit geenszins een onredelijk aantal is. Uit de beelden kan niet worden opgemaakt of de kleding, die in tassen klaar ligt op de balie, ook daadwerkelijk is meegenomen door de desbetreffende vrouw.

[gedaagde] heeft ter zitting aangevoerd dat de vrouwen die de kleding van haar meekregen vier of vijf keer zijn langsgekomen op meerdere dagen. In de schuldbekentenis is opgenomen dat de vrouwen ongeveer acht keer langs zijn geweest. Hoe vaak de vrouwen daadwerkelijk langs zijn gekomen is onduidelijk. Vast staat dat zij op één dag drie keer zijn langsgekomen. In de schuldbekentenis is opgenomen dat [gedaagde] ongeveer 150 kledingstukken heeft meegegeven. Ongeacht hoe vaak de vrouwen nu precies zijn langs geweest staat vast dat [gedaagde] op één dag al ongeveer 80 kledingstukken van de vrouwen heeft aangenomen. Zodoende is de schatting uit de schuldbekentenis van 150 goederen zeer aannemelijk. De kantonrechter neemt deze schatting daarom over en zal ervan uitgaan dat [gedaagde] 150 goederen heeft meegegeven aan bekenden.

Nu vast is komen te staan dat [gedaagde] de hoofdsom niet tijdig heeft voldaan en uit artikel 6:119 BW voortvloeit dat in dat geval schadevergoeding verschuldigd is in de vorm van wettelijke rente, dient de vordering ten aanzien van de wettelijke rente te worden toegewezen, zoals hierna weergegeven.

Omdat [gedaagde] niet aan haar betalingsverplichting heeft voldaan, is zij terecht gedagvaard en zal zij als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld, met dien verstande, dat de informatiekosten worden beperkt, nu de vordering op dit punt niet in overeenstemming is met de landelijk gehanteerde tarieven (vgl. de aanbeveling “Vergoeding kosten uittreksel GBA en KVK” op www.rechtspraak.nl). De kosten aan de zijde van V&D worden begroot op:

- dagvaarding € 76,71

- GBA € 1,63

- griffierecht € 448,00

- salaris gemachtigde € 600,00 (3 punten x tarief € 200,00)

Totaal € 1.126,34

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen met inachtneming van de hierna te bepalen termijn.