Uitspraken

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie acht het ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen en baseert zich hierbij op de zich in het dossier bevindende bewijsmiddelen, met name de aangetroffen en in beslag genomen goederen, het NFI rapport hieromtrent, de Whatsapp-gesprekken en de verklaring van verdachte.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat een aantal ten laste gelegde bestanddelen niet bewezen kunnen worden, te weten “meerdere tijdstippen”, “meermalen” en “verkocht en/of afgeleverd en/of vervoerd en/of vervaardigd”. Voor het overige heeft de raadsman zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan. Verdachte heeft dit feit bekend en de verdediging heeft geen vrijspraak bepleit. Onder deze omstandigheden zal de rechtbank met toepassing van artikel 359, derde lid, laatste volzin, van het Wetboek van Strafvordering volstaan, voor zover zij dit feit bewezen acht, met een opsomming van de bewijsmiddelen:1

De rechtbank acht, gelet op voornoemde bewijsmiddelen, wettig en overtuigend bewezen dat verdachte -kort gezegd- op een tijdstip in de ten laste gelegde periode in vereniging opzettelijk cocaïne heeft bereid en/of bewerkt en/of verwerkt. De rechtbank kwalificeert de verschillende door verdachte verrichte handelingen, waarover verdachte een bekennende verklaring heeft afgelegd, als het “meermalen” plegen van een overtreding van de Opiumwet, zoals ten laste gelegd.

De rechtbank acht met betrekking tot het ten laste gelegde verkopen, afleveren, vervoeren en vervaardigen, onvoldoende bewijs aanwezig en zal verdachte van dit gedeelte vrijspreken.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor het door haar bewezen geachte feit zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van negen maanden met aftrek van de duur van het voorarrest.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft de rechtbank verzocht rekening te houden met de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoonlijke omstandigheden van verdachte bij het bepalen van de strafmaat. Gelet op de afdoening van de zaken van de medeverdachten en het gelijkheidsbeginsel verzoekt de raadsman tot oplegging van een gevangenisstraf gelijk aan de duur van het voorarrest.

Het oordeel van de rechtbank

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan handelingen betreffende de productie van cocaïne. Cocaïne is een harddrug die schadelijk is voor de gezondheid en is bovendien sterk verslavend. Daarnaast ontstaat door de handel in harddrugs schade en overlast voor de samenleving. Gelet op de aangetroffen situatie en de inhoud van het dossier acht de rechtbank aanwijzingen aanwezig dat verdachte ook heeft geholpen cocaïne te verhandelen. Hiermee zal geen rekening worden gehouden in het bepalen van de strafmaat, maar de rechtbank acht dit wel kwalijk. Verdachte heeft enkel gedacht aan zijn eigen (financiële) gewin.

Wat betreft de persoon van verdachte heeft de rechtbank gelet op de inhoud van een verdachte betreffend uittreksel uit de justitiële documentatie van 4 november 2014, waaruit blijkt dat hij niet eerder is veroordeeld. Uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting blijkt dat verdachte ook in Spanje en in Colombia, waar verdachte woonachtig is (geweest), niet bekend is bij politie of justitie.

Gelet op de omstandigheid dat verdachte een first offender is, op de relatief beperkte rol van verdachte in het geheel en op de strafmaat in soortgelijke zaken is de rechtbank van oordeel dat aanleiding bestaat bij de straftoemeting af te wijken van wat de officier van justitie heeft gevorderd. Rekening houdend met al het voorgaande, acht de rechtbank passend en geboden oplegging van een gevangenisstraf voor de duur van zeven maanden, met aftrek van de duur van het voorarrest. De rechtbank merkt hierbij op dat geen sprake is van schending van het gelijkheidsbeginsel, zoals betoogd door de raadsman. Verdachte en de medeverdachten zijn immers met betrekking tot het transactieaanbod gelijk behandeld.