Uitspraken

Geldigheid van de dagvaarding

De dagvaarding is geldig.

Bevoegdheid van deze rechtbank

Deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van het ten laste gelegde feit.

Ontvankelijkheid van de officier van justitie

Het onderhavige onderzoek is gestart met informatie uit een lopend ander strafrechtelijk onderzoek (het brononderzoek). Over die informatie is een zogenoemd afscherm proces-verbaal opgemaakt.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de officier van justitie niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de vervolging. De verdediging heeft daartoe aangevoerd dat de officier van justitie heeft geweigerd het dossier aan te vullen met de stukken uit het lopende onderzoek, waar de informatie uit voortkomt die ten grondslag ligt aan de verdenking tegen verdachte in deze zaak. Dit terwijl deze stukken moeten worden gezien als processtukken in de zin van de wet. De belangen van verdachte bij een effectieve verdediging worden daardoor veronachtzaamd. Bij het oordeel omtrent de ontvankelijkheid van de officier van justitie dient ook te worden betrokken dat het voorgeleidingsdossier niet compleet was.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat hij ontvankelijk is in de vervolging. De officier van justitie heeft daartoe aangevoerd dat uit het afscherm proces-verbaal in het dossier blijkt welke informatie er uit het lopende onderzoek is gekomen. Het brononderzoek had niet hoeven worden toegevoegd aan het dossier. Dat het voorgeleidingsproces-verbaal nog geen compleet procesdossier was, dient niet tot niet-ontvankelijkheid te leiden. Er is geen sprake geweest van het opzettelijk achterhouden van stukken waardoor de verdediging in haar belangen is geschaad.

De rechtbank oordeelt als volgt. De definitie van het begrip ‘processtukken’ moet worden bezien binnen de context van dit onderzoek. In dit onderzoek zijn de door de verdediging gevraagde stukken geen processtukken in de zin van de wet. Het afscherm proces-verbaal dat in het dossier is gevoegd is een processtuk in dit onderzoek. Daaruit blijkt wat de startinformatie voor het onderhavige onderzoek is geweest en, voorts, welk belang de officier van justitie heeft om de stukken uit het andere lopende onderzoek niet te verstrekken. De stukken uit het onderliggende lopende onderzoek zijn geen processtukken in het onderhavige onderzoek en hoeven daarom niet te worden toegevoegd aan het dossier. Het feit dat het voorgeleidingsdossier nog niet het complete dossier in deze strafzaak was, is niet ongebruikelijk en leidt niet tot niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie. De rechtbank verwerpt het verweer.

De officier van justitie is ontvankelijk.

Schorsing van de vervolging

Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

Het verweer strekkende tot bewijsuitsluiting

De verdediging heeft aangevoerd dat het bewijs onrechtmatig is verkregen. Daardoor is sprake van een vormverzuim waardoor verdachte in zijn belangen is geschaad. Op het moment van de staandehouding van verdachte was er namelijk geen redelijk vermoeden van schuld. Het vervolgens zonder redelijk vermoeden van schuld doorzoeken van verdachtes auto heeft zijn privacy ernstig geschonden. Dit vormverzuim dient tot bewijsuitsluiting te leiden.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het bewijs niet onrechtmatig is verkregen. De politie mocht verdachte op grond van de Wegenverkeerswet 1994 een volg- en stopteken geven en de bestuurder controleren. Omdat verdachte vervolgens op vordering van de politie geen identiteitsbewijs ter inzage kon aanbieden, terwijl de auto niet op zijn naam stond, mocht de politie in de kofferbak zoeken naar een identiteitsbewijs.

De rechtbank oordeelt als volgt. Uit het proces-verbaal van bevindingen van verbalisanten [A] en [B] blijkt dat zij het voertuig waar verdachte in reed hebben onderworpen aan een verkeerscontrole, ter controle op naleving van de bepalingen zoals gesteld in de Wegenverkeerswet 1994. Op grond van artikel 160 van de Wegenverkeerswet 1994 waren de agenten hiertoe bevoegd en mochten zij vorderen dat verdachte het kentekenbewijs en zijn rijbewijs ter inzage zou aanbieden. Omdat verdachte geen rijbewijs ter inzage kon aanbieden, hebben de agenten vervolgens gevorderd dat hij een identiteitsbewijs ter inzage zou aanbieden. Verdachte heeft daarop aangegeven dat hij ook geen identiteitsbewijs bij zich had. De agenten zijn in dat geval bevoegd om op grond van artikel 55b Wetboek van Strafvordering een verdachte aan zijn kleding te onderzoeken, alsmede aan voorwerpen die hij bij zich draagt of met zich voert, ter vaststelling van zijn identiteit. In dit geval hebben de agenten gerelateerd dat er op dat moment nog een man op de bijrijdersstoel zat en zij daarom eerst de kofferbak hebben geopend. Het is niet ongebruikelijk dat mensen hun identiteitsbewijs in een tas of koffer in de kofferbak bewaren. De rechtbank acht het op grond voor voornoemde feiten en omstandigheden niet onrechtmatig dat verbalisanten bij de toepassing van de in artikel 55b Wetboek van Strafvordering aan hen toegekende bevoegdheid in de kofferbak van de auto hebben gekeken. De inzet van deze bevoegdheden en het daaruit voortvloeiende bewijs is daarom rechtmatig geweest. Het verweer wordt verworpen.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie acht het feit wettig en overtuigend bewezen en heeft zich daarbij gebaseerd op de zich in het dossier bevindende bewijsmiddelen.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken. De verdediging heeft daartoe aangevoerd dat verdachte ontkent te hebben geweten dat hij drugs vervoerde. Voorts zijn er geen specifieke omstandigheden die erop duiden dat verdachte willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat hij drugs voorhanden zou hebben.