Uitspraken

Verzoeker heeft het volgende aan het verzoek ten grondslag gelegd. In 2013 heeft hij een minnelijke regeling aangeboden aan zijn schuldeisers, waarmee alle schuldeisers, waaronder Hoist, hebben ingestemd.

De minnelijke regeling zou 36 maanden duren, met ingang van 23 april 2013. De minnelijke regeling was gebaseerd op een prognosevoorstel, uitgaande van de situatie van verzoeker in 2013. De schuldeisers waren vooraf ingelicht over het feit dat de afloscapaciteit van verzoeker zou dalen. Verzoeker woonde namelijk destijds bij zijn ouders in, maar zou gaan samenwonen met zijn partner, waardoor zijn vaste lasten zouden toenemen. Gedurende bovengenoemde periode tot heden zijn alle schuldeisers betaald conform het prognosevoorstel. Inmiddels zijn alle betalingen verricht en is de regeling tot een einde gekomen. Kort voor het eindigen van de regeling heeft Hoist haar instemming met het voorstel ingetrokken, naar haar mening op rechtmatige wijze. Uit het door haar ingediende schriftelijke verweer komt naar voren dat zij minder uitbetaald heeft gekregen dan geprognosticeerd was en dat vragen over het minnelijk traject naar haar mening onvoldoende beantwoord zijn, waardoor zij heeft besloten haar instemming in te trekken. Hierdoor zou haar vordering weer opeisbaar zijn, en heeft zij loonbeslag laten leggen op het inkomen van verzoeker.

Verzoeker heeft hierop een verzoek voorlopige voorziening als bedoeld in artikel 287 lid 4 Fw. ingediend, samen met een verzoek dwangakkoord als bedoeld in artikel 287a Fw., beiden gericht tegen Hoist.

Ter zitting is duidelijk geworden dat het niet de bedoeling van verzoeker is om toelating tot de wettelijke schuldsaneringsregeling te verzoeken, hij wil enkel nakoming van de minnelijke regeling met Hoist vorderen, waardoor het loonbeslag kan worden opgeheven.

De rechtbank is van oordeel dat het verzoek voorlopige voorziening als bedoeld in artikel 287 lid 4 Fw. hiervoor niet de geëigende weg is nu het niet de bedoeling is van verzoeker om te worden toegelaten tot de wettelijke schuldsaneringsregeling Verzoeker heeft een overeenkomst met Hoist gesloten die niet door Hoist wordt nagekomen (omdat Hoist van mening is dat verzoeker de overeenkomst niet is nagekomen). Het betreft hier een overeenkomst waarop het gewone verbintenissenrecht van toepassing is. Wanneer een overeenkomst niet wordt nagekomen, kan verzoeker zich hiervoor wenden tot de civiele rechter, al dan niet via een kort geding, om nakoming van de overeenkomst te verzoeken. Een verzoek ex artikel 287 lid 4 Fw. is hiervoor niet bedoeld. Verzoeker zal derhalve niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn verzoek. Dit geldt eveneens voor het door verzoeker ingediende verzoek dwangakkoord. Nu ter zitting is komen vast te staan dat er nog slechts één schuldeiser is, namelijk Hoist, kan verzoeker ook in een dergelijk verzoek niet worden ontvangen.

Dit leidt tot de volgende beslissing.