Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie en de verdediging

Zowel de officier van justitie als de verdediging zijn van mening dat verdachte dient te worden vrijgesproken van de ten laste gelegde feiten.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan en zal hem dan ook vrijspreken. Dit oordeel berust op het volgende.

Op 14 september 2013 botste ’s nachts op de provinciale weg te Renswoude een auto tegen een boom. Vaststaat dat verdachte in deze auto zat, samen met [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] , die op de achterbank van de auto zat. [slachtoffer 1] overleed vrijwel direct na het ongeval. Centrale vraag in deze strafzaak is of verdachte ten tijde van het ongeval de bestuurder of de bijrijder van de auto was.

Een aanwijzing voor het scenario dat verdachte de bestuurder van de auto is geweest was aanvankelijk gelegen in door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) uitgevoerd vergelijkend vezelonderzoek. Op basis van de resultaten van dit vezelonderzoek, neergelegd in een rapport van 23 mei 2014, werd geconcludeerd dat de auto ten tijde van het ongeval werd bestuurd door verdachte. Na de terechtzitting van 10 december 2015, waarop de deskundige van het NFI is bevraagd over deze conclusie, is aanvullend onderzoek gedaan door het NFI. Onderdeel van dit aanvullende onderzoek van 23 maart 2016 is nader onderzoek naar de mogelijke bewegingen van de inzittenden van de auto op basis van een uitgebreide verkeersongevallenanalyse. Door het NFI wordt in dit aanvullende onderzoek geconstateerd dat de conclusie uit het eerdere vezelonderzoek – dat verdachte de bestuurder van de auto was ten tijde van het ongeval – is gebaseerd op onjuiste aannames en daarmee niet langer houdbaar is. De conclusie van het aanvullende onderzoek is dat de hypothese dat verdachte op de bestuurdersstoel zat onmiddellijk voor het ongeval even waarschijnlijk is als de hypothese dat [slachtoffer 2] op dat moment op deze plek zat.

Uit het nader onderzoek dat is verricht na de heropening van het onderzoek, is gebleken dat verdachte voorafgaand aan de zitting op 10 december 2015 een bezoek heeft gebracht aan getuige [getuige] , die aan verdachte de auto waarmee het ongeval heeft plaatsgehad had verkocht. Tijdens dat bezoek zou gesproken zijn over het vezelonderzoek. [getuige] heeft over dit bezoek verklaard dat verdachte aan hem had gevraagd om, kort gezegd, te verklaren over een fictief ongeluk waarbij de auto behoorlijke schade had opgelopen. Door verdachte is deze gang van zaken zowel bij de politie als ter zitting op 24 mei 2016 evenwel gemotiveerd betwist en hij heeft een andere lezing van het bezoek aan [getuige] gegeven. Zelfs indien evenwel van de juistheid van de verklaring van [getuige] zou moeten worden uitgegaan, vormt deze verklaring geen directe aanwijzing dat verdachte ten tijde van het ongeval de bestuurder van de auto is geweest.

Andere overtuigende aanwijzingen dat verdachte de bestuurder van de auto is geweest ontbreken.

Daartegenover staat dat het dossier aanwijzingen bevat voor het scenario dat verdachte niet de bestuurder van de auto is geweest. Allereerst zijn er camerabeelden van een benzinestation, die zijn gemaakt ongeveer 7 minuten voor het ongeval. Op deze beelden is de wegrijdende auto van verdachte te zien, waarbij ook te zien is dat – op dat moment – [slachtoffer 2] deze auto bestuurt en dat verdachte op de bijrijdersstoel zit. Ten tweede is er de verklaring van een getuige die zeer kort na het ongeval ter plaatse was en die [slachtoffer 2] aanwijst als de persoon die hij aan de bestuurderskant van de auto uit de auto zag hangen.

Gelet op het bovenstaande is naar het oordeel van de rechtbank geen wettig en overtuigend bewijs voorhanden voor het scenario dat het verdachte is geweest die de auto onmiddellijk voorafgaande aan het ongeval heeft bestuurd. Hij dient dan ook te worden vrijgesproken van de ten laste gelegde feiten.