Uitspraken

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. De [gedaagde 1] miskent dat ook bestuursleden van een Vereniging jegens derden aansprakelijk kunnen zijn op grond van onrechtmatig handelen en dat gedaagden sub 2 tot en met sub 5 ook uit eigen hoofde (en dus ongeacht hun hoedanigheid als bestuurslid) onrechtmatig kunnen handelen in de toekomst. Nu de vorderingen van [eisers c.s.] zijn gegrond op de stelling dat [gedaagde 2] , [gedaagde 3] , [gedaagde 4] , [gedaagde 5] en [gedaagde 6] onrechtmatig hebben gehandeld in de periode dat zij (nog wel) bestuurders van de [gedaagde 1] waren en op de stelling dat zij ook in de toekomst in persoon onrechtmatig dreigen te handelen, kan [eisers c.s.] jegens hen in zijn vorderingen worden ontvangen. De (on)gegrondheid van die stellingen komt hierna bij de inhoudelijke beoordeling van de vorderingen aan de orde.

De [gedaagden c.s.] heeft in haar pleitnota vele keren gesteld dat [eisers c.s.] niet-ontvankelijk moet worden verklaard op grond van artikel 21 Rv, omdat [eisers c.s.] de voorzieningenrechter op een groot aantal punten niet juist of niet volledig heeft voorgelicht.

De voorzieningenrechter stelt voorop dat indien [eisers c.s.] bepaalde feiten en omstandigheden anders interpreteert dan de [gedaagden c.s.] , dit een verschil van mening tussen partijen oplevert en dat daarmee niet automatisch geldt dat [eisers c.s.] de voorzieningenrechter onjuist heeft voorgelicht. Verder overweegt de voorzieningenrechter dat artikel 21 Rv bepaalt dat indien de waarheidsplicht is geschonden, de rechter daaraan de gevolgtrekking verbindt die hij passend acht. Niet-ontvankelijkverklaring is uiterst verstrekkend en zal niet snel een passende sanctie zijn. Elk van de punten die de [gedaagden c.s.] in dit verband noemt, zijn – voor zover deze al strijd met artikel 21 Rv opleveren – onvoldoende ernstig om op grond daarvan te bepalen dat [eisers c.s.] niet-ontvankelijk is in zijn vorderingen en nopen ook niet tot andere (minder verstrekkende) sancties. Bovendien zijn alle bedoelde punten ter zitting onderwerp van debat geweest.

De [gedaagden c.s.] stelt dat [eisers c.s.] door dit kort geding op ongeoorloofde wijze informatie van haar verkrijgt, terwijl zij deze informatie pas in het kader van een mogelijke toekomstige strafprocedure wenst prijs te geven. Er is, volgens de [gedaagden c.s.] , sprake van een ongeoorloofde fishing expedition in de zin van artikel 843a Rv en daardoor maakt [eisers c.s.] misbruik van recht ex artikel 3:13 BW. Hierdoor ontstaat tevens rechtsongelijkheid, dan wel is sprake van rechtsdiscriminatie, omdat de [gedaagden c.s.] geen incident hiertegen kan instellen, nu zij zich in deze procedure niet door een advocaat laat vertegenwoordigen, aldus de [gedaagden c.s.]

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Daargelaten dat er geen sprake is van een incident ex artikel 843a Rv, dat de wet een incident ex artikel 3:13 BW niet kent en dat het de eigen keuze is van de [gedaagden c.s.] om zich niet door een advocaat te laten vertegenwoordigen, miskent de [gedaagden c.s.] dat het in deze zaak gaat om publieke uitlatingen, waar een betrokkene zich tegen te weer kan en mag stellen. Degene die de uitlatingen gedaan heeft, dient er zorg voor te dragen dat deze voldoende zijn onderbouwd, zodat deze uitlatingen (juridisch) getoetst kunnen worden, al dan niet in het kader van een door de betrokkene aangespannen kort geding). Er is daarom geen sprake van misbruik van recht door het aanspannen van dit kort geding.

Voor zover de [gedaagden c.s.] heeft bedoeld te stellen dat deze zaak te complex is om in kort geding te kunnen worden behandeld en dat het spoedeisende belang ontbreekt, geldt het volgende. Deze zaak gaat om vermeend doorlopend onrechtmatig handelen, dan wel om een vermeende doorlopende inbreuk op een IE-recht, wat maakt dat het spoedeisend belang bij deze zaak is gegeven. De beoordeling of er sprake is van een onrechtmatige daad of inbreuk op een IE-recht leent zich in het algemeen voor behandeling in kort geding. De [gedaagden c.s.] heeft niet voldoende gesteld waarom dat in deze zaak anders zou zijn en de voorzieningenrechter ziet ook overigens geen grond die hier aan beoordeling van de desbetreffende vordering van [eisers c.s.] in de weg staat.

[eisers c.s.] legt aan zijn vorderingen – zeer kort gezegd – het volgende ten grondslag:

1. de uitlatingen 1 tot en met 9 op de website van de [gedaagde 1] (zie 2.16 en 2.17) zijn onrechtmatig, want onjuist en onnodig grievend;

2. de uitlatingen 5 en 9 en de slogan “volledige inleg terug” op de website van de [gedaagde 1] (zie 2.16, 2.17 en 2.19) zijn misleidende reclame-uitingen;

3. het afbeelden van het beeldmerk van [X] op de website van de [gedaagde 1] (zie 2.10 en 2.18) is een merkinbreuk in de zin van artikel 2.20 BVIE.

In het onderstaande zullen deze grondslagen en de daartegen door de [gedaagden c.s.] gevoerde verweren achtereenvolgens worden behandeld.

• -

  de aard van de gepubliceerde verdenkingen en de ernst van de te verwachten gevolgen voor [eisers c.s.] ;

• -

  de ernst van de misstand die de publicatie aan de kaak beoogt te stellen;

• -

  de mate waarin de verdenkingen ten tijde van de publicatie steun vonden in het toen beschikbare feitenmateriaal;

• -

  de inkleding van de verdenkingen;

• -

  de mate van waarschijnlijkheid dat in het algemeen belang het nagestreefde doel langs andere – voor [eisers c.s.] minder schadelijke – wegen met een redelijke kans op spoedig succes had kunnen worden bereikt;

• -

  de kans dat de betreffende informatie ook zonder de verweten terbeschikkingstelling aan de pers in de publiciteit zou zijn gekomen.

Uitlating 4 (zie 2.16) komt in de kern neer op feitelijke uitlatingen over (al dan niet beoogde) acties van de [gedaagde 1] . [eisers c.s.] heeft weliswaar betwist dat er sprake is van overleg om tot afspraken en regelingen te komen, maar voor zover de uitlating op dit punt onjuist is – de voorzieningenrechter kan dat zonder nadere bewijsvoering, waarvoor in kort geding geen plaats is, niet vaststellen nu de stellingen van partijen tegenovergesteld zijn – geldt dat deze niet als onrechtmatig jegens [eisers c.s.] kunnen worden aangemerkt. Er is immers geen sprake van een onterecht verwijt aan [eisers c.s.] Voor het overige heeft [eisers c.s.] de juistheid van deze uitlating niet betwist.

Uitlatingen 5 en 9 (zie 2.16 en 2.17) geven weer hoe de [gedaagden c.s.] de cessieovereenkomst (zie 2.9) interpreteert, namelijk in die zin dat ondertekenaars daarvan daarmee ook alle mogelijke claims jegens het [concern] overdragen.

[eisers c.s.] heeft in de dagvaarding, haar pleitnota en op de website van [eiser 4] vermeld dat door de cessieovereenkomst slechts de claims tegen de in die overeenkomst genoemde partijen (de AFM, DNB en de Belastingdienst) worden overgedragen. Ter zitting heeft de advocaat van [eisers c.s.] bevestigd dat [eisers c.s.] de cessieovereenkomst zo uitlegt dat deze mogelijke aanspraken jegens [eiser 1] en het [concern] onverlet laat. Namens [eisers c.s.] is verder toegezegd dat de [gedaagden c.s.] zich jegens [eisers c.s.] op deze uitleg mag beroepen.

De voorzieningenrechter constateert dat hiermee, voor zover de inhoud van de cessieovereenkomst niet duidelijk is op dit punt, deze onduidelijkheid inmiddels is weggenomen doordat namens [eisers c.s.] is verklaard dat de cessieovereenkomst op de hierboven vermelde wijze moet worden uitgelegd. Namens [eisers c.s.] is toegezegd dat de [gedaagden c.s.] hem aan deze uitleg mag houden en de [gedaagden c.s.] heeft op haar beurt toegezegd dat zij, als deze uitleg schriftelijk wordt vastgelegd – hetgeen bij deze is gedaan – de uitlatingen op haar website die hier op zien zal aanpassen. De voorzieningenrechter vertrouwt op deze toezeggingen, zodat de vraag of uitlatingen 5 en 9 onrechtmatig zijn niet (verder) beoordeeld hoeft te worden.

[eisers c.s.] heeft, met name, bezwaar tegen de in de uitlatingen 2, 3, 6, 7 en 8 genoemde zinsneden: “manipulatie, mismanagement en bedrog”, “ vele misstanden”, “gestolen”, “fraude” en “piramidespel” (zie 2.16 en 2.17). Volgens [eisers c.s.] zijn deze kwalificaties feitelijk onjuist en onnodig grievend. De monitor heeft in zijn onderzoek (zie 2.4) namelijk geen aanwijzingen gevonden dat er gedurende de onderzochte periode transacties hebben plaatsgevonden waarvoor een gerechtvaardigde grondslag ontbreekt en Lemstra Van der Korst concludeert naar aanleiding van haar onderzoek (zie 2.5) dat er geen aanleiding is voor claims op grond van misleiding. De [gedaagden c.s.] staaft haar beschuldigingen ook niet met feiten. De [gedaagden c.s.] heeft het recht zich op kritische wijze over [eisers c.s.] uit te laten, maar dient dat op nette wijze te doen en alleen op punten die zij voldoende feitelijk kan onderbouwen. De [gedaagden c.s.] heeft dat nagelaten en handelt daarmee onrechtmatig, aldus [eisers c.s.]

De [gedaagden c.s.] heeft zeer uitvoerig verweer gevoerd. De voorzieningenrechter zal deze verweren in het onderstaande slechts behandelen voor zover deze voldoende concreet zijn en/of voor zover zij zien op een concreet verwijt met betrekking tot het handelen van het [concern] in het licht van de gedane uitlatingen.

De [gedaagden c.s.] heeft aangevoerd dat [eisers c.s.] niet (publiekelijk of jegens de [gedaagden c.s.] ) heeft gereageerd op de twee voorbeelden met betrekking tot het verdwijnen van gelden die worden genoemd in de open brief op de website van de [gedaagde 1] (zie 2.17). De twee voorbeelden betreffen i) de betaling van 20 miljoen Canadese dollars aan [eiser 1] en ii) de vervanging van onderpanden en bestemming van de verkoopopbrengst van het [X] Center in het kader van bond 6. Nu [eisers c.s.] deze twee verwijten niet heeft weersproken, heeft hij ze stilzwijgend erkend, aldus de [gedaagden c.s.]

De voorzieningenrechter stelt vast dat de hierboven genoemde verwijten (in ieder geval) in deze procedure door [eisers c.s.] zijn weersproken (waarover hierna meer), zodat het desbetreffende argument van de [gedaagden c.s.] niet opgaat.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. De [gedaagden c.s.] kan niet volstaan met het uiten van algemene kritiek op de door de monitor en Lemstra Van der Korst uitgevoerde onderzoeken. De [gedaagden c.s.] dient voldoende concreet en met stukken onderbouwd aan te voeren wat er niet zou deugen aan deze onderzoeken en wat daar wél uit had moeten blijken. Kortom, de [gedaagden c.s.] moet dus concrete verwijten aan [eisers c.s.] maken en met behulp van stukken voldoende aannemelijk maken dat deze verwijten terecht zijn. Bij onderhavig verweer is daarvan geen sprake.

De [gedaagden c.s.] heeft ook aangevoerd dat [eisers c.s.] een publiek figuur is en zich daarom meer moet laten welgevallen dan de gemiddelde (rechts-)persoon, dat de reputatie van [eisers c.s.] al door uitlatingen van anderen en door [eiser 1] zelf – nu deze niet van onbesproken gedrag is – is aangetast. De [gedaagden c.s.] dient het belang van het publiek door hen te informeren over de misstanden bij het [concern] . De uitlatingen van de [gedaagden c.s.] zijn gebaseerd op het door haar gedane onderzoek en berusten dus op bewijsstukken. Op grond daarvan zal de in 4.11 genoemde belangenafweging in het voordeel van de [gedaagden c.s.] dienen uit te vallen, aldus de [gedaagden c.s.]

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. De [gedaagden c.s.] miskent met het bovenstaande dat bij de beoordeling van deze zaak van (groot) belang is of de uitlatingen van de [gedaagden c.s.] voldoende steun vinden in het beschikbare bewijsmateriaal. De [gedaagden c.s.] kan niet volstaan met het maken van algemene verwijten aan het adres van [eisers c.s.] en het verwijzen naar onderzoeksresultaten die zij onder zich houdt. De voorzieningenrechter kan op die manier immers niet toetsen of eventuele concrete beschuldigingen hun rechtvaardiging in dat materiaal vinden als dat materiaal door de [gedaagden c.s.] geheim wordt gehouden. Die geheimhouding staat de [gedaagden c.s.] in beginsel vrij, maar wanneer zij uitlatingen doet als de gewraakte en zij zich in kort geding tegen de beweerdelijke onrechtmatigheid van die uitlatingen wil verweren, heeft zij de gevolgen van die keuze tegen zich te laten gelden. Die keuze doet er immers niet aan af dat het aan de [gedaagden c.s.] is om de gegrondheid van haar uitlatingen (voldoende) aan te tonen.

De [gedaagden c.s.] heeft aangevoerd dat [eiser 1] 21 miljoen Canadese dollars van de monitor heeft ontvangen voor, onder meer, overdracht van een adressenbestand. Kopieën van die adressen worden nu, onder meer, door [eiser 4] gebruikt voor commerciële doeleinden, namelijk voor het werven van deelnemers. Dat is diefstal, aldus de [gedaagden c.s.]

[eisers c.s.] heeft hiertegen aangevoerd dat het bedrag van 21 miljoen Canadese dollars door de Monitor is betaald ter afkoop van beheercontracten en dat deze transactie is goedgekeurd door de rechtbank te Montreal.

De voorzieningenrechter begrijpt de stelling van de [gedaagden c.s.] aldus dat de 21 miljoen Canadese dollars zijn betaald voor, onder meer, de afgifte van het adressenbestand onder de voorwaarde dat er geen kopie werd achtergehouden en dat schending van deze voorwaarde diefstal oplevert (van die 21 miljoen Canadese dollars). Deze stelling is op zich al zwak; het achterhouden van het adressenbestand in strijd met een voorwaarde kwalificeert niet als diefstal van het voor dat adressenbestand betaalde bedrag, maar als onrechtmatig gebruik van dat adressenbestand. Los daarvan is de juistheid van de stelling van de [gedaagden c.s.] door [eisers c.s.] gemotiveerd betwist. Tegenover die betwisting heeft de [gedaagden c.s.] niet voldoende gesteld, mede in aanmerking genomen dat productie 5 waar zij zich op beroept, zonder nadere toelichting – die ontbreekt – niet op de juistheid van haar stelling duidt. De door de [gedaagden c.s.] gestelde voorwaarde blijkt daar immers niet (zonder meer) uit.

De [gedaagden c.s.] verwijt [eisers c.s.] ook dat, in tegenstelling tot hetgeen in de prospectussen en indentures van bondseries 4 tot en met 6 is vermeld, voor die bondseries geen zekerheid in de vorm van een eerste of tweede recht van hypotheek is gevestigd en geen garantie is afgegeven ten laste van het eigen vermogen van [X] Invest. Dit is misleiding en bedrog, aldus de [gedaagden c.s.]

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. [eisers c.s.] heeft erkend dat in het prospectus van bond 6 ten onrechte is vermeld dat er een recht van hypotheek is gevestigd en dat er daardoor sprake is van “elementen van misleiding”. Voor het overige heeft [eisers c.s.] de stellingen van de [gedaagden c.s.] niet (voldoende concreet) betwist. Op grond daarvan dient ervan uit te worden gegaan dat de informatie in de prospectussen en indentures op dit punt niet overeenkomt met hetgeen feitelijk heeft plaatsgevonden en is het niet onrechtmatig als de [gedaagden c.s.] zegt dat er sprake is van misleiding (zie ook 4.12). Hier ligt echter de vraag voor of de [gedaagden c.s.] gerechtvaardigd kan zeggen dat er hierdoor sprake is van “manipulatie, mismanagement en bedrog”, “ vele misstanden”, “gestolen”, “fraude” en “piramidespel” (zie 4.17), nu deze beschuldigende uitlatingen (veel) meer omvatten dan het verstrekken van onjuist gebleken informatie.

De [gedaagden c.s.] heeft ook – naar de voorzieningenrechter begrijpt – aangevoerd dat het de monitor niet bekend was dat [eisers c.s.] een garantie (tot het afdekken van valutarisico via een verzekering bij de verzekeringsmaatschappij van [eisers c.s.] heeft geschonden door een verleende dekking in te trekken zonder enige vorm van premie-restitutie. De monitor zou dit hebben ontdekt als hij deugdelijk onderzoek had gedaan. In het kader van kritiek op het rapport van Lemstra Van der Korst noemt de [gedaagden c.s.] voorts nog dat de Stichting [X] Bonds (zie 2.3) ten onrechte niet heeft geëist dat waardepapieren werden overgedragen, hypotheken werden gevestigd en garanties werden afgegeven.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Voor zover deze verwijten van de [gedaagden c.s.] zien op hetgeen zij in het kader van bonds 4 tot en met 6 heeft aangevoerd over het niet verstrekken van hypotheken en niet afgeven van garanties (zie 4.28), geldt hetgeen de voorzieningenrechter hierover in 4.39 zal oordelen. Voor het overige geldt dat de [gedaagden c.s.] deze argumenten aanvoert in het kader van kritiek op de onderzoeken van de monitor en Lemstra Van der Korst. Uit die stellingen volgt niet dat de (onderliggende) beschuldigingen aan het adres van [eisers c.s.] gegrond zijn. Dit kan anders zijn indien de beschuldigingen concreet zijn en voldoende feitelijk zijn toegelicht en onderbouwd (zie ook 4.22). Daarvan is echter geen sprake. Zo is bijvoorbeeld onvoldoende gesteld door de [gedaagden c.s.] welke precieze verplichtingen zijn geschonden.

De [gedaagden c.s.] maakt [eisers c.s.] ook nog het volgende verwijt. [eiser 1] heeft in reclame-uitingen en in een telefoongesprek met de heer [gedaagde 2] de indruk gewekt dat de AFM volledig achter de beleggingsproducten van [eisers c.s.] staat, door te zeggen dat de AFM deze volledig heeft goedgekeurd. Goedkeuring van de AFM betekent echter slechts dat het prospectus op een aantal (wettelijke) punten is gecontroleerd en het betreft daarom geen keurmerk. Door een andere indruk te wekken, maakt [eiser 1] zich schuldig aan misleiding en bedrog.

De [gedaagden c.s.] heeft tevens nog aangevoerd dat bij bond 6 het Canadese onderpand (het [X] Centre) is vervangen door Nederlands onroerend goed met minder (dekkings)waarde. [eisers c.s.] heeft het [X] Centre vervolgens verkocht met een winst van ruim 200 miljoen Canadese dollars, welk geld – naar de [gedaagden c.s.] vermoedt – niet aan de bondhouders, maar aan [eisers c.s.] ten goede is gekomen. Door zo te handelen heeft [eisers c.s.] zich schuldig gemaakt aan valsheid in geschrifte, bewuste misleiding en fraude, aldus de [gedaagden c.s.]

[eisers c.s.] heeft hiertegen aangevoerd dat de vervanging van het onderpand binnen de regels van het prospectus is verlopen. Dit blijkt uit het onderzoek van Lemstra Van der Korst. Dat de vastgoedzekerheden uiteindelijk onvoldoende verhaal hebben geboden is te wijten aan de drastisch verslechterde marktomstandigheden als gevolg van de vastgoedcrisis na 2008, aldus [eisers c.s.]

Voor zover de [gedaagden c.s.] in haar omvangrijke betoog nog meer verwijten heeft gemaakt dan hierboven zijn vermeld, geldt dat deze onvoldoende duidelijk en concreet zijn, zodat de voorzieningenrechter daaraan voorbij gaat.

Op grond van het bovenstaande concludeert de voorzieningenrechter dat door de [gedaagden c.s.] gebezigde zinsneden: “manipulatie”, “bedrog”, “gestolen”, “fraude” en “piramidespel” (zie uitlatingen 2, 3, 6, 7 en 8 in 2.16 en 2.17) onvoldoende steun vinden in het door de [gedaagden c.s.] gepresenteerde feitenmateriaal, terwijl deze dusdanig ernstig zijn dat de reputatie van [eisers c.s.] hierdoor wordt geschaad. Alle omstandigheden in aanmerking genomen en alle belangen afwegende, is de voorzieningenrechter dan ook van oordeel dat het belang van de [gedaagden c.s.] om – met gebruikmaking van deze uitlatingen – misstanden aan de kaak te stellen, dient te wijken voor het belang van [eisers c.s.] gevrijwaard te worden van lichtvaardige verdachtmakingen. De uitlatingen van de [gedaagden c.s.] zijn dus onrechtmatig zijn jegens [eisers c.s.] , op grond waarvan het recht van vrijheid van meningsuiting van de [gedaagden c.s.] kan en zal worden beperkt (zie 4.11).

[eisers c.s.] stelt dat de [gedaagden c.s.] leden werft op basis van eenzijdige, onvolledige en onjuiste informatie, doordat zij op haar website de zinsnede “uw volledige uitleg terug” en uitlatingen 5 en 9 (zie 2.19, 2.16 en 2.17) vermeldt. Hierdoor is, volgens [eisers c.s.] , sprake van misleidende reclame in de zin van artikel 6:194 BW.

[eisers c.s.] stelt dat de [gedaagden c.s.] inbreuk maakt op haar beeldmerk doordat zij het thans nog geregistreerde beeldmerk met witte achtergrond (zie 2.10) op haar website [website] heeft afgebeeld (zie 2.18) en vordert op grond van artikel 2.20 BVIE een verbod op dit merkgebruik.

De [gedaagden c.s.] voert hiertegen aan dat zij het beeldmerk van [eiser 1] met lichtblauwe achtergrond, waarvan de registratie reeds is verlopen (zie 2.11) op haar website heeft afgebeeld, zodat er geen sprake is van een merkinbreuk.

Het onder 2 door [eisers c.s.] gevorderde (zie 3.1) ziet op een verbod tot het doen van de onrechtmatig geachte uitlatingen in het algemeen, dus ook buiten de website van de [gedaagde 1] om. De voorzieningenrechter stelt voorop dat geen van de gedaagden dergelijke uitspraken mag doen. Deze vordering zal in ieder geval jegens de [gedaagde 1] worden toegewezen. Nu het ten aanzien van gedaagden sub 2 tot en met 5 gaat om een verbod in privé met betrekking tot toekomstig handelen, is het hier niet van belang of deze gedaagden bestuurslid van de [gedaagde 1] zijn of waren. Deze vordering is ten aanzien van (één van) gedaagden sub 2 tot en met 5 slechts toewijsbaar als er met betrekking tot de desbetreffende gedaagde(n) een concrete dreiging van onrechtmatige uitlatingen is. Van een dergelijke dreiging is sprake ten aanzien van [gedaagde 2] en [gedaagde 5] , nu zij zich in het verleden publiekelijk op soortgelijke wijze als de in geschil zijnde onrechtmatige uitlatingen hebben uitgelaten, namelijk via de open brief op de website van de [gedaagde 1] respectievelijk het krantenartikel van 12 mei 2015 (zie 2.14 en 2.17). Van de andere gedaagden blijkt niet dat zij onrechtmatige uitlatingen hebben gedaan of dat er anderszins sprake is van een concrete dreiging tot het doen van dergelijke uitspraken in de toekomst, zodat onvoldoende grond is voor toewijzing van deze vorderingen jegens hen. Het onder 2 gevorderde verbod zal dan ook naast de [gedaagde 1] (slechts) ten aanzien van [gedaagde 2] en [gedaagde 5] worden toegewezen. Dit betekent echter niet dat het de overige gedaagden (of anderen) vrijstaat deze of soortgelijke onrechtmatige uitlatingen te doen.

De gevorderde dwangsom zal in redelijkheid worden beperkt als in het dictum bepaald.

- dagvaarding € 77,75

- griffierecht 619,00

- salaris advocaat 816,00

Totaal € 1.512,75

De door [eisers c.s.] over de proceskosten gevorderde wettelijke rente zal worden toegewezen met inachtneming van de in het dictum bepaalde termijn.

De nakosten en de wettelijke rente daarover, waarvan [eisers c.s.] betaling vordert, zullen op de in het dictum weergegeven wijze worden begroot.