Uitspraken

De dagvaarding is geldig en deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten.

Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

Het Openbaar Ministerie acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de vier aan hem ten laste gelegde feiten heeft begaan gelet op de bewijsmiddelen zoals die zich in het dossier bevinden. In het bijzonder acht het Openbaar Ministerie hierbij het volgende van belang:

Feiten 2 en 3

Het Openbaar Ministerie concludeert dat de feiten 2 en 3 door de verdachte zijn gepleegd, omdat het zijn autosomaal DNA is dat in het spermaspoor in de slip van aangeefster van feit 2 is aangetroffen (AXA906) en omdat het eveneens zijn autosomaal DNA is dat in het spermaspoor in de vagina van de aangeefster van feit 3 is aangetroffen (ABV701). Verder komt het Openbaar Ministerie tot deze conclusie omdat de feitelijkheden van beide verkrachtingen op vrijwel alle punten overeenkomen.

Feit 1

De feitelijkheden die overeenkomen bij de feiten 2 en 3 komen ook terug bij feit 1. Het Openbaar Ministerie noemt in dit verband het tijdstip, te weten de maand september 1995, de locatie, te weten de omgeving van de Uithof in Utrecht, de wijze van benadering van het slachtoffer op de fiets, te weten van achteren, het signalement van de dader dat past bij de signalementen die in de andere twee aangiftes worden genoemd, de bedreiging met een inklapbaar mes, de geleiding van het slachtoffer naar een tweede locatie, dezelfde specifieke seksuele handelingen en een soortgelijk taalgebruik.

Daarnaast bevestigt sporenonderzoek door middel van een Y-chromosomaal DNA onderzoek aan drie bemonsteringen in het inlegkruisje van aangeefster van feit 1 (AXA901#02 stringent en mild en AXA901#03 mild) dat het feitencomplex aan de verdachte of een aan hem in de mannelijke lijn verwant persoon, kan worden gekoppeld.

Gelet op de geringe frequentie en verspreiding van de familienaam [familienaam] en de overeenkomsten tussen de ten laste gelegde feiten, kunnen de aan verdachte in de mannelijke lijn verwante personen worden uitgesloten als dader van dit feit.

Als het Y-chromosomaal DNA-profiel, getrokken uit sporenmateriaal aangetroffen in de zaak van aangeefster van feit 1 niet van verdachte is, dan is er dus een andere verkrachter actief geweest in dezelfde periode, in hetzelfde gebied, met dezelfde werkwijze, met dezelfde seksuele voorkeur en met hetzelfde signalement, die een Y-chromosomaal DNA-profiel heeft dat zozeer lijkt op dat van de verdachte, dat er enkel een Y-chromosomale DNA hit ontstaan is met de verdachte als gevolg van een artefact. Dat zou betekenen dat niet alleen een of meer pieken die voorkomen in het profiel van die andere dader zijn weggevallen in het piekenprofiel (drop-out), maar bovendien dat er op die plek of plekken óók een piek is ontstaan die matcht met het profiel van de verdachte (een drop-in).

Dit lijkt het Openbaar Ministerie op geen enkele manier een enigszins waarschijnlijke optie te kunnen zijn.

Feit 4

Tijdens het onderzoek naar feit 4 zijn ook sporen veiliggesteld. Van de aangeefster van feit 4 zijn uitstrijkjes afgenomen, de zogenaamde zedenkit (ZAB634) en ook de jurk van aangeefster van feit 4 is bemonsterd (ACD549). Het DNA van de verdachte matcht met het spoor op de jurk van aangeefster van feit 4 (ACD549), een volledig autosomaal DNA-profiel van een spoor dat positief test op spermavloeistof. Voor deze DNA hit heeft de verdachte geen enkele verklaring gegeven.

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen van de aan verdachte ten laste gelegde feiten en heeft daartoe -kort gezegd- het volgende aangevoerd.

Feit 1

Allereerst heeft de verdediging aangevoerd dat zij niet heeft kunnen controleren of bij het afnemen, veiligstellen, bewaren en verder verwerken van de sporen iets is mis gegaan. Zo wordt celmateriaal in een inlegkruisje gevonden, terwijl niet is gebleken dat een inlegkruisje in beslag is genomen. Er is ook geen zegel van dit inlegkruisje aanwezig. Van belang is om hierbij te vermelden dat in 1995/1996 bij het NFI nog sprake was van een veel minder strenge/goede procedure van het behandelen van sporen, waardoor een risico op contaminatie bestond. Contaminatie komt bijvoorbeeld voor door gereedschap dat gebruikt wordt om stukken van overtuiging te behandelen, maar ook omdat in beslag genomen stukken van verschillende misdrijven met elkaar in contact komen.

Verder is de vraag of het materiaal uit de bemonstering van het inlegkruisje wel in verband kan worden gebracht met feit 1. Blijkens de rapportage worden op het inlegkruisje van het slipje van aangeefster van feit 1 enkele cellen gezien die sterke overeenkomst vertonen met de zogenaamde kop van een spermatozoön en een zwak positieve reactie op de aanwezigheid van het enzym zure fosfatase, een bestanddeel van spermaplasma. In het slipje zelf werd géén sperma aangetroffen. De verdediging merkt in dit verband nog op dat aangeefster van feit 1 heeft verklaard dat ze niet weet of de dader is klaargekomen en dat de dader niet vaginaal heeft gepenetreerd. Op het shirt waarmee de dader zijn penis zou hebben afgeveegd is ook geen sperma aangetroffen. De verdediging leidt hieruit af dat de dader in ieder geval niet is klaargekomen in of rondom de vagina. Het is dan ook onwaarschijnlijk dat het sperma in het inlegkruisje van de dader afkomstig zou zijn. Mogelijk heeft verwisseling plaatsgevonden en is het inlegkruisje van een andere zaak afkomstig.

De verdediging plaatst ook kanttekeningen bij de rapportage van het NFI over het Y-chromosomaal DNA-onderzoek. Het NFI heeft verschillende analyses uitgevoerd en het analyse resultaat met de meest complete informatie gebruikt als basis voor de statistische berekening. De verdediging begrijpt uit de verklaring van de onafhankelijke DNA deskundige Herbergs dat de door het NFI gebruikte methode om tot een DNA vergelijking te komen ter discussie staat in de wetenschappelijke wereld. De hoeveelheid celmateriaal was te weinig voor de toepassing van deze methode, met name omdat het om een onvolledig DNA-profiel gaat. Het risico bestaat volgens deskundige Herbergs dat er door drop-in en drop-out een DNA-profiel ontstaat dat niet juist is. Volgens hem had de consensus-methode moeten worden toegepast.

De verdediging constateert bovendien dat het NFI, ondanks dat niet van alle loci alle DNA kenmerken zijn vastgesteld, toch gekozen heeft voor het beste profiel aan de hand van de LCN methode. Deze methode is volgens de verdediging echter te onbetrouwbaar in dit soort gevallen. De kans op complicerende neveneffecten is bij het gebruik van deze methode veel groter dan bij de standaard DNA-analyse. Om die reden mag de LCN methode uitsluitend worden toegepast als bij de betrokken loci van het DNA-mengprofiel alle DNA-kenmerken (pieken) zijn vastgesteld.

Verder is de verdediging van mening dat de NFI rapportage met betrekking tot het Y-chromosomaal DNA-onderzoek niet voor bewijs bruikbaar is. Niet vast te stellen is wat de bewijswaarde zou moeten zijn van het Y-chromosomaal DNA-profiel, omdat de zeldzaamheid van het Y-chromosomaal DNA-profiel van de verdachte niet is vastgesteld. Daarbij dient rekening te worden gehouden met het feit dat Y-chromosomale DNA-profielen verre van persoonsspecifiek zijn.

Gelet op al het bovenstaande afzonderlijk en in onderlinge samenhang bezien, komt de verdediging tot de conclusie dat het herziene rapport van het NFI van 16 januari 2015 niet betrouwbaar genoeg is om tot bewijs te kunnen dienen. De verdediging verzoekt daarom primair de resultaten uit dit rapport uit te sluiten van het bewijs. Subsidiair verzoekt de verdediging een nader onderzoek te doen instellen naar dit DNA-bewijs.

Ten slotte is de verdediging van mening dat de omschrijving van de dader door de aangeefster van feit 1 niet voldoende overeenkomt met de beschrijving van de verdachte in die tijd. Vastgesteld kan bijvoorbeeld worden dat de verdachte in die tijd een snor droeg, terwijl de aangeefster van feit 1 daar niets over verklaart. Evenmin verklaart de aangeefster van feit 1 over het missende topje van zijn rechterwijsvinger, een opvallend lichamelijk kenmerk, aldus de verdediging. Ten slotte heeft de verdachte volgens de politie een Utrechts accent, terwijl aangeefster spreekt over accentloos Nederlands.

Feit 2

Ook ten aanzien van feit 2 stelt de verdediging zich op het standpunt dat de sporen die zijn onderworpen aan DNA-onderzoek niet volgens de wettelijke eisen zijn veiliggesteld, althans, dat dit niet is vast te stellen. Niet kan worden uitgesloten dat daarbij contaminatie heeft plaatsgevonden. Onduidelijk is bijvoorbeeld hoe de door verbalisant [verbalisant 11] aangeleverde kleding is behandeld. Dit is wel relevant, nu aangeefster van feit 2 heeft verklaard dat ze thuis heeft gedoucht, haar onderbroek en BH in de prullenbak heeft gegooid en ’s ochtends bloed op het wc-papier aantrof. De sporen en al hetgeen daaruit is verkregen kunnen daarom niet tot bewijs dienen.

Verder valt het de verdediging ook bij dit feit op dat de omschrijving van de dader door de aangeefster van feit 2 niet (voldoende) overeenkomt met de beschrijving van de verdachte door de politie in die tijd. Net als de aangeefster van feit 1 verklaart de aangeefster van feit 2 niets over een snor en spreekt zij over een accentloos Nederlands sprekende man. Ook zij verklaart ten slotte niet over het missende topje van de rechterwijsvinger van de verdachte, terwijl zij zoiets opvallends wel zou moeten hebben gezien of gevoeld.

Feit 3

Wederom voert de verdediging aan dat niet voldoende duidelijk is op welke wijze de sporen destijds zijn veiliggesteld. Niet kan worden uitgesloten dat dit niet conform de daaraan gestelde wettelijke vereisten is gebeurd en dat er contaminatie van sporen is opgetreden. De sporen en al hetgeen daaruit is verkregen, kunnen daarom niet tot bewijs dienen, aldus de verdediging.

Ten aanzien van het door aangeefster van feit 3 gegeven signalement van de dader zijn ook kanttekeningen te plaatsen. Net als de aangeefsters van de feiten 1 en 2 omschrijft de aangeefster van feit 3 de dader als (vermoedelijk) niet snordragend, terwijl de verdachte in die tijd wel een snor droeg. Ook over het missende topje van de rechterwijsvinger van de verdachte verklaart aangeefster van feit 3 niets.

Feit 4

Onzekerheid bestaat opnieuw over de zorgvuldigheid van het DNA-onderzoek. Deze onzekerheid wordt gevoed door het noemen van een pornoblad door het NFI in het rapport van de zaak van aangeefster 4, terwijl in het dossier nergens wordt geverbaliseerd dat een blad met porno door de politie in beslag is genomen. Wederom valt niet uit te sluiten dat onzorgvuldigheid in het onderzoek tot contaminatie heeft geleid.

De verdediging constateert daarnaast dat in de zaak van de aangeefster van feit 4 sperma is aangetroffen, terwijl de verdachte op 2 september 1996 is gesteriliseerd. Het aangetroffen sperma kan daarom niet van hem zijn.

Het DNA-materiaal dat op de tie-rips is aangetroffen matcht evenmin met dat van de verdachte. Er moet dus sprake zijn van een andere dader. Dat er toch DNA van de verdachte in deze zaak is aangetroffen, kan uitsluitend worden verklaard door contaminatie, zo stelt de verdediging.

Verder is de verdediging van mening dat de verdachte niet voldoet aan het signalement zoals opgegeven door de aangeefster van feit 4. Aangeefster heeft niet verklaard over de snor en het ringbaardje die de verdachte destijds droeg, noch over het missende topje van zijn rechter wijsvinger. Dat laatste had haar zeker moeten opvallen, nu zij wel heeft verklaard over de korte nagels van de verdachte zonder witte randen. Bovendien is de door de aangeefster van feit 4 omschreven integraal helm destijds niet teruggevonden in de schuur van de verdachte. Wel zijn vijf andere bromfietshelmen aangetroffen waarvan drie integraalhelmen.

Tot slot merkt de verdediging op dat de modus operandus van de dader van feit 4 niet of nauwelijks overeenkomt met de modus operandus in de andere drie ten laste gelegde feiten in deze strafzaak. Zij wijst daarbij onder meer op het tijdstip en de locatie van de gepleegde feiten. Bovendien wordt de aangeefster van feit 4 anders dan de andere aangeefsters vastgebonden, waarbij haar mond wordt dichtgeplakt met tape.

Feiten 1, 2, 3 en 4

De verdediging is van mening dat de resultaten van de inzet van de informant, verbalisant A-3843, moeten worden uitgesloten van het bewijs omdat deze resultaten onrechtmatig zijn verkregen. De verdediging verwijst hiervoor naar hetgeen zij in het kader van de niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie heeft aangevoerd. Ook moet volgens de verdediging bewijsuitsluiting volgen op de grond dat het door deze verbalisant verkregen materiaal niet betrouwbaar is.

De inhoud van de afgeluisterde gesprekken die de verdachte met zijn ex-vrouw heeft gevoerd in de penitentiaire inrichting zijn ingegeven door schaamte over de verdenking. De verdediging leest in deze gesprekken nergens een begin van enige bekentenis.

Gelet op het voorgaande verzoekt de verdediging de verdachte vrij te spreken van alle vier aan hem ten laste gelegde feiten.

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit.1

Feit 1

De verkrachting

Aangeefster van feit 1, geboren op [1968] , heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard.

Op 5 september 1995 om 21:50 uur verliet ik het terrein van de Utrechtse Universiteit. Terwijl ik op de Bisschopsweg te De Bilt fietste, kwam plotseling een onbekende man naast mij fietsen.2 Ik voelde dat hij met zijn hand mijn lange haar direct vastpakte.3 Hij trok met zijn rechterhand op een dusdanige manier aan mijn haren dat mijn gelaat van hem werd afgekeerd.4 Ik stopte en stapte van mijn fiets, evenals hij. Ik voelde dat hij mij nog steeds vasthield met zijn rechterhand. Ik zag dat hij in zijn linkerhand een mes had. Ik hoorde de man zeggen: “Zet je fiets neer”. Ik hoorde de man zeggen: “Niet kijken of niet gillen want ik heb hier een mes. Als je doet wat ik zeg, gebeurt er niets. Als je gaat gillen, ga je eraan”.5 Toen hij tegen mij had gezegd: “Zet je fiets neer”, duwde hij mijn hoofd in de richting van de rechterzijde van de weg. Ik begreep hieruit dat ik die richting uit moest lopen. Hij trok mij aan mijn haren in de richting van een houten hek. Bij het hek gekomen maakte hij dit open.6Het hek geeft toegang tot een soort veld.7 Ik zag dat we over gras liepen in de richting van struikgewas. Het was aardedonker. Terwijl hij mijn haren vast hield liepen wij door de struiken en bossages.8 Hij vroeg: “Heb je geld bij je?”. Ik zei: “Nee, nou ja 5 gulden”.9 Ik hoorde hem zeggen: “Trek alles uit.”10 Terwijl hij dicht achter mij stond pakte hij met zijn handen mijn spijkerblouse vast en trok de drukknopen los.11 Direct daarna trok hij mijn T-shirt uit de bovenbroek. Met zijn rechterhand maakte hij vervolgens de riem los waarna hij de knoopjesgulp opende.12 Ik voelde dat hij met zijn vingers in mijn vagina binnendrong. Op hetzelfde moment zag ik lichten van een auto. Ik had de indruk dat de auto was gestopt nabij mijn fiets. Op hetzelfde moment trok de man mijn lichaam met zijn armen tegen zijn lichaam. Ik had de indruk dat de man mij van het zicht van de weg wilde afschermen. Ik zag dat hij het mes in zijn linkerhand vasthield. Hij zei de woorden: “Als je wat laat horen of zo, dan steek ik je neer”. Daarna reed de auto weg. De man zei vervolgens: “Doe je kleren uit”.13 Toen de auto was verdwenen voelde ik dat de man met zijn hand naar mijn geslacht ging en mij vingerde.14 Toen ik geheel naakt was vroeg de man mij: “Heb je wel eens gepijpt?”. Ik antwoordde: “Nee”. Hij reageerde daarop door te zeggen: “Dat zal ik je wel leren dan”.15 Hij draaide mij om en zei tegen mij ga daar maar zitten. Hij zei: “Zuigen”. Terwijl ik zijn lul in mijn mond had, bewoog de man met zijn onderlichaam. Daarna zei de man tegen mij de woorden: “Ga voorover op je buik liggen”. Hij drong met zijn lul binnen in mijn anus. Daarna zei hij: “Ga maar verder op je buik liggen”. Ik voelde dat hij voor de tweede keer met zijn lul in mijn anus binnendrong.16

Ik heb de man tijdens de verkrachting niet in zijn gezicht kunnen kijken. Daarom kan ik maar een beperkt signalement van de dader opgeven. Het signalement dat ik u van de dader kan geven luidt 1.65 à 1.70 meter lang, een stevig postuur, kort haar.17

Forensisch onderzoek

Verbalisant [verbalisant 1] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Door de gynaecoloog van het Academisch Ziekenhuis Utrecht (hierna: AZU), dr. Akkerman, is een medisch onderzoek ingesteld bij aangeefster van feit 1. Na het onderzoek is door mij onder meer de volgende sporendrager verpakt en veiliggesteld: een slipje.18

Aan het slipje werd identiteitszegel AXA901 gekoppeld.19 Dit stuk van overtuiging is op de voorgeschreven wijze op 12 september 1995 aan het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk geleverd.20

Deskundige Kloosterman van het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk vermeldt in het rapport d.d. 6 maart 1996 -zakelijk weergegeven- het volgende:

Van het materiaal op het inlegkruisje dat zich in het kruis van het slipje met identiteitszegel AXA901bevond, werden microscooppreparaten vervaardigd. In deze preparaten werden enkele cellen gezien die een sterke overeenkomst vertonen met de zogenaamde kop van de spermatozoön. Het materiaal in het inlegkruisje vertoonde een zwak positieve reactie op de aanwezigheid van het enzym zure fosfatase.21 De conclusie luidt dat in het materiaal op het inlegkruisje, dat zich bevond in het kruis van het slipje van het slachtoffer, een belangrijke aanwijzing werd gevonden voor de aanwezigheid van een geringe hoeveelheid sperma.22

Deskundige De Blaeij van het NFI vermeldt in het rapport d.d. 16 januari 2015 -zakelijk weergegeven- het volgende:

Het restant van het inlegkruisje (AXA901) is onderzocht en in twee bemonsteringen veiliggesteld als AXA901#02 en AXA901#03. Deze veiliggestelde bemonsteringen zijn onderzocht op de aanwezigheid van sperma(vloeistof) met behulp van de PSA-test (Prostaat Specifiek Antigen). Deze test gaf voor beide bemonsteringen een positief resultaat.23 Het materiaal is onderworpen aan een Y-chromosomaal DNA-onderzoek.24 Het autosomaal DNA-profiel van het slachtoffer van feit 1 en het autosomaal en Y-chromosomaal DNA-profiel van de verdachte zijn betrokken bij het vergelijkend DNA-onderzoek. Het celmateriaal uit de stringente lysisfractie van bemonstering AXA901#02 en uit de milde lysisfractie van bemonsteringen AXA901#02 en AXA901#03 leverden een autosomaal DNA-profiel op van een vrouw dat afkomstig kan zijn van het slachtoffer van feit 1 en een onvolledig Y-chromosomaal DNA-profiel van één man, dat afkomstig kan zijn van de verdachte.25

Voor het celmateriaal uit de stringente lysisfractie van bemonstering AXA901#02 geldt: de onderzoeksresultaten van het Y-chromosomaal DNA-onderzoek zijn zeer veel waarschijnlijker als het mannelijke celmateriaal in deze bemonstering afkomstig is van de verdachte of van een in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man dan wanneer het mannelijk celmateriaal niet afkomstig is van verdachte, maar van een willekeurig gekozen niet in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man.26

Voor het celmateriaal uit de milde lysisfractie van bemonsteringen AXA901#02 en AXA901#03 geldt: de onderzoeksresultaten van het Y-chromosomaal DNA-onderzoek zijn veel waarschijnlijker als het mannelijke celmateriaal in deze bemonsteringen afkomstig is van de verdachte of van een in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man dan wanneer het mannelijk celmateriaal niet afkomstig is van verdachte, maar van een willekeurig gekozen niet in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man.27

De onvolledige Y-chromosomale DNA-profielen zijn op 15 januari 2015 vergeleken met Y-chromosomale DNA-profielen in de zogenoemde ‘Y chromosome Haplotype Reference Database’ (YHRD). Op die datum waren 84256 DNA-profielen in deze databank aanwezig en deze betreffen DNA-profielen van referentiemonsters van mannen uit verschillende en over de gehele wereld verspreide bevolkingsgroepen waaronder de Nederlandse bevolkingsgroep. Bij de vergelijking is gebleken dat de Y-Chromosomale DNA-profielen van het celmateriaal in deze sporen tussen de 6 en 103 keer in deze databank voorkomen.28

Deskundige Kloosterman heeft ter terechtzitting -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard:

De onvolledige Y-chromosomale DNA-profielen die zijn opgemaakt kwamen respectievelijk 6, 11 en 103 keer voor in de YHRD databank. De in het rapport genoemde verbale waarschijnlijkheidsuitspraak is gebaseerd op deze getallen. Hierbij geldt dat het profiel wat het vaakst in de databank voorkwam, 103 keer, het minst volledige Y-chromosomale profiel was.29

Aangeefster van feit 1 heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard.

U vertelt mij dat er op het inlegkruisje van mijn slipje een spermaspoor werd aangetroffen. Als dit zo is dan kan dat spermaspoor alleen maar afkomstig zijn van de man door wie ik ben verkracht. Ik heb in de periode voor mijn verkrachting geen gemeenschap gehad met enig ander persoon. De laatste keer was zeker twee jaar geleden.30

Feit 2

De verkrachting

Aangeefster van feit 2, geboren op [1979] , heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard.

Op 15 september 1995 had ik tot 23:00 uur bij de [bedrijfsnaam 1] gewerkt. Rond 23:25 uur ben ik naar mijn fiets gelopen. Toen ik over het fietspad in de richting van het Vagantenpad dat naar Bunnik gaat fietste, ben ik een man uit de tegenovergestelde richting tegengekomen. Er was geen verlichting. Ik ben het Vagantenpad richting Bunnik op gefietst. Ik werd ineens van achteren aan mijn paardenstaart getrokken. Ik voelde dat er stevig aan mijn paardenstaart werd getrokken en werd gedwongen te stoppen. Ik hoorde een man zeggen: “Stoppen bitch”.31 Ik zag een man met een lichtbruine panty over zijn hoofd. Ik hoorde de man zeggen: “Niks zeggen, geen kik geven, want ik heb een mes”, of woorden van gelijke strekking. Ik zag dat de man een mes in zijn hand had. Hij toonde mij het mes. De man zei tegen mij: “Meekomen, bek houden”. “Nee, je moet gewoon je bek houden”.

De man pakte me toen bij mijn linkerarm met zijn rechterhand vast. De man dwong mij mee te lopen het weiland in.32 De man zei: “Blijven staan, want ik heb een mes, ik kan je zo…”. Ik vroeg waarom doe je dit. Hij antwoordde: “Ja, ik word achterna gezeten”. Hij zei: “Ik wil nu dat je je bek dicht houdt”. Ik hoorde hem toen zeggen: “Ga liggen”. “Ga nou liggen en laat mij nou maar gaan”, of woorden van gelijke strekking. Hij zei toen: “Doe je broek uit”.

Ik zei: “Ik ben maagd, dat kun je niet doen”. De man probeerde vervolgens mijn schoenen uit te trekken. Dat lukte niet. Hij zei: “Trek ze dan uit. Alles moet uit.” Ik heb toen mijn schoenen, mijn ribbroek en mijn onderbroek uitgetrokken. Ik lag toen weer op mij rug. De man voelde toen met zijn rechterhand aan mijn vagina. Daarbij ging hij ook met zijn vingers in mijn vagina. Ik zag dat hij een mes in zijn rechterhand had en in één beweging van onder naar boven mijn BH midden door sneed. Nadat de BH los was, voelde hij aan mijn linkerborst. Gelijkertijd voelde hij ook aan mijn vagina.33 De man probeerde met zijn vingers steeds verder in mijn vagina te komen. De man haalde zijn penis uit zijn onderbroek. Ik zag dat hij zichzelf aftrok. Ik vroeg: “Gebruik je dan wel een condoom en ben je niet ziek”. Hij antwoordde: “dat doe ik nooit”. De Man boog voorover en greep me met één van zijn handen bij mijn keel. Ik hoorde hem zeggen: “Ik doe wat ik wil”. Dit vastgrijpen gebeurde hard. Zijn duim drukte heel hard in mijn keel en deed ook flink zeer.

Hij probeerde met zijn penis mijn vagina binnen te dringen. Ik heb hem intussen aangekeken. Ik wilde zijn gezicht zien en in me opnemen. De man had nog steeds die panty over zijn hoofd. Ik zag dat hij een slecht gebit had. Ik kon zijn gezicht verder niet zien.

De man ging weer op zijn knieën zitten en trok zichzelf weer af. Nadat zijn penis stijf was, probeerde hij weer mijn vagina binnen te dringen. Hij probeerde op alle mogelijke manieren met zijn penis in mijn vagina te komen. Hij was daar zo hard en druk mee bezig, dat hij niet eens merkte dat hij soms naast mijn vagina zat. Hij voelde dan met zijn vingers waar het gaatje zat. Ook zat hij met zijn vingers in mijn anus.34 Hij probeerde toen weer met zijn penis mijn vagina binnen te dringen.

Toen hij met zijn penis in mijn vagina of in mijn anus probeerde te komen, voelde hij ook nog met zijn rechterhand aan mijn rechtertepel. Hij is wel een stukje in mijn vagina geweest tijdens het proberen.

Hij stond op en vroeg: “Weet je wat pijpen is? Heb je dit wel eens gedaan?” Ik antwoordde daarop: “Nee”. Hij zei toen: “Dan leer ik het je wel, gewoon heel hard zuigen”.
Hij trok me aan mijn arm omhoog en ik moest van hem op mijn knieën gaan zitten. Ik zat vervolgens op mijn knieën en moest hem pijpen. Hij stopte zijn penis in mijn mond. Ik hoorde hem zeggen: “Gewoon zuigen”. Hij pakte me achter bij mijn hoofd beet en deed mijn hoofd op en neer. Hij drong zijn penis steeds verder mijn mond binnen tot bijna in mijn keel. Hij stopte vervolgens met het pijpen Hij vertelde mij dat ik mijn handen uit elkaar moest zetten en op mijn knieën moest blijven zitten. Ik bemerkte dat hij gehurkt achter mij zat. Ik voelde dat hij eerst met zijn vinger toen van achteren mijn vagina binnendrong. Dit lukte maar een klein stukje. Daarna ging hij weer met zijn penis mijn vagina binnen. Ik voelde dat het hem lukte mijn vagina verder binnen te dringen.

Hij trok zich vervolgens van mij weg. Hoorde hem iets van “O” zeggen. Ik begreep dat hij was klaargekomen. Ik voelde aan mijn vagina dat het behoorlijk nat was. Dit was niet nat van mijzelf.35

Ik moest hem toen weer pijpen. Dat was maar kort. Hij kleedde zich toen aan en ik deed dat ook. Terwijl ik me aankleedde, zag ik dat de man naar mijn fiets liep en mijn band lek stak. Dit deed hij met dat mes. Hij zei tegen mij: “Niet de politie erbij halen, want ik weet waar je werkt”, althans woorden van gelijke aard en/of strekking.36

De onderbroek en BH had ik gelijk in de prullenbak gegooid. Ik zag dat de onderbroek vies en nattig was. Ik heb toen gedoucht en me heel erg schoon gewassen. Veel shampoo gebruikt en goed mijn tanden gepoetst door veel tandpasta te gebruiken.37
Wat ik verder over de man kan vertellen is het volgende: ongeveer 1.70/1.75 meter lang, breed postuur, skinheadtype qua haar.38

Forensisch onderzoek

Verbalisant [verbalisant 2] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Voor zover ik mij kan herinneren ben ik op 15 of 16 september 1995 als zedenrechercheur betrokken geraakt bij het onderzoek van aangeefster van feit 2. Zij had verklaard dat haar kleding die zij tijdens het feit had gedragen nog bij haar thuis in de ouderlijke woning lag. Ik heb aan aangeefster een daarvoor bestemde papieren zak overhandigd en gevraagd daar al haar kleding in te doen die zij ten tijde van het feit had gedragen. Ik kan mij niet herinneren of ik haar één of meerdere papieren zakken heb gegeven. Aangeefster is toen alleen naar haar woning gegaan, heeft de betreffende kleding opgehaald en in de door mij verstrekte zak gedaan. Nadat zij bij de auto was teruggekomen, heeft zij die papieren zak(ken) aan mij overhandigd.39

Verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 3] hebben -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Ik, [verbalisant 1] , ontving op 17 september 1995 de kleding van het slachtoffer die zij tijdens de verkrachting had gedragen, waaronder een slipje. Dit goed werd voor onderzoek verzonden naar het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk.40

Aan het slipje werd identiteitszegel AXA906 gekoppeld.41 Dit stuk van overtuiging is op de voorgeschreven wijze op 21 september 1995 aan het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk geleverd.42

Deskundige Kloosterman van het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk vermeldt in het rapport d.d. 6 maart 1996 -zakelijk weergegeven- het volgende:

In microscooppreparaten van materiaal in het slipje (AXA906) van het slachtoffer van feit 2 werden spermakoppen waargenomen. Daarnaast vertoonde het materiaal op het slipje een positieve reactie op de aanwezigheid van het enzym zure fosfatase.43

In het NFI rapport d.d. 15 juli 2014, opgemaakt door deskundige Kokshoorn, staat een databank match beschreven tussen het referentiemonster van de verdachte en het profielcluster 1303, waar het DNA-profiel opgemaakt van celmateriaal uit een slipje, AXA906#01, deel van uitmaakt. De matchkans van profiel AXA906#01 is kleiner dan één op één miljard, ofwel de kans dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen persoon matcht met dit DNA-profiel is kleiner dan één op de één miljard.44

Feit 3

De verkrachting

Aangeefster van feit 3, geboren op [geboortedatum] , heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard.

Op 26 september 1995 verliet ik omstreeks 22:00 uur het ‘Wentgebouw’ te Utrecht. Terwijl ik onder twee viaducten over de Archimedeslaan te Utrecht fietste, kwam er een fietser mij tegemoet fietsen over het fietspad waarop ik fietste. Ik denk dat het heel goed mogelijk is dat de fietser de man is die mij korte tijd later verkrachtte. Daar het viaduct goed verlicht is, kan ik de fietser als volgt omschrijven. De man was niet heel erg groot, hij had een bol gelaat, kort geknipt haar, bovenop het hoofd lange stekels. De man droeg geen bril en had geen baard. De man had een breed postuur. Door de verlichting schitterde een oorbel in zijn rechteroor.

Ik stak de Archimedeslaan over. Op dat moment hoorde ik dat iemand achter mij fietste.45

Ik werd opeens bij mijn linkerschouder vastgepakt. De man pakte met zijn andere hand het stuur van mijn fiets vast. Ik keek over mijn linkerschouder naar achteren. De man zei: “Niet kijken” en draaide zijn eigen hoofd weg. Ik heb de man in een flits gezien. Ik zag dat de man kort haar, lange stekels en een oorbel in zijn rechteroor had. Terwijl de man mij vastpakte hoorde ik hem zeggen: “Jij moet afstappen, ik heb zojuist ingebroken, de politie zit me op de hielen. Als jij met mij meeloopt, gebeurt er niets”, of woorden van gelijke strekking. De man had mij nog steeds bij mijn linkerschouder vast. Met zijn vrije hand pakte hij een mes. Ik hoorde de man zeggen: “Doorlopen, niet omkijken”. De man heeft mij dan bij de door mij gedragen rugtas vast. Terwijl wij daar liepen, hoorde ik de man zeggen: “Gewoon doorlopen, als jij doet wat ik zeg, gebeurt er niets”.46 Het voetpad ging over in een bruggetje over een sloot. Ik zag dat aan weerszijden van het voetpad bomen en struiken stonden. Ik heb de man niet goed gezien omdat het voetpad niet verlicht is. Het was er erg donker. Opeens passeerde de man mij, fietsend aan mijn linkerzijde. Toen de man mij gepasseerd was, stapte hij van zijn fiets en legde zijn fiets op de grond over het fietspad. Zijn fiets blokkeerde toen mijn doorgang. De man pakte direct het stuur van mijn fiets beet en zei: “Stap maar even af” of “Kom maar even hier”. Ik weet niet precies wat hij gezegd heeft. De man zei: “Doe je rugtas af”. De man pakte met zijn linkerarm mijn linkerarm vast. De man trok mij met kracht naar zich toe. De man sloeg zijn rechterarm om mijn borstkas heen. In zijn linkerhand had de man opeens het mes weer in zijn handen. Terwijl hij mij beet heeft hoorde ik hem zeggen: “Je weet zeker wel hoe scherp deze messen zijn”. De man zei vervolgens: “Trek je broek en je jas uit en leg deze op de grond”.47 De man zat al aan mijn broek te trekken. De man zei: “Ga voorover op je knieën op je jas zitten”. Terwijl ik op mijn knieën zat, voelde ik dat de man met het mes het kruis van mijn slip opensneed. De man stak zijn rechterhand met daarin het mes tussen mijn benen door van achteren naar voren. Daarna sneed hij van rechts naar links het kruis van mijn slipje door. Vervolgens trok de man met zijn linkerhand de rechterzijkant van het slipje stuk. Direct daarna drong de man met een vinger mijn vagina binnen. Dit deed hij terwijl hij achter mij zat. De man drong afwisselend met een vinger mijn vagina dan wel mijn anus binnen. De man bracht telkens één vinger binnen. Voor mijn gevoel is de man met alle vingers inclusief duim in zowel de vagina als de anus binnengedrongen.48 De man bewoog zijn vingers grover in mijn vagina. Ik zei tegen de man: “Dat doet pijn”. Ik hoorde de man daarop antwoorden: “Dat moet ook”.
De man vroeg: “Heb je een vriend?” En: “Waar woon je? Heb je geld bij je?”. De man stelde mij wel drie keer de vraag of ik geld bij me had. Ik antwoordde daarop: “Ja, ik heb geld bij me”. De man vroeg mij: “Weet je hoeveel?” De man trok mij toen aan mijn linkerarm overeind. De man zei: “Draai je om”. Hij zei: ”Ga op je knieën zitten”. De man duwde mij hierbij naar de grond. Vervolgens pakte de man mij met beide handen bij mijn hoofd vast. De man zei: “Jij moet flink zuigen”. De man duwde mijn hoofd naar zijn penis toe. Ik werd op deze wijze gedwongen de penis in mijn mond te nemen. Ik heb gekokhalst. De man bewoog mijn hoofd heen en weer, zodat zijn penis op deze wijze in mijn mond heen en weer bewoog. Hij zei ook een paar keer “Goed zo”. Hij bleef mijn hoofd heen en weer bewegen ondanks het feit dat ik kokhalste.49 De man kwam op zijn knieën achter mij zitten. Hij bracht zijn penis in mijn vagina of anus. Hij heeft meerdere keren zijn penis in mijn anus dan wel vagina gebracht. De man trok zichzelf ook af, vermoedelijk om zijn penis stijver te krijgen. De man betastte tijdens deze handelingen mijn rechterborst. Dat deed hij erg hard. Hij wipte mijn BH omhoog en pakte mijn gehele rechterborst vast en kneep er hard in. Ook kneep de man in mijn rechtertepel. Vervolgens pakte de man de fietspomp van zijn fiets.50 De man zei dat ik op mijn zij moest gaan liggen. Ik voelde dat de man de pomp in mijn anus bracht. Hij bracht het handvat naar binnen. Ik voelde dat de pomp in mijn anus heen en weer bewogen werd. Ik voelde dat de man de pomp losliet. Hij bleef wel in mijn anus zitten. Direct daarop voelde ik dat de man zijn penis in mijn vagina bracht. Op een gegeven moment wisselde de man. De man bracht de pomp met het handvat in mijn vagina. Terwijl de pomp in mijn vagina zit, dringt hij met zijn penis mijn anus binnen. De man zei nu op mijn rug te gaan liggen en trok aan mijn rechterbeen zodat ik op mijn rug kwam te liggen. Ik zag toen dat hij mijn rode pet op had gezet. Hij zat toen tussen mijn benen en bracht toen zijn penis in mijn vagina.51 Ik moest toen weer op mijn handen en knieën gaan zitten. De man bracht de pomp met de handvatzijde wederom in mijn anus. Hij bewoog de pomp op een ruwe wijze in mijn anus. Vervolgens bracht hij zijn penis in mijn vagina. De man wisselde enkele malen. Inmiddels had de man mijn rechterbroekspijp helemaal uitgetrokken. De man haalde op enig moment de pomp en zijn penis uit mijn anus en uit mijn vagina, stond op en draaide zich om naar de fiets toe.52

Ik kan u zeggen dat de man met een Utrechts accent praat. Dat herken ik want ik woon al tien à elf jaar in Utrecht.

Forensisch onderzoek

Verbalisant [verbalisant 4] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Op 27 september 1995 werd in het AZU bij medisch onderzoek aan het lichaam van aangeefster van feit 3 een aantal uitstrijkjes afgenomen. De zedenkit werd door mij op 27 september 1995 ontvangen uit handen van [A] . Tot de zedenkit behoorde het vocht van de schede van aangeefster van feit 3.53

Aan het vocht van de schede werd identiteitszegel ABV701 gekoppeld.54 Genoemd monster is op de voorgeschreven wijze verpakt en gewaarmerkt en zal op 2 oktober 1995 namens mij worden overgebracht naar het Gerechtelijk Natuurkundig Laboratorium te Rijswijk.55

Deskundige Kloosterman van het Gerechtelijk Laboratorium te Rijswijk vermeldt in het rapport d.d. 6 maart 1996 -zakelijk weergegeven- het volgende:

In het celmateriaal in het schedeuitstrijkje (ABV701) van het slachtoffer van feit 3 werd sperma aangetroffen.56

In het NFI rapport d.d. 15 juli 2014, opgemaakt door deskundige Kokshoorn, staat een databank match beschreven tussen het referentiemonster van de verdachte en het profielcluster 1303, waar het DNA-profiel opgemaakt van celmateriaal uit de bemonstering van de schede, ABV701#01, deel van uitmaakt. De matchkans van profiel ABV701#01 is kleiner dan één op één miljard, ofwel de kans dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen persoon matcht met dit DNA-profiel is kleiner dan één op één miljard.57

Feit 4

De verkrachting

Aangeefster van feit 4, geboren op [geboortedatum] , heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard.

Op 24 oktober 2001 ben ik om 18:30 uur op de fiets vertrokken vanuit Utrecht richting Soest. Ik ben over het Kees Boekelaantje te Bilthoven gefietst. Ik zag dat het op dat moment donker was en dat er geen straatverlichting was.58 Ik zag dat links naast mij een persoon op een scooter kwam rijden. Ik hoorde dat de persoon op de scooter zei: “Stoppen nu. Zie je dit?”. Ik zag dat de persoon een integraalhelm droeg. Ik zag dat de persoon in zijn rechterhand een mes had. Ik hoorde dat de man sprak met een accent. Ik vermoed dat dit een Utrechts accent was omdat Bilthoven in de buurt van Utrecht ligt. Ik hoorde dat de man zei: “Geld, heb je geld. Ik moet je geld hebben”, of zoiets. Ik hoorde dat de man zei: “Afstappen”. Ik hoorde dat hij dit op een gebiedende toon zei. Ik hoorde dat hij nogmaals zei: “Afstappen nu snel, opschieten”.59Ik hoorde de man zeggen: “Ga maar achterop zitten”. Ik hoorde dat de man dit zei op een gebiedende wijze. Ik hoorde dat de man zei: “Achterop, schiet op”.

Ik zag dat hij het bos inreed. Waar we heenreden weet ik echt niet. Het was donker. Op een gegeven moment stopte de man. Ik zag niets. Ik hoorde dat de man zei: “Afstappen”. Ik hoorde dat hij zei: Voor me uitlopen”. Na een halve à hele minuut werd ik staande gehouden door de man.60 Ik zag dat we stopten bij een boom. Ik hoorde dat de man zei: “Doe je armen om de boom”. Ik voelde dat hij duwde tegen mijn ellenbogen, zodat mijn handen kruislings over elkaar kwamen. Ik zag dat hij twee tie-rips om mijn polsen deed.” Ik zei tegen de man: “Wat ga je doen?” Ik hoorde dat hij zei: “Niks, als je niks zegt, gebeurt er niks.” Ik voelde dat de man op mijn rechterwang tape deed. Ik voelde dat de man de tape om mijn mond en hoofd draaide. Ik voelde dat de tape ook over mijn haar werd gedaan. Volgens mij werd de tape tot tweemaal toe om mijn hoofd gedraaid. Ik kon nog ademhalen door mijn neus.

Ik hoorde en merkte dat hij achter mij ging staan. Ik hoorde dat hij zei: “Blijf staan” of zoiets. Ik merkte dat hij mijn rok omhoog deed. Ik voelde dat hij mijn panty naar beneden deed. Ik voelde dat hij de panty zo hard naar beneden trok dat mijn panty en mijn rechterschoen uitgingen.

Ik voelde dat hij achter mij stond en met meerdere vingers in mijn vagina ging. Ik voelde dat hij met zijn vingers in mijn vagina heen en weer ging. Ik voelde dat hij hierna met één of twee vingers in mijn anus ging en de vingers heen en weer bewoog. Dat wisselde hij zo’n vijf keer af. Terwijl de man met zijn vingers in mijn anus en vagina ging, stond ik nog steeds met mijn handen vastgebonden aan de boom. Ik vermoed dat de man zich vervolgens ging aftrekken. Ik hoorde hem snel ademhalen, hijgen. Hierna voelde ik iets tegen de achterkant van mijn rechterbeen. Ik vermoed dat dit spetters sperma waren.

Hierna hoorde ik dat hij zei: “Ga op de grond liggen”, of zoiets. Ik hoorde dat de man zei: “Ik ga je neuken”. Ik voelde dat hij mij naar beneden probeerde te trekken. Ik hoorde dat hij zei: Op je buik”. Ik zei: “Dat kan ik niet”. Ik hoorde dat hij zei: “Nou, dan leer je dat maar”.

Zo goed en zo kwaad als dat ging ben ik op de grond gaan liggen op mijn buik. Ik voelde dat hij wederom met zijn vingers in mijn vagina en anus ging. Ik voelde dat hij met ongeveer vier vingers in mijn vagina ging. In mijn anus vermoed ik twee. Ik voelde dat hij met zijn penis in mijn anus ging en dat hij stootbewegingen maakte.61 Ik kan mij niet herinneren of de man zijn penis ook in mijn vagina heeft gestopt. Ik heb vocht gevoeld in mijn schaamstreek. Ik denk dat dit zijn sperma was. Ik voelde dat hij mijn benen vastpakte bij mijn enkels en mijn benen bij elkaar deed. Ik voelde dat hij om mijn twee grote tenen vermoedelijk tie-rips deed. Ik voelde dat de man nogmaals een vinger in mijn vagina deed. Ik zag dat de man wegliep.62

Ook herinner ik mij dat de man aan mijn linkerborst heeft gezeten. Ik voelde dat hij zijn hand over mijn borst deed en daarin kneep.

Ik zag dat de man er als volgt uit zag: dik, fors postuur, ongeveer net zo groot als ik of iets langer dus ongeveer 1.75 tot 1.80 meter, 30 tot 35 jaar.63

Forensisch onderzoek

Verbalisant Vergeer heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd.

In het Universitair Medisch Centrum (hierna: UMC) te Utrecht werd het slachtoffer van feit 4 onderzocht. De kleding van het slachtoffer werd hierbij veilig gesteld en in beslag genomen.64Aan de jurk van het slachtoffer werd identiteitszegel ACD549 gekoppeld.65

Voor onderzoek werd onder meer het volgende stuk van overtuiging aangeboden aan het NFI om te onderzoeken op sperma en voor het bepalen van een DNA-profiel: de jurk van het slachtoffer (ACD549).66

Deskundige Kockx van het NFI vermeldt in het rapport d.d. 19 december 2001 -zakelijk weergegeven- het volgende:

Op de jurk (ACD549) is een aanwijzing verkregen op de aanwezigheid van sperma. De aanwezigheid van sperma kon microscopisch echter niet worden bevestigd.67

Het materiaal op de jurk is onderworpen aan een DNA-onderzoek. De conclusie luidt dat het onderzochte celmateriaal vanaf de jurk bestaat uit een mengsel van celmateriaal dat afkomstig kan zijn van het slachtoffer van feit 4 en celmateriaal van een onbekend persoon.68

Deskundige De Blaeij vermeldt in het rapport d.d. 19 december 2014 -zakelijk weergegeven- het volgende:

Op de jurk ACD549 zijn diverse vlekken waargenomen. Materiaal in deze vlekken is met behulp van een indicatieve test (zure fosfatasetest) onderzocht op de mogelijke aanwezigheid van sperma(vloeistof). De testuitslag was positief, dus is een aanwijzing verkregen voor de aanwezigheid van spermavloeistof. In de bijbehorende microscooppreparaten zijn geen spermacellen waargenomen. Derhalve is de aanwezigheid van sperma microscopisch niet bevestigd, maar deze bevindingen passen bij de aanwezigheid van een geringe hoeveelheid sperma in deze bemonstering.69

Deskundige Kloosterman heeft in het rapport van het NFI d.d. 9 december 2015 -zakelijk weergegeven- het volgende vermeld:

Op de jurk (ACD549) zijn vlekken aangetroffen die een positieve zure fosfatase reactie vertoonden. Omdat in de microscooppreparaten van deze vlekken geen spermacellen zijn aangetroffen, is met behulp van de immunologische PSA test nader onderzoek gedaan naar de mogelijke aanwezigheid van spermavloeistof in de bemonstering van de jurk. Hierbij is een positieve reactie voor de aanwezigheid van spermavloeistof verkregen. Hoewel de aanwezigheid van sperma op de jurk niet met 100% zekerheid is aangetoond zijn de gecombineerde onderzoeksresultaten (indicatieve test en PSA test) waarschijnlijker als de bemonsteringen ACD549#1 en #2 van de jurk sperma(vloeistof) bevatten, dan wanneer deze bemonsteringen geen sperma(vloeistof) bevatten.70

In het NFI rapport d.d. 15 juli 2014, opgemaakt door deskundige Kokshoorn, staat een databank match beschreven tussen het referentiemonster van de verdachte en het profielcluster 1303, waar het DNA-profiel opgemaakt van celmateriaal van de jurk, ACD549#02, deel van uitmaakt. De matchkans van profiel ACD549#02 is kleiner dan één op één miljard, ofwel de kans dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen persoon matcht met dit DNA-profiel is kleiner dan één op één miljard.71

Feiten 1, 2, 3 en 4

Gedrag verdachte rond DNA-afname

Aan verdachte, die op 19 maart 2014 door de Rechtbank Midden-Nederland is veroordeeld ter zake van artikel 310 Sr, is een bevel tot afname DNA bij veroordeelden gegeven gedateerd 14 april 2014. Veroordeelde moet zich volgens dit bevel melden op 20 mei 2014.72

Het proces-verbaal van afname DNA-materiaal vermeldt dat de afname van DNA van verdachte heeft plaatsgevonden op 3 juni 2014 te 10:25 uur.73

Getuige [getuige 1] , de ex-vriendin van de verdachte, heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard:

Op 18 mei 2014 deed [verdachte] een poging tot zelfmoord en op 20 mei 2014 moest hij DNA afstaan voor de gestolen fiets.74 Toen [verdachte] DNA moest afstaan was hij ontzettend zenuwachtig. Hij heeft de afspraak afgezegd in verband met zijn psychische problemen. Voor zover ik me herinner is 3 juni 2014 de dag geweest dat hij DNA heeft afgestaan. Hij was zenuwachtig, zweten, zijn hele manier van doen. Hij is flink veranderd sinds 18 mei.75 De laatste tijd keek hij continu vanaf zijn balkon naar buiten.76

Verbalisant [verbalisant 5] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Op 17 juni 2014 werd een doorzoeking gedaan in de woning van de verdachte.77

In beslag werden genomen onder meer een laptop en mobiele telefoons.78

Verbalisant [verbalisant 6] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Vastgesteld werd dat in de periode van 2 juni 2014 tot en met 5 juni 2014 op de inbeslaggenomen telefoon van het merk Samsung Galaxy Note III websites waren bezocht die gerelateerd waren aan onder andere DNA, DNA-onderzoek, serieverkrachter, Utrechtse serieverkrachter, opsporing (ophouden voor verhoor), uitkering tijdens detentie, wetteksten, zelfmoord, zelfdoding, ophanging, wurging en euthanasie.79 Ik zag dat tot 2 juni 2014 geen bezoeken aan deze gerelateerde sites te zien zijn. Op 2 juni 2014 gedurende de gehele dag en op 3 juni 2014 tot omstreeks 10:30 uur is een sterke toename te zien in het bezoeken van deze internetsites. Op 4 juni 2014 wordt geen van de sites meer bezocht en op 5 juni 2014 worden nog 2 sites bezocht gerelateerd aan DNA. Na 6 juni 2014 zijn geen bezoeken meer te zien.80

Verbalisant [verbalisant 7] heeft -zakelijk weergegeven- het volgende gerelateerd:

Op de laptop van de verdachte werden zoektermen van 13 mei 2014 aangetroffen betreffende onder meer overdosis van mirtazapine, remeron en temazepan.81

Gedrag verdachte in de ten laste gelegde periode

Getuige [getuige 2] , de ex-vrouw van de verdachte, heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard:

Ik ben getrouwd geweest met [verdachte] van 1990-2010.82 We hebben samen een dochter, [B] , geboren op [1991] .83

Fietsen deed [verdachte] alleen en hij kwam overal en nergens. Hij wist overal de weg. Het fietsen deed hij meestal in de avonduren.84

In de periode 1995/1995 maakte [verdachte] gebruik van een fiets, een mountainbike en een scooter. Hij ging ’s avonds altijd even schumen buiten. Hij ging gewoon naar buiten of er wel eens iets te halen viel.85 Hij ging op de fiets of scooter naar zijn moeder en ooms in Zeist.86 Waar hij dan precies heen ging weet ik niet. Het kan één of twee keer per week zijn geweest en dan weer een paar weken niet. Doorgaans vertrok hij ’s avonds laat. Tien à elf uur. Dat is inderdaad een vreemd tijdstip om bij iemand op bezoek te gaan. Of hij bij iemand op bezoek ging weet ik ook niet. Hij zei dan dat hij een stukje ging fietsen of brommen.87 Hij had een goudkleurige ronde oorbel. Hij deed zijn sieraden nooit af als hij weg ging.88

[verdachte] is gesteriliseerd. Ik denk toen [B] 4 of 5 jaar oud was.89

Getuige [getuige 3] , de dochter van verdachte, heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard:

De plekken waar het is gebeurd komen mij bekend voor. De Uithof. Mijn vader kwam daar ook. Hij ging daarnaar toe om naar zijn werk te gaan. Hij werkte bij [bedrijfsnaam 2] . Hij vertelde dat hij omreed. Of dat hij zin had om te scooteren voordat hij naar zijn werk ging. Soms ging hij wel een paar uur eerder van huis. Hij moest dan bijvoorbeeld om 23:00 uur beginnen met werken en hij ging vaak uren eerder weg bijvoorbeeld al om 20:00 uur. Hij ging best wel vaak ’s avonds uren scooterrijden als hij een vrije avond had.90

Getuige [getuige 4] , de oom van de verdachte, heeft -zakelijk weergegeven- het volgende verklaard:

[verdachte] kwam iedere zondag bij ons in Zeist, vroeger altijd op de fiets, zeker in 1995, 1996, daarna op de bromfiets. Hij reed altijd via de Utrechtse weg richting Utrecht tot aan het Herman Jordan Lyceum, dan oversteken de Schorteldoeksesteeg in, daarna rechtdoor over de Bisschopweg, rechtdoor naar Fort Rhijnauwen of De Uithof.91

De hiervoor weergegeven feiten en omstandigheden worden slechts gebezigd tot het bewijs van dat tenlastegelegde feit waarop deze blijkens de inhoud kennelijk betrekking hebben.

Gelet op de redengevende feiten en omstandigheden die in voornoemde bewijsmiddelen zijn vervat, kan wettig en overtuigend worden bewezen dat de verdachte de aan hem ten laste gelegde feiten heeft begaan.

Vastgesteld kan worden dat de verdachte de aangeefsters door geweld, door een andere feitelijkheid, door bedreiging met geweld en door bedreiging met een andere feitelijkheid heeft gedwongen tot het ondergaan van meerdere handelingen die mede hebben bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam. Hij heeft dit gedaan door de aangeefsters in het donker op onverhoedse wijze te dwingen van hun fiets te stappen, door daarbij aan hun haren of lichaam te trekken, door hun gezicht van hem afgeschermd te houden, door aan hen een mes te tonen en door hen gebiedend en bedreigend toe te spreken. Hij heeft dit gedaan door met een mes de onderkleding van twee aangeefsters open te snijden. Hij heeft dit ook gedaan door de aangeefsters te brengen naar locaties waar zij door niemand konden worden geholpen en waar de verdachte de volledige controle over hen had. In het geval van feit 4 heeft de verdachte daarbij de handen van aangeefster met tie-rips vastgebonden om een boom en haar gezicht omwikkeld met tape.

De dwang die de verdachte door deze dwangmiddelen heeft uitgevoerd was zodanig dat de aangeefsters zich niet aan zijn handelen konden onttrekken.

Het seksueel binnendringen heeft bij elk van de aangeefsters bestaan uit meerdere handelingen. De handelingen die bewezen kunnen worden verklaard bestaan onder meer uit het brengen van de vingers in de vagina van elk van de aangeefsters, het brengen van de vingers in de anus van de aangeefsters 2, 3 en 4, het brengen van de penis in de vagina van aangeefsters 2, 3 en 4, het brengen van de penis in de anus van de aangeefsters van de feiten 1, 3 en 4, het brengen van de penis in de mond van aangeefsters 1, 2 en 3 en in het geval van feit 3 ook uit het brengen van het handvat van een fietspomp in de vagina en anus van de aangeefster. Een groot aantal van deze handelingen heeft de verdachte meermalen gepleegd.

Bij de aangeefsters 2, 3 en 4 heeft de verdachte bovendien de borst en tepel betast, zoals ook ten laste is gelegd.

Ten aanzien van de betrokkenheid van de verdachte bij de ten laste gelegde feiten overweegt de rechtbank het volgende. Daarbij zullen, omwille van de begrijpelijkheid, eerst de feiten 2 en 3 worden besproken en vervolgens de feiten 1 en 4:

Feit 2

In de slip (AXA906) van de aangeefster van feit 2 is een spermaspoor aangetroffen, waarvan een autosomaal DNA-profiel werd verkregen. De aangeefster van feit 2 heeft verklaard dat zij heeft begrepen dat de persoon die haar verkrachtte was klaargekomen, dat ze voelde dat haar vagina nat was en dat dit niet van haarzelf was. Ook haar slip was vies en nat. Het spermaspoor in de slip is om die reden te relateren aan het delict. Nu het DNA-profiel van de verdachte matcht met dit spoor en de kans dat een willekeurig gekozen persoon hetzelfde DNA-profiel heeft kleiner is dan 1 op 1 miljard kan worden vastgesteld dat de verdachte degene is geweest die de aangeefster van feit 2 heeft verkracht.

Feit 3

In de schede van de aangeefster van feit 3 is eveneens een spermaspoor (ABV701) aangetroffen, waarvan een volledig autosomaal DNA-profiel werd verkregen. Gezien de locatie van het aangetroffen spermaspoor, te weten inwendig bij aangeefster, en de beschreven handelingen tijdens de verkrachting, is ook dit spermaspoor delict gerelateerd. Nu het DNA-profiel van de verdachte matcht met dit spoor, en de kans dat een willekeurig gekozen persoon hetzelfde DNA-profiel heeft kleiner is dan 1 op 1 miljard, kan worden vastgesteld dat het de verdachte is geweest die de aangeefster van feit 3 heeft verkracht.

Feit 1

Het inlegkruisje

Aangeefster van feit 1 is na haar verkrachting onderworpen aan een medisch onderzoek. Daarbij is een slip veiliggesteld, waaraan identiteitszegel AXA901 is gekoppeld. Deze slip is doorgestuurd naar het Gerechtelijk Laboratorium, waar deskundige Kloosterman de slip heeft onderzocht. Deskundige Kloosterman noemt in zijn rapport van 6 maart 1996 voor het eerst het inlegkruisje. Hij vermeldt dat in het inlegkruisje een kleine hoeveelheid mannelijk celmateriaal is aangetroffen. Daarbij vermeldt hij ook dat dit inlegkruisje zich in het slipje met identiteitszegel AXA901 bevond. Waar in nadere rapporten over het inlegkruisje wordt gesproken, wordt ook steeds dit identiteitszegel nummer genoemd.

Vastgesteld kan daarom worden dat het inlegkruisje waarop celmateriaal is aangetroffen, onderdeel uitmaakte van de slip van de aangeefster van feit 1. Gelet op het voorgaande verwerpt de rechtbank het verweer van de verdediging dat mogelijk verwisseling van materiaal heeft plaatsgevonden en dat het inlegkruisje van een andere zaak afkomstig is.

De methode van het Y-chromosomaal onderzoek

De kleine hoeveelheid mannelijk celmateriaal in het inlegkruisje is later door het NFI onderworpen aan een Y-chromosomaal DNA-onderzoek. De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan de juistheid van de door het NFI gehanteerde methode bij het Y-chromosomaal onderzoek. Door het NFI zijn verschillende analyses gemaakt van de beperkt beschikbare hoeveelheid celmateriaal. Deskundige Kloosterman heeft ten overstaan van de rechter-commissaris verklaard dat het analyseresultaat met de meest complete informatie is gebruikt als basis voor de statistische berekening. Dit is de gebruikelijke werkwijze bij het NFI, aldus de deskundige. Naar aanleiding van de analyse zijn drie onvolledige Y-chromosomale DNA-profielen opgesteld. Deze profielen kwamen respectievelijk 6, 11 en 103 keer voor in de YHRD databank. Deskundige Kloosterman heeft ter terechtzitting verklaard dat bij deze profielen geen reden was ervan uit te gaan dat sprake was van artefacten. Omdat Y-chromosomaal DNA-onderzoek per locus maar één kenmerk oplevert, is snel duidelijk als sprake is van een drop in of een drop out. In geval van een drop in wordt een extra kenmerk zichtbaar. In geval van een drop out is er bij Y-chromosomaal onderzoek geen resultaat. In de verschillende profielen waren geen kenmerken zichtbaar die verdachte, dan wel een in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man, uitsluiten.

Deskundige Herbergs heeft verklaard dat hij ervan uit gaat dat het NFI de LCN methode heeft gebruikt bij het Y-chromosomaal DNA-onderzoek. Hij maakt dit op uit de notatie 9kV die bij de profielen staat vermeld. Dit is geen standaard methode en deze methode wordt toegepast wanneer sprake is van weinig DNA-materiaal. Bij het gebruiken van de LCN methode wordt het opstellen van een consensus profiel aanbevolen. Anders dan het NFI zou hij dan ook de consensusmethode gebruiken bij dergelijk Y-chromosomaal DNA-onderzoek. De door het NFI gekozen methode is volgens hem echter wel op de juiste wijze toegepast. Hij heeft verklaard dat de door het NFI gebruikte profielen weliswaar onvolledig waren, maar dat het niet zo is dat er nog kenmerken in het profiel zaten die van een ander afkomstig zouden kunnen zijn. De profielen die door het NFI zijn opgesteld matchen ook volgens deskundige Herbergs allemaal met de verdachte. Andere kanttekeningen die hij ten overstaan van de rechter-commissaris ten aanzien van de door het NFI gehanteerde methode heeft geuit, heeft hij na de nadere uitleg van deskundige Kloosterman ter terechtzitting ingetrokken.

Deskundige Kloosterman heeft ter zitting verklaard dat de notatie 9kV inderdaad duidt op het gebruik van een meer gevoelige techniek. Het is één van de meer gevoelige technieken die kunnen worden toegepast. Dit is echter niet hetzelfde als de LCN methode. Bij de LCN methode wordt ook gebruik gemaakt van hyperamplificatie. Deze techniek wordt door het NFI nooit toegepast in het Y-chromosomaal DNA-onderzoek, en dat is in deze zaak ook niet gebeurd. Dat gebeurt alleen bij autosomaal DNA-onderzoek. Dit heeft de deskundige ook ten overstaan van de rechter-commissaris verklaard.

Het verweer van de raadsman op dit punt wordt dan ook verworpen.

Zeldzaamheid van het Y-chromosomaal DNA-profiel

Wat betreft de bewijswaarde van de resultaten van een Y-chromosomaal onderzoek wordt in het rapport van het NFI van 16 januari 2015 door deskundige Pouwels uitgelegd dat geldt hoe zeldzamer het matchende Y-chromosomaal DNA-profiel is, hoe groter de bewijswaarde. De deskundige heeft vastgesteld hoe vaak de onvolledige Y-chromosomale DNA-profielen van de aangetroffen sporen in een wereldwijde databank voorkomen. Dat was tussen de 6 en 103 keer. Deskundige Kloosterman heeft ter terechtzitting verklaard dat de drie profielen respectievelijk 6, 11 en 103 keer voorkwamen in de database. Op basis van deze getallen is vervolgens in het rapport van 16 januari 2015 geconcludeerd in de vermelde verbale termen van waarschijnlijkheid.

Deskundige Herbergs heeft ten overstaan van de rechter-commissaris verklaard dat hij bij het doen van een verbale uitspraak over de zeldzaamheid van het profiel dezelfde methodiek zou gebruiken als is toegepast door het NFI. Bij deze verbale uitspraak is meegenomen dat het Y-chromosomaal DNA-profiel van het spoor onvolledig is. Het is dit onvolledige profiel dat matcht met het profiel van de verdachte. Er zijn geen pieken waargenomen die niet in het profiel van de verdachte vallen.

Deskundige Herbergs heeft ten overstaan van de rechter-commissaris ook verklaard dat voor het doen van de verbale uitspraak niet van belang is te weten hoe zeldzaam het Y-chromosomaal DNA-profiel van de verdachte is. De rechtbank begrijpt dat voor het vaststellen van de bewijswaarde van een dergelijke match de zeldzaamheid van de Y-chromosomale DNA-profielen die matchen met het Y-chromosomaal DNA-profiel van verdachte van belang is, en dat van deze matchende DNA-profielen is vastgesteld hoe vaak ze in de databank voorkomen. Gelet op het voorgaande ziet de rechtbank geen reden de uitkomst van het Y-chromosomaal onderzoek uit te sluiten van het bewijs.

Subsidiair verzoek

Het verzoek van de verdediging zoals subsidiair gedaan, toetst de rechtbank aan de hand van het noodzakelijkheidscriterium. Op basis van hetgeen de rechtbank hiervoor heeft overwogen, heeft zij geen reden te twijfelen aan de juistheid van de resultaten van het DNA-onderzoek zoals dat thans aan haar voorligt. Van noodzaak tot het doen van nader onderzoek is dan ook geen sprake. Het verzoek tot het instellen van een nader onderzoek naar het DNA-bewijs wijst de rechtbank daarom af.

Betrokkenheid van de verdachte bij feit 1

De resultaten van het Y-chromosomaal DNA-onderzoek laten zien dat de verdachte dan wel een in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man aan feit 1 kan worden gekoppeld. Daarbij is van belang dat het onderzochte celmateriaal delict gerelateerd is, nu daar een belangrijke aanwijzing werd gevonden voor de aanwezigheid van sperma. Op basis van de resultaten van het Y-chromosomaal DNA-onderzoek, in samenhang bezien met de overeenkomsten van de verkrachting van aangeefster van feit 1 met de verkrachtingen van de aangeefsters van de feiten 2 en 3, kan worden vastgesteld dat de verdachte degene is die zich ook aan de verkrachting van aangeefster van feit 1 heeft schuldig gemaakt. Onder de gegeven omstandigheden is het zo onwaarschijnlijk dat een andere in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man de verkrachting van aangeefster 1 heeft gepleegd, dat de rechtbank aan die mogelijkheid voorbij gaat.

Over de overeenkomsten tussen de verschillende verkrachtingen, die blijken uit de gebezigde bewijsmiddelen, zal de rechtbank hierna meer overwegen.

Feit 4

Op de jurk (ACD549) van de aangeefster van feit 4 is een spoor aangetroffen, waarvan een volledig autosomaal DNA-profiel werd verkregen dat positief testte op de aanwezigheid van spermavloeistof. Het DNA-profiel van de verdachte matcht met dit spoor.

Delict gerelateerdheid van het spoor

Gesteld is dat de verdachte ten tijde van het onder 4 ten laste gelegde feit gesteriliseerd was. In de bemonstering van de jurk van aangeefster van feit 4 zijn ook geen spermacellen aangetroffen. Wel is door de deskundigen geconcludeerd dat het waarschijnlijker is als de bemonstering van de jurk spermavloeistof bevat dan wanneer deze bemonstering geen spermavloeistof bevat. Deze conclusie, die is getrokken op basis van zowel de indicatieve zure fosfatasetest als de immunologische PSA test, is niet strijdig met het gegeven dat de verdachte op dat moment gesteriliseerd zou zijn. Ter terechtzitting heeft deskundige Kloosterman verklaard dat iemand die gesteriliseerd is wel PSA in zijn spermavloeistof heeft. Ten overstaan van de rechter-commissaris heeft ook deskundige Herbergs verklaard dat in het geval sprake is van een gesteriliseerde man de PSA test nog wel bruikbaar is.

Op basis van het voorgaande kan worden vastgesteld dat de bemonstering van de jurk delict gerelateerd materiaal bevatte. De delict gerelateerdheid volgt ook uit het feit dat aangeefster van feit 4 heeft verklaard dat zij in de twee weken voorafgaand aan het delict geen seksueel contact heeft gehad met een andere man. Nu DNA-onderzoek heeft uitgewezen dat het materiaal uit de bemonstering van de jurk matcht met het DNA-profiel van de verdachte, kan worden vastgesteld dat het de verdachte is geweest die de aangeefster van feit 4 heeft verkracht.

Feiten 1, 2, 3 en 4

Contaminatie DNA

Bij het voorgaande heeft de rechtbank de resultaten van het DNA-onderzoek door het NFI als bewijs gebruikt. Zij ziet geen enkele aanwijzing dat het DNA-materiaal van de verdachte door middel van contaminatie op de onderzochte bemonsteringen terecht kan zijn gekomen. In het geval van de feiten 2 en 3 is autosomaal DNA-materiaal van de verdachte aangetroffen in spermasporen in respectievelijk het slipje en het schedevocht van de aangeefsters van de feiten 2 en 3. In het geval van feit 4 is autosomaal DNA-materiaal van de verdachte aangetroffen in een spoor op de jurk van de aangeefster van feit 4 dat positief testte op spermavloeistof. In het geval van feit 1 ten slotte is in celmateriaal op het inlegkruisje van de slip van de aangeefster van feit 1 een aanwijzing gevonden voor de aanwezigheid van een geringe hoeveelheid sperma. Dit celmateriaal leverde onder meer een onvolledig Y-chromosomaal DNA-profiel op van één man, welke overeenkomt met het Y-chromosomaal profiel van de verdachte. Volstrekt onwaarschijnlijk is dat in al deze vier gevallen de sporen zodanig zijn gecontamineerd dat daaruit steeds profielen zijn gekomen die wijzen op de verdachte. De feiten hebben op vier verschillende locaties plaatsgevonden. De sporen zijn op vier verschillende momenten door verschillende personen veiliggesteld. De sporen zijn steeds op delict gerelateerde plaatsen aangetroffen en het betreft steeds delict gerelateerd sporenmateriaal. Zelfs in aanmerking nemende dat de wijze van veiligstellen van sporenmateriaal in de tijd van de ten laste gelegde feiten met minder waarborgen was omgeven dan op dit moment het geval is, bestaat voor het aantreffen van delict gerelateerd DNA-materiaal van de verdachte onder de genoemde omstandigheden geen enkele aannemelijke verklaring.

Gelet op het voorgaande verwerpt de rechtbank het verweer van de verdediging met betrekking tot de betrouwbaarheid van het DNA-bewijs.

Overeenkomsten

Het hiervoor opgesomde bewijs laat zien dat de vier verkrachtingen door dezelfde dader zijn gepleegd, te weten de verdachte. Dat de vier verkrachtingen door dezelfde dader zijn gepleegd, vindt bevestiging in het feit dat de verkrachtingen een aantal overeenkomsten vertonen. De verkrachtingen hebben alle vier plaatsgevonden in dezelfde regio van Utrecht. Het betreft een regio waarover door getuigen is verklaard dat de verdachte hier bekend was. Juist in die regio fietste de verdachte volgens de getuigen regelmatig in de avonduren. De reden van deze fietstochten was voor de getuigen, waaronder de toenmalige vrouw van de verdachte, echter onduidelijk.

Een andere overeenkomst is dat de verdachte de fietsende aangeefsters steeds van achteren benaderde. De aangeefsters 1 en 2 trok hij aan de haren, aangeefster 3 aan haar schouder. Onder bedreiging van een mes nam hij alle vier de aangeefsters mee naar de plek waar hij hen verkrachtte.

Ook valt op dat de verdachte de verschillende aangeefsters op vergelijkbare wijze heeft toegesproken. Tegen aangeefsters 1, 2 en 4 heeft hij gezegd: “Dan leer je dat maar.” Om aan aangeefsters 1, 2 en 3 duidelijk te maken dat zij hem moesten pijpen zei hij: “Zuigen, je moet flink zuigen”. Tegen aangeefsters 1 en 3 heeft hij gezegd: “Als je doet wat ik zeg, gebeurt er niets”. Tegen aangeefster 4 heeft hij vergelijkbare woorden geuit, namelijk: “Als je niks zegt, gebeurt er niks”. De aangeefsters van de feiten 1, 3 en 4 heeft de verdachte om geld gevraagd en tegen de aangeefsters 2 en 3 heeft hij gezegd dat de politie achter hem aan zat.

Ten slotte zijn overeenkomsten te zien in de seksuele handelingen die de verdachte bij de vier verschillende aangeefsters heeft verricht. Bij alle vier de aangeefsters heeft hij zijn vingers in de vagina gebracht. Bij de aangeefsters van de feiten 2, 3 en 4 heeft hij zijn vingers ook in de anus gebracht. Bij de aangeefsters van de feiten 1, 2 en 3 heeft hij zijn penis in de mond van de aangeefsters gebracht. Bij de feiten 2, 3 en 4 heeft hij zijn penis in de vagina gebracht. Bij alle vier de aangeefsters heeft hij zijn penis in de anus gebracht. In het geval van de feiten 2, 3 en 4 heeft de verdachte de borst en tepel van de aangeefster betast.

Signalement

Ook bestaan overeenkomsten in het signalement dat de verschillende aangeefsters van de dader hebben gegeven. Telkens wordt gesproken over een fors postuur, kort haar en een lengte van circa 1.70 meter. Deze kenmerken passen bij het signalement van de verdachte in die tijd.

Over een snor hebben de aangeefsters van de feiten 1 en 2 bij het geven van het signalement van de dader niets verklaard. De aangeefster van feit 3 heeft verklaard: “Volgens mij had de man geen snor”.

De ex-vriendin van de verdachte, getuige [getuige 1] , heeft verklaard dat zij zeker weet dat de verdachte op 16 september 1995 wel een snor droeg. Zij is daar zo zeker van omdat zij die dag met de verdachte in het zwembad heeft gepraat. Het viel haar toen op dat hij tijdens het praten aan zijn snor pulkte. Hieruit kan worden afgeleid dat de verdachte in ieder geval ten tijde van feit 2 en waarschijnlijk ook ten tijde van de feiten 1 en 3 een snor moet hebben gedragen.

Dat de aangeefsters geen melding hebben gemaakt van deze snor, is te verklaren door de omstandigheden waaronder de verkrachtingen hebben plaatsgevonden. Het was steeds donker en de verdachte benaderde de aangeefsters steeds van achteren. De aangeefsters konden de verdachte op dat moment niet zien. De verdachte dwong de aangeefsters vervolgens ook om weg te kijken, waarschijnlijk met als doel te voorkomen dat zij zijn gezicht konden zien. In het geval van feit 2 droeg de verdachte een panty over zijn hoofd. Dit maakte dat het voor aangeefsters moeilijk zo niet onmogelijk was om details van het gezicht van de verdachte te zien. De aangeefster van feit 3 heeft de verdachte waarschijnlijk wel gezien toen hij haar kort voor de verkrachting tegemoet fietste in een verlichte tunnel. Echter, zij zag hem toen slechts in een flits. Nadat de verdachte haar even later van achteren benaderde en dwong van haar fiets te stappen, sommeerde hij haar net als de anderen om niet om te kijken. En ook in het geval van aangeefster van feit 3 was het donker op de plek waar de verdachte haar vervolgens verkrachtte.

Onder de gegeven omstandigheden acht de rechtbank het zeer wel voorstelbaar dat geen van de aangeefsters de snor van de verdachte heeft genoemd bij het opgeven van het signalement van de dader. Dat geldt ook voor het missende topje van de rechtervinger van de verdachte. De rechtbank acht het zeer wel voorstelbaar dat ook dit lichaamskenmerk de aangeefsters niet is opgevallen. Op basis van het ontbreken van lichaamskenmerken van de verdachte bij het opgeven door aangeefsters van het signalement van de dader, is bij de rechtbank dan ook geen twijfel ontstaan over de betrokkenheid van de verdachte bij de ten laste gelegde feiten.

Aangeefster van feit 4 heeft een specifieke omschrijving gegeven van de integraalhelm die de dader droeg op het moment dat hij haar dwong van haar fiets af te stappen. In september 2002 werd door de politie een bezoek gebracht aan de verdachte, destijds subject, en daarbij werden ook integraalhelmen in de berging gezien. De omstandigheid dat de helmen die in de berging van de verdachte werden gezien niet voldeden aan de specifieke omschrijving zoals die door de aangeefster van feit 4 is gegeven, maakt niet dat de rechtbank de betrokkenheid van de verdachte bij dit feit in twijfel trekt. Het bezoek aan de verdachte vond plaats bijna een jaar na het tijdstip van de verkrachting in oktober 2001. Niet uit te sluiten is dat de verdachte de helm na deze verkrachting heeft weggegooid. Het feit dat wel andere integraalhelmen zijn aangetroffen, bevestigt dat de verdachte in die tijd gewend was soortgelijke helmen te dragen.

Dat twee van de vier aangeefsters hebben verklaard dat de dader accentloos Nederlands sprak, terwijl de verdediging heeft gesteld dat de verdachte spreekt met een Utrechts accent, maakt ten slotte ook niet dat de rechtbank de betrokkenheid van de verdachte bij de ten laste gelegde feiten in twijfel trekt. De bewoordingen op basis waarvan de aangeefsters deze uitspraak hebben gedaan zijn beperkt. Bovendien is niet duidelijk in hoeverre alle aangeefsters in staat waren verschillende accenten te onderscheiden. Ook is niet uit te sluiten dat de verdachte zowel met als zonder een Utrechts accent kan spreken.

Gedrag van de verdachte rond DNA-afname

Opvallend acht de rechtbank ten slotte het gedrag dat de verdachte heeft vertoond voorafgaand aan en na afloop van zijn DNA-afname. De naderende DNA-afname gaf de verdachte stress en maakte hem suïcidaal. Op internet bezocht hij pagina’s die te maken hadden met de Utrechtse serieverkrachter, hij bezocht pagina’s over DNA-onderzoek, over uitkering tijdens detentie en over zelfmoord. Kennelijk beschikte de verdachte over de wetenschap dat hij na zijn DNA-afname in verband zou worden gebracht met de Utrechtse serieverkrachter en dat dit tot detentie zou leiden. De rechtbank ziet hierin bewijs voor de betrokkenheid van de verdachte bij de ten laste gelegde verkrachtingen, die onderdeel hebben uitgemaakt van het onderzoek naar de Utrechtse serieverkrachter.

Geen bewijs

In de penitentiaire inrichting heeft de verdachte tegen een door het Openbaar Ministerie ingezette informant verklaard: “Normaal vertel ik dit tegen niemand, maar ik ben de Utrechtse serieverkrachter.” De rechtbank heeft deze verklaring niet als bewijsmiddel gebruikt, omdat niet duidelijk is wat de strekking is van deze verklaring. Niet uitgesloten kan worden dat de verdachte hiermee bedoeld heeft te zeggen dat hij degene is die ervan wordt verdacht de Utrechtse serieverkrachter te zijn. Deze verklaring kan dan ook niet als bekentenis tegenover de informant worden beschouwd.

Voor zover de rechtbank de verweren van de verdediging niet heeft besproken, vinden deze hun weerlegging in de bewijsmiddelen.

De officier van justitie heeft gevorderd de vordering van de benadeelde partij van feit 4 toe te wijzen, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De verdediging is van mening dat de vordering van de benadeelde partij van feit 4 onvoldoende in onderbouwd. Er zijn geen objectieve bewijsstukken overgelegd, zodat niet eenvoudig kan worden vastgesteld of er een causaal verband is tussen het ten laste gelegde feit en de opgevoerde schade, noch of er sprake is van immateriële schade. De verdediging is dan ook van mening dat de vordering niet eenvoudig is en een onevenredige belasting oplevert voor het strafgeding, zodat deze zich niet leent voor behandeling in deze strafzaak. Aangeefster van feit 4 dient daarom niet-ontvankelijk te worden verklaard in haar vordering.

Voor zover de rechtbank aangeefster van feit 4 wel ontvankelijk zal verklaren in haar vordering, verzoekt de verdediging de vordering te matigen omdat de verdachte over geen enkele draagkracht beschikt. De verdachte heeft inkomsten, noch vermogen. Gelet op zijn leeftijd en zijn opleidingsniveau zijn reële kansen op de arbeidsmarkt illusoir. Het is dan ook reëel te verwachten dat de verdachte gedurende zijn verdere leven aangewezen zal zijn op een uitkering.

De behandeling van de vordering van de aangeefster van feit 4 levert geen onevenredige belasting van het strafgeding op.

Het is komen vast te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het hiervoor onder 4 bewezen geachte feit rechtstreeks schade heeft geleden. De rechtbank is van oordeel dat de materiële schade zoals die nu gevorderd wordt blijkt uit de stukken die door de benadeelde partij zijn overgelegd en waardeert deze conform de vordering op € 439,98.

Dat slachtoffers van zeden misdrijven ook langdurig psychische schade ondervinden, is een feit van algemene bekendheid. In dit geval laat de door de benadeelde partij op indrukwekkende wijze voorgedragen schriftelijke slachtofferverklaring zien dat deze schade 15 jaar na dato nog altijd bestaat. Ook laat deze verklaring zien hoe groot deze psychische schade is. Het is de schade die een vrouw de rest van haar leven moet blijven dragen nadat zij als 16 jarig meisje in een donker bos aan een boom is vastgebonden en onder die omstandigheden op gruwelijke wijze is verkracht. Nog steeds vastgebonden aan die boom is zij vervolgens achtergelaten, waarbij zij doodsangsten heeft uitgestaan. Het is de schade van alle psychische en lichamelijke onderzoeken die daarna volgden, van concentratieproblemen, van stemmingswisselingen, van problemen met sociale situaties, van studievertraging, van een constant gevecht met het toekomstperspectief, van het voor altijd slachtoffer zijn. De rechtbank waardeert deze immateriële schade die ten gevolge van het plegen van feit 4 is ontstaan conform de vordering op € 35.000,--.

Gelet op het voorgaande kan de vordering worden toegewezen voor het gehele bedrag van

€ 35.439,98 (vijfendertig duizend vierhonderd negenendertig euro en achtennegentig eurocent). Dit bedrag zal worden vermeerderd met de wettelijke rente, met ingang van

24 oktober 2001 tot aan de dag der algehele voldoening.

Voorts zal verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van de benadeelde partij voornoemd wordt als extra waarborg voor betaling de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f van het Sr) aan verdachte opgelegd.

De rechtbank verwerpt het draagkrachtverweer van de verdediging. Gelet op de reparatoire aard van deze schadevergoedingsmaatregel, is de draagkracht van de verdachte in beginsel niet van betekenis bij de bepaling van de hoogte van deze maatregel. Het standpunt van de verdediging is onvoldoende onderbouwd om op dit uitgangpunt een uitzondering te maken. Niet gebleken is van een uitzonderlijk karakter van de financiële situatie van de verdachte.