Uitspraken

4.1.

De voorzieningenrechter stelt vast dat verzoekers geen enkel bewijs hebben overgelegd ter staving van de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit.
De stelling dat verzoekers daartoe niet in staat zijn omdat zij in bewijsnood verkeren onderschrijft de voorzieningenrechter niet, nu zij de stelling dat zij in bewijsnood verkeren in het geheel niet hebben onderbouwd. De voorzieningenrechter heeft hierbij in aanmerking genomen dat verzoekers sinds hun binnenkomst in Nederland in 2008 de tijd hebben gehad om de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit dan wel de stelling dat zij in bewijsnood verkeren te onderbouwen.
Het betoog van verzoekers dat zij in bewijsnood verkeren om de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit aan te tonen, omdat zij geen informatie over de inhoud van de paspoorten, waarvan de nummers de Armeense autoriteiten bekend hebben gemaakt, kunnen verkrijgen, onderschrijft de voorzieningenrechter niet. Verzoekers hebben deze stelling immers geenszins onderbouwd. Daarnaast ziet de inhoud van de paspoorten niet op de door verzoekers gestelde identiteit en gestelde nationaliteit, zodat deze gegevens niet kunnen dienen ter staving van de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit.
Voorts blijkt uit de gedingstukken dat verzoekers nimmer hebben meegewerkt aan de vaststelling van de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit.
De enkele omstandigheid dat verzoekers consequent dezelfde identiteit en dezelfde nationaliteit hebben opgegeven als zijnde hun identiteit en nationaliteit en dat zij onder die persoonsgegevens bij verweerder geregistreerd staan, is geen reden om de door verzoekers gestelde identiteit en gestelde nationaliteit aannemelijk te achten.

4.2.

Anders dan verzoekers lijken te betogen stelt de voorzieningenrechter, gezien de gedingstukken, vast dat verzoekers in 2011 en 2017 bij de Armeense autoriteiten zijn gepresenteerd op grond van dezelfde persoonsgegevens. Verzoekers zijn op beide momenten gepresenteerd op basis van de persoonsgegevens op grond waarvan zij bij verweerder staan geregistreerd. De stelling dat de Armeense autoriteiten in 2011 op basis van andere persoonsgegevens de nationaliteit van verzoekers hebben vastgesteld dan de persoonsgegevens op basis waarvan thans, in 2017 de laissez-passers zijn afgegeven, is slechts een aanname van verzoekers. Stukken waaruit de juistheid van deze stelling blijkt hebben verzoekers niet in het geding gebracht en bevinden zich evenmin in het procesdossier.

4.3.

De stelling van verzoekers dat de laissez-passers niet zien op de persoon van verzoekers omdat de in de laissez-passers vermelde namen en geboortedata afwijken van de gegevens op grond waarvan verzoekers geregistreerd staan bij verweerder, doet evenmin twijfel aan de inhoud van de afgegeven laissez-passers ontstaan. Zoals reeds hier boven is overwogen hebben verzoekers niet aannemelijk gemaakt dat de identiteit en de nationaliteit die zij bij verweerder hebben opgegeven hun werkelijke identiteit en nationaliteit zijn.

4.4.

Voor zover er in het verleden geen aanleiding zou zijn geweest te twijfelen aan de door verzoekers gestelde identiteit en gestelde nationaliteit, laat dit het voorgaande onverlet.
Hierbij heeft de voorzieningenrechter in acht genomen dat gesteld noch gebleken is dat de door verzoekers gestelde identiteit en gestelde nationaliteit door verweerder dan wel door de rechtbank of de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State als vaststaand zijn aangemerkt.

4.5.

5. Nu hetgeen verzoekers hebben aangevoerd geen twijfel aan de inhoud van de laissez‑passers doet ontstaan, bestaat geen grond voor het oordeel dat verweerder nader onderzoek dient te verrichten, zoals verzoekers hebben betoogd.

6. Gelet op het voorgaande, in het bijzonder de omstandigheid dat verzoekers de door hen gestelde identiteit en gestelde nationaliteit niet aannemelijk hebben gemaakt, verwerpt de voorzieningenrechter de stelling van verzoekers dat uitzetting van verzoekers met gebruik van de afgegeven laissez-passers in strijd is met het recht op eerbiediging van een identiteit zoals bedoeld in artikel 8 van het EVRM in verbinding met de artikelen 7 en 8 van het IVRK.

7. Verzoekers hebben verder aangevoerd dat verweerder niet mag overgaan tot het uitzetten van verzoekster, nu moeder en kinderen daardoor van elkaar zullen worden gescheiden. Dit is in strijd met artikel 8 van het EVRM in verbinding met de artikelen 3, 6 en 9 van het IVRK.

8. De voorzieningenrechter is van oordeel dat deze grond niet slaagt en overweegt daartoe dat verweerder verzoekers in beginsel gezamenlijk op 14 augustus 2017 wenst uit te zetten nu ten aanzien van een ieder van hen een laissez-passer is afgegeven door de Armeense autoriteiten. Een situatie zoals bedoeld in het Procesprotocol DT&V D8 Scheiden van gezinnen bij uitzetting is, anders dan verzoekers hebben betoogd, dan ook niet aan de orde.
Een gescheiden uitzetting zal eerst aan de orde zijn als verzoekster het voor verweerder onbekende adres alwaar verzoeksters minderjarige kinderen verblijven voor zich houdt. Dit komt en blijft voor rekening en risico van verzoekers. Van strijd met artikel 8 van het EVRM in verbinding met de artikelen 3, 6 en 9 van het IVRK, zoals door verzoekers is betoogd, is dan ook geen sprake.

9. Verzoekers’ stelling dat zij in Armenië het risico lopen om in de illegaliteit te belanden nu onduidelijk is of zij aldaar geaccepteerd zullen worden en hoe zij daar bekend zullen staan, verwerpt de voorzieningenrechter nu de Armeense autoriteiten hebben verklaard dat verzoekers de Armeense nationaliteit hebben en verzoekers bij hen bekend staan onder de in de laissez-passers vermelde persoonsgegevens.

10. Gelet op het vorengaande is de voorzieningenrechter van oordeel dat het bezwaar geen redelijke kans van slagen heeft.

11. Aangezien ook overigens in het onderhavige geval geen aanleiding bestaat voor het treffen van de gevraagde voorziening, wijst de voorzieningenrechter het verzoek af.

12. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.