Uitspraken

in de ontnemingszaak tegen

geboren op [1971] te [geboorteplaats] ,

blijkens een uittreksel uit de Basisregistratie Personen thans zonder BRP-adres in Nederland,

laatstelijk wonende, althans verblijvende te [woonplaats] , [adres] .

hierna te noemen: [veroordeelde] .

De behandeling van de vordering heeft plaatsgevonden op 7 september 2016, 14 december 2016, 29 maart 2017 en 27 september 2017. Bij laatstgenoemde behandeling zijn gehoord:

De rechtbank heeft kennisgenomen van de stukken van het voorbereidend onderzoek, te weten:

Het berekende bedrag van € 55.886,82 is opgebouwd uit de door na te noemen aangevers in diverse zaken gestelde schadebedragen, te weten:

___________+

€ 55.886,82

Ter zitting van 27 september 2017 heeft de officier van justitie gepersisteerd bij de vordering, met dien verstande dat hij heeft gevorderd op het aan [veroordeelde] op te leggen, aan de Staat te betalen bedrag in mindering te brengen de bedragen die bij vonnis in de onderliggende stafzaak in voornoemde zaken aan de benadeelde partijen (aangevers) zullen worden toegewezen.

De meervoudige kamer van deze rechtbank heeft [veroordeelde] bij vonnis van 11 oktober 2017 veroordeeld ter zake onder meer:

Feit 1: een gewoonte maken van het kopen van goederen met het oogmerk om zonder volledige betaling zich de beschikking over die goederen te verzekeren

Feit 2 primair: oplichting

Feit 3 primair: oplichting

Feit 4: medeplegen van valsheid in geschrift

en

opzettelijk gebruik maken van het valse geschrift als ware het echt en onvervalst

Feit 5: oplichting, meermalen gepleegd

De door de officier van justitie genoemde zaaknummers corresponderen als volgt met de bij voornoemd vonnis van 11 oktober 2017 bewezen verklaarde feiten:

Feit 1: zaken 3, 4, 6, 9, 10, 11 en 14

Feit 2 primair: zaak 5

Feit 3 primair: zaken 7 en 8

Feiten 4 en 5: zaken 12 en 13

Dat [veroordeelde] de in de zaken 3 tot en met 14 omschreven gedragingen heeft begaan, blijkt uit de in het vonnis van 11 oktober 2017 opgenomen bewezenverklaring van voormelde feiten en de daaraan ten grondslag liggende bewijsmiddelen en -overwegingen.

Bij het schatten van het door [veroordeelde] wederrechtelijk verkregen voordeel laat de rechtbank de door [benadeelde 2] in zaak 4 gestelde schade van € 11.500,-- buiten beschouwing. Blijkens het strafvonnis van 11 oktober 2017 en de daarin vervatte bewijsmiddelen en -overwegingen heeft [veroordeelde] niet betaald voor een door hem van [benadeelde 2] gekochte Land Rover. [benadeelde 2] heeft gesteld niet over de auto te beschikken, maar [veroordeelde] is (nadien) bij vonnis van de Afdeling privaatrecht van de Rechtbank Amsterdam van 11 juni 2014 veroordeeld tot (onder meer) afgifte aan de Land Rover aan [benadeelde 2] . Het valt buiten het bestek van de onderhavige ontnemingsprocedure om vast te stellen of daadwerkelijk afgifte van de auto heeft plaatsgevonden. Gelet echter op voornoemd vonnis van de Rechtbank Amsterdam is niet aannemelijk dat thans nog sprake is van wederrechtelijk verkregen voordeel.

In de zaken 11 en 14 is geen sprake van wederrechtelijk verkregen voordeel. Aangever [benadeelde 9] (zaak 11) heeft op 22 april 2015 verklaard dat [veroordeelde] na het treffen van een betalingsregeling de door hem op de markt gekochte kleding (uiteindelijk) heeft betaald. In zaak 14 is de door [veroordeelde] gekochte en niet betaalde labradoodle in beslag genomen en geretourneerd aan fokker [benadeelde 10] . De in deze zaken gestelde schadebedragen van € 510,-- en € 750,-- blijven daarom bij de schatting van het door [veroordeelde] wederrechtelijk verkregen voordeel buiten beschouwing.

Gelet op de inhoud van het vonnis en hetgeen ter zitting van 27 september 2017 naar voren is gebracht, is voldoende aannemelijk geworden dat [veroordeelde] wederrechtelijk voordeel heeft genoten door middel van en/of uit de baten van de zaken 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12 en 13.

Bij het schatten van de omvang van de door [veroordeelde] in de zaken 3, 5, 6, 8, 9, 10, 12 en 13 wederrechtelijk verkregen voordeel gaat de rechtbank uit van de door aangevers gestelde schadebedragen, zoals aannemelijk geworden op basis van de aangiftes, de bij de aangiftes overgelegde stukken en/of de door aangevers ter onderbouwing van de door hen in de strafzaak als benadeelde partij ingediende vordering overgelegde stukken. Anders dan de officier van justitie is de rechtbank uitgegaan van de exacte schadebedragen en heeft zij deze bedragen niet afgerond. De rechtbank komt aldus tot een schatting van de volgende bedragen, welke bedragen aannemelijk zijn geworden op basis van de inhoud van na te noemen bewijsmiddelen1:

Zaak 3: € 129,40, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 5: € 460,25, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 6: € 200,--, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 8: € 17.588,86, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 9: € 400,--, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 10: € 543,50, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 12: € 7.873,46, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Zaak 13: € 10.991,--, welk bedrag aannemelijk is geworden op basis van:

Met betrekking tot het door [veroordeelde] wederrechtelijk verkregen voordeel uit zaak 7 overweegt de rechtbank het volgende. Aangeefster [benadeelde 5] heeft gesteld € 5.000,-- schade te hebben. In het strafvonnis van 11 oktober 2017 is bewezen verklaard dat [veroordeelde] [benadeelde 5] heeft opgelicht en haar heeft bewogen tot afgifte van een auto, een Suzuki Liana, en tot afgifte van geldbedragen en/of betaling van schulden. De werkelijke waarde van de auto op het moment dat [benadeelde 5] deze aan [veroordeelde] heeft afgegeven is onbekend, maar uit de tot het dossier behorende bewijsmiddelen blijkt dat [veroordeelde] de auto heeft verkocht voor € 1.600,--11 welk bedrag [benadeelde 5] nimmer heeft ontvangen.

Gelet op de bewezenverklaring in het strafvonnis van 11 oktober 2017, hetgeen hiervoor is overwogen met betrekking tot (de verkoop van) de auto en de omstandigheid dat geen aanleiding bestaat te twijfelen aan de juistheid van de verklaring van aangeefster, acht de rechtbank het redelijk het door [veroordeelde] wederrechtelijk verkregen voordeel uit de ontvangst van de auto en van geldbedragen van [benadeelde 5] en de betaling door [benadeelde 5] van zijn, [veroordeelde] ’s, rekeningen en schulden, te schatten op € 5.000,--.

De rechtbank schat aldus het door [veroordeelde] uit de zaken 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12 en 13 wederrechtelijk verkregen voordeel op:

___________+

€ 43.186,47

Op de voet van het bepaalde in artikel 36e, achtste lid, van het Wetboek van Strafrecht zal de rechtbank de in het strafvonnis van 11 oktober 2017 aan de benadeelde partijen in voornoemde zaken toegewezen vorderingen op het geschatte bedrag van het wederrechtelijk verkregen voordeel in mindering brengen, te weten:

___________+

€ 18.722,01

De rechtbank schat aldus het door [veroordeelde] wederrechtelijk verkregen voordeel op:

€ 43.186,47

€ 18.722,01

__________ -/-

€ 24.464,46

Aan [veroordeelde] zal de verplichting worden opgelegd om het bedrag van € 24.464,46 ter zake van ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel aan de Staat te voldoen. De vordering zal voor het overige worden afgewezen.

De rechtbank acht geen redenen aanwezig om voornoemd bedrag te matigen, nu niet gebleken is dat de financiële situatie van [veroordeelde] betaling van dit bedrag thans, dan wel in de toekomst, niet toe zou laten.