Uitspraken

De rechtbank overweegt met betrekking tot de ontvankelijkheid van de officier van justitie het volgende. Uit de zich in het dossier bevindende stukken blijkt dat tussen het Openbaar Ministerie en (de raadslieden van) beide verdachten schikkingsonderhandelingen hebben plaatsgevonden. Deze onderhandelingen hebben geresulteerd in een eerste transactievoorstel op 10 augustus 2016 aan beide verdachten, met als voorwaarden de uitvoering van een taakstraf door zowel verdachte als haar medeverdachte en afstand van een geldbedrag van € 23.685,65 – te weten de waarde van het conservatoir beslag – ten behoeve van de ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel. Hiernaast is door het Openbaar Ministerie als voorwaarde gesteld dat de transactie uitsluitend tot stand zou komen indien beide verdachten met de voorwaarden akkoord zouden gaan. Ook uit de verdere inhoud en opmaak van het transactievoorstel leidt de rechtbank af dat het een gezamenlijk aanbod aan verdachte en haar medeverdachte inhield. Zo dienden beide verdachten het transactievoorstel te ondertekenen, worden beide verdachten in de aanhef van het transactievoorstel genoemd en worden verdachten consequent in meervoudsvorm aangeduid.

Op 2 september 2016 heeft de officier van justitie de verdediging bericht dat mede in de door de raadsman van medeverdachte [medeverdachte] aangevoerde omstandigheden aanleiding werd gezien het transactievoorstel van 10 augustus 2016 te matigen, in die zin dat de duur van de in het eerdere transactievoorstel genoemde taakstraffen voor beide verdachten werd verkort. Voor het bedrag ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel bleef het eerdere aanbod onverkort gelden. De rechtbank beschouwt deze wijziging, ook gelet op de bewoordingen van het bericht van de officier van justitie, als een aanvulling op het eerder gedane transactievoorstel van 10 augustus 2016. Niet is gebleken dat de voorwaarde dat beide verdachten akkoord dienen te gaan met het transactievoorstel met deze aanvulling is komen te vervallen. Nu niet aan alle transactievoorwaarden is voldaan – de medeverdachte heeft het voorstel immers niet geaccepteerd – is er geen transactie tot stand gekomen. waardoor het Openbaar Ministerie tot vervolging over mocht gaan.

Ook voor zover de raadsman het verweer heeft willen voeren dat transactievoorwaarden individueel dienen te worden bepaald en in zoverre de voorwaarde van aanvaarding door beide verdachten in het geheel niet had mogen worden gesteld, faalt het. Naar het oordeel van de rechtbank vindt deze stelling geen steun in het recht.

Gelet op de voorgaande overwegingen, acht de rechtbank de officier van justitie ontvankelijk in de vervolging.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich ten aanzien van de bewezenverklaring gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Bewijsmiddelen 1

Ten aanzien van feiten 1, 2 en 3

De feiten zijn door verdachte begaan. Verdachte heeft de onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten bekend. De raadsman heeft geen vrijspraak bepleit. De rechtbank volstaat onder deze omstandigheden met een opsomming van de volgende bewijsmiddelen:

De hiervoor weergegeven bewijsmiddelen worden steeds gebruikt tot het bewijs van het feit of de feiten, waarop zij blijkens hun inhoud uitdrukkelijk betrekking hebben. Sommige onderdelen van de bewijsmiddelen hebben niet betrekking op alle feiten, maar op één of meerdere feiten.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot:

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft de rechtbank verzocht om bij de straftoemeting rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte. Ten gevolge van de verdenking heeft de woningbouwvereniging de huurovereenkomst voor de [adres] te [woonplaats] beëindigd. Hierdoor zijn de partijen noodgedwongen verhuisd naar [woonplaats] . De relatie van verdachte en medeverdachte is onder zoveel druk komen te staan door alles wat is voorgevallen dat deze mede hierom ten einde is gekomen. Naast de zorg voor het kind dat verdachte met medeverdachte heeft en de zorg voor een kind met beperkingen, is verdachte in verwachting van een derde kindje. Verdachte heeft een blanco strafblad. Ten slotte verzoekt de raadsman de rechtbank om rekening te houden met de overschrijding van de redelijke termijn. Concluderend acht de raadsman de aanvankelijk door het OM in het transactievoorstel voorgestelde afdoening door middel van een taakstraf voor de duur van 100 uren passend.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich samen met haar (inmiddels ex-)partner gedurende meerdere maanden schuldig gemaakt aan het illegaal voorhanden hebben van en handelen in geneesmiddelen. Verdachte heeft bij deze activiteiten slechts oog gehad voor geldelijk gewin. Zij heeft de geneesmiddelen, die uitsluitend op doktersrecept verkrijgbaar zijn, onbevoegd ter hand gesteld aan particulieren. De handel in geneesmiddelen is verbonden aan allerlei voorschriften en vergunningen, onder andere omdat op het voorschrijven en gebruik van bepaalde geneesmiddelen controle nodig is in het belang van de volksgezondheid. Zo kunnen geneesmiddelen een verslavende werking hebben. Het gebruik daarvan in een verkeerde dosering en zonder voorafgaande diagnose door een arts kan zelfs fatale gevolgen hebben of verslaving in de hand werken.

De rechtbank heeft acht geslagen op een verdachte betreffend uittreksel uit de justitiële documentatie van 6 maart 2018, waaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor strafbare feiten. Dit werkt evenwel niet strafverhogend of –verminderend.

Bij het bepalen van de strafmaat houdt de rechtbank rekening met de houding van verdachte ter terechtzitting. Verdachte is een bekennende verdachte, maar geeft weinig blijk zich de mogelijke gevolgen voor de afnemers van de geneesmiddelen te realiseren. Verdachte lijkt beperkt in te zien dat haar handelen verregaande gevolgen kan hebben en maakt zich voornamelijk zorgen over de door haarzelf ervaren nadelen.

In het voordeel van verdachte houdt de rechtbank rekening met haar persoonlijke omstandigheden. Verdachte is haar woning kwijtgeraakt ten gevolge van onderhavige strafzaak en draagt de zorg voor meerdere kinderen. Daarnaast houdt de rechtbank rekening met de ouderdom van de feiten.

Wat dit laatste betreft is naar het oordeel van de rechtbank de redelijke termijn overschreden. De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, Europees Verdrag ter bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden het recht van iedere verdachte is gewaarborgd om binnen een redelijke termijn te worden berecht. Die termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Nederlandse Staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het Openbaar Ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. Als uitgangspunt heeft te gelden dat de behandeling ter terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de redelijke termijn is aangevangen. In het onderhavige geval moet de termijn worden berekend vanaf 14 april 2015, te weten de dag waarop verdachtes woning werd doorzocht. De termijn tot het wijzen van het eindvonnis op 2 mei 2018 bedraagt ruim drie jaar.

De rechtbank acht het, mede gelet op de persoonlijke omstandigheden en de ouderdom van de bewezenverklaarde feiten, niet opportuun om verdachte een onvoorwaardelijke vrijheidsbenemende straf op te leggen. Gelet op al het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat een geheel voorwaardelijke gevangenisstaf voor de duur van 6 maanden, met een proeftijd van 2 jaren, en een taakstraf voor de duur van 180 uren passend is. Gelet op de overschrijding van de redelijke termijn zal de rechtbank het onvoorwaardelijke strafdeel, zijnde een taakstraf voor de duur van 180 uren, matigen tot 160 uren.