Uitspraken

Gelet op de in artikel 7:686a lid 4 BW genoemde vervaltermijn heeft [verzoeker] het verzoek tot vernietiging van het ontslag op staande voet tijdig ingediend.

Kern van het geschil is de vraag of het op 16 oktober 2017 aan [verzoeker] gegeven ontslag op staande voet vernietigd dient te worden.

De werkgever kan de arbeidsovereenkomst niet rechtsgeldig opzeggen zonder schriftelijke instemming van de werknemer, tenzij sprake is van een opzegging op grond van artikel 7:677 lid 1 BW. In dit artikel is bepaald dat ieder van de partijen bevoegd is de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen om een dringende reden als bedoeld in artikel 7:678 BW, onder onverwijlde mededeling van die reden aan de wederpartij.
5.4. [verzoeker] heeft onder meer betwist dat sprake is van een dringende reden voor een ontslag op staande voet. Op grond van artikel 7:678 lid 1 BW worden als dringende redenen in de zin van lid 1 van artikel 7:677 BW beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die tot gevolg hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet verlangd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag of van zodanige dringende redenen sprake is, moeten alle omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking worden genomen. Daarbij behoren ook in beschouwing te worden betrokken de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals zijn leeftijd, de aard en duur van het dienstverband, de wijze waarop de werknemer tijdens het dienstverband heeft gefunctioneerd en de gevolgen die een ontslag op staande voet voor hem zou hebben. Ook indien de gevolgen ingrijpend zijn, kan een afweging van deze persoonlijke omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden tot de slotsom leiden dat een onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst gerechtvaardigd is. De stelplicht en de bewijslast ten aanzien van het bestaan van een dringende reden liggen in dit geval bij de werkgever.

De feiten zoals hiervoor beschreven, leveren een dringende reden op voor het aan [verzoeker] gegeven ontslag op staande voet. [verweerder] hoefde niet te blijven accepteren dat [verzoeker] zich naar buiten toe bleef presenteren als verantwoordelijk voor de marketing en PR van haar bedrijf. [verzoeker] heeft erop gewezen dat hij (in elk geval tot de zomer van 2017) altijd naar tevredenheid heeft gefunctioneerd, dat zijn inkomensterugval aanzienlijk zal zijn, dat zijn kansen op de arbeidsmarkt niet optimaal zijn en dat [verweerder] hem het werk lastig heeft gemaakt. Naar het oordeel van de kantonrechter leidt een afweging van deze omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden niet tot de conclusie dat het ontslag op staande voet niet gerechtvaardigd zou zijn. Van een buitenproportionele ernstige sanctie is evenmin sprake. De kantonrechter is dan ook van oordeel dat sprake is van een dringende reden als bedoeld in artikel 7:678 lid 2 onder j BW.

[verzoeker] stelt zich voorts op het standpunt dat het ontslag op staande voet niet onverwijld is gegeven omdat [verweerder] hem pas op 16 oktober 2017 aan het eind van de middag heeft ontslagen. De kantonrechter volgt [verzoeker] niet in zijn betoog. [verweerder] heeft [verzoeker] op vrijdag 13 oktober 2017 gesommeerd tot wijziging van zijn LinkedInprofiel. Uit de stellingen van [verweerder] ter zitting is af te leiden dat zij op maandag 16 oktober 2017 het LinkedInprofiel van [verzoeker] heeft gecontroleerd en heeft geconstateerd dat op de eerste pagina van het profiel van [verzoeker] onder zijn profielfoto nog steeds de kopregel “Marketing & -PR” stond. [verweerder] heeft vervolgens voldoende voortvarend gehandeld door hem diezelfde dag nog te ontslaan. Dat de dringende reden voor het ontslag onverwijld is meegedeeld staat niet ter discussie. Gelet op het voorgaande is het ontslag op staande voet derhalve onverwijld gegeven.

Samenvattend komt de kantonrechter tot het oordeel dat [verweerder] de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] op 16 oktober 2017 om een dringende reden onverwijld heeft opgezegd, zodat het verzoek tot vernietiging van het ontslag op staande voet zal worden afgewezen. Hetzelfde geldt voor de door [verzoeker] verzochte wedertewerkstelling, loonvordering en de daaraan gekoppelde nevenvorderingen.
De subsidiair en meer subsidiair gevorderde billijke vergoeding, de vergoeding van immateriële schade, advocaatkosten en de vergoeding wegens beweerd onregelmatige opzegging missen gelet op het voorgaande een grondslag en worden afgewezen.

In deze beschikking wordt al een beslissing gegeven op het verzoek van [verzoeker] , zodat er geen reden meer is om met toepassing van artikel 223 Rv een voorlopige voorziening te treffen. Een voorlopige voorziening op grond van dat artikel kan immers alleen worden getroffen voor de duur van het geding. Ook deze verzoeken worden derhalve afgewezen.

Nu het verzoek van [verzoeker] tot vernietiging van de opzegging wordt afgewezen, en er dus thans geen sprake is van een arbeidsovereenkomst, behoeft het voorwaardelijke ontbindingsverzoek van [verweerder] niet in behandeling te worden genomen.

Gelet op de uitkomst van de zaak, dient [verzoeker] in de kosten van de procedure ten aanzien van zijn verzoek te worden veroordeeld, terwijl in het tegenverzoek [verweerder] de kosten dient te dragen. Reden waarom de proceskosten over en weer door de kantonrechter worden gecompenseerd.