Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het onder 1, 2, 3, 4 en 5 ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft vrijspraak bepleit van het onder 4 ten laste gelegde.

De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat uit de feiten en omstandigheden is gebleken dat er met controle met een mes is geprikt in de borst van [slachtoffer] . Dit kan worden afgeleid uit de geconstateerde huidperforatie van 13 millimeter in diameter. Een dergelijk wondje kan niet leiden tot de dood. Het was bedoeld om te laten zien dat het menens was en dat [slachtoffer] niet moest proberen weg te komen. Verdachte heeft derhalve geen enkel opzet gehad op het doden van [slachtoffer] , aldus de raadsman.

Ten aanzien van de overige feiten, onder 1, 2, 3 en 5 ten laste gelegd, heeft de raadsman zich wat betreft de bewezenverklaring gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Ten aanzien van de feiten 1, 2 en 3

Verdachte heeft de onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten bekend en door de raadsman van verdachte is voor deze feiten geen vrijspraak bepleit. Onder deze omstandigheden zal de rechtbank met toepassing van artikel 359, derde lid, laatste volzin, van het Wetboek van Strafvordering volstaan met onderstaande opsomming van de bewijsmiddelen1:

Conclusie

Op grond van de feiten en omstandigheden genoemd in bovenvermelde bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde heeft begaan.

De rechtbank acht tevens voor alle drie de feiten wettig en overtuigend bewezen dat verdachte deze feiten tezamen en in vereniging met de medeverdachte [medeverdachte] heeft gepleegd.

Ten aanzien van feit 4

Bewijsmiddelen

Proces-verbaal van aangifte van [slachtoffer]

Op 20 december 2017 ben ik naar de woning van [medeverdachte] in [woonplaats] gereden.5

In één keer kwam [verdachte] de kamer binnen. Ik weet niet waar hij vandaan kwam. Hij had een honkbalknuppel in zijn linkerhand en een keukenmes in zijn rechterhand. Het mes was een koksmes van ongeveer 15 a 20 centimeter lang, inclusief handvat. Hij was in alle staten, hij was des duivels en riep ook dat hij de duivel was. Hij was helemaal opgefokt. Ik stond gelijk op en wilde weggegaan. Ik probeerde langs hem heen te gaan en de kamer te verlaten, maar ik voelde dat [verdachte] mij sloeg met de knuppel. Ik probeerde door naar voren te leunen weg te komen, maar toen voelde ik dat hij mij met het mes stak. Ik zag het ook. Ik zag het mes op mij afkomen. Het mes boorde zich in mijn linkerborst. Ik had toen een wit T-shirt aan en een grijze hoody. [verdachte] stak dus door mijn kleding heen. De wond bloedde best wel. [medeverdachte] heeft met keukenrol en plaktape de wond tegen elkaar vast getapet, zodat het bloedde stopte, maar dit lukte niet helemaal, de wond bleef bloeden.6

Verklaring van verdachte ter terechtzitting

Ik heb hem gestoken. Het ging in een opwelling. Hij kwam op mij af en toen deed ik zo (verdachte maakt een voorwaartse beweging). Dat deed ik om te laten zien dat het menens was. Hij moest geld geven.

Het zou best kunnen dat ik helemaal opgefokt en in alle staten was. Ik had coke gebruikt, die ochtend nog, ik had dagen niet geslapen en ik wilde geld hebben.7

Geneeskundige verklaring

Op 22 december 2017 komt meneer ([slachtoffer]) aanlopen met een steekwond in de borst van 2 dagen oud. Snijwond 3 cm fors wijkend links naast sternum, ter hoogte van de onderste rib, waarschijnlijk 1 cm diep, tegen de rib aan. Onderste rib links drukpijnlijk onder snijwond. Wondrand wat dik en rood. 8

Proces-verbaal sporenonderzoek

Het onderzoek is verricht in een woning (flat) te [adres] te [woonplaats] .9

Door mij, verbalisant, werd het mes aangetroffen in de linker lade van het keukenblok. De totale lengte van het mes was 32 cm lang, de lengte van het lemmet was 19,5 cm en de maximale breedte van het mes, bij het heft, was 42 mm.10

Bewijsoverweging

De raadsman van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat geen sprake is geweest van een poging doodslag, omdat verdachte geen opzet heeft gehad op het doden van [slachtoffer] .

De rechtbank verwerpt dit verweer.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte gebruik heeft gemaakt van een behoorlijk groot mes. Verder blijkt uit de bewijsmiddelen dat het mes door de kleding (trui en T-shirt) van het slachtoffer heen is gegaan en in zijn borst een wond heeft veroorzaakt van waarschijnlijk een centimeter diep, welke wond flink bloedde. Van “prikken” met een mes, zoals door de verdediging is aangevoerd, is gelet op deze omstandigheden dan ook geen sprake. Het is voorts een feit van algemene bekendheid dat het steken met een (groot) mes in de borststreek, gelet op de diverse vitale organen die zich daar bevinden, een fatale afloop tot gevolg kan hebben. Dat het mes tegen het borstbeen en/of rib van het slachtoffer is gestuit en in dit geval geen sprake is geweest van een fatale afloop, is niet te danken geweest aan verdachte, maar aan een toevallige omstandigheid.

Gelet voorts op de opgefokte toestand waarin verdachte verkeerde, waarover hij zelf ook heeft verklaard, is de rechtbank van oordeel dat het gedrag van verdachte naar zijn uiterlijke verschijningsvorm zo zeer gericht was op het toebrengen van letsel dat de dood ten gevolge kan hebben, dat verdachte met het steken willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het slachtoffer zou komen te overlijden. Derhalve kan het opzet – in voorwaardelijke zin – op de dood van het slachtoffer bewezen worden verklaard.

Conclusie

Op grond van bovengenoemde feiten en omstandigheden in onderling verband en samenhang bezien, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 4 ten laste gelegde heeft begaan.

Ten aanzien van feit 5

Verdachte heeft het onder 5 ten laste gelegde feit bekend en door de raadsman van verdachte is voor dit feit geen vrijspraak bepleit. Onder deze omstandigheden zal de rechtbank met toepassing van artikel 359, derde lid, laatste volzin, van het Wetboek van Strafvordering volstaan met onderstaande opsomming van de bewijsmiddelen:

Conclusie

Op grond van deze bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 5 ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat de rechtbank van oordeel is dat onvoldoende is komen vast te staan dat verdachte dit ‘tezamen en in vereniging’ heeft gedaan met de medeverdachte [medeverdachte] , zodat hij van dat bestanddeel in de tenlastelegging zal worden vrijgesproken.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door haar bewezen geachte te veroordelen tot een gevangenisstraf van 6 jaar, met aftrek van het voorarrest.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft in het kader van de strafmaat naar voren gebracht dat geen onderscheid gemaakt kan worden in de strafmaat tussen verdachte en medeverdachte nu hun rollen beide onmisbaar waren voor een succesvolle uitvoering van het ten laste gelegde.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich samen met zijn vriendin schuldig gemaakt aan het lokken van een gezamenlijke kennis naar de woning van zijn vriendin om hem vervolgens van zijn vrijheid te beroven en beroofd te houden door hem gedurende bijna twee dagen (in ieder geval twee nachten) daar in die woning en kelder vast te houden. Zij hebben het slachtoffer met geweld en bedreiging van geweld gedwongen tot afgifte van zijn bankpas en pincode en inloggegevens en codes waarmee zij een bedrag van bijna € 10.000,- hebben gestolen. Verdachte heeft het slachtoffer geslagen met een stofzuigerslang, heeft hem vastgebonden aan zijn handen en voeten en op enig moment een laken over het hoofd gedaan. Daarnaast heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan poging doodslag door het slachtoffer met een mes in zijn borst te steken. Verdachte heeft het slachtoffer vervolgens vastgebonden en aan een touw meegenomen naar een krappe en koude kelderbox waar zij een aantal uren in het donker hebben doorgebracht. Voorts heeft verdachte zich eerder schuldig gemaakt aan diefstal met een valse sleutel door tijdens een samenzijn de bankpas van het slachtoffer weg te nemen en daarmee te gaan pinnen.

De verschillende geweldshandelingen - waaronder het steken met een mes in de borst - het vervolgens vastbinden en vasthouden in de kelderbox van de woning gedurende meerdere dagen, moet voor het slachtoffer zeer beangstigend zijn geweest. Verdachte was er blijkens de meerdere verschillende grote (contante) opnames van geldbedragen en overboekingen op uit om het slachtoffer zoveel mogelijk geld afhandig te maken en heeft zich hierbij geenszins bekommerd om (de gevolgen voor) het slachtoffer.

Uit het vorenstaande volgt dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan zeer ernstige feiten. Feiten die, gezien hun aard, een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf rechtvaardigen.

Wat betreft de persoon van verdachte heeft de rechtbank acht geslagen op een verdachte betreffend uittreksel uit de justitiële documentatie van 8 mei 2018, waaruit blijkt dat verdachte eerder onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten, waaronder soortgelijke feiten. Dit weegt de rechtbank in het nadeel van verdachte mee.

De rechtbank heeft tevens acht geslagen op het reclasseringsrapport van Tactus van 16 maart 2018, opgemaakt door R. Mohr, reclasseringswerker. Uit dit rapport blijkt dat er aanwijzingen zijn voor problemen met middelengebruik en dat de financiële situatie van verdachte een belangrijke criminogene factor is geweest voor het plegen van het delict. Verdachte heeft geen werk, geen inkomen en geen woning. Opvallend is het gebrek aan beschermende factoren. Daarnaast vermeldt het rapport dat verdachte heeft verteld dat bij hem PTSS is vastgesteld als gevolg van een periode waarin hij in Barbados was gedetineerd. De reclassering schat in dat sprake is van een hoog recidiverisico en dat begeleiding en behandeling van verdachte nodig is om recidive te voorkomen. De reclassering constateert echter ook dat de ontvankelijkheid voor begeleiding en behandeling bij verdachte matig is.

Verdachte heeft verklaard dat hij geen hulpvraag heeft voor de reclassering en dat hij vindt dat de reclassering hem in het verleden niet goed geholpen heeft. Voorts heeft verdachte ter terechtzitting verklaard dat hij het niet eens is met het reclasseringsrapport, omdat daarin vele onjuistheden staan.

De rechtbank heeft verder acht geslagen op het psychiatrisch rapport van 25 mei 2018, opgemaakt door J. Marx, psychiater. Hieruit blijkt dat verdachte heeft geweigerd mee te werken aan psychiatrisch onderzoek. Dit zelfde geldt voor het psychologisch onderzoek, zoals blijkt uit het psychologisch rapport van 28 mei 2018, opgemaakt door E.J. Muller, klinisch psycholoog.

De rechtbank neemt bovenvermelde rapportages mee in haar overweging. Gelet op de inhoud van deze rapportages en de houding van verdachte ten aanzien van hulpverlening ziet de rechtbank geen meerwaarde in het opleggen van bijzondere voorwaarden.

De rechtbank constateert verder dat verdachte (weliswaar pas) ter terechtzitting openheid van zaken heeft gegeven en spijt heeft betuigd. Het verweer van de raadsman dat verdachte gelijk gestraft zou moeten worden als de medeverdachte in deze zaak, gaat niet op. De persoonlijke omstandigheden van beide verdachten verschillen op meerdere punten, zoals bijvoorbeeld de relevante recidive, te zeer van elkaar. Daar komt bij dat voor verdachte twee extra feiten – waaronder een poging doodslag – bewezen zijn verklaard.

De rechtbank is – alles overwegende – van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 5 jaar, met aftrek van voorarrest, een passende en geboden reactie vormt.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich ter terechtzitting op het standpunt gesteld dat de in beslag genomen en nog niet teruggegeven Ipad van verdachte kan worden teruggegeven aan verdachte.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft zich ter terechtzitting aangesloten bij het standpunt van de officier van justitie.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank zal teruggave gelasten aan verdachte van het in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerp, te weten een IPad.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerequireerd tot toewijzing van de vordering met toepassing van de wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank staat vast dat de benadeelde partij als gevolg van de bewezen verklaarde feiten rechtstreeks schade heeft geleden.

Verdachte is voor de schade naar burgerlijk recht met zijn mededader hoofdelijk aansprakelijk voor zover het betreft het bedrag van € 5.000,- aan immateriële schade en een bedrag van € 1.479,- aan materiële schade. Dit betekent dat verdachte tegenover de benadeelde partij voor het hele bedrag aansprakelijk is. Dit is anders ten aanzien van een bedrag van € 2.000,- aan materiële schade, aangezien dit bedrag ziet op schade voortvloeiend uit feit 5, een feit dat alleen aan verdachte ten laste is gelegd. Voor dit bedrag is verdachte dan ook alleen aansprakelijk.

Wat betreft de materiële schade zal de rechtbank uitgaan van het bedrag van € 3.479,- zoals dat door de benadeelde partij gevorderd is, nu de verdediging dit bedrag niet heeft betwist en het gevorderde bedrag voldoende aannemelijk is gemaakt en de rechtbank niet onredelijk voor komt.

Wat betreft de immateriële schade acht de rechtbank, gelet op vergelijkbare zaken, een bedrag van € 5.000,-, zoals verzocht, billijk.

De rechtbank waardeert de totale schade aldus op € 8.479,- en zal derhalve de vordering in zijn geheel toewijzen, te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente. Deze wordt berekend over het bedrag van € 2.000,- vanaf 4 december 2017 en over het bedrag van

€ 6.479,- vanaf 22 december 2017 tot de dag van volledige betaling.

Als extra waarborg voor betaling zal de rechtbank ten behoeve van [slachtoffer] aan verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van het bedrag van € 2.000,-, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 4 december en van het bedrag van € 6.479,- vanaf 22 december 2017 tot de dag van volledige voldoening. Als door verdachte niet wordt betaald, zal deze verplichting worden aangevuld door respectievelijk 30 dagen en 67 dagen hechtenis, waarbij toepassing van de hechtenis de betalingsverplichting niet opheft.

De betaling die is gedaan aan de Staat wordt op de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer] in mindering gebracht. Dit geldt andersom ook indien betaling is gedaan aan de benadeelde partij.

Verdachte zal voorts worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij [slachtoffer] heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken. Deze kosten worden tot op dit moment begroot op nihil.