Uitspraken

[verzoekster] heeft ter zitting gesteld dat zij het ‘verweerschrift, tevens houdende een (voorwaardelijk) zelfstandig verzoek strekkende tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst’ van [verweerder] niet ontvangen heeft. Pas door het bericht van mr. Aartsen op 9 mei 2018 is zij ook op de hoogte geraakt van de tegenverzoeken.

Mr. Aartsen heeft vervolgens navraag gedaan bij de voormalig gemachtigde van [verweerder] , mr. C.L. Kock. Mr. Kock heeft verklaard dat zij het verweerschrift aan de voormalig gemachtigde van [verzoekster] , mr. Tigchelaar, heeft toegezonden via het computerprogramma WeTransfer en dat mr. Tigchelaar het bestand op 25 januari 2018 heeft gedownload. Pas op 30 januari 2018 heeft mr. Tigchelaar zich onttrokken.

De kantonrechter heeft geen reden aan deze verklaring te twijfelen, zodat in deze procedure wordt aangenomen dat met mr. Tigchelaar ook [verzoekster] het verweerschrift heeft ontvangen. Voor zover dat feitelijk niet het geval is, zal [verzoekster] zich moeten wenden tot mr. Tigchelaar. Overigens is datgene wat [verweerder] aan het ontslag op staande voet ten grondslag heeft gelegd uitgebreid besproken tijdens de mondelinge behandeling op 14 mei 2018 en vertoont deze procedure inhoudelijk grote gelijkenis met het tussen partijen gevoerde kort geding. [verzoekster] heeft de gelegenheid gehad adequaat te reageren.

Artikel 7:677 lid 1 BW bepaalt dat ieder van de partijen bevoegd is de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen om een dringende reden als bedoeld in artikel 7:678 BW, onder onverwijlde mededeling van die reden aan de wederpartij (ontslag op staande voet). Op grond van artikel 7:681 lid 1 BW is - kort gezegd - een opzegging in strijd met deze bepaling vernietigbaar.

Dat [verzoekster] zich in de ochtend van 25 september 2017 heeft ziekgemeld beïnvloedt de beoordeling van het ontslag op staande voet niet. Ingevolge artikel 7:670a lid 2 sub c BW geldt het opzegverbod tijdens ziekte dan niet. Het ontslag op staande voet heeft ook geen verband met de ziekmelding van [verzoekster] . Gelet op de schorsing van de procedure wat betreft de overige vorderingen van [verzoekster] komt de kantonrechter nu niet toe aan de vraag naar de betekenis van het feit dat [verzoekster] op geen enkele wijze met stukken heeft onderbouwd dat zij ten tijde van het ontslag ziek was, terwijl [verweerder] dit heeft weersproken en een deskundigenoordeel in de zin van 7:629a BW ontbreekt.

Naar het oordeel van de kantonrechter kunnen deze aan het ontslag op staande voet ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden het ontslag echter niet dragen. Weliswaar heeft [verzoekster] de veroordelingen en privésituatie van [A] en de kennis die zij daarvan had niet betwist, niet, althans onvoldoende, is komen vast te staan dat [verzoekster] wist dat (de aandeelhouders van) [verweerder] (de [naam familie] ), daarvan niet op de hoogte was. [verzoekster] heeft juist ter zitting verklaard dat zij ervan uitging dat [B] en

[F] (controller bij [verweerder] ) al langer op de hoogte waren.

Daar komt bij dat juist [A] van 1 februari 2017 tot 22 september 2017 de statutair directeur van [verweerder] was van en tevens de leidinggevende van [verzoekster] . In beginsel moest [verzoekster] dan ook aan [A] rapporteren. Van [verzoekster] kon niet worden verwacht dat zij - buiten [A] om - uit eigen beweging de aandeelhouders (de [naam familie] ) inlichtte over hetgeen haar ter ore was gekomen over zijn verleden. [verzoekster] was op 14 februari 2017 nog maar twee weken in dienst. Een en ander zou anders zijn als [verzoekster] had geweten dat de aandeelhouders niet op de hoogte waren, maar dit is niet, althans onvoldoende, komen vast te staan, ook niet na de bijeenkomst van 10 april 2017 waarna ook de aandeelhouders zijn ingelicht over de beschuldigingen aan het adres van [A] . Het door [verweerder] op 25 september 2017 aan [verzoekster] verleende ontslag op staande voet zal dan ook worden vernietigd.

Aan het op 9 oktober 2017 gegeven voorwaardelijke ontslag op staande voet heeft [verweerder] ten grondslag gelegd dat [verzoekster] zelf ook heeft meegedaan aan en geprofiteerd van de misdragingen van [A] , namelijk het voor privé doeleinden contractueel binden van de onderneming.

Dit betreft in de eerste plaats de per 1 juni 2017 ten behoeve van [verzoekster] op naam van [verweerder] gesloten huurovereenkomst met betrekking tot de woning aan de [adres] te [woonplaats] . De aan [verweerder] gerichte facturen met betrekking tot de maandelijkse huur werden ook op dit adres door [verzoekster] ontvangen (productie 3-21 van [verweerder] ).

[verzoekster] heeft ter zitting verklaard dat zij een woning in [woonplaats] nodig had om na haar echtscheiding van [E] haar minderjarige kinderen te kunnen zien (op instructie van de rechter die de echtscheiding had uitgesproken:) buiten aanwezigheid van [A] . In februari 2017 heeft [verzoekster] de woning overgenomen van haar tweelingzus en in juni 2017 is de huurovereenkomst met verhuurder Villex Wonen overgezet. Omdat het niet mogelijk was de huurovereenkomst op naam van [verzoekster] zelf te zetten, heeft [A] deze in overleg met [B] en [F] op naam van [verweerder] gezet. [verzoekster] zelf betaalde de huur.

In de tweede plaats heeft [A] op naam en voor rekening van [verweerder] een ‘toedrachtsonderzoek’ laten uitvoeren door [naam recherchebureau] met als doel te achterhalen ‘of de kinderen bij de heer [E] of zijn ouders verblijven’ (hetgeen van belang was in de echtscheidingsprocedure tussen [verzoekster] en [E] ). [verzoekster] heeft de opdracht hiertoe op 9 juni 2017 mede-ondertekend. [verzoekster] heeft gesteld dat zij dit heeft gedaan omdat sprake was van een persoonsonderzoek, maar heeft het privédoel van het onderzoek niet weersproken. Wel heeft zij gesteld dat het onderzoek plaatsvond in het kader van het na 10 april 2017 door [verweerder] aan [naam recherchebureau] gevraagde onderzoek naar de juistheid en herkomst van de op die dag aan [A] gedane beschuldigingen. De beschuldigingen zouden mede afkomstig zijn van haar ex-echtgenoot die ook in dienst was bij [verweerder] . [verzoekster] heeft echter niet verklaard wat de opdracht met betrekking tot de kinderen van haar en [E] , door [A] voorzien van gedetailleerde informatie in zijn e-mail van 6 juni 2017 aan [naam recherchebureau] (productie 3-18 van [verweerder] ), daarmee te maken had. Bovendien is de band van [E] met [verweerder] twijfelachtig. Uit de door [verweerder] overgelegde loonstrook van [E] blijkt een dienstverband van uitsluitend de maand februari 2017 (productie 3-6).

Naar het oordeel van de kantonrechter had [verzoekster] niet met deze overeenkomsten mogen instemmen, in ieder geval niet zonder verdere verificatie en/of melding binnen de onderneming van [verweerder] , althans bij de aandeelhouders (de [naam familie] ). [verweerder] werd immers voor privédoeleinden van [verzoekster] gebonden en droeg daarmee het betalingsrisico. [verzoekster] had zich ervan bewust moeten zijn dat de besluiten van [A] vragen zouden kunnen oproepen, dit gelet op haar wetenschap van het verleden van [A] bij Frigo en zijn veroordelingen, zij intussen een affectieve relatie met [A] had gekregen en wist, althans vanuit haar functie moet hebben geweten, dat [verweerder] in financieel zwaar weer zat. [verzoekster] had zich moeten realiseren dat het voor privédoeleinden binden van de onderneming ten behoeve van een pas enkele maanden in dienst zijnde Manager Operationele Zaken zeer ongebruikelijk is. Het valt [verzoekster] te verwijten dat zij hiermee (zonder meer) heeft ingestemd. Dat [A] haar vertelde dat [B] akkoord was, had [verzoekster] - met de kennis die ze had - niet zonder meer voor waar mogen aannemen. Dat [B] of de andere aandeelhouders van [verweerder] instemming hebben gegeven blijkt ook nergens. Op het huurcontract staat overigens ook niet [B] genoemd, maar [G] (productie 3-36 van [verweerder] ).

Deze handelwijze van [verzoekster] wordt aangemerkt als een zodanig ernstige schending van de op haar rustende verplichting zich jegens [verweerder] als goed werknemer te gedragen en daarmee als een dermate ernstige inbreuk op het vertrouwen dat [verweerder] in haar moet kunnen stellen, dat van [verweerder] redelijkerwijs niet kon worden gevergd de arbeidsovereenkomst na 9 oktober 2017 te laten voortduren De persoonlijke omstandigheden van [verzoekster] staan daartoe niet in de weg.

Eveneens wordt aangenomen dat het ontslag op staande voet op 9 oktober 2017 onverwijld is gegeven nadat [verweerder] op de hoogte was geraakt van de betrokkenheid van [verzoekster] . [verweerder] heeft gesteld dat de aandeelhouders (de [naam familie] ) pas tijdens het familieberaad op 21 september 2017 op de hoogte raakten van de strafrechtelijke en civielrechtelijke veroordelingen van [A] , alsmede van een belangrijk deel van de bedragen die via de holding van [A] aan [verweerder] waren onttrokken. De huurovereenkomst en de opdracht aan [naam recherchebureau] ten behoeve van [verzoekster] kwamen pas later aan het licht, na (het op 25 september 2017 reeds aangekondigde) verdergaand onderzoek en toen [verweerder] op 9 oktober 2017 een betalingsherinnering van [naam recherchebureau] ontving. [verzoekster] heeft dit laatste niet, althans onvoldoende, weersproken.

Aan het voorgaande doet niet af dat [verweerder] [verzoekster] niet meer heeft gehoord omtrent de beschuldigingen aan haar adres. De feiten spreken voor zich. Overigens had [verzoekster] ook direct na het eerste ontslag op staande voet zelf openheid van zaken kunnen geven aan [verweerder] , hetgeen zij heeft nagelaten.

Het verzoek van [verzoekster] tot vernietiging van het (voorwaardelijk) ontslag op staande voet op 9 oktober 2017 zal worden afgewezen. Het voorgaande betekent dat de door [verzoekster] gevorderde verklaring voor recht dat dit ontslag niet rechtsgeldig en onregelmatig is, eveneens zal worden afgewezen.

Voor zover [verzoekster] nog een loonvordering op [verweerder] zou hebben voor de (gevorderde) periode van 1 oktober 2017 tot 9 oktober 2017 geldt dat deze vordering, die voldoening uit de boedel ten doel heeft, is geschorst (ingevolge artikel 29 Faillissementswet). De beslissing dienaangaande is aangehouden. Dit geldt eveneens voor de beslissing over de proceskosten.

De tegenverzoeken

De curator heeft de procedure wat betreft de tegenverzoeken van [verweerder] overgenomen. Vaststaat dat [verzoekster] de leaseauto pas heeft ingeleverd op 8 december 2017, nadat zij daartoe in kort geding was veroordeeld. Dit, terwijl zij in beide ontslagbrieven reeds was verzocht de leaseauto in te leveren. Door dat niet meteen te doen heeft [verzoekster] het risico genomen dat zij later de kosten daarvan zou moeten terugbetalen, als een van beide ontslagen rechtsgeldig zou worden geacht en zij dus een periode ten onrechte de beschikking zou hebben gehad over de door [verweerder] betaalde leaseauto.

Het door [verzoekster] niet weersproken bedrag van € 735,17 per maand aan kosten voor de leaseauto zal worden toegewezen, berekend op € 1.470,34 over de periode van 9 oktober 2017 tot aan 8 december 2017. Ook de met de leaseauto van [verzoekster] veroorzaakte boetes, blijkens productie 10 van [verweerder] te [woonplaats] , heeft [verzoekster] niet weersproken. Het bedrag van € 333,-- aan boetes zal eveneens worden toegewezen, eveneens de gevorderde uitvoerbaar bij voorraadverklaring, waartegen geen verweer is gevoerd.