Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich ten aanzien van een bewezenverklaring gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft de ten laste gelegde feiten bekend en door de raadsman van verdachte is geen vrijspraak bepleit. Onder deze omstandigheden zal de rechtbank met toepassing van
artikel 359, derde lid, laatste volzin, van het Wetboek van Strafvordering volstaan met onderstaande opsomming van de bewijsmiddelen1:

Feit 1:

Feit 2:

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot:

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft de rechtbank verzocht bij het bepalen van de straf ten gunste van verdachte rekening te houden met zijn proceshouding, persoonlijke omstandigheden en met de gevolgen van het bewezen verklaarde. De raadsman heeft daartoe het volgende aangevoerd.

Verdachte is direct na het bewezen verklaarde vrijwillig in therapie gegaan. Uit de rapportage van zijn psycholoog blijkt dat hij spijt heeft betuigd en de volle verantwoordelijkheid heeft genomen voor wat hij heeft gedaan. Verdachte was nog jong ten tijde van het bewezen verklaarde en hoopt in september 2018 te kunnen beginnen met een studie aan de universiteit. De goede richting die verdachte is ingeslagen zou volledig worden doorkruist indien hem een onvoorwaardelijke gevangenisstraf wordt opgelegd. Daarnaast dient volgens de raadsman rekening te worden gehouden met de omstandigheid dat de twee inzittenden weliswaar ernstig, maar geen blijvend letsel hebben opgelopen en dat sprake is geweest van een spoedig herstel.

De raadsman heeft de rechtbank verzocht verdachte te veroordelen tot een taakstraf van 240 uur, gecombineerd met een ontzegging van de rijbevoegdheid. De raadsman heeft zich ten aanzien van de duur van de ontzegging gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte was net een week in het bezit van zijn rijbewijs toen hij ‘s nachts – na het drinken van zo’n twaalf glazen bier – in de auto stapte om drie vrienden naar huis te brengen. Verdachte reed in de bebouwde kom en zag dat hij een stopteken kreeg van een politievoertuig achter hem. Verdachte negeerde het stopteken en ging er met een snelheid van meer dan honderd kilometer per uur vandoor. Hij verloor de controle over de auto en is uiteindelijk met hoge snelheid tegen een woning aangereden en in die woning tot stilstand gekomen. Twee vrienden van verdachte, inzittenden van het voertuig, hebben als gevolg van deze aanrijding lichamelijk letsel opgelopen. Eén van hen was zwaargewond en heeft onder meer een gebroken ruggenwervel en scheuren in de nieren en lever opgelopen. Het huis waarin verdachte met zijn auto terecht is gekomen was zwaar gehavend.

Het is een feit van algemene bekendheid dat alcoholgebruik, zeker in de mate die bij verdachte is vastgesteld, leidt tot versmalling van het blikveld en ernstige vermindering van het reactievermogen. De rechtbank rekent het verdachte dan ook zwaar aan dat hij onder invloed van een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in de auto is gestapt, kennelijk zonder zich te bekommeren om de veiligheid van anderen. Daarbij komt nog dat verdachte net een week zijn rijbewijs had en dus vrijwel geen rijervaring had. De rechtbank neemt het verdachte daarnaast kwalijk dat hij enkel oog had voor zijn eigen belang op het moment dat hij met hoge snelheid wegreed om aan de politie te ontkomen. Het handelen van verdachte was zeer onvoorzichtig en heeft ernstige gevolgen gehad voor de inzittenden van de auto en voor de bewoner van het huis. De bewoner mag bovendien van geluk spreken dat hij zich niet op de begane grond van zijn woning bevond op het moment van de aanrijding.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan vernieling en aan overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994 (hierna: WVW 1994), waarbij de mate van schuld van verdachte aan het veroorzaken van het ongeval door de rechtbank als zeer hoog wordt aangemerkt. Om te bevorderen dat voor dezelfde feiten door rechtbanken ongeveer dezelfde straffen worden opgelegd, zijn landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting ontwikkeld (LOVS oriëntatiepunten). Voor het veroorzaken van een verkeersongeval met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg, door grove schuld en onder invloed van een forse hoeveelheid alcohol, wordt als uitgangspunt een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van acht maanden genoemd, gecombineerd met een ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van drie jaren.

Wat betreft de persoon van verdachte heeft de rechtbank acht geslagen op de justitiële documentatie van verdachte van 31 mei 2018. Hieruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor een strafbaar feit. De rechtbank heeft verder in aanmerking genomen dat verdachte nog erg jong is. Verdachte wil in september 2018 beginnen met een studie. Daarnaast neemt de rechtbank in aanmerking dat het feit zwaar op verdachte heeft gedrukt en hij blijkens een brief van zijn psycholoog direct na het bewezen verklaarde in therapie is gegaan om – onder andere – te voorkomen dat hij nogmaals dezelfde fouten zal maken.

Hoewel verdachte een ernstig verwijt kan worden gemaakt, houdt de rechtbank, bij het bepalen van de straf, eveneens rekening met de omstandigheid dat de vrienden van verdachte vrijwillig bij hem in de auto zijn gestapt, terwijl zij op de hoogte waren van het feit dat verdachte een forse hoeveelheid alcohol had gedronken. Er is dus geen sprake van slachtoffers die geheel onverwacht zijn geconfronteerd met en gedupeerd door een onder invloed verkerende medeweggebruiker.

De officier van justitie heeft een (deels) onvoorwaardelijke gevangenisstraf geëist. Hoewel het gaat om een ernstig feit, ziet de rechtbank in voornoemde omstandigheden aanleiding af te wijken van het hiervoor genoemde oriëntatiepunt en de eis van de officier van justitie. De rechtbank zal daarom niet overgaan tot het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. De goede weg die verdachte sinds het bewezen verklaarde is ingeslagen, zou immers volledig worden doorkruist indien hem een onvoorwaardelijke gevangenisstraf wordt opgelegd. De rechtbank legt wel een forse voorwaardelijke gevangenisstraf aan verdachte op. Daarbij heeft de rechtbank meegewogen dat verdachte, ondanks het feit dat hij hoogopgeleid is en zijn leven goed op orde heeft, in staat is gebleken om zich onder invloed van alcohol zeer onverantwoord te gedragen. Met het opleggen van een forse voorwaardelijke gevangenisstraf wordt beoogd verdachte ervan te weerhouden in de toekomst nogmaals dergelijke onverantwoorde beslissingen te nemen.

Om recht te doen aan de ernst van de feiten, acht de rechtbank het passend en geboden om verdachte naast de voorwaardelijke gevangenisstraf een forse taakstraf en een ontzegging van de rijbevoegdheid op te leggen.

De rechtbank acht – alles overwegende – passend en geboden een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden, een taakstraf voor de duur van 240 uren en een ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van drie jaren met aftrek.