Uitspraken

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen van 10 januari 2018 en 2 oktober 2018.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering en standpunten van de officier van justitie, mr. L.S. van Haeringen, en van hetgeen veroordeelde en diens raadsvrouw,

mr. drs. N. Wouters, advocaat te Middelburg, naar voren hebben gebracht.

De rechtbank heeft tevens kennisgenomen van het rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel van 11 mei 2017 (hierna: het ontnemingsrapport), de conclusie van antwoord van 8 mei 2018, de conclusie van repliek van 4 juli 2018 en de conclusie van dupliek van 29 augustus 2018.

De vordering van de officier van justitie strekt tot het vaststellen van het bedrag waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht wordt geschat en het aan veroordeelde opleggen van de verplichting tot betaling aan de Staat van dat geschatte voordeel tot een bedrag van € 445.954,52 (na wijziging bij repliek).

Veroordeelde is bij arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, van 18 januari 2017 ter zake van de navolgende strafbare feiten (voor zover relevant voor de ontnemingsvordering) veroordeeld. De Hoge Raad heeft op 5 juni 2018 het door veroordeelde ingestelde cassatieberoep tegen dit arrest verworpen.

en

opzettelijk overtreden van een voorschrift, gesteld bij artikel 13, eerste lid, van de Flora- en faunawet, meermalen gepleegd;

De rechtbank heeft in het navolgende aangegeven op welk strafbaar feit het desbetreffende deelrapport betrekking heeft met daarbij een korte weergave van de bewezenverklaring door het Gerechtshof.

Algemene uitgangspunten

Voordat de rechtbank per deelrapport/route ingaat op de vaststelling van het wederrechtelijk verkregen voordeel, zal zij voor een aantal terugkerende elementen een algemeen uitgangspunt formuleren.

Tijdstip waardebepaling opbrengst/kosten

De rechtbank gaat, evenals de officier van justitie en de verdediging, bij het bepalen van de hoogte van de opbrengst uit van een waardebepaling op het tijdstip waarop de dieren zijn verkocht. Gelet op de door het Gerechtshof bewezen verklaarde feiten, betreft dit veelal een later moment dan direct na voltooiing van het bewezenverklaarde delict (bijvoorbeeld het binnen- of buiten Nederland brengen van beschermde diersoorten). Bij het bepalen van de hoogte van de kosten zal worden uitgegaan van het moment waarop de betreffende kosten zijn gemaakt.

Verzorgingskosten vogels wildvangroutes

De rechtbank acht, in tegenstelling tot de officier van justitie, aannemelijk dat veroordeelde kosten heeft gemaakt voor de verzorging van de vogels. Deze kosten komen naar het oordeel van de rechtbank voor aftrek in aanmerking, nu deze kosten zijn gemaakt om het voordeel te kunnen behalen en dus in directe relatie staan tot het verkrijgen van het voordeel. Veroordeelde gaat uit van een bedrag van € 2,50 per dag voor grote vogels en

€ 1,25 per dag voor kleine vogels. Veroordeelde heeft hierbij aansluiting gezocht bij de bewaringskosten die de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland heeft vastgesteld voor de opvang van vogels. Veroordeelde heeft niet gespecificeerd waar deze bedragen uit bestaan. Nu veroordeelde ter terechtzitting heeft aangegeven dat de bewezenverklaarde illegale vogelhandel slechts vijf procent van zijn totale handel betrof, gaat de rechtbank ervan uit dat de algemene kostenposten voor de verzorging van de vogels (zoals de personeelskosten en inrichting en verwarming van de ruimtes waarin de vogels werden opgevangen) reeds zijn gemaakt in het kader van het legale gedeelte van de bedrijfsvoering van veroordeelde. Gesteld noch gebleken is dat hiervoor door veroordeelde extra kosten zijn gemaakt ten behoeve van het illegale gedeelte van zijn bedrijfsvoering. Deze kosten komen dan ook niet voor aftrek in aanmerking. De rechtbank is aldus van oordeel dat alleen de kosten die gemaakt zijn voor het voer van de vogels voor aftrek in aanmerking komen. Veroordeelde heeft geen inzicht gegeven in de hoogte van deze kosten, zodat de rechtbank deze kosten heeft geschat. Bij deze schatting wordt er rekening mee gehouden dat veroordeelde het voer grootschalig kon inkopen. De kosten voor het voer van de grote vogels worden geschat vastgesteld op € 0,20 per vogel per dag en de kosten voor het voer van de kleine vogels op

€ 0,10 per vogel per dag.

Kosten uitgevallen dieren

Door de verdediging is aangevoerd dat er bij verschillende zendingen dieren zijn overleden voordat zij konden worden verkocht. Deze dieren hebben dus niets opgebracht, maar er zijn wel kosten ten behoeve van deze dieren gemaakt. De verdediging heeft twee arresten van de Hoge Raad1 aangehaald, waaruit blijkt dat kosten mogen worden meegerekend als zij bespaard gebleven waren als het delict niet zou zijn gepleegd. De verdediging leidt hieruit af dat de kosten ten behoeve van de overleden dieren uit bepaalde zendingen voor aftrek in aanmerking komen, nu iedere zending als één geheel zou moeten worden beschouwd. De officier van justitie heeft, eveneens met verwijzing naar twee arresten van de Hoge Raad2, aangevoerd dat dit standpunt niet kan worden gevolgd, nu slechts kostenaftrek plaatsvindt van kosten die in directe relatie tot de voltooiing van het delict staan. De rechtbank leidt uit de jurisprudentie van de Hoge Raad af dat de kosten die met een delict gepaard gaan dat geen opbrengsten heeft gegenereerd, niet aftrekbaar zijn. De rechtbank volgt de stelling van de verdediging dat iedere zending als één geheel moet worden gezien niet en ziet de in- of uitvoer van de verschillende diersoorten uit een bepaalde zending als het steeds opnieuw voltooien van een delict. De kosten die ten behoeve van de overleden diersoorten zijn gemaakt komen naar het oordeel van de rechtbank derhalve niet voor aftrek in aanmerking.

Vervoerskosten over de weg

Door de verdediging is aangevoerd dat de afschrijvingskosten van de door veroordeelde gebruikte voertuigen voor aftrek in aanmerking zouden moeten komen, waardoor niet slechts moet worden uitgegaan van de kosten voor de dieselolie, zoals berekend door de officier van justitie, maar van een vergoeding van € 0,19 per gereden kilometer. Nu veroordeelde heeft aangegeven dat de bewezenverklaarde illegale handel slechts vijf procent van zijn totale handel betrof en daarnaast niet is gesteld of gebleken dat de door veroordeelde gebruikte voertuigen enkel voor het illegale gedeelte van de bedrijfsvoering zijn aangeschaft, danwel hoofdzakelijk daarvoor zijn gebruikt, komen de afschrijvingskosten naar het oordeel van de rechtbank niet voor aftrek in aanmerking.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Voor zover uit de rapporten volgt dat niet alleen veroordeelde, maar ook de heer [medeverdachte] en/of de heer [J] wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal in beginsel een evenredig gedeelte van het totaalbedrag van het wederrechtelijk verkregen aan veroordeelde worden opgelegd, zonder rekening te houden met de vraag welke kosten er precies door wie zijn gemaakt, aangezien het de rechtbank niet duidelijk is geworden hoe de verrekeningen tussen veroordeelde, de heer [medeverdachte] en de heer [J] precies hebben plaatsgevonden.

Traject Dierentuinroute (rapporten 1 tot en met 5)

Inkoopprijzen

Ten aanzien van verschillende soorten vogels uit dit traject zijn geen inkoopprijzen bekend geworden. De officier van justitie heeft aan de hand van andere diersoorten uit het onderzoek (te weten: de amoerpanters en de lijger uit het traject Oneigenlijk bezit) de verhouding tussen de in- en verkoopprijs berekend en deze verhouding toegepast op de verkoopprijs om de inkoopprijs van de verschillende vogelsoorten vast te stellen. De rechtbank is echter met de verdediging van oordeel dat amoerpanters en lijgers geheel andere diersoorten betreffen dan de vogels uit dit traject, waardoor de door de officier van justitie gehanteerde berekeningsmethode onvoldoende betrouwbaar is voor de schatting van een realistische inkoopprijs. Dit uitgangspunt wordt dan ook niet gevolgd.

Rapport 1: 20 raven (10 witnekraven en 10 schildraven)

Veroordeling Gerechtshof 3

Feit 3 primair:

Hij (..) opzettelijk dieren in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Na herberekening4 volgt uit het ontnemingsrapport5 dat de witnekraven € 500,00 per stuk en de schildraven € 330,00 per stuk hebben opgebracht, waardoor de totale opbrengst van de raven € 8.300,00 bedraagt. De verdediging heeft aangevoerd dat de opbrengst per raaf op zich juist is, maar dat er geen rekening is gehouden met het feit dat er één witnekraaf is overleden en dat er één schildraaf in beslag is genomen. De stelling dat er één witnekraaf is overleden wordt niet onderbouwd. De rechtbank zal om die reden hier geen rekening mee houden. De rechtbank volgt veroordeelde daarnaast niet in de stelling dat er één schildraaf van deze zending in beslag is genomen, nu deze zending eind januari 2011 bij veroordeelde is aangekomen6 en de betreffende schildraaf bijna twee jaar later in november 2012 in beslag is genomen7. Gelet op het lange tijdsverloop en de stelling van veroordeelde dat hij de vogels altijd zo snel mogelijk weer doorverkocht, acht de rechtbank zonder nadere concrete onderbouwing niet aannemelijk dat de betreffende schildraaf uit deze zending afkomstig is. De rechtbank gaat daarom uit van een opbrengst van € 8.300,00.

Kosten

Na herberekening8 volgt uit het ontnemingsrapport9 dat de inkoopkosten € 5.400,00, de kosten voor de geslachtsbepaling € 194,92 en de kosten voor de beloning van de heer [M]

€ 150,00 bedroegen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

De verdediging heeft aangevoerd dat veroordeelde naast voornoemde kosten ook verzorgingskosten heeft gemaakt. Uit het ontnemingsrapport10 volgt dat op 25 januari 2011 door […] is aangegeven dat alle beschermde vogels van deze zending in beslag waren genomen en dat alleen de witnekraven en de schildraven werden vrijgegeven. De rechtbank gaat er in het voordeel van veroordeelde vanuit dat de raven één dag later, dus op 26 januari 2011, al bij veroordeelde zijn aangekomen. De rechtbank acht de verklaring dat de heer [A] de raven op 11 januari 2011 heeft gekregen, waarna veroordeelde de raven op 12 januari 2011 heeft ontvangen, gelet op het voorgaande, niet aannemelijk, te meer nu het Hof heeft overwogen11 dat niet aannemelijk wordt geacht dat veroordeelde de betreffende raven heeft gekocht van de heer [A] .

Uit de conclusie van antwoord12 blijkt dat sommige raven op 2 februari 2011 en andere raven op 12 februari 2011 door veroordeelde zijn verkocht. Dit betreffen echter niet alle ingekochte raven uit deze zending, waardoor de rechtbank niet precies vast kan stellen hoe lang iedere raaf bij veroordeelde heeft verbleven. De rechtbank gaat er daarom vanuit dat de raven vanaf 26 januari 2011 gemiddeld negen dagen bij veroordeelde hebben verbleven. Het totaal aan verzorgingskosten bedraagt daarom € 36,00 (20 x 9 x 0,20).

Rapport 2: 10 panay/luzon neushoornvogels

Veroordeling Gerechtshof 13

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 primair:

Hij (..) opzettelijk dieren in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport14 volgt dat veroordeelde twee paar neushoornvogels heeft verkocht aan de heer [D] voor € 12.000,00, twee paar aan de heer [B] voor

€ 12.000,00 en één paar aan de heer [C] voor € 6.500,00. Veroordeelde heeft ingestemd met de opbrengst van de verkoop aan de heer [B] , maar heeft verklaard dat de opbrengst van de verkoop aan de heer [D] slechts € 6.000,00 bedroeg, nu de heer [D] de ene helft in contanten heeft betaald en de andere helft in broedloon zou voldoen, welk gedeelte nooit is voldaan. Deze broedloonovereenkomst is voor het eerst in het kader van de ontnemingsvordering door veroordeelde en in het getuigenverhoor van [D] aan de orde gesteld, terwijl hier in het dossier geen enkel aanknopingspunt voor is, ook niet in de documenten met onderlinge verrekeningen. Uit het door de verdediging aangehaalde tapgesprek15 valt evenmin af te leiden dat dit gesprek ziet op een broedloonovereenkomst. De rechtbank acht daarom niet aannemelijk dat er sprake was van een broedloon-overeenkomst met de heer [D] en gaat er daarom vanuit dat veroordeelde het volledige bedrag van € 12.000,00 van hem heeft ontvangen.

De verdediging heeft aangevoerd dat het klopt dat de heer [C] € 6.500,00 heeft betaald, maar dat hij voor dat bedrag ook een grijze roodstaartpapegaai ter waarde van € 500,00 mocht uitzoeken. Gelet op het feit dat deze gang van zaken door de heer [C] wordt bevestigd16, zal de rechtbank bij deze verkoop uitgaan van een netto opbrengst van

€ 6.000,00.

Kosten

Nu de door de officier van justitie gehanteerde berekeningsmethode voor de inkoopprijs onvoldoende betrouwbaar wordt geacht, gaat de rechtbank uit van de verklaring van veroordeelde bij de politie17 dat de neushoornvogels ‘rond de 5 voor een koppel’ hebben gekost. De inkoopkosten worden daarom vastgesteld op € 25.000,00.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt komen de afschrijvingskosten niet voor aftrek in aanmerking en worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie18 vastgesteld op € 34,80 aan dieselolie.

Uit de conclusie van antwoord19 volgt dat de vogels die aan de heer [B] zijn verkocht van 12 januari 2011 tot 26 november 2011 bij veroordeelde hebben verbleven, de vogels die aan de heer [C] zijn verkocht van 12 januari 2011 tot 30 november 2011 en de vogels die aan de heer [D] zijn verkocht van 12 januari 2011 tot 15 januari 2011. De vogels die aan de heer [B] zijn verkocht hebben aldus € 254,40 aan verzorgingskosten gekost (4 x 318 x 0,20), de vogels die aan de heer [C] zijn verkocht

€ 128,80 (2 x 322 x 0,20) en de vogels die aan de heer [D] zijn verkocht

€ 2,40 (4 x 3 x 0,20). Het totaal aan verzorgingskosten bedraagt daarom € 385,60.

Rapport 3: 2 rosse neushoornvogels

Veroordeling Gerechtshof 20

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 primair:

Hij (..) opzettelijk dieren in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport21 volgt dat veroordeelde de twee rosse neushoornvogels voor

€ 12.000,00 aan de heer [D] heeft verkocht. De verdediging heeft aangevoerd dat het bedrag van € 12.000,00 wel met de heer [D] is afgesproken, maar dat de helft van dit bedrag in broedloon zou worden betaald, wat uiteindelijk niet is gebeurd. Zoals is overwogen onder rapport 2, acht de rechtbank het niet aannemelijk dat sprake is geweest van een broedloonovereenkomst en gaat zij er vanuit dat veroordeelde het volledige bedrag van € 12.000,00 van de heer [D] heeft ontvangen.

Kosten

Nu de door de officier van justitie gehanteerde berekeningsmethode voor de inkoopprijs onvoldoende betrouwbaar wordt geacht, gaat de rechtbank uit van de verklaring van veroordeelde bij de politie22 dat de rosse neushoornvogels ‘rond de 10.000 per paar’ hebben gekost. De inkoopkosten worden daarom vastgesteld op € 10.000,00.

Uit de conclusie van antwoord23 volgt dat de vogels van 12 januari 2011 tot 15 januari 2011 bij veroordeelde hebben verbleven, waardoor zij € 1,20 aan verzorgingskosten hebben gekost (2 x 3 x 0,20).

Rapport 4: 2 bonte kiekendieven

Veroordeling Gerechtshof 24

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 primair:

Hij (..) opzettelijk dieren in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport25 volgt dat de opbrengst van de twee bonte kiekendieven de waarde was van het koppel witte kerkuilen welke veroordeelde met de heer [E] had geruild. De heer [E] heeft verklaard dat hij de bonte kiekendieven met veroordeelde had geruild tegen een koppel witte kerkuilen. Omdat de bonte kiekendieven door hun slechte conditie uiteindelijk niet interessant voor hem bleken te zijn, heeft hij de vogels overgedragen aan de heer [F] .26 De heer [F] heeft verklaard dat hij de bonte kiekendieven van de heer [E] heeft overgenomen. De heer [E] had tegen hem verteld dat hij de bonte kiekendieven had geruild voor twee witte kerkuilen, ter waarde van € 500,00 per stuk. Dat kwam dus neer op een bedrag van € 1.000,00 en dat is ook het bedrag wat hij voor de twee bonte kiekendieven wilde hebben.27 Volgens veroordeelde is het niet reëel om te veronderstellen dat de opbrengst van veroordeelde € 1.000,00 bedraagt, aangezien er dan vanuit wordt gegaan dat de heer [E] uiteindelijk geen kosten heeft doorberekend en geen winst heeft gemaakt. Uit de verklaringen van de heer [E] en de heer [F] blijkt echter dat de twee witte kerkuilen, waartegen de twee bonte kiekendieven zijn geruild, € 500,00 per stuk waard waren en de heer [E] bovendien van de bonte kiekendieven af wilde. Gelet op die omstandigheden is het niet onrealistisch dat hij er geen winst op heeft gemaakt en gaat de rechtbank er vanuit dat de bonte kiekendieven ook

€ 500,00 per stuk waard waren. De rechtbank stelt daarom een opbrengst van € 1.000,00 vast.

Kosten

De door de officier van justitie gehanteerde berekeningsmethode voor de inkoopprijs wordt zoals hiervoor is onderbouwd onvoldoende betrouwbaar geacht. Veroordeelde heeft verklaard28 dat de bonte kiekendieven samen € 500,00 hebben gekost. Deze verklaring komt de rechtbank niet onaannemelijk voor. Zij zal de inkoopprijs daarom vaststellen op € 500,00 per stuk.

Uit de conclusie van antwoord29 blijkt dat de vogels van 14 februari 2011 tot 1 mei 2012 bij veroordeelde hebben verbleven. De verzorgingskosten bedroegen derhalve € 176,80 (2 x 442 x 0,20).

Rapport 5: 4 kuifhaviken

Veroordeling Gerechtshof 30

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 primair:

Hij (..) opzettelijk dieren in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport31 volgt dat veroordeelde voor de twee kuifhaviken die hij aan de heer [G] heeft verkocht, € 3.570,00 heeft ontvangen. Uit de door veroordeelde opgemaakte factuur32 blijkt dat veroordeelde een verkoopprijs van € 3.000,00 vermeerderd met negentien procent aan btw (€ 570,00) in rekening heeft gebracht. De officier van justitie acht aannemelijk dat veroordeelde ook voor de andere twee kuifhaviken ditzelfde bedrag heeft ontvangen en gaat er daarnaast van uit dat veroordeelde de btw niet heeft afgedragen. Veroordeelde stelt echter dat hij de btw gewoon heeft afgedragen, waardoor uitgegaan moet worden van een opbrengst van in totaal € 6.000,00. De belastinggegevens van veroordeelde over 2011 zijn niet opgevraagd zodat niet duidelijk is of veroordeelde de btw wel of niet heeft afgedragen. Daarom zal de rechtbank er in het voordeel van veroordeelde vanuit gaan dat deze afdracht wel heeft plaatsgevonden. De rechtbank stelt dan ook een opbrengst van

€ 6.000,00 vast.

Kosten

De door de officier van justitie gehanteerde berekeningsmethode voor de inkoopprijs wordt onvoldoende betrouwbaar geacht. De verklaring van veroordeelde33 dat de kuifhaviken

€ 2.500,00 per paar hebben gekost, komt de rechtbank niet onaannemelijk voor en zij zal de inkoopprijs daarom vaststellen op € 5.000,00.

Uit de conclusie van antwoord34 blijkt dat de vogels van 28 maart 2011 tot 31 maart 2011 bij veroordeelde hebben verbleven. De verzorgingskosten zullen daarom worden vastgesteld op € 2,40 (4 x 3 x 0,20).

Traject Dierentuinroute : totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel

Traject Wildvang Bulgarije (rapport 6)

Veroordeling Gerechtshof 35

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 subsidiair:

Hij (..) opzettelijk vogels in Nederland heeft gebracht, te weten:

Inkoopprijzen

De officier van justitie is er met betrekking tot de inkoopprijzen vanuit gegaan dat de zich in het ontnemingsdossier bevindende facturen van [naam 1] de inkoopprijzen van de vogels betreffen. Veroordeelde heeft aangevoerd dat deze facturen niet de inkoopprijzen betreffen, maar de prijzen voor het vervoer van de zendingen naar Nederland. Veroordeelde heeft verklaard dat de door hem aangehaalde e-mails van [naam 2] de werkelijke inkoopprijzen bevatten van de zendingen 1 tot en met 8. Voor zending 9 en 10 heeft de verdediging prijslijsten toegevoegd. De rechtbank acht aannemelijk dat de door veroordeelde aangehaalde e-mails de daadwerkelijke inkoopprijzen bevatten. De

e-mails dateren van rondom de verzenddatum van de zendingen en de aantallen en soorten vogels komen grotendeels overeen met het (totale) aantal en soorten vogels die op de bij de zending aangetroffen facturen staan. De rechtbank zal daarom van deze inkoopprijzen uitgaan. Gelet op het feit dat de prijslijsten van [naam 2] vaak zien op meerdere zendingen gezamenlijk, kan hieruit niet worden afgeleid hoeveel vogels er precies per zending zijn gekocht. Nu veroordeelde ter terechtzitting heeft aangegeven dat de aantallen vogels op de door de officier van justitie aangehaalde facturen nagenoeg kloppen36, zal de rechtbank van deze aantallen ingekochte vogels uitgaan. Ten aanzien van de zendingen waarvan geen e-mails met prijslijsten beschikbaar zijn, heeft de rechtbank de inkoopprijzen van de vogelsoorten zoveel mogelijk afgeleid uit de inkoopprijzen van dezelfde soorten in eerdere zendingen. Ten aanzien van de vogelsoorten waarbij dat niet mogelijk is, omdat zij in de eerdere zendingen niet voorkwamen, gaat de rechtbank in het voordeel van veroordeelde uit van de door de verdediging gehanteerde inkoopprijzen.

Verkoopprijzen

De door de officier van justitie gehanteerde verkoopprijzen zijn gebaseerd op facturen, Marktplaatsadvertenties en de verklaringen van de getuigen [H] en [I] . De verdediging heeft aangevoerd dat de verkoopprijzen die zijn gebaseerd op de Marktplaatsadvertenties en de getuigen niet betrouwbaar zijn en heeft hier alternatieve verkoopprijzen tegenover gesteld. De rechtbank acht de verkoopprijzen die zijn gebaseerd op de zich in het ontnemingsrapport bevindende facturen het meest betrouwbaar. Voor vogelsoorten waarvan facturen beschikbaar zijn, heeft zij bekeken in welke zending de verkoopprijs is gebaseerd op de meeste facturen en die verkoopprijs als uitgangspunt genomen. Ten aanzien van de vogelsoorten waarvan het ontnemingsdossier geen facturen bevat, is in het voordeel van veroordeelde bij het bepalen van de verkoopprijs uitgegaan van de verklaring van veroordeelde zelf. Na vergelijking van de verkoopprijzen van de vogelsoorten waarvan het ontnemingsdossier wel facturen bevat met de prijzen die de getuigen voor deze vogelsoorten hebben opgegeven, blijkt dat de laatstgenoemde regelmatig fors afwijken van de daadwerkelijk gerealiseerde verkoopprijzen. De rechtbank is dan ook met de verdediging van oordeel dat de verkoopprijzen die door de getuigen zijn opgegeven niet in alle gevallen aannemelijk zijn, waardoor de deskundigheid van de getuigen op dit vlak onvoldoende vaststaat en niet van de door hen genoemde prijzen zal worden uitgegaan.

Uitvalspercentage en de kosten ervan

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat er in het traject Wildvang Bulgarije sprake was van een uitvalspercentage van ongeveer dertig procent per zending. De verdediging heeft hieromtrent aangevoerd dat het logisch is dat er binnen een internationale handelsroute uitval bestaat. Bij gekweekte vogels is een uitvalspercentage van ongeveer tien procent normaal, maar bij wildvangvogels ligt dit percentage een stuk hoger. Dit heeft er mee te maken dat deze vogels niet tam zijn, niet gewend zijn om opgehokt te zijn en niet gewend zijn om regulier voedsel te eten. De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat uit het onderzoek niet is gebleken dat er sprake was van uitval, waardoor er geen uitvalspercentage in mindering dient te worden gebracht. De rechtbank acht gelet op de door de verdediging aangehaalde argumenten echter wel aannemelijk dat sprake was van uitval. Nu veroordeelde ten aanzien van de hoogte van de uitval geen duidelijke onderbouwing heeft gegeven, zal de rechtbank het gemiddelde uitvalspercentage schatten. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat veroordeelde op zitting heeft bevestigd dat het uitvalspercentage bij kleine vogels hoger ligt dan bij grote vogels37 en dat kleine vogels (veel) minder waard zijn dan grote vogels. De rechtbank neemt ook in aanmerking dat veroordeelde de kosten van de vogels die binnen 24 uur na de verzending zijn overleden, vergoed heeft verkregen.38 Aannemelijk is dat het uitvalspercentage onder grote vogels nagenoeg nihil was en het uitvalspercentage onder kleine vogels ongeveer tien procent, waardoor wordt uitgegaan van een gemiddeld uitvalspercentage van vijf procent per zending.

Gelet op het feit dat het volgens veroordeelde logisch is dat er uitval is bij in het wild gevangen vogels, is de rechtbank van oordeel dat de kosten ten behoeve van de uitgevallen vogels voor rekening van veroordeelde dienen te blijven, nu hiervan geen wederrechtelijk verkregen voordeel is verkregen en de kosten dus niet voor aftrek in aanmerking komen. Aangezien de uitval kennelijk inherent is aan de illegale invoer van in het wild gevangen vogels, valt deze uitval binnen het ondernemersrisico van veroordeelde. De rechtbank zal daarom niet alleen op de opbrengst, maar ook op de kosten vijf procent in mindering brengen.

Zending 6

De officier van justitie en de verdediging gaan er vanuit dat de vijf Madagaskarpapegaaien zijn overleden, waardoor er geen opbrengst is verkregen. De verdediging heeft aangevoerd dat er ten behoeve van deze vogels wel kosten zijn gemaakt, maar de rechtbank zal gelet op het uitgangspunt dat de kosten die ten behoeve van overleden diersoorten zijn gemaakt niet voor aftrek in aanmerking komen, deze kosten niet mee rekenen.

Zending 10

De verdediging heeft aangevoerd dat de Oostelijke grijze planteneter, de Reuzentoerako en de Lady ross toerako niet door veroordeelde zijn aangekocht, waardoor de opbrengst en kosten van deze vogels niet dienen te worden meegerekend. Gelet op het feit dat het Gerechtshof bewezen heeft verklaard dat veroordeelde in de periode van 9 september 2011 tot en met 12 september 2012 852 vogels in Nederland heeft gebracht39 en uit het overzicht in het ontnemingsrapport40 blijkt dat het totale aantal van 852 vogels ook de Oostelijke grijze planteneter, de Reuzentoerako en de Lady ross toerako omvat, verwerpt de rechtbank het verweer van de verdediging. Nu veroordeelde ten aanzien van deze vogels geen berekening heeft gegeven met betrekking tot de opbrengst en de kosten, zal de rechtbank uitgaan van de berekeningen van de officier van justitie.

Opbrengst

Zending 1

Zending 2

Zending 3

Zending 4

Zending 5

Zending 6

Zending 7

Zending 8

Veroordeelde heeft ten aanzien van zending 8 opgemerkt dat in de ontnemingsrapportage de aantallen vogels met de prijs per vogel zijn omgedraaid. Gelet op het bewezenverklaarde aantal vogels door het Gerechtshof in deze zending (188), is de stelling van veroordeelde juist en wordt uitgegaan van de door hem genoemde aantallen.

Zending 9

Zending 10

Totale opbrengst zending 1 tot en met 10

Inkoopkosten

Zending 1

Zending 2

Zending 3

Zending 4

Zending 5

Zending 6

Zending 8

Zending 9

Totale inkoopkosten zending 1 tot en met 10

Vervoerskisten

De rechtbank gaat voor de kosten van de vervoerskisten uit van de aantallen en prijzen die op de door de verdediging aangehaalde e-mails met prijslijsten van [naam 2] staan vermeld. De aantallen vervoerskisten komen ook overeen met de in het dossier per zending vermelde aantallen.59

Vrachtkosten

De rechtbank gaat voor de vrachtkosten uit van de prijzen die op de door de verdediging aangehaalde e-mails met prijslijsten van [naam 2] staan vermeld.

Health certificates

De rechtbank gaat voor de kosten van de health certificates uit van de prijzen die op de door de verdediging aangehaalde e-mails met prijslijsten van [naam 2] staan vermeld.

Luchtvrachtkosten

De rechtbank gaat voor de luchtvrachtkosten uit van de betalingen die blijkens de bankafschriften door veroordeelde zijn gedaan.

Reiskosten

De verdediging heeft aangevoerd dat er in dit traject moet worden uitgegaan van een kilometerprijs van € 0,30, omdat de vervoerskosten niet apart zijn meegerekend. Nu dit standpunt niet is onderbouwd en de afschrijvingskosten volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt niet voor aftrek in aanmerking komen, worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie78 vastgesteld op € 138,34 aan dieselolie. Als het uitvalspercentage van vijf procent hier vanaf gehaald wordt, blijft een bedrag van € 131,42 over.

Onkostenvergoeding [K]

Uit het ontnemingsrapport79 volgt dat de heer [K] een onkostenvergoeding van

€ 2.500,00 heeft ontvangen. De verdediging gaat van ditzelfde bedrag uit. Rekening houdend met het uitvalspercentage van vijf procent, stelt de rechtbank een bedrag van

€ 2.375,00 vast.

Verzorgingskosten

Uit het ontnemingsrapport80 volgt dat er in totaal 5.312 vogels door veroordeelde zijn aangekocht. Hier dient een correctie voor zending 8 op te worden toegepast (188 in plaats van 195 vogels), zodat het aantal op 5.305 vogels komt. Als er rekening wordt gehouden met het uitvalspercentage van vijf procent, blijven er 5040 vogels over. Nu veroordeelde niet over alle zendingen een onderscheid heeft gemaakt tussen het aantal grote vogels en het aantal kleine vogels, heeft de rechtbank een schatting gemaakt van de verhouding tussen grote en kleine vogels. Daarbij wordt er vanuit gegaan dat twintig procent van het totaal aan vogels grote vogels betreft en tachtig procent kleine vogels. Dit komt neer op 1.008 grote vogels en 4.032 kleine vogels. Niet bekend is hoe lang de vogels precies bij veroordeelde hebben verbleven. Met veroordeelde wordt er daarom van uitgegaan dat de vogels gemiddeld twee weken bij hem hebben verbleven. De grote vogels hebben aldus € 2.822,40 (1.008 x 14 x 0,20) aan verzorging gekost en de kleine vogels € 5.64760 (4.034 x 14 x 0,10). Het totaal aan verzorgingskosten bedraagt derhalve € 8.470,00.

Traject Wildvang Portugal (rapport 7)

Veroordeling Gerechtshof 81

Feit 3 subsidiair:

Hij (..) opzettelijk vogels in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

De verdediging heeft ingestemd met het in het ontnemingsrapport82 genoemde aantal ingekochte vogels, het aantal inbeslaggenomen vogels en de verkoopprijs per vogel. Voor de berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel heeft de verdediging aangevoerd dat er rekening moet worden gehouden met een uitvalspercentage van dertig procent, terwijl de officier van justitie uitgaat van een uitvalspercentage van tien procent. Veroordeelde heeft verklaard83 dat alle vogels in dit rapport kleine vogels betreffen. De rechtbank stelt, overeenkomstig het uitvalspercentage van kleine vogels uit rapport 6, een uitvalspercentage van tien procent vast.

In totaal zijn er 739 vogels verkocht, voor € 7,00 per stuk. De totale opbrengst bedraagt derhalve € 5.173,00.

Kosten

De verdediging heeft ingestemd met de in het ontnemingsrapport84 genoemde inkoopprijzen van de vogels. De verdediging heeft aangevoerd dat de inkoopkosten van de overleden en inbeslaggenomen vogels ook moeten worden meeberekend, terwijl de officier van justitie zich op het standpunt heeft gesteld dat dit niet moet gebeuren. De verdediging heeft ter zitting aangevoerd dat de uitval inherent is aan de illegale invoer van in het wild gevangen vogels (zie hiervoor onder “uitvalspercentage” bij rapport 6 Wildvang Bulgarije ). Behalve dat bestaat naar het oordeel van de rechtbank bij het illegaal handelen in vogels het risico dat deze in beslag worden genomen. De kosten van uitgevallen en in beslaggenomen vogels dienen voor rekening van veroordeelde te blijven en komen dus niet voor aftrek in aanmerking.

De rechtbank stelt het totaal aan inkoopkosten vast op € 3.490,50.

Niet bekend is hoe lang de vogels precies bij veroordeelde hebben verbleven. De rechtbank gaat er, net als in rapport 6, vanuit dat de vogels gemiddeld twee weken bij veroordeelde hebben verbleven. Gelet op het feit dat alle vogels in dit rapport kleine vogels betreffen, bedragen de totale verzorgingskosten € 1.034,60 (739 x 14 x 0,10).

Traject Oneigenlijk bezit (rapporten 8 tot en met 13)

Rapport 8: 3 amoerpanters

Veroordeling Gerechtshof 85

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Uit tapgesprekken tussen veroordeelde en de heer [medeverdachte] blijkt dat er op verschillende momenten is gesproken over de opbrengst van de amoerpanters.86 In telefoongesprekken op 2 september 201187 en 21 november 201188 wordt gesproken over een (verwachte) opbrengst van respectievelijk € 32.000,00 en € 20.000,00. In het laatste telefoongesprek, op 9 februari 2012, heeft de heer [medeverdachte] aangegeven dat hij één amoerpanter voor niets weg zou geven en dat hij garandeerde dat de andere twee ’25 rooitjes’ op zouden brengen.89 De verdediging heeft aangevoerd dat in deze gesprekken alleen over vermoedelijke opbrengsten wordt gesproken en dat de daadwerkelijke opbrengst blijkt uit een factuur aan [naam 3] van 6 oktober 201390. Nu deze factuur pas ruim anderhalf jaar na de overeenkomst is verstuurd, acht de rechtbank niet aannemelijk dat deze factuur daadwerkelijk op de betreffende verkoop ziet. De rechtbank acht de prijs van € 25.000,00 in het licht van de inhoud van de verschillende tapgesprekken en de daarin genoemde bedragen in de periode van de onderhandelingen aannemelijk en stelt de verkoopprijs vast op dat bedrag.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport91 volgt dat de inkoopkosten € 6.000,00 en de loonkosten € 185,22 bedroegen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie92 vastgesteld op € 125,49 aan dieselolie.

De verdediging heeft aangevoerd dat veroordeelde kosten heeft moeten maken voor de vervoerskisten. Uit de verklaring van veroordeelde bij de politie93 blijkt dat veroordeelde de kisten voor de amoerpanters heeft verkocht. De rechtbank kan niet vaststellen of veroordeelde heeft verdiend aan de verkoop van de kisten of kosten heeft gemaakt en stelt de kosten derhalve op nihil.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 9: 5 lemur catta’s / ringstaartmaki’s

Veroordeling Gerechtshof 94

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport95 volgt dat de verkoopprijs van de vijf lemur catta’s € 3.500,00 bedroeg. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Kosten

De heer [N] heeft de vijf lemur catta’s voor € 500,00 aan veroordeelde verkocht.96 De heer [N] heeft hierover tegen de politie verklaard dat hij de lemur catta’s gratis had gekregen, omdat ze oud waren.97 Hij heeft de lemur catta’s vervolgens aan veroordeelde verkocht, waarbij hij een commissie van € 500,00 heeft gekregen.98 De verdediging heeft aangevoerd dat dit niet klopt en dat uit een telefoongesprek tussen veroordeelde en de heer [N] blijkt dat de lemur catta’s zijn gekocht voor

€ 3.500,00. Gelet op de verklaring van de heer [N] dat hij de lemur catta’s voor € 500,00 aan veroordeelde heeft verkocht en het feit dat de rechtbank het onaannemelijk acht dat veroordeelde, als dierenhandelaar, de lemur catta’s zonder winst zou hebben doorverkocht, gaat de rechtbank uit van een inkoopprijs van € 500,00.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de kosten voor dieselolie overeenkomstig de berekening van de officier van justitie99 vastgesteld op € 9,84. De rechtbank stelt de vrachtkosten, op basis van de factuur100 vast op € 759,75. Het totaal aan reiskosten bedraagt derhalve € 769,59.

De rechtbank acht, gelet op de verklaring die veroordeelde daarover ter terechtzitting heeft afgelegd101, aannemelijk dat veroordeelde kosten heeft gehad voor het maken van de vervoerskisten. Deze kosten worden, gelet op de toelichting van veroordeelde over onder andere de gebruikte materialen, vastgesteld op € 50,00 per kist, waardoor het totaal aan kosten voor de vervoerskisten € 250,00 bedraagt.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 10: 2 caracals

Veroordeling Gerechtshof 102

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport103 volgt dat de opbrengst van de twee caracals € 4.250,00 bedroeg. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport104 volgt eveneens dat de inkoopprijs van de twee caracals

€ 2.270,00 betrof. De verdediging heeft ook hiermee ingestemd.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie105 vastgesteld op € 51,65 aan dieselolie.

Rapport 11: 1 lijger/tigon

Veroordeling Gerechtshof 106

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Uit de berekening in de conclusie van antwoord107 volgt dat de verkoopprijs van de lijger

€ 41.332,00 betrof. De officier van justitie heeft in repliek aangegeven deze berekening te volgen.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport108 volgt dat de inkoopprijs van de lijger € 14.000,00 betrof. De verdediging gaat ook van dit bedrag uit.

De officier van justitie heeft aangevoerd dat veroordeelde naast de inkoopkosten van de lijger geen extra kosten zou hebben gemaakt, omdat door de verdediging is aangevoerd dat veroordeelde en de heer [medeverdachte] beiden een bedrag van € 13.666,00 aan winst hebben ontvangen. De rechtbank is echter met de verdediging van oordeel dat aannemelijk is dat door de verdediging meer kosten zijn gemaakt dan alleen de inkoopkosten, welke kosten ook voor aftrek in aanmerking komen.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie109 vastgesteld op € 51,17 aan dieselolie. De rechtbank stelt de vrachtkosten, gelet op de zich in het ontnemingsrapport bevindende factuur110, vast op € 1.213,76. Het totaal aan reiskosten bedraagt derhalve € 1.264,93.

De rechtbank acht, gelet op de verklaring die veroordeelde daarover op zitting heeft afgelegd111, aannemelijk dat veroordeelde kosten heeft gehad voor het maken van de vervoerskist en stelt deze kosten vast op € 300,00.

De verdediging stelt dat de heer [medeverdachte] ook kosten heeft gemaakt. Bij de rechter-commissaris heeft de heer [medeverdachte] verklaard112 dat zijn kosten ongeveer € 500,00 of € 600,00 bedroegen. De rechtbank acht aannemelijk dat ook de heer [medeverdachte] kosten heeft gemaakt en zal er in het voordeel van veroordeelde van uitgaan dat deze kosten € 600,00 bedroegen.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 12: 2 lijgers/tigons

Veroordeling Gerechtshof 113

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Er hebben verschillende telefoongesprekken tussen veroordeelde en de heer [medeverdachte] plaatsgevonden over de verkoop van de twee lijgers.114 Op 29 juni 2012115 en 1 oktober 2012116 heeft de heer [medeverdachte] in deze gesprekken aangegeven dat hij van plan was

€ 80.000,00 per lijger te vragen. De officier van justitie gaat er op grond van deze gesprekken vanuit dat de lijgers ook daadwerkelijk € 80.000,00 per stuk hebben opgeleverd. De verdediging stelt dat de vraagprijs wel € 80.000,00 per lijger betrof, maar dat de lijgers uiteindelijk samen maar € 40.000,00 hebben opgeleverd, aangezien de lijgers niet tam bleken te zijn en er bovendien sprake was van fors toenemende concurrentie. Volgens de verdediging zou dit onder meer blijken uit het zich in het ontnemingsdossier bevindende tapgesprek117 op 25 april 2012. De rechtbank kan uit dit gesprek echter niet afleiden dat sprake was van een dusdanige concurrentie dat aannemelijk moet worden geacht dat de opbrengst van de lijgers zoveel lager ligt dan de opbrengst van € 41.332,00 van de lijger uit het vorige rapport (11) . De in de telefoongesprekken genoemde bedragen van € 80.000,00 per lijger betreffen speculaties en hieruit kan niet een verkoopprijs voor de twee lijgers van € 160.000,00 worden afgeleid. Onvoldoende is onderbouwd, dat de twee lijgers samen slechts € 40.000,00 hebben opgebracht. De rechtbank zoekt daarom aansluiting bij de opbrengst van de lijger uit het vorige rapport en stelt de verkoopprijs van beide lijgers samen geschat vast op € 80.000,00.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport118 volgt dat de inkoopkosten € 15.000,00 en de onkostenvergoeding voor de heer [A] € 1.000,00 bedroegen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie119 vastgesteld op € 12,46 aan dieselolie. De rechtbank acht niet aannemelijk dat veroordeelde ook kosten heeft gemaakt voor de reiskosten van de heer [A] , zoals de verdediging stelt, aangezien de heer [A] zelf heeft verklaard dat hij een onkostenvergoeding heeft ontvangen en dat er daarnaast niets financieels meer hoefde te worden afgehandeld.120 De rechtbank stelt de vrachtkosten, gelet op de zich in het ontnemingsrapport bevindende factuur121, vast op € 1.213,76. Het totaal aan reiskosten bedraagt derhalve € 1.226,22.

De rechtbank acht, gelet op de verklaring die veroordeelde daarover op zitting heeft afgelegd122, aannemelijk dat veroordeelde kosten heeft gehad voor het maken van de vervoerskisten en stelt deze kosten, gelet op de toelichting van veroordeelde over onder andere de gebruikte materialen, vast op € 300,00 per kist. Het totaal aan kosten voor de twee kisten samen bedraagt derhalve € 600,00.

De verdediging stelt dat de heer [medeverdachte] ook kosten heeft gemaakt. Bij de rechter-commissaris heeft de heer [medeverdachte] verklaard123 dat hij inderdaad kosten heeft gemaakt, maar noemt hij de hoogte van deze kosten niet. De rechtbank acht aannemelijk dat ook de heer [medeverdachte] kosten heeft gemaakt en stelt deze vast op € 800,00.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 13: 4 aalscholvers

Veroordeling Gerechtshof 124

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport125 volgt dat de opbrengst van de vier aalscholvers € 280,00 bedroeg. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport126 volgt eveneens dat kosten van de vier aalscholvers € 140,00 waren. De verdediging heeft ook hiermee ingestemd.

Traject Oneigenlijk bezit: wederrechtelijk verkregen voordeel

Traject Vijfvogelregeling (rapporten 14 tot en met 17)

Rapport 14: 10 toerako’s + rapport 16: 5 ross toerako’s en 5 grijswanghoornvogels

Veroordeling Gerechtshof 127

Feit 3 subsidiair:

Hij (..) opzettelijk vogels in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport128 volgt dat veroordeelde de toerako’s uit rapport 14 voor

€ 2.000,00 per stuk heeft verkocht. De officier van justitie gaat er vanuit dat de opbrengst van de tien toerako’s samen daarom € 20.000,00 betreft. De verdediging heeft aangevoerd dat er twee toerako’s zijn overleden voordat zij konden worden verkocht, waardoor er in totaal maar acht toerako’s zijn verkocht. Daarnaast is aangevoerd dat de heer [D] , die de toerako’s van veroordeelde heeft gekocht, slechts 25 procent van de verkoopprijs van € 16.000,00 heeft betaald, waardoor de totale opbrengst maar € 4.000,00 bedroeg. De stelling dat er twee toerako’s zijn overleden wordt door de verdediging niet onderbouwd en de rechtbank zal hier dan ook geen rekening mee houden. Gelet op het lange tijdsverloop tussen het moment van de levering van de toerako’s aan de heer [D] (in mei 2012129) en de inbeslagname van de toerako’s (in november 2012130), acht de rechtbank daarnaast niet aannemelijk dat de heer [D] het resterende gedeelte van de verkoopprijs nooit heeft betaald. Zelfs als dit wel het geval zou zijn, zou dit voor rekening en risico van veroordeelde komen, nu het feit dat niet volledig zou zijn betaald niet af doet aan de waarde van de toerako’s op het moment van de verkoop ervan. De rechtbank stelt de totale verkoopprijs voor de tien toerako’s vast op € 20.000,00.

Uit het ontnemingsrapport131 volgt eveneens dat de vijf ross toerako’s samen € 5.000,00 en de vijf grijswanghoornvogels samen € 6.000,00 hebben opgebracht. De verdediging heeft hiermee ingestemd. De rechtbank stelt de opbrengst van rapport 16 daarom vast op

€ 11.000,00, waardoor de totale opbrengst voor de toerako’s, de ross toerako’s en grijswanghoornvolgels (rapport 14 en 16) uitkomt op € 31.000,00.

Kosten

De officier van justitie en de verdediging gaan voor de vogels in deze rapporten uit van afwijkende kostenposten. Hoewel niet duidelijk is wanneer de zich in het ontnemingsrapport bevindende e-mail132 is verstuurd, zal de rechtbank in het voordeel van veroordeelde uitgaan van de bedragen die in deze e-mail zijn vermeld. Dit betekent dat de volgende kosten voor aftrek in aanmerking komen: de aan de […] Autorities betaalde kosten (‘kosten U’) van € 4.800,00, de kosten voor het afhandelen van de vogels bij binnenkomst, de vliegtickets en de invoerkosten (‘tikt+hdling’) van € 2.500,00 en de betaling aan bemiddelaar [voornaam] (‘ [voornaam] ’) van € 2.350,00. De rechtbank zal geen kosten toewijzen voor het maken van de vervoerskisten, welke kosten door de verdediging zijn opgevoerd, nu deze kosten naar het oordeel van de rechtbank al vallen onder de kostenpost ‘kosten U’, immers de vogels zijn vanuit Uganda verstuurd.

Verder is aannemelijk dat veroordeelde kosten heeft gemaakt voor het zakgeld van de vervoerders, welke kosten worden vastgesteld op € 300,00.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie133 vastgesteld op € 32,95 aan dieselolie.

Door de verdediging is aangevoerd dat er bedragen zijn betaald aan de heer [medeverdachte] en de heer [J] , welke bedragen voor aftrek in aanmerking zouden moeten komen. Nu deze bedragen bestaan uit een deel van de winst en uit kosten die al zijn afgetrokken (namelijk de ‘kosten U’ van € 4.800,00), komen de betalingen aan de heer [medeverdachte] en de heer [J] naar het oordeel van de rechtbank niet voor aftrek in aanmerking.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] en de heer [J] ook wederrechtelijk verkregen voordeel hebben genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, een derde van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 15: 7 geelkopgieren

Veroordeling Gerechtshof 134

Feit 3 subsidiair:

Hij (..) opzettelijk vogels in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Uit het ontnemingsrapport135 volgt dat de zeven geelkopgieren in totaal € 3.850,00 hebben opgebracht. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Kosten

De verdediging heeft aangevoerd dat de geelkopgieren behoorden tot een zending, waartoe ook twee pompadour cotinga’s behoorden. Deze pompadour cotinga’s zijn overleden en zijn derhalve niet verkocht. Nu het ging om één zending, dienen volgens de verdediging ook de kosten die zijn gemaakt ten behoeve van de pompadour cotinga’s voor aftrek in aanmerking te komen. De kosten gemaakt voor overleden diersoorten komen naar het oordeel van de rechtbank niet voor aftrek in aanmerking, dus ook de kosten van de pompadour cotinga’s niet. Dit betekent dat de rechtbank wat betreft de inkoopprijs, de luchtvrachtkosten en de invoerbelasting uitgaat van de bedragen zoals deze volgen uit het ontnemingsrapport136, te weten: € 805,00 aan inkoopkosten, € 220,27 aan luchtvrachtkosten en € 250,27 aan invoerbelasting.

Uit het ontnemingsrapport137 volgt verder dat de kosten voor vliegtickets € 1.567,10, de kosten van het zakgeld voor de heer [K] € 500,00 en de kosten voor het loon van de heer [L] € 185,22 bedroegen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Volgens het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt worden de reiskosten overeenkomstig de berekening van de officier van justitie138 vastgesteld op € 104,35 aan dieselolie.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Rapport 17: 10 papoea beo’s

Veroordeling Gerechtshof 139

Feit 1:

Hij (..) opzettelijk, telkens dieren behorende tot een beschermde inheemse en/of beschermde uitheemse diersoort, te weten

Feit 3 subsidiair:

Hij (..) opzettelijk vogels in Nederland heeft gebracht, te weten:

Opbrengst

Veroordeelde is alleen veroordeeld voor de eerste zending van vijf papoea beo’s. Uit het ontnemingsrapport140 volgt dat veroordeelde € 6.000,00 voor deze papoea beo’s heeft ontvangen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

Kosten

Uit het ontnemingsrapport141 volgt dat de vijf papoea beo’s uit de tweede zending op 2 februari 2011 door de heer [medeverdachte] zijn aangemeld met een goederenwaarde van € 472,62142. De officier van justitie acht aannemelijk dat de vijf papoea beo’s uit de eerste zending op 14 januari 2011 dezelfde goederenwaarde hadden. De verdediging heeft echter verklaard dat de goederenwaarde van de papoea beo’s € 500,00 per vogel bedroeg en dat de heer [medeverdachte] een lager bedrag heeft opgegeven dan de vogels waard waren, omdat hij niet commercieel wilde handelen en derhalve geen belasting wilde betalen. De heer [medeverdachte] heeft volgens de verdediging aldus een fictief bedrag opgegeven. Nu het standpunt van de verdediging op geen enkele wijze is onderbouwd, zal de rechtbank voor de inkoopkosten uitgaan van de op de airwaybill aangegeven goederenwaarde, te weten: € 472,62.

Uit het ontnemingsrapport143 volgt verder dat de luchtvrachtkosten € 70,68, de kosten voor de invoerbelasting € 82,33, de kosten voor het vliegticket € 737,10 en de kosten voor de vergoeding van de heer [K] € 500,00 bedroegen. De verdediging heeft hiermee ingestemd.

De verdediging heeft aangevoerd dat veroordeelde ook reiskosten heeft gemaakt, nu de heer [K] met de auto van veroordeelde heeft gereden en de kosten hiervan voor rekening van veroordeelde kwamen. De heer [K] heeft echter een onkostenvergoeding ontvangen en de rechtbank acht aannemelijk dat deze onkostenvergoeding inclusief reiskosten was. De door de verdediging gestelde reiskosten komen derhalve niet voor aftrek in aanmerking.

Verdeling wederrechtelijk verkregen voordeel

Nu de heer [medeverdachte] ook wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, zal, gelet op het in dit vonnis gehanteerde uitgangspunt, de helft van het totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel aan veroordeelde worden toegeschreven.

Traject Vijfvogelregeling: wederrechtelijk verkregen voordeel

Totaal aan wederrechtelijk verkregen voordeel

Gelet op het voorgaande stelt de rechtbank het wederrechtelijk verkregen voordeel vast op

€ 152.419,47.

De rechtbank bepaalt het te ontnemen bedrag op € 152.419,47.

De rechtbank wijst het verzoek van de verdediging tot matiging van het te ontnemen bedrag af, nu de door de verdediging aangevoerde omstandigheden, zoals het feit dat veroordeelde gedetineerd is en dat het onduidelijk is of het bedrijf van veroordeelde in de toekomst weer winst zal maken, rechtstreeks verband houden met de bewezenverklaarde strafbare feiten. De rechtbank ziet hierin geen aanleiding het te ontnemen bedrag te matigen.

6. DE TOEPASSELIJKE WETTELIJKE VOORSCHRIFTEN

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.