Uitspraken

De kantonrechter blijft bij hetgeen in het tussenvonnis van 8 mei 2019 is overwogen. Bij tussenvonnis van 8 mei 2019 heeft de kantonrechter overwogen dat NS Fiets aannemelijk heeft gemaakt het verhuurde in duurzaam gebruik te willen nemen en zij daartoe het verhuurde dringend nodig heeft voor eigen gebruik. NS Fiets is vervolgens in de gelegenheid gesteld op voorhand kenbaar te maken of zij afstand doet van haar intrekkingsrecht ex artikel 7:297 lid 2 BW. Bij akte heeft NS Fiets afstand gedaan van haar intrekkingsrecht, zodat thans het tijdstip van het einde van de huur/exploitatieovereenkomst en de ontruiming dient te worden vastgesteld.

De kantonrechter stelt de beëindigingsdatum van de (huur)overeenkomst vast op 31 maart 2020. De door NS Fiets gevorderde machtiging om de ontruiming zelf uit te voeren, zal worden afgewezen, omdat de bevoegdheid tot reële executie van de veroordeling tot ontruiming reeds voortvloeit uit de artikelen 555 e.v. juncto artikel 444 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.

Bij tussenvonnis van 8 mei 2019 is [gedaagde] in de gelegenheid gesteld bij akte feiten en omstandigheden aan te voeren op grond waarvan al dan niet een tegemoetkoming in de verhuis- en inrichtingskosten moet worden vastgesteld. [gedaagde] heeft bij akte aangevoerd dat zij voornemens is haar onderneming op een andere locatie voort te zetten. [gedaagde] meent gelet op alle omstandigheden zoveel mogelijk voor een volledige kostenvergoeding in aanmerking te komen. [gedaagde] stelt dat de te verwachten verhuiskosten is te begroten op een bedrag van € 15.000,00, de kosten die gemoeid zijn met een verhuizingscampagne wordt geschat op € 40.937,63, de herinrichtingskosten wordt begroot op een bedrag van € 145.771,97. [gedaagde] maakt dan ook aanspraak op een vergoeding voor verhuis- en inrichtingskosten van totaal € 202.692,10. Ter onderbouwing van haar begroting verwijst [gedaagde] naar de indertijd gemaakte kosten na verhuizing van [gedaagde] te [vestigingsplaats 2] in 2014 (verhuizingscampagne) en de offerte voor de kosten van inrichting van [gedaagde] [vestigingsplaats 3] in 2009. [gedaagde] heeft die kosten vervolgens geïndexeerd naar eind 2019.

NS Fiets heeft zich op het standpunt gesteld dat zo er al een vergoeding moet worden toegekend dit uitsluitend onder de voorwaarde dient te geschieden dat [gedaagde] een nieuwe locatie daadwerkelijk binnen een termijn van zes maanden in gebruik neemt. Voor toekenning van een volledige vergoeding is volgens NS Fiets geen plaats, het gaat slechts om een tegemoetkoming. De beëindiging van een huurovereenkomst behoort nu eenmaal tot het bedrijfsrisico. Het gaat in het onderhavig geval om een gemengde overeenkomst, terwijl ten aanzien van het commerciële gedeelte nooit een marktconforme huurprijs is betaald. De gevorderde vergoeding is volgens NS Fiets onvoldoende onderbouwd. Onduidelijk is gebleven waarop de fysieke verhuiskostenvergoeding van € 15.000,00 op is gebaseerd. De kostenbegroting voor communicatie van ruim € 39.000,00, gebaseerd op een aantal facturen van [bedrijfsnaam 1] (verhuizing 2014 [vestigingsplaats 2] ) zijn exorbitant hoog en niet noodzakelijk, afgezien dat kanttekeningen worden geplaatst in hoeverre deze kosten toen daadwerkelijk zijn gemaakt. De begroting van de kosten voor herinrichting op een nieuwe locatie voor € 119.085,78 is gebaseerd op de herinrichting in [vestigingsplaats 3] (2009), maar lijkt te zien op een turnkey inrichting zonder dat rekening is gehouden met de al bestaande inventaris en inrichting en zonder dat een correctie voor nieuw naar oud is toegepast, afgezien nog van het feit dat het hier uitsluitend gaat om een offerte. NS Fiets concludeert tot afwijzing van de vordering.

De kantonrechter overweegt als volgt.

De kantonrechter is van oordeel dat nog onvoldoende is komen vast te staan dat [gedaagde] haar bedrijf elders zal voortzetten en voorts dat de gevorderde verhuis- en inrichtingsvergoeding door [gedaagde] nog onvoldoende concreet is onderbouwd. De kantonrechter is wel van oordeel dat voorshands aannemelijk is dat [gedaagde] , indien zij overgaat tot verplaatsing van haar bedrijf, kosten zal moeten maken die voor vergoeding in aanmerking komen. De door [gedaagde] ter onderbouwing van haar vordering overgelegde stukken bieden thans nog onvoldoende houvast op tot een begroting van een eventueel toe te wijzen vergoeding te komen. Zo ontbreekt een offerte voor de fysieke verhuizing, en moet het daarvoor opgevoerde bedrag van € 15.000,00 als een grove schatting te worden gezien. De door [gedaagde] gepresenteerde facturen van [bedrijfsnaam 1] met betrekking tot de promotie van [achternaam] [vestigingsplaats 2] kunnen zonder nadere toelichting omtrent de noodzaak van een dergelijke (dure) campagne niet als leidraad worden gehanteerd voor een vergoeding van kosten. Hetzelfde geldt voor de offerte van [bedrijfsnaam 2] met betrekking tot de inrichting van de nieuw betrokken locatie [vestigingsplaats 3] , die lijkt te zien op een volledige nieuwe inrichting van de winkel.

a. a) Er is sprake van een tegemoetkoming, niet van een volledige vergoeding van deze kosten.

b) De werkelijke (te verwachten) kosten moeten door [gedaagde] aannemelijk gemaakt zijn.

c) Het gaat om kosten, die [gedaagde] heeft (of verwacht te) moeten maken om te verhuizen en zich elders in te richten.

d) In aanmerking komen in beginsel níet de kosten om het nieuwe pand en de inrichting daarvan te laten voldoen aan nieuw te stellen eisen ten opzichte van de oude situatie.

e) In aanmerking komen in beginsel wél de benodigde aanpassingen/aansluitingen van de meeverhuisde spullen, zoals verhuizing van computersystemen, telefonie, aansluiting apparatuur waaronder plaatsing van werkbanken en takels etc.

f) In aanmerking komen níet de inrichtingskosten die verband houden met een aanmerkelijk grotere oppervlakte van het nieuwe pand.

g) In aanmerking komen níet verbouwingskosten van het nieuwe pand, althans hoogstens in zeer beperkte mate, te weten voor zover deze kosten onder de inrichtingskosten in bovenvermelde zin gerekend kunnen worden.

h) Er dient een aftrek plaats te vinden van ‘nieuw’ voor oud’. De inventaris van het gehuurde is waarschijnlijk al langdurig in gebruik en mogelijk afgeschreven.

i. i) Van “exacte wetenschap”, in die zin dat tot op de cent nauwkeurig kan worden berekend welke kosten wel en welke kosten niet voor vergoeding in aanmerking komen en zo ja

tot welk percentage, is geen sprake.

i. i) [gedaagde] dient aannemelijk te maken dat de bedrijfsvoering elders zal worden voortgezet.

Indien huurder zijn kosten niet met (concrete) offertes onderbouwt, heeft de kantonrechter de keuze om de vordering in het geheel af te wijzen of om de kosten op abstracte wijze te schatten. Zoals hierboven overwogen heeft [gedaagde] de kantonrechter thans nog onvoldoende handvatten gegeven op grond waarvan tot een abstracte wijze van begroting/schatting kan worden gekomen. Nu evenwel aannemelijk is dat [gedaagde] bij een verplaatsing naar een andere locatie kosten zal moeten maken, zal [gedaagde] alsnog in de gelegenheid worden gesteld haar vordering aan te passen c.q. te onderbouwen. De kantonrechter ziet aanleiding de behandeling van deze zaak aan te houden tot na het moment van ontruiming en tevens te bepalen dat een comparitie van partijen zal worden gelast voor het beproeven van een minnelijke regeling.

Gelet op de inhoud van het tussenvonnis van 8 mei 2019 komt de kantonrechter niet meer toe aan bespreking van de voorwaardelijk ingestelde vordering in reconventie.