Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen en heeft gevorderd verdachte te veroordelen tot een taakstraf van 240 uren.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft integrale vrijspraak bepleit van het ten laste gelegde en daartoe kort gezegd aangevoerd 1) dat niet is komen vast te staan dat het gastouderbureau een grotere rol heeft gehad dan dat er is bemiddeld tussen vraagouders en gastouders, 2) dat niet is vast te stellen dat verdachte bij het tenlastegelegde als medepleger betrokken is geweest en 3) dat uit het door de Belastingdienst uitgevoerde onderzoek volgt dat verdachte destijds alle betreffende stukken kon overleggen en daarmee alles in orde was. Het kan verdachte niet worden tegengeworpen dat hij, nu de dossiers er na zoveel jaren niet meer zijn, niet aannemelijk kan maken dat hij er niets van geweten heeft.

Het oordeel van de rechtbank

Inleiding

In het dossier bevindt zich een zestal aangiftes tegen verdachte en gastouderbureau [gastouderbureau 1] , waarvan onder meer verdachte vennoot was, betreffende fraude met betrekking tot het aanvragen van kinderopvangtoeslag bij de Belastingdienst voor de jaren 2009, 2010 en 2011. De fraude zou bestaan uit het niet naar waarheid invullen van de aanvraagformulieren – waar het gaat om het aantal oppasuren, de vermelde gastouder(s) en de handtekeningen – en ook andere documenten zouden niet naar waarheid zijn opgemaakt. Uit het dossier volgt dat door de Belastingdienst bedragen aan kinderopvangtoeslag zijn uitgekeerd op rekeningen van [gastouderbureau 1] , waarvan aangevers hebben verklaard de toeslag niet of maar voor een deel te hebben ontvangen van het gastouderbureau. Ook blijkt uit het dossier dat bij enkele aangevers de toeslag op hun eigen rekening is uitgekeerd, waarna deze bedragen zijn overgemaakt naar de rekening van de vrouw van verdachte, medeverdachte [medeverdachte] . Deze aangevers hebben verklaard dit geld niet van verdachte te hebben teruggekregen. Aangevers hebben van de Belastingdienst vervolgens bericht gekregen dat zij ten onrechte uitgekeerde bedragen dienden terug te betalen. Verdachte heeft ontkend de ten laste gelegde feiten te hebben gepleegd.

Beoordeling

Vooropgesteld moet worden dat de ten laste gelegde feiten dateren van 1 januari 2008 tot 2 maart 2014, zodat sprake is van een tijdsverloop van tussen de tien en vijf jaar. Een dergelijk tijdsverloop kan een negatief effect hebben op de waarheidsvinding, niet alleen waar het gaat om de herinnering van getuigen die met het verstrijken van de tijd kan veranderen, maar ook waar het de bedrijfsadministratie van het gastouderbureau betreft, nu dossiers niet meer beschikbaar zijn, mede vanwege het verstrijken van de bewaarplicht, waardoor het voeren van de verdediging voor verdachte bemoeilijkt wordt. Dit noopt de rechtbank tot terughoudendheid bij de beoordeling van de ten laste gelegde feiten.

Verder stelt de rechtbank vast dat aangevers in 2014 en 2015 door de politie zijn gehoord en in 2019 door de rechter-commissaris. Uit de processen-verbaal van verhoor door de rechter-commissaris blijkt dat de verhoren moeizaam zijn verlopen. De getuigen zijn deels met bijstand van een tolk gehoord. De getuigen die zonder tolk zijn gehoord, waren de Nederlandse taal voldoende machtig om in die taal te worden gehoord, maar desondanks moest er door de rechter-commissaris voortdurend worden geverifieerd of goed werd begrepen wat de getuige verklaarde om spraakverwarring te voorkomen. Dit roept de vraag op hoe het opnemen van de aangiften door de politie is verlopen nu uit die processen-verbaal niet blijkt dat aangevers met behulp van een tolk zijn gehoord en dit bovendien vier of vijf jaar eerder plaatsvond en aangevers toen mogelijk de Nederlandse taal minder goed beheersten dan in 2019. Daarnaast geldt dat de verklaringen die bij de rechter-commissaris zijn afgelegd op cruciale onderdelen, namelijk waar het de betrokkenheid van verdachte bij het tenlastegelegde betreft, tegenstrijdigheden bevatten ten opzichte van de aangiften. Er kan daarom niet zonder meer worden uitgegaan van de juistheid van de door aangevers afgelegde verklaringen.

De vraag die de rechtbank moet beantwoorden is niet of het aannemelijk is dat verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan, maar of dit wettig en overtuigend kan worden bewezen. Op basis van het dossier kan worden vastgesteld dat de aanvragen voor de kinderopvangtoeslag niet naar waarheid zijn opgemaakt en dat er ten onrechte (te hoge) bedragen aan kinderopvangtoeslag zijn uitgekeerd. Bovendien roept het dossier ook voor het overige de nodige vragen op, ook omtrent het handelen van verdachte, maar wordt niet duidelijk wat precies de rol van het gastouderbureau en meer specifiek de rol van verdachte is geweest bij de ten laste gelegde feiten. Niet kan worden vastgesteld dat het verdachte is geweest die de formulieren valselijk heeft opgemaakt of heeft vervalst en dat hij geldbedragen heeft gestolen dan wel verduisterd. Nu niet duidelijk is wat verdachte al dan niet heeft gedaan, kan ook niet worden vastgesteld of zijn (eventuele) bijdrage van dusdanig gewicht is geweest dat van medeplegen sprake is geweest.

De rechtbank zal verdachte daarom vrijspreken van hetgeen hem onder feit 1, 2 en 3 ten laste is gelegd.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partijen in hun vorderingen niet-ontvankelijk moeten worden verklaard, gelet op de door hem bepleite vrijspraak.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank zal voornoemde benadeelde partijen niet-ontvankelijk verklaren in de vorderingen nu verdachte van de hem ten laste gelegde feiten zal worden vrijgesproken. De benadeelde partijen kunnen de vorderingen bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Nu de benadeelde partijen niet-ontvankelijk worden verklaard in hun vorderingen, zullen de benadeelde partijen in de kosten van verdachte worden veroordeeld voor zover deze betrekking hebben op het verweer tegen de vorderingen. Deze kosten worden tot op dit moment begroot op nihil.