Uitspraken

Als meest verstrekkend verweer heeft [gedaagde] aangevoerd dat [eiseres sub 1] c.s. de verkeerde partij heeft gedagvaard en dat zij daarom niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar vorderingen. [gedaagde] heeft daartoe aangevoerd dat niet zij maar [bedrijfsnaam 1] de handelsnaam “ [naam] ” voert en het logo gebruikt. Ook voor wat betreft het logo wijst [gedaagde] erop dat zij niet de juiste persoon is om aan te spreken, omdat [bedrijfsnaam 2] dit logo als beeldmerk in het Beneluxmerkenregister heeft gedeponeerd. [gedaagde] heeft verder aangevoerd dat zij de exploitant noch de beheerder is van de website onder de domeinnaam en dat zij evenmin de domeinnaamhouder is. Volgens [gedaagde] is [bedrijfsnaam 1] de websitebeheerder, terwijl [bedrijfsnaam 2] de houder is van de domeinnaam. [gedaagde] wijst in dit verband op de onder 2.6 genoemde kopie van de schermafbeelding van de webpagina van SIDN.

[eiseres sub 1] c.s. heeft weersproken dat zij niet-ontvankelijk is in haar vorderingen. Zij wijst erop dat [gedaagde] in de brief van 8 oktober 2018 zelf heeft aangegeven dat zij eigenaar is van [naam] en eigenaar is van het internetadres www. [naam] .nl. Die brief was een reactie op de sommatie van 8 september 2018 aan [bedrijfsnaam 2] . Dat, in combinatie met het uitblijven van een reactie van [bedrijfsnaam 2] op de sommatie van 7 september 2018 en gelet op het feit dat [gedaagde] bestuurder en enig aandeelhouder is van [bedrijfsnaam 1] en [bedrijfsnaam 2] , maakt dat zij de juiste partij heeft gedagvaard, aldus [eiseres sub 1] c.s. Om voormelde redenen meent [eiseres sub 1] c.s. dat sprake is van vereenzelviging.

Ten aanzien van de vraag of sprake is van vereenzelviging van [gedaagde] en [bedrijfsnaam 1] en/of [bedrijfsnaam 2] , zodat voorbij moet worden gegaan aan het identiteitsverschil tussen deze rechtspersonen, stelt de voorzieningenrechter het volgende voorop. Volgens vaste rechtspraak kan, bij misbruik van het identiteitsverschil tussen rechtspersonen, vereenzelviging onder zeer uitzonderlijke omstandigheden de meest aangewezen vorm van redres (“goedmaking”) van dit onrechtmatige handelen zijn, hetgeen directe doorbreking van aansprakelijkheid tot gevolg heeft (Hoge Raad 13 oktober 2000, ECLI:NL:HR:2000:AA7480 en Hoge Raad 7 oktober 2016, ECLI:NL:HR:2016:2285).

Het is aan [eiseres sub 1] c.s. om deze zeer uitzonderlijke omstandigheden aan te voeren, omdat zij het beroep op vereenzelviging doet. Van dergelijke omstandigheden is echter onvoldoende gebleken. Weliswaar claimt [gedaagde] in haar brief van 8 oktober 2018 “de regelmatige eigenaar” van [naam] en de website onder de domeinnaam te zijn, maar [gedaagde] heeft onweersproken gesteld dat zij niet de exploitant is van die website en evenmin degene is die de activiteiten onder de handelsnaam [eiseres sub 1] exploiteert. [eiseres sub 1] c.s. had dit kunnen controleren door het handelsregister van de Kamer van Koophandel en de website van SIDN te raadplegen, zoals [gedaagde] terecht heeft aangevoerd. Daaruit blijkt immers dat [bedrijfsnaam 1] de handelsnaam “ [naam] ” en het internetadres “www. [naam] .nl” heeft ingeschreven alsmede dat de domeinnaam op naam van [bedrijfsnaam 2] bij ISDN staat ingeschreven. Verder blijkt uit de (openbare) registers van het Benelux merkenbureau dat [bedrijfsnaam 2] het logo als merk heeft gedeponeerd. Dat [eiseres sub 1] c.s. heeft nagelaten om deze informatie te verifiëren, moet voor haar risico blijven. [gedaagde] heeft ook betwist dat zij de e-mailadressen […] @ [naam] .nl en [.] @ [naam] .nl beheert. Dat is vervolgens door [eiseres sub 1] c.s. niet weersproken. Onder deze omstandigheden kan daarom geen sprake zijn van misbruik in de onder 4.3 genoemde zin. De verwarring tussen [gedaagde] en [bedrijfsnaam 2] / [bedrijfsnaam 1] die kennelijk is ontstaan bij [eiseres sub 1] c.s. door de brief van 8 oktober 2018 is te begrijpen, maar rechtvaardigt geen vereenzelviging van deze rechtspersonen. Dat geldt zeker nu [eiseres sub 1] c.s. ook een sommatie heeft gestuurd aan [bedrijfsnaam 2] en derhalve bekend was met haar bestaan. Het beroep van [gedaagde] op vereenzelviging kan daarmee niet slagen. Dat betekent dat [eiseres sub 1] c.s. met [gedaagde] de verkeerde partij heeft gedagvaard. In dit kort geding dient er immers van uit te worden gegaan dat [gedaagde] niet de handelsnaam [naam] en het logo voert en evenmin beheerder of exploitant is van de website onder de domeinnaam. Om deze reden komt de voorzieningenrechter ook niet toe aan een inhoudelijke beoordeling van de vorderingen die onder 3.1 I en III zijn genoemd. Deze vorderingen zullen derhalve worden afgewezen.

Voor wat betreft de onder 3.1 II genoemde vordering heeft [eiseres sub 1] c.s. ter zitting aangegeven dat die vordering ziet op het filmpje dat op de Facebookpagina staat. [gedaagde] heeft echter aangegeven dat dit filmpje niet meer op Facebook staat en bovendien dat zij niet verantwoordelijk is voor de inhoud van de Facebookpagina. Dat is door [eiseres sub 1] c.s. niet bestreden. Nu er dus vanuit moet worden gegaan dat het filmpje niet meer op facebook staat, is het belang van [eiseres sub 1] c.s. bij deze vordering komen te ontvallen. De vordering zal om deze reden worden afgewezen.

Ook de onder 3.1 IV en V genoemde vorderingen zullen eveneens worden afgewezen. Bij vordering IV gaat het immers om het filmpje dat gedeeld was op de Facebookpagina. Zoals hierboven aangegeven moet er vanuit worden gegaan dat [gedaagde] daar niet voor verantwoordelijk was, nu zij dit heeft gesteld en dit (onvoldoende) is betreden door [eiseres sub 1] c.s. Reeds hierom is de vordering niet toewijsbaar. Vordering V komt niet voor toewijzing in aanmerking, omdat [gedaagde] terecht heeft aangevoerd dat niet duidelijk is waar die vordering op gebaseerd is. Daar komt bij dat in dit kort geding niet kan worden aangenomen dat [eiseres sub 1] c.s. een vordering tot schadevergoeding op [gedaagde] heeft, nu er vanuit moet worden gegaan dat [gedaagde] niet verantwoordelijk is voor de website onder de domeinnaam en de bedrijfsactiviteiten die worden ondernomen onder de handelsnaam [naam] .

Gelet op het voorgaande is de conclusie dat de vorderingen van [eiseres sub 1] c.s. moeten worden afgewezen. Desondanks ziet de voorzieningenrechter reden om [eiseres sub 1] c.s. niet te veroordelen in de proceskosten (ex 1019h Rv), omdat [gedaagde] met de brief van 8 oktober 2018 onjuiste informatie heeft gegeven over haar hoedanigheid in relatie tot (de naam) [naam] en de desbetreffende domeinnamen. Daardoor is [eiseres sub 1] op het verkeerde been gezet en dat is [gedaagde] toe te rekenen. Immers, indien [gedaagde] in haar brief van 8 oktober openheid van zaken had gegeven en [eiseres sub 1] juist had geïnformeerd, dan zou [eiseres sub 1] c.s. dit kort geding niet zijn gestart tegen [gedaagde] . De billijkheid verzet zich dan ook tegen toewijzing van de door [gedaagde] gevorderde proceskosten. Partijen zullen ieder hun eigen kosten moeten dragen.