Uitspraken

[eiseres] is op 29 april 2018 gevallen. Op die dag had [gedaagde sub 1] kabels gelegd voor de elektriciteitsvoorziening van de plaatselijke kermis en deze kabels afgedekt met een rubberen mat. Volgens [eiseres] is zij gevallen toen ze op de mat stapte, die spekglad was geworden door de regen. In het deelgeschil heeft [eiseres] de rechtbank verzocht om te bepalen dat [gedaagde sub 1] en haar aansprakelijkheidsverzekeraar Nationale Nederlanden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de gevolgen van haar val, omdat door het gebruik van een ondeugdelijke mat een gevaarlijke situatie was ontstaan.

De rechtbank heeft in de beschikking van 10 juni 2020 geoordeeld dat [gedaagde sub 1] niet aansprakelijk is voor de val van [eiseres] , maar dat sprake was van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Met dit oordeel heeft de rechtbank een beslissing gegeven over de materiële rechtsverhouding tussen partijen, zoals bedoeld in artikel 1019cc lid 1 Rv. Deze beslissing is uitdrukkelijk en zonder voorbehoud gegeven in de zin van laatstgenoemd artikel. Tegen deze beslissing kan daarom op grond van artikel 1019cc lid 3 Rv onder a, na toestemming van de rechter in de bodemprocedure, hoger beroep worden ingesteld als van een tussenvonnis.

In de dagvaarding heeft [eiseres] uiteengezet om welke reden de beslissing in de beschikking onjuist is. Nu niet is gesteld of gebleken dat - kort gezegd - sprake is van nieuwe feiten of een juridische misslag op grond waarvan de (bodem)rechter terug zou kunnen komen van de in het deelgeschil gegeven beslissing, is de (bodem)rechter gebonden aan die beslissing. De mogelijkheid bestaat dat het gerechtshof over dit geschil een andere beslissing neemt. De rechtbank ziet hierin en om redenen van proceseconomische aard aanleiding tussentijds hoger beroep toe te staan van de beschikking.

De zaak zal worden aangehouden in afwachting van de procedure in hoger beroep.