Uitspraken

Het gaat in deze zaak in de eerste plaats om de vraag of aan [verzoekster] een billijke vergoeding moet worden toegekend. Gelet op de in artikel 7:686a lid 4 BW genoemde vervaltermijnen heeft [verzoekster] het verzoek tot toekenning van een billijke vergoeding tijdig ingediend.

De verzoeken onder a, b en d (billijke vergoeding inclusief psychisch leed en gezondheidskosten)

[verzoekster] maakt aanspraak op een billijke vergoeding op grond van artikel 7:682 lid 1 sub c BW. [verzoekster] heeft haar verzoek in eerste instantie voorwaardelijk geformuleerd, maar in haar aanvullende verzoek van 15 februari 2022 heeft zij verzocht dit verzoek ook onvoorwaardelijk in behandeling te nemen, zodat de kantonrechter het verzoek als onvoorwaardelijk aanmerkt en als zodanig zal beoordelen.
De kantonrechter neemt bij dit verzoek tot toekenning van een billijke vergoeding ook het onder a geformuleerde verzoek van [verzoekster] tot betaling van een vergoeding wegens psychisch leed mee, omdat die immateriële schade als onderdeel van de billijke vergoeding kan worden aangemerkt en [verzoekster] dat in haar aanvullende verzoek eveneens tot uitganspunt lijkt te nemen. Tijdens de zitting heeft [verzoekster] ook erkend dat de vergoeding voor psychisch leed onderdeel kan uitmaken van de billijke vergoeding. Ook het onder d geformuleerde verzoek betrekt de kantonrechter bij de beoordeling van de billijke vergoeding, omdat [verzoekster] blijkens haar aanvullende verzoek de primaire grondslag hiervoor onder de billijke vergoeding heeft ondergebracht op grond van artikel 7:682 BW.

Toetsingskader
4.3. De kantonrechter kan op grond van artikel 7:682 lid 1, onderdeel c BW op verzoek van de werknemer van wie de arbeidsovereenkomst is opgezegd met toestemming van het UWV, aan die werknemer een billijke vergoeding toekennen, indien de opzegging wegens langdurige arbeidsongeschiktheid het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Het is aan [verzoekster] als verzoekende partij om aan te tonen dat hiervan in dit geval sprake is.
Uit de parlementaire geschiedenis van de Wet werk en zekerheid (Wwz) blijkt dat voor het aannemen van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever op grond waarvan de werknemer aanspraak kan maken op een billijke vergoeding (naast de transitievergoeding) een hoge drempel geldt. Daarvoor is alleen aanleiding in uitzonderlijke gevallen. De billijke vergoeding kan worden toegekend als de opzegging wegens langdurige arbeidsongeschiktheid het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever en dat kan, bijvoorbeeld, ook aan de orde zijn als de werkgever zijn re-integratieverplichtingen ernstig heeft veronachtzaamd. (Zie Kamerstukken II 2013-2014, 33 818, C (MvA), p. 113).
Daarnaast wordt in de parlementaire geschiedenis het voorbeeld genoemd van
de situatie waarin een werknemer arbeidsongeschikt is geworden (en uiteindelijk wordt ontslagen) als gevolg van verwijtbaar onvoldoende zorg van de werkgever voor de arbeidsomstandigheden. (Zie Kamerstukken II 2013-2014, 33 818, nr. 3 blz 34).

Ernstig verwijtbaar handelen of nalaten
4.4. Tijdens de zitting heeft [verzoekster] – in antwoord op de vraag van de kantonrechter wat nou precies maakt dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] een billijke vergoeding verschuldigd is – twee verschillende speerpunten naar voren gebracht:

Ernstig verwijtbaar handelen ten aanzien van de arbeidsomstandigheden van het dienstverband van [verzoekster] binnen de Rijksoverheid

Naar de kantonrechter begrijpt stelt [verzoekster] dat zij door toedoen van de [....] (en meer in het bijzonder door [organisatieonderdeel 1 van verweerder] ) ziek is geworden door de manier waarop er met haar is omgegaan en onder welke arbeidsomstandigheden zij haar werkzaamheden heeft moeten verrichten.

[verzoekster] stelt dat zij zich al vanaf haar indiensttreding in 2007 bij [voormalige werkgever] , aansluitend bij de [organisatieonderdeel 2 van verweerder] en vervolgens bij [organisatieonderdeel 1 van verweerder] onveilig heeft gevoeld op de werkvloer. Daarvan heeft [verzoekster] in elk geval bij [organisatieonderdeel 1 van verweerder] in mei 2017 ook melding gemaakt (zie rechtsoverweging 2.3). [verzoekster] heeft ter onderbouwing van dit standpunt onder meer aangevoerd dat de arbeidsomstandigheden verre van normaal waren, doordat zij te maken had met een onveilige bedrijfscultuur en een toxische omgeving die zelfs doordrong naar haar privéleven. Daarnaast stelt [verzoekster] dat zij op de werkvloer steeds te maken heeft gehad met pestgedrag, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag. Verder heeft [verzoekster] nog gesteld dat diverse wetten en verdragen door [organisatieonderdeel 1 van verweerder] ten aanzien van haar met voeten zijn getreden.
Achtervolging, privacyschending en toxische omgeving

[verzoekster] heeft allerlei voorvallen beschreven en daarvan geconcludeerd dat hierachter een vooropgezet plan van [organisatieonderdeel 1 van verweerder] ten grondslag ligt door haar zowel fysiek als online te (achter)volgen. [verzoekster] heeft onder meer aangevoerd dat haar e-mail door anderen meegelezen zou worden, dat zij in de gaten gehouden zou worden (waaronder ook door haar buren) en dat uit de timing van ontvangst van diverse e-mails en andere stukken onder meer ook blijkt dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] haar volgt, mogelijk met behulp van een algoritme.
Hoewel [verzoekster] uitvoerig de voorvallen heeft beschreven die zij op de werkvloer ervaren stelt te hebben en die naar haar zeggen ook doorwerkten in haar privéleven, is de kantonrechter van oordeel dat [verzoekster] de verwijten die zij maakt aan [organisatieonderdeel 1 van verweerder] onvoldoende heeft geconcretiseerd. De enkele e-mail die [verzoekster] heeft overgelegd uit 2016 (zie rechtsoverweging 2.2) waaruit volgt dat mogelijk door derden mailberichten van [verzoekster] zouden zijn gelezen is onvoldoende om tot de conclusie te komen dat [verzoekster] (online) werd gevolgd door [organisatieonderdeel 1 van verweerder] en dat zij daardoor ziek zou zijn geworden. Dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] [verzoekster] doelbewust zou hebben gevolgd (onder meer door middel van een algoritme) is de kantonrechter niet gebleken. Dat de ontvangst van diverse e-mails samenvalt met momenten dat [verzoekster] net haar computer aan dan wel juist uitzet, lijkt op toeval te berusten. Hetzelfde geldt voor de stelling van [verzoekster] dat zij fysiek wordt achtervolgd door [organisatieonderdeel 1 van verweerder] en dat dit blijkt uit het feit dat wanneer zij ergens weg gaat er plotseling een auto van [organisatieonderdeel 1 van verweerder] voorbij rijdt.

Grensoverschrijdend gedrag, pestgedrag en discriminatie
4.7. Dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] zich schuldig heeft gemaakt aan machtsmisbruik en discriminatie is evenmin vast komen te staan. [verzoekster] stelt dat de manier waarop [organisatieonderdeel 1 van verweerder] haar behandelde te maken heeft met discriminatie, maar een objectieve onderbouwing daarvan ontbreekt.

Wel staat vast dat er gedurende het dienstverband vele gesprekken hebben plaatsgevonden naar aanleiding van de melding van [verzoekster] dat zij zich niet veilig voelt op de werkvloer en de [organisatieonderdeel 1 van verweerder] dus getracht heeft het onveilige gevoel dat [verzoekster] ervaart op te lossen. Het is de kantonrechter echter niet gebleken dat [verzoekster] de problemen ten aanzien van grensoverschrijdend gedrag die zij ervaarde op de werkvloer daadwerkelijk geconcretiseerd heeft. Ook ontbreekt naar het oordeel van de kantonrechter het verband tussen de vermeende gedragingen en het ontstaan van de ziekte van [verzoekster] .

Onterechte beschuldigingen en onjuiste toepassing regelgeving

Conclusie
4.9. Hoewel de kantonrechter het betreurenswaardig vindt dat [verzoekster] de nodige problemen heeft ervaren op de werkvloer en dat zij zich daardoor onveilig is gaan voelen, kan [organisatieonderdeel 1 van verweerder] daarvan gelet op voorgaande geen ernstig verwijt worden gemaakt. Dat de arbeidsomstandigheden en de wijze waarop [organisatieonderdeel 1 van verweerder] daarmee is omgegaan, hebben geleid tot de ziekte van [verzoekster] is dan ook niet gebleken. [verzoekster] heeft geen (medische) stukken overgelegd waaruit blijkt dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de arbeidsomstandigheden en haar arbeidsongeschiktheid en een dergelijk verband blijkt ook niet uit de stukken van de bedrijfsarts. Daarnaast blijkt ook dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] steeds in gesprek is gegaan met [verzoekster] over het onveilige gevoel dat zij op de werkvloer ervaart, dat heeft proberen op te lossen en dat daarbij ook een vertrouwenspersoon betrokken is geweest. Dat dit niet tot een oplossing heeft kunnen leiden, is niet aan [organisatieonderdeel 1 van verweerder] te wijten.
Van ernstig verwijtbaar handelen ten aanzien van de arbeidsomstandigheden door [organisatieonderdeel 1 van verweerder] is dan ook geen sprake, zodat er geen aanleiding bestaat voor toekenning van een billijke vergoeding op deze grondslag.

Ernstig verwijtbaar handelen ten aanzien van de re-integratie
4.10. [verzoekster] stelt zich vervolgens op het standpunt dat [organisatieonderdeel 1 van verweerder] de re-integratieverplichtingen in zeer ernstige mate heeft geschonden en dat zij zonder die schending meer mogelijkheden zou hebben gehad om intern dan wel extern te re-integreren. Dit gedrag van [organisatieonderdeel 1 van verweerder] is volgens [verzoekster] dusdanig ernstig verwijtbaar dat zij aanspraak maakt op een billijke vergoeding.

De kantonrechter stelt vast dat [verzoekster] ter onderbouwing van haar verzoek diverse rapportages heeft overgelegd van onder meer het UWV waarin essentiële informatie staat (dan wel kan staan) voor de beoordeling ten aanzien van de re-integratie. De rapporten die [verzoekster] heeft overgelegd zijn echter niet compleet, terwijl de kantonrechter meent dat het voor de beoordeling op dit punt wel van essentieel belang is om over deze volledige rapporten te kunnen beschikken.

Alvorens te beslissen op dit verzoek, wordt [verzoekster] dan ook in de gelegenheid gesteld deze rapportages alsnog compleet aan te leveren, op de hierna te melden datum en wijze.
Het gaat dan concreet om de volgende rapportages: