Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het onder feit 1 en 2 ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen, waarbij de periode voor de belaging aanvangt op 15 februari 2021 en eindigt op 24 februari 2021.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging betwist de ten laste gelegde feiten niet. Ten aanzien van feit 1 voert de raadsman aan dat er aan de zijde van verdachte veel verwarring was, omdat aangeefster, met wie de verdachte enkele jaren een knipperlichtrelatie had, ondanks dat zij in eerdere situaties had aangegeven geen contact met hem te willen, dan toch toenadering tot verdachte zocht.

De feiten zijn door verdachte begaan. Verdachte heeft de onder feit 1 en 2 ten laste gelegde feiten bekend, waarbij ten aanzien van feit 1 opgemerkt zij dat de verdachte de in de tenlastelegging opgenomen toenaderingen niet betwist en hij evenmin betwist dat, nadat de aangeefster op 15 februari 2021 had aangegeven geen contact meer met hem te willen, zij daarop nadien niet is teruggekomen. Nu ook de raadsman geen vrijspraak voor deze feiten heeft bepleit, wordt volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen:

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot:

- een gevangenisstraf van 8 maanden, met aftrek van het voorarrest, waarvan een gedeelte van 6 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaren, met de bijzondere voorwaarden zoals geadviseerd door de reclassering, waarbij de formulering van de klinische behandeling dient te worden aangescherpt met ‘klinische behandeling in een kliniek gericht op psychische en/of gedragsproblemen en middelengebruik voor de duur die reclassering nodig acht, maar maximaal 1 jaar, aan te wijzen door DIZ’.

De officier van justitie heeft voorts gevorderd een contact- en locatieverbod op grond van artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht op te leggen. De maatregel dient voor een periode van 3 jaar van kracht te zijn, waarbij bij iedere overtreding 2 weken hechtenis volgt met een maximum van 6 maanden.

Ten slotte heeft de officier van justitie gevorderd de bijzondere voorwaarden en het contact- en locatieverbod dadelijk uitvoerbaar te verklaren.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman is van mening dat de officier van justitie onvoldoende de verwarring aan de zijde van verdachte in haar eis heeft meegewogen en vindt het voorwaardelijke gedeelte van de straf veel te hoog. Daarnaast is het opleggen van een klinische behandeling als bijzondere voorwaarde disproportioneel. Dit omdat de verdachte niet open staat voor een klinische behandeling, er geen gedragsdeskundige rapportage is en in de aanwezige rapportages onvoldoende onderbouwd wordt dat een klinische behandeling nodig is.

De raadsman verzoekt de rechtbank niet over te gaan tot de dadelijke uitvoerbaarverklaring van de bijzondere voorwaarden, indien deze worden opgelegd, omdat er voor de klinische opname geen concreet plan aanwezig is en de verdachte deze opname wellicht in hoger beroep wil aanvechten.

Ten aanzien van de gevorderde contact- en locatieverboden op grond van artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat deze kunnen worden vastgesteld op de wijze zoals in de schorsingsvoorwaarden van de voorlopige hechtenis zijn opgenomen. Daarbij acht de raadsman een locatieverbod voor geheel [gebied] disproportioneel en middeleeuws, ook omdat verdachte wel eens moet werken in [plaats] . De raadsman acht het voorts van belang dat er ruimte moet zijn voor aangeefster om verdachte te kunnen contacteren (op het moment dat hulpverlenging en/of de politie akkoord gaat met dat contact).

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf en maatregel heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van de feiten

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan belaging van zijn ex-vriendin en het aanwezig hebben van harddrugs. Het bezit van harddrugs is voor de gebruikers daarvan zeer schadelijk en het gebruik van deze middelen leidt tot overlast in de samenleving, onder meer vanwege de daarmee gepaard gaande criminaliteit.

Het zwaartepunt in deze zaak ligt echter bij de belaging. In een relatief korte periode heeft verdachte zich op verschillende manieren en op indringende wijze aan zijn ex-vriendin opgedrongen, ondanks dat het voor hem duidelijk had moeten zijn dat zij geen contact meer wilde. Verdachte heeft zich hier niets van aangetrokken en enkel gehandeld vanuit zijn eigen behoefte. De rechtbank rekent het verdachte aan dat hij ook na het opleggen van een contact- en locatieverbod door bleef gaan met het zoeken van contact met aangeefster waarbij hij zelfs zonder haar toestemming haar woning heeft betreden. Dit maakt het handelen van verdachte bijzonder intimiderend. Verdachte heeft met zijn handelen aangetoond geen respect te hebben voor de persoonlijke levenssfeer van aangeefster. Dat verdachte ter terechtzitting kenbaar heeft gemaakt nog altijd verder te willen gaan met aangeefster vindt de rechtbank zorgwekkend.

Persoon van de verdachte

Bij haar beslissing heeft de rechtbank rekening gehouden met een uittreksel justitiële documentatie betreffende verdachte d.d. 1 december 2021, waaruit blijkt dat verdachte eerder voor een soortgelijk feit, niet onherroepelijk, is veroordeeld tot onder meer een voorwaardelijke gevangenisstraf en een taakstraf. Daarnaast is verdachte eerder onherroepelijk veroordeeld voor het mishandelen van aangeefster tot een deels voorwaardelijke gevangenisstraf met als bijzondere voorwaarden o.a. een locatie- en een contactverbod. Bij dit laatste feit liep ten tijde van het bewezen verklaarde nog een proeftijd.

Voorts heeft de rechtbank rekening gehouden met een reclasseringsadvies van 9 juni 2021.. De reclassering spreekt van een delictpatroon aangaande delicten gepleegd in de relationele sfeer. Verdachte heeft geen werk, slaapt veelal op de bank bij zijn ouders, gebruikt middelen, heeft schulden en er is sprake van psychische problematiek. De vader van verdachte heeft aangegeven verdachte liever niet meer in huis te willen nemen. Om deze vicieuze cirkel te kunnen doorbreken is vanuit een eerder toezicht geconcludeerd dat het nodig is dat verdachte klinisch wordt opgenomen. Laagdrempeligere interventies hebben verdachte onvoldoende geholpen in het verbeteren van zijn situatie. De responsiviteit van verdachte voor behandeling is heel laag en de kans op een succesvol traject is erg klein. Verdachte toont geen zelfinzicht, bagatelliseert het delict en heeft ook in de schorsingsperiode nog contact gehad met zijn ex-partner. De reclassering schat het risico op recidive in als hoog en ziet geen mogelijkheden meer voor interventies in een enkel ambulant kader.

Tot slot heeft de rechtbank kennis genomen van het Pro Justitia rapport van 1 oktober 2021, opgesteld door mw. drs. J. Heerschop, GZ-psycholoog, waaruit blijkt dat verdachte niet heeft meegewerkt aan het onderzoek.

Strafoplegging

De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat aan verdachte een (deels) onvoorwaardelijke straf moet worden opgelegd. Daarnaast acht zij het in het licht van de beteugeling van het hoge recidiverisico van essentieel belang dat verdachte leert om naar zijn eigen gedrag te kijken en hiermee leert omgaan. De rechtbank acht hiervoor een klinische opname voor de duur van maximaal 12 maanden noodzakelijk. Uit het reclasseringsadvies en het verhandelde ter terechtzitting blijkt dat verdachte zich niet laat sturen. Ambulante hulpverlening heeft tot nu toe geen enkel effect gehad en het recidiverisico is hoog. Om toch een noodzakelijke gedragsverandering te kunnen realiseren, die zowel in het belang van verdachte zelf als in het maatschappelijke belang is, zijn voorwaarden in een strakker kader wenselijk. Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 8 maanden, met een flink voorwaardelijk gedeelte van 6 maanden en een proeftijd van drie jaren, passend en geboden is. De rechtbank zal hierbij de voorwaarden zoals geadviseerd door de reclassering opleggen, waarbij de aanscherping met betrekking tot de klinische opname zoals gevorderd door de officier van justitie wordt overgenomen.

De rechtbank zal ook een contact- en locatieverbod op grond van artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht opleggen, geheel conform de huidige schorsingsvoorwaarden. De raadsman heeft de rechtbank verzocht het locatieverbod in te perken en om wel ruimte te houden voor aangeefster om contact op te nemen met verdachte. De rechtbank passeert dit verzoek. Ten aanzien van het locatieverbod merkt de rechtbank op dat niet blijkt dat verdachte op dit moment werk heeft, laat staan dat hij dit in [plaats] moet uitvoeren. Daarbij heeft de verdachte baat bij duidelijkheid. De rechtbank acht derhalve een gebiedsverbod voor heel [plaats] proportioneel en noodzakelijk. Ten aanzien van het contactverbod acht de rechtbank het voor verdachte en aangeefster eveneens van groot belang dat er duidelijkheid bestaat. Ter bescherming van aangeefster die, zo blijkt uit het dossier het lastig vindt om weerstand te bieden aan pogingen van verdachte om opnieuw met haar in contact te komen, en ter voorkoming van recidive ziet de rechtbank geen ruimte om beperkingen aan te brengen in het contactverbod.

Omdat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte wederom een misdrijf zal begaan dat gericht is tegen of gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen, zullen de op te leggen bijzondere voorwaarden, mede inhoudende de klinische opname in een zorginstelling, het op te leggen reclasseringstoezicht en de contact- en locatieverboden op grond van artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht, dadelijk uitvoerbaar worden verklaard.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft de rechtbank verzocht de vordering tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf toe te wijzen, met dien verstande dat de gevangenisstraf wordt omgezet naar een taakstraf voor de duur van 28 uren.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich gerefereerd ten aanzien van de vordering tenuitvoerlegging.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt vast dat verdachte zich voor het einde van de proeftijd schuldig heeft gemaakt aan het plegen van een nieuw strafbaar feit, zoals bewezen verklaard in dit vonnis.

De rechtbank zal de vordering ten uitvoerlegging van de voorwaardelijke gevangenisstraf toewijzen met dien verstande dat deze wordt omgezet in een taakstraf voor de duur van 28 uur, te vervangen door 14 dagen hechtenis indien verdachte deze niet (naar behoren) verricht.