Uitspraken

De eerste vraag die ter beoordeling voorligt is of tussen [verzoekster] en [verweerster] nog een arbeidsovereenkomst bestaat. De kantonrechter is van oordeel dat dit het geval is en zal dat hierna uitleggen.

Tussen partijen bestaat nog een arbeidsovereenkomst
3.2. [verweerster] stelt dat de arbeidsovereenkomst op 13 oktober 2022 tijdens de proeftijd is geëindigd. Voor de aanleiding daarvoor heeft zij meerdere redenen gegeven. Allereerst heeft [verweerster] gesteld dat de arbeidsovereenkomst op verzoek van [verzoekster] tijdens de proeftijd is beëindigd. Daarnaast heeft [verweerster] gesteld dat zij de arbeidsovereenkomst per direct wilde opzeggen, omdat zij had ontdekt dat [verzoekster] , ondanks haar dienstverband bij [verweerster] , een bijstandsuitkering ontving.

Tot slot heeft [verweerster] tijdens de zitting gesteld dat partijen samen zijn overeengekomen de arbeidsovereenkomst tijdens de proeftijd te beëindigen, omdat het bedrijf nog niet operabel was en zolang dat het geval was [verzoekster] nog gebruik zou maken van haar bijstandsuitkering.

Gelet op de tegenstrijdigheid van die stellingen is de aanleiding van de opzegging niet vast te stellen, maar is alleen duidelijk dat [verweerster] meent dat de arbeidsovereenkomst op 13 oktober 2022 (tijdens de proeftijd) is geëindigd.

Ter onderbouwing van haar stelling dat de arbeidsovereenkomst in de proeftijd is geëindigd verwijst [verweerster] naar een door [verzoekster] ondertekende brief waarin [verweerster] aan [verzoekster] heeft bevestigd dat zij binnen de proeftijd de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd (zie geciteerd onder rechtsoverweging 2.3). [verzoekster] heeft de inhoud van die brief en de datum waarop die brief door haar is ondertekend uitdrukkelijk betwist. [verzoekster] stelt dat [B] en haar partner op 3 of 4 januari 2023 (beide data worden door elkaar gebruikt) bij haar thuis zijn langsgekomen en haar onder druk hebben gezet om de opzegbrief te ondertekenen. Ter onderbouwing van haar stelling dat dit bezoek en ondertekening van de brief in januari 2023 heeft plaatsgevonden heeft [verzoekster] onder meer een geluidsopname uit WhatsApp met de vertaling daarvan overgelegd. Dit betreft een spraakopname die door [B] aan [verzoekster] is verzonden op 3 januari 2023. Uit de vertaling blijkt dat in dat bericht wordt gezegd door [B] : “ Lieve [verzoekster (voornaam)] , ik sta over tien minuten bij u/jullie aan de deur”.

[verweerster] erkent dat [B] bij [verzoekster] aan de deur is geweest en dat toen de opzegbrief door [verzoekster] is ondertekend. [verweerster] betwist echter dat dit in januari 2023 is geweest en stelt dat de datum van 4 januari 2023 daar achteraf handmatig door [verzoekster] aan is toegevoegd. Volgens haar heeft dit bezoek aan [verzoekster] en de ondertekening van de opzegbrief op al op 13 oktober 2022 plaatsgevonden, maar die stelling heeft zij niet onderbouwd. Zo heeft [verweerster] geen enkel bewijsstuk overgelegd waaruit blijkt dat de opzegbrief al in oktober 2022 zou zijn ondertekend en evenmin een bewijsstuk waaruit blijkt dat op de originele opzegbrief de datum van 4 januari 2023 niet vermeld stond. [verweerster] heeft de vertaling van het spraakbericht van 3 januari 2023 ook niet betwist en zij heeft geen enkele verklaring kunnen geven voor het bezoek van [B] en haar partner op 3/4 januari 2023 aan [verzoekster] . [verweerster] heeft ook geen aannemelijke verklaring kunnen geven over de inhoud van de e-mail van haar voormalig gemachtigde van 29 december 2022 waaruit opgemaakt kan worden dat op dat moment nog een arbeidsovereenkomst bestond tussen partijen. Evenmin heeft [verweerster] een uitleg kunnen geven over het door [verzoekster] overgelegde mailbericht van 17 oktober 2022 waarin door het bedrijf [organisatie] aan [verzoekster] wordt bevestigd dat zij op 19 oktober 2022 op de vestiging van [verweerster] een afspraak hebben om de aanvraag om als leerbedrijf te worden erkend te bespreken.

De stelling van [verweerster] dat de arbeidsovereenkomst al in oktober 2022 zou zijn geëindigd, staat haaks op voorgaande spraak- en mailberichten. Merkwaardig is ook dat [verweerster] , haar stelling volgend dat in de proeftijd al duidelijk was dat partijen niet met elkaar verder wilden, niet gewoon zelf de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Daarvoor had zij dan immers helemaal geen toestemming dan wel ondertekening van [verzoekster] nodig gehad. Ook de tegenstrijdigheid van de stellingen van [verweerster] ten aanzien van de reden van de opzegging in de proeftijd draagt allerminst bij aan haar geloofwaardigheid.

[verzoekster] heeft bij e-mail van 8 januari 2023 aan [verweerster] laten weten haar instemming met de opzegging van de arbeidsovereenkomst te herroepen op grond van artikel 7:670b BW. Die herroeping is door [verzoekster] tijdig, namelijk binnen veertien dagen, gedaan. Dat betekent dat de arbeidsovereenkomst niet ten einde is gekomen.

Toetsingskader bij ontbinding

Uitgangspunt bij de beoordeling van het verzoek van [verzoekster] is dat de werknemer op grond van het bepaalde in artikel 7:671c BW de kantonrechter kan verzoeken de arbeidsovereenkomst te ontbinden wegens omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen.

Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat hierbij is aangesloten bij de formulering van het voorheen geldende artikel 7:685, tweede lid, BW. De kantonrechter is bij een dergelijk verzoek dan ook niet gebonden aan het grondenstelsel van artikel 7:669 BW. De mogelijkheid om tot ontbinding over te gaan is daardoor ruimer dan bij een werkgeversverzoek.

De arbeidsovereenkomst wordt ontbonden

Loonvordering wordt toegewezen

Door [verweerster] is enkel gesteld dat geen arbeidsovereenkomst meer bestaat tussen haar en [verzoekster] . Omdat hiervoor is geoordeeld dat nog een arbeidsovereenkomst bestaat en [verweerster] verder geen verweer heeft gevoerd tegen de gevorderde loonbetaling tot het moment dat het dienstverband rechtsgeldig is geëindigd, zal het loon tot 1 november 2023 worden toegewezen.

Hoewel [verzoekster] in elk geval vanaf januari 2023 geen werkzaamheden meer heeft verricht voor [verweerster] , komt die oorzaak voor rekening en risico van [verweerster] gelet op het bepaalde in artikel 7:628 BW. Dat [verzoekster] zich beschikbaar heeft gehouden voor het verrichten van de arbeid is door [verweerster] niet weersproken.
Dat [verweerster] geen actie heeft ondernomen ten aanzien van voortzetting dan wel beëindiging van het dienstverband nadat [verzoekster] op 8 januari 2023 haar instemming heeft herroepen en [verweerster] haar dus ook niet heeft opgeroepen voor de werkzaamheden, komt voor rekening en risico van [verweerster] . [verweerster] moet daarom onverminderd het overeengekomen loon vanaf 1 september 2022 tot 1 november 2023 aan [verzoekster] voldoen.

Tijdens de zitting heeft [verzoekster] verduidelijkt dat van het loon zoals dat in de arbeidsovereenkomst staat vermeld moet worden uitgegaan. Dat loon bedraagt € 1.309,00 bruto per maand te vermeerderen met 8% vakantietoeslag, zodat dit bedrag per maand door [verweerster] aan [verzoekster] is verschuldigd (€ 1.413,72). Dat komt neer op een totaalbedrag aan loon van € 19.792,08 bruto (14 maanden x € 1.413,72), zodat dit bedrag zal worden toegewezen.

Transitievergoeding is verschuldigd

Billijke vergoeding wordt op nihil gesteld

Daarnaast heeft [verzoekster] verzocht haar bij ontbinding van de arbeidsovereenkomst een billijke vergoeding toe te kennen, omdat de ontbinding het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [verweerster] .

Ondanks het oordeel van de kantonrechter dat [verweerster] ernstig verwijtbaar heeft gehandeld wordt de billijke vergoeding op nihil gesteld. Bij het begroten van de hoogte van de billijke vergoeding moet de rechter namelijk alle relevante omstandigheden betrekken, dus ook het feit dat in elk geval sinds januari 2023 geen werkzaamheden meer zijn verricht door [verzoekster] voor [verweerster] en de onderneming ook geen bedrijfsactiviteiten verricht. Weliswaar komt dat voor rekening en risico van [verweerster] , omdat zij op onrechtmatige wijze beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft proberen te bewerkstelligen en ook na de herroeping van die opzegging door [verzoekster] niets heeft ondernomen (zie ook rechtsoverweging 3.5), maar daarom moet zij al het loon betalen (een bedrag van
€ 19.792,08), terwijl [verzoekster] vanaf januari 2023 geen werkzaamheden meer heeft uitgevoerd. Daarin ziet de kantonrechter aanleiding om niet aanvullend nog een bedrag aan billijke vergoeding aan [verzoekster] toe te kennen. Van enige verdere inkomensschade is de kantonrechter niet gebleken. Daarnaast geldt dat de waarde van het dienstverband (omdat daar al geruime tijd geen invulling aan wordt gegeven en het bedrijf ook niet operabel is) nog zeer gering is en aannemelijk is dat dit ook zonder het ernstig verwijtbaar handelen van [verweerster] op korte termijn zou zijn geëindigd.

Wettelijke verhoging en wettelijke rente

[verzoekster] heeft ook aanspraak gemaakt op de wettelijke verhoging over het achterstallige loon. De wettelijke verhoging is bedoeld als prikkel tot nakoming, om in te zetten als het te laat betalen van salaris aan de orde is. Duidelijk is dat [verweerster] het loon niet (en dus te laat) heeft betaald, zodat de wettelijke verhoging verschuldigd is. De kantonrechter ziet echter aanleiding tot matiging van de wettelijke verhoging tot een maximum van 25%, omdat door partijen al vanaf januari 2023 geen invulling meer is gegeven aan de arbeidsovereenkomst en [verzoekster] dus ook geen werkzaamheden meer heeft verricht.

De wettelijke rente over het achterstallige loon is als op de wet gegrond, eveneens toewijsbaar.

Intrekkingsbevoegdheid

In artikel 7:686a lid 6 en 7 BW is bepaald dat, alvorens een ontbinding waaraan geen vergoeding (in dit geval geen billijke vergoeding) wordt verbonden wordt uitgesproken, de rechter partijen van zijn voornemen in kennis stelt en een termijn stelt waarbinnen verzoekster de bevoegdheid heeft haar verzoek in te trekken.
De kantonrechter geeft [verzoekster] deze intrekkingsmogelijkheid tot en met 30 oktober 2023. De intrekking kan geschieden middels een schriftelijke mededeling aan de griffie van de rechtbank, sector kanton, met gelijktijdige verzending van een afschrift aan [verweerster] .

Proceskostenveroordeling
3.10. [verweerster] zal als de (grotendeels) in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van [verzoekster] , tot vandaag begroot op € 879,00, bestaande uit € 86,00 aan griffierecht en € 793,00 aan salaris gemachtigde.