Uitspraken

De kantonrechter is het met [eiser] eens dat hij vanaf december 2022 recht heeft op loon. De kantonrechter zal dit uitleggen, maar eerst wordt uitgelegd waarom [eiser] , anders dan [gedaagde] meent, ontvankelijk is.

[gedaagde] heeft aangevoerd dat zij rauwelijks is gedagvaard. Als daar al sprake van is, heeft dat niet tot gevolg dat [eiser] niet-ontvankelijk verklaard moet worden zoals [gedaagde] meent. Wel kan rauwelijks dagvaarden van invloed zijn op de kostenveroordeling. Maar van rauwelijks dagvaarden is in deze zaak geen sprake. De gemachtigden hebben namelijk na de ziekmelding van [eiser] op 12 december 2022 gecorrespondeerd over onder andere het recht op loon, waarbij mr. Dunbar schreef het onbegrijpelijk te vinden dat het loon niet wordt betaald en mr. Both vol hield dat geen aanleiding was voor het betalen van loon. Gelet hierop had het voor mr. Both duidelijk moeten zijn om welke reden om verhinderdata werden gevraagd. Op 24 januari 2022 heeft de rechtbank aan mr. Dunbar bericht wanneer het kort geding zou plaatsvinden. Mr. Dunbar heeft hiervan mededeling gedaan aan mr. Both op 26 januari 2022. [gedaagde] is daardoor niet onevenredig geschaad in haar belangen. Zij heeft nog ruim twee weken gehad om zich voor te bereiden op de zitting. Een dergelijke termijn is niet ongebruikelijk in een kort geding procedure. Daarbij was er voor [gedaagde] zelfs voldoende tijd een conclusie van antwoord in te dienen. Ook de omstandigheid dat geen sprake is van een deskundigenoordeel is niet relevant, want dat is in kort geding geen regel.

[eiser] vordert de betaling van loon. Omdat dus sprake is van een geldvordering moet beoordeeld worden of hij een spoedeisend belang heeft bij de door hem ingestelde vorderingen. Verder moet het aannemelijk zijn dat de rechter in een bodemprocedure zijn vordering zal toewijzen. Daarom zal een voorlopige beoordeling moeten plaatsvinden van de aspecten van de zaak aan de hand van wat partijen daarover feitelijk naar voren hebben gebracht. Voor nader onderzoek of voor bewijslevering is in kort geding in principe geen plaats. Dat moet gebeuren in een eventuele bodemprocedure. Tot slot moet in de belangenafweging het risico van onmogelijkheid van terugbetaling worden betrokken.

Loonvorderingen zijn naar hun aard vrijwel altijd spoedeisend. Dat is ook in dit geval zo. [eiser] heeft op de mondelinge behandeling gezegd dat hij steeds meer schulden opbouwt, omdat hij al lange tijd geen loon meer krijg van [gedaagde] . Dat is door [gedaagde] niet betwist.

[eiser] heeft zich op 30 november 2022 beschikbaar gesteld om het werk bij [gedaagde] te hervatten. Na een gesprek op 2 december 2022 is hij op 5 december 2022 op het werk verschenen. Hij is gestart met de volgens [gedaagde] noodzakelijke cursus. Op 12 december 2022 heeft [eiser] zich weer ziek gemeld. Er kan dus geen discussie bestaan over de vraag of [eiser] recht heeft op loon over de periode van 30 november 2022 tot 12 december 2022.

Ook sinds de ziekmelding van 12 december 2022 heeft [eiser] recht op loon. [gedaagde] meent dat [eiser] niet arbeidsongeschikt is. Maar het is niet aan [gedaagde] om vast te stellen of [eiser] ziek is of niet, maar aan de bedrijfsarts. De bedrijfsarts heeft op 12 december 2022 aangegeven akkoord te kunnen gaan met een ziekmelding door [eiser] . [eiser] heeft zich vervolgens ziekgemeld. Hierdoor is een nieuwe situatie ontstaan ten opzichte van de beoordeling door de bedrijfsarts op 21 november 2022. Tot het tegendeel is gebleken geldt dat [eiser] sinds 12 december 2022 arbeidsongeschikt is en dus moet [gedaagde] loon aan hem te (door)betalen. Dat [eiser] op het moment van ziekmelding volgens [gedaagde] niet zijn reguliere werkzaamheden verrichtte, maar een cursus volgde, is niet relevant. Net zo min als dat de bedrijfsarts informatie heeft opgevraagd van de behandelaar van [eiser] . Dit houdt enkel in dat de bedrijfsarts meer informatie nodig heeft om in kaart te brengen of en zo ja welke beperkingen [eiser] precies heeft om vervolgens een advies te kunnen geven over het verrichten van (re-integratie)werkzaamheden.

Het spoedeisend belang bij de loonvordering is gelegen in de omstandigheid dat [eiser] in de kosten van levensonderhoud moet kunnen voorzien en daarvoor afhankelijk is van het loon. Dit maakt ook dat van een zeker restitutierisico sprake is. Het legt echter onvoldoende gewicht in de schaal om de vordering van [eiser] af te wijzen. Door [gedaagde] is ook geen beroep gedaan op het restitutierisico.

[eiser] maakt aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. Het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit) is van toepassing, [eiser] heeft voldoende gesteld en onderbouwd dat buitengerechtelijke incassowerkzaamheden zijn verricht en het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten komt overeen met het in het Besluit bepaalde tarief. Het gevorderde bedrag zal daarom worden toegewezen.

De wettelijke verhoging zal op grond van artikel 7:625 BW toegewezen worden over het te laat betaalde loon. De wettelijke rente zal ook over het te laat betaalde loon worden toegewezen. De gevorderde rente over de buitengerechtelijke kosten zal worden afgewezen. Niet is gesteld of gebleken dat [eiser] de buitengerechtelijke kosten al heeft voldaan, als gevolg waarvan renteschade is ontstaan.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [eiser] worden begroot op:

- dagvaarding € 132,28

- griffierecht € 244,00

- salaris gemachtigde € 792,00

totaal € 1.168,28

De nakosten zullen worden toegewezen zoals weergegeven in de beslissing.

Tegen de gevorderde uitvoerbaar bij voorraadverklaring is geen verweer gevoerd door [gedaagde] . Deze vordering zal daarom worden toegewezen.