Uitspraken

Pas als komt vast te staan dat [verweerster] de arbeidsovereenkomst op
23 en/of 28 november 2023 heeft opgezegd, komt de kantonrechter toe aan de beoordeling of het aan [verzoekster] gegeven ontslag op staande voet vernietigd dient te worden.

Bij aanvang van de mondelinge behandeling heeft de kantonrechter partijen erop gewezen dat zij verplicht zijn volledig en naar waarheid te verklaren en dat als blijkt dat een partij zich niet aan deze verplichting heeft gehouden, de kantonrechter op grond van artikel 21 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) daaraan de conclusies kan verbinden die zij geraden acht.

Zowel in het door [verweerster] overgelegde e-mailbericht van [A] aan [verzoekster] van 23 november 2023 als in de door [verzoekster] overgelegde What’s app-berichten van [A] aan [verzoekster] van 23 november 2023 en 28 november 2023, staat niet letterlijk dat [verweerster] de arbeidsovereenkomst met [verzoekster] opzegt. Uit deze berichten blijkt wel dat [verweerster] ervan uitgaat dat de arbeidsovereenkomst eind november 2023 (van rechtswege) eindigt.
De kantonrechter ziet in de overgelegde stukken en de toelichting tijdens de zitting onvoldoende aanknopingspunten voor de juistheid van het standpunt van [verzoekster] dat tussen partijen een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd tot 30 november 2024 tot stand is gekomen. De kantonrechter heeft hierbij betrokken dat [verzoekster] in het verzoekschrift en tijdens de zitting over essentiële elementen van de arbeidsovereenkomst tegenstrijdig heeft verklaard. Zo heeft [verzoekster] in het verzoekschrift gesteld dat zij op 1 juni 2023 voor de bepaalde tijd van 18 maanden in dienst is getreden bij [verweerster] als baliemedewerkster, dat een oproepcontract/nulurencontract is overeengekomen en dat zij in de maanden juni/juli/augustus 2023 tenminste 40 uur per week heeft gewerkt. Tijdens de zitting heeft [verzoekster] in reactie op vragen van de kantonrechter verklaard dat zij in juni 2023 eerst een sollicitatiegesprek had met de echtgenote van [A] , [B] , en dat zij pas twee weken later voor het eerst bij [verweerster] heeft gewerkt. [verzoekster] heeft op de zitting ook verteld dat er in het gesprek met [B] in juni 2023 nog niet was afgesproken voor hoe lang het zou duren, maar dat [B] had gezegd ‘we gaan kijken hoe het loopt’. [verzoekster] heeft op de zitting verteld dat [B] assistenten zocht voor de dinsdagen. [verzoekster] is vervolgens volgens een rouleersysteem met twee andere nieuwe medewerksters ingeroosterd voor de dinsdagen en soms op de zaterdag, voor het werk als assistente. De door [verweerster] overgelegde What’s app-correspondentie tussen [A] en [verzoekster] van 30 juni 2023 met een foto van een handgeschreven urenoverzicht van [verzoekster] van 47,6 uur, bevestigt dat [verzoekster] in de maand
juni 2023 geen 40 uur per week heeft gewerkt.
Wat ook afbreuk doet aan de aannemelijkheid van het standpunt van [verzoekster] , is dat zij stelt in ieder geval de eerste drie maanden van de arbeidsovereenkomst (juni/juli/augustus 2023) tenminste 40 uur per week te hebben gewerkt, maar kennelijk tot december 2023 heeft gewacht met het vragen om uitbetaling van de door haar gestelde gewerkte en nietuitbetaalde uren. [verzoekster] heeft niet weersproken dat zij gedurende de maanden juni tot en met augustus 2023 de door haar gewerkte uren op papier heeft aangeleverd bij [verweerster] . Als de uitbetaling niet op het juiste aantal gewerkte uren was gebaseerd, dan het had voor de hand gelegen dat [verzoekster] in die periode al had gevraagd om uitbetaling van de door haar gewerkte uren, zoals zij in een Whats’app-bericht van 30 juni 2023 had gedaan. Verder heeft [verzoekster] pas tijdens de zitting gesteld dat zij zich eind oktober 2023 heeft ziekgemeld en dat [verweerster] de ziekmelding niet wilde accepteren.
[verzoekster] heeft voor haar verklaringen tijdens de zitting, die inconsistent en tegenstrijdig zijn aan de feiten die in het verzoekschrift zijn gepresenteerd, geen deugdelijke verklaring gegeven. De kantonrechter kan [verzoekster] vanwege haar tegenstrijdige verklaringen op essentiële onderdelen van de arbeidsovereenkomst, niet in haar stellingen volgen.

Daar staat tegenover de weergave van de feiten door [verweerster] . Volgens het verweerschrift van [verweerster] is [verzoekster] bij haar in juni 2023 begonnen als assistente van [B] , door wie [verzoekster] begeleid zou worden, zonder dat een schriftelijke arbeidsovereenkomst was opgemaakt. Afgesproken was dat de arbeidsovereenkomst tot 30 november 2023 zou duren. [verzoekster] heeft in oktober 2023 aangegeven bij [A] dat zij zou stoppen met werken omdat zij uit [plaats] moest verhuizen. [verzoekster] heeft op 2 november 2023 aan [A] gevraagd om een schriftelijke arbeidsovereenkomst die zij nodig had voor instanties. Omdat [verzoekster] niet kon aangeven wanneer haar verhuisdatum zou zijn, is tussen partijen afgesproken de oorspronkelijk afgesproken einddatum, 30 november 2023 aan te houden. Op 8 november 2023 heeft [verzoekster] opnieuw gevraagd om een schriftelijke arbeidsovereenkomst, waarna [A] diezelfde dag de arbeidsovereenkomst aan [verzoekster] heeft verstrekt. Op 23 november 2023 is [A] aangesproken door mevrouw [C] , ook werkzaam bij [verweerster] , met de mededeling dat [verzoekster] had ontdekt dat in de arbeidsovereenkomst een foute einddatum was vermeld en dat zij hiervan gebruik wilde maken. Tijdens de zitting heeft [A] in reactie op vragen van de kantonrechter bevestigd dat hij met zijn echtgenote, [B] , in een (kennismakings)gesprek met [verzoekster] , op de derde dinsdag van juni 2023, duidelijk heeft afgesproken om eind november 2023 bij elkaar te zitten en te kijken hoe het gaat. Ook heeft [A] herhaald dat [verzoekster] zelf wilde stoppen met werken bij [verweerster] . Op basis van het verweerschrift met producties, waaronder twee getuigenverklaringen van collega’s en de toelichting van [A] tijdens de zitting, is het standpunt van [verweerster] over de essentiële onderdelen van de arbeidsovereenkomst met [verzoekster] , voldoende consistent. De door [verweerster] overgelegde getuigenverklaring van [C] (hierna: [C] ) bevestigt de stelling van [A] dat [C] hem heeft verteld dat zij van [verzoekster] had gehoord dat er een fout in het contract stond, namelijk ‘2024 i.p.v. 2023’.

[verzoekster] stelt dat de door [verweerster] overgelegde getuigenverklaring van [C] niet eerlijk tot stand is gekomen omdat zij haar beste vriendin is, zij onder druk is gezet en [A] haar verklaring heeft aangevuld. Het ligt echter op de weg van [verzoekster] om deze stelling te onderbouwen, bijvoorbeeld door een andersluidende verklaring van [C] te overleggen. Dat heeft zij niet gedaan, zodat de kantonrechter nu geen aanknopingspunten ziet om bij de beoordeling de schriftelijke getuigenverklaringen, waaronder de verklaring van [C] dat [verzoekster] een fout in de arbeidsovereenkomst had geconstateerd, buiten beschouwing te laten.

Omdat de verzoeken van [verzoekster] worden afgewezen, komt de kantonrechter niet meer toe aan beoordeling van het voorwaardelijk tegenverzoek van [verweerster] tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst. De voorwaarde waaronder dit verzoek is ingesteld, dat de door [verzoekster] verzochte vernietiging van de opzegging wordt toegewezen, doet zich namelijk niet voor.