Uitspraken

Eiseres neemt het standpunt in dat haar rechtspositie door het tijdsverloop tussen de indiening van de aangifte (4 april 2008) en de uitspraak op bezwaar (25 oktober 2012) ernstig is geschaad. De gemachtigde van eiseres heeft dit standpunt desgevraagd niet nader onderbouwd, maar enkel herhaald dat sprake is van schade aan de zijde van eiseres. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat niet valt in te zien op welke wijze eiseres in haar belangen is geschaad. Het ongelijk op dit punt is derhalve aan eiseres.

Met betrekking tot de door haar bepleite afwaardering van de vordering op [A BEDRIJF] voert eiseres aan dat zij indertijd geen reden had om te vermoeden dat de onroerendgoedmarkt in 2008 een dalende trend zou laten zien. Nu eiseres geld aan [A BEDRIJF] had geleend in verband met de financiering van de onroerende zaken in [plaats] en de verkoop daarvan in 2008 resulteerde in een boekverlies, stond het eiseres vrij de vordering op [A BEDRIJF] in 2006 af te waarderen, aldus eiseres.

De rechtbank kan eiseres niet volgen in haar betoog. De omstandigheid dat de ontwikkelingen op de onroerendgoedmarkt in 2008 debet waren aan de verkoopopbrengst in dat jaar van de onroerende zaken in [plaats], waardoor [A BEDRIJF] ter zake van die onroerende zaken per saldo een negatief resultaat behaalde, wijst er nog niet op dat sprake was van oninbaarheid van de vordering op [A BEDRIJF] per ultimo 2006. De rechtbank wijst er in dit verband op dat [A BEDRIJF] pas per 31 december 2012 is geliquideerd. Nu eiseres geen andere feiten of omstandigheden heeft gesteld waaruit zou blijken dat [A BEDRIJF] ultimo 2006 onvoldoende solvabel zou zijn, staan de beginselen van goed koopmansgebruik er aan in de weg in 2006 op de vordering af te boeken.

Met betrekking tot de door haar bepleite afwaardering van de vordering op [B] voert eiseres aan dat het overlijden van [B] daartoe voldoende aanleiding vormt. Eiseres heeft in dit verband voorts naar voren gebracht dat zij in 2006 ten onrechte het gehele resultaat dat is behaald ter zake van de onroerende zaken [adres] heeft verantwoord. Volgens eiseres had dat slechts de helft moeten zijn, omdat de andere helft toerekenbaar zou zijn aan [B]. Dit zou resulteren in een lagere vordering op [B] (€ 16.316), welke vordering ook geheel afgewaardeerd zou moeten worden. Per saldo wijzigt het door eiseres bepleite belastbare bedrag – aldus eiseres – niet, omdat het winstaandeel van € 107.492 ook daarop in mindering moet worden gebracht.

De rechtbank leidt uit bijlage 10 bij het beroepschrift af dat het door eiseres genoemde bedrag van € 107.492 de helft is van het gedurende de jaren 2002 tot en met 2006 behaalde resultaat ter zake van de exploitatie en verkopen van de onroerende zaken [adres]. De rechtbank begrijpt hieruit dat eiseres het standpunt inneemt dat zij in 2006 een correctie op de winst wenst door te voeren die ziet op eerdere jaren. Daarin kan de rechtbank eiseres niet volgen, nu in het kader van deze procedure uitsluitend het in 2006 behaalde resultaat in aanmerking kan worden genomen. De rechtbank leidt uit de stukken van het geding af dat eiseres in 2006 ter zake van de onroerende zaken [adres] een negatief (fiscaal) resultaat heeft aangegeven. De rechtbank baseert zich hierbij onder meer op het accountantsrapport van eiseres met betrekking tot het jaar 2006. Uit het overzicht met betrekking tot de registergoederen (opgenomen in onderdeel 4.5) volgt dat eiseres ter zake van de verkopen in 2006 van de onroerende zaken [adres] geen boekwinst heeft berekend. Daarnaast kan uit de hiervoor reeds genoemde bijlage 10 bij het beroepschrift, welke bijlage door eiseres zelf is opgemaakt, worden afgeleid dat in 2006 de huuropbrengsten werden overtroffen door de kosten. Gelet hierop bestaat er naar het oordeel van de rechtbank geen aanleiding om het door verweerder berekende belastbare bedrag van nihil te verminderen met het door eiseres genoemde bedrag van € 107.492.

Met betrekking tot de afwaardering van de vordering op [B] volgt de rechtbank verweerder in diens primaire standpunt dat gesteld noch gebleken is dat ultimo 2006 sprake was van een feit dat afwaardering rechtvaardigt. Het overlijden van [B] is immers niet als zodanig aan te merken, nu dat op 24 april 2008 plaatsvond. De beginselen van goed koopmansgebruik staan er dan ook aan in de weg dat in 2006 op deze vordering wordt afgeboekt.

In het beroepschrift heeft eiseres in onderdeel C van haar conclusie nog het standpunt ingenomen dat indien de afboekingen fiscaal niet gevolgd worden, het belastbaar bedrag moet worden verminderd met de door haar ontvangen rentebedragen ter zake van de vorderingen op [A BEDRIJF] en [B]. Nu uit al het voorgaande volgt dat van afboekingen geen sprake kan zijn wegens goed koopmansgebruik (het primaire standpunt van verweerder), is er geen reden de rentebedragen buiten beschouwing te laten.

Gelet op het voorgaande is het gelijk geheel aan verweerder. Niettemin zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren en de uitspraak op bezwaar deels vernietigen, nu de in 1.4 vermelde ambtshalve vermindering pas in de beroepsfase heeft plaatsgevonden.