Uitspraken

Vooropgesteld wordt dat een voorlopige voorziening zoals gevraagd alleen kan worden toegewezen als in dit geding aan de hand van de thans bekende feiten en omstandigheden de verwachting gewettigd is dat in een eventueel tussen partijen nog te voeren bodemprocedure een soortgelijke vordering van [eiser] tot een toewijzing daarvan zal leiden. De kantonrechter is voorshands, op grond van de thans voorliggende gegevens, van oordeel dat dit deels het geval is.

Bij gelegenheid van de mondelinge behandeling is gebleken dat de directeur van [gedaagde] het ontstaan van het incident en/of de aanleiding daartoe niet heeft kunnen waarnemen. Op het moment dat die directeur hoorde dat er iets aan de hand was, is hij naar buiten gegaan en heeft hij ingegrepen.

Onvoldoende gebleken is of het voor [eiser] op 1 november 2013 glashelder was dat hij op staande voet was ontslagen. Hoewel dit voor [gedaagde] kennelijk wel vaststond, had zij zich er niettemin van moeten verwittigen of [eiser] op 1 november 2013 begreep dat hij op staande voet was ontslagen. [gedaagde] heeft dit echter niet (nader) onderzocht.

[gedaagde] heeft pas op 5 november 2013 met [eiser] gesproken, terwijl de ontslagbrief al op 4 november 2013 was verzonden. Het had op de weg van [gedaagde] gelegen om [eiser] op 1 november 2013, maar in ieder geval voorafgaande aan die brief, te horen en hem aldus in de gelegenheid te stellen zijn visie op het incident te geven. Daar doet niet aan af dat de door [gedaagde] gestelde versie van het incident zou worden bevestigd door haar klant. Het is immers de plicht van [gedaagde] als werkgever om zelf onderzoek te verrichten naar de werkelijke gang van zaken rond het incident en dit met [eiser] te bespreken alvorens tot het ontslag op staande voet over te gaan.

Het enkele feit dat [eiser] zich in het verleden (2010) betrokken zou zijn geweest bij een soortgelijk incident, rechtvaardigt niet een ontslag op staande voet zonder dat [eiser] in de gelegenheid is gesteld te worden gehoord.

Ook de door [gedaagde] gestelde schriftelijke waarschuwing uit 2011 kan geen gewicht in de schaal leggen. Gebleken is immers dat deze schriftelijke waarschuwing nimmer aan [eiser] is verzonden, terwijl [eiser] heeft verklaard dat hij zich niet kan herinneren dat het in die waarschuwing vermelde gesprek heeft plaatsgevonden.

Op grond van het vorenstaande komt de kantonrechter tot het voorlopige oordeel dat het ontslag op staande voet niet aan de formele eisen voldoet doordat [eiser] niet voorafgaande aan het ontslag is gehoord.

Dit voorlopige oordeel brengt met zich dat de gevorderde wedertewerkstelling in beginsel toewijsbaar is.

Gebleken is echter dat [eiser] momenteel niet in staat is om zijn werkzaamheden te verrichten in verband met letsel aan een voet. Daarom zal dit deel van de vordering aldus worden toegewezen dat [gedaagde] [eiser] in de gelegenheid met stellen zijn werkzaamheden te verrichten zodra deze weer volledig zal zijn hersteld. De gevorderde dwangsom zal om die reden worden afgewezen.

Ook bij toewijzing van het gevorderde loon zal rekening moeten worden gehouden met de huidige onmogelijkheid voor [eiser] om zijn werkzaamheden te verrichten.

De gevorderde wettelijke verhoging zal worden afgewezen. Gelet op het feit dat [eiser] ook zelf inziet dat hem voor zijn gedrag wel enig verwijt valt te maken, is immers de verwachting gewettigd dat deze wettelijke verhoging in de bodemprocedure zal worden gematigd.

De gevorderde wettelijke rente is als steunend op de wet wel voor toewijzing vatbaar.

[gedaagde] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij, in de proceskosten worden veroordeeld. Daarbij wordt [gedaagde] ook veroordeeld tot betaling van € 100,00 aan nasalaris voor zover door [eiser] daadwerkelijk nakosten worden gemaakt.