Uitspraken

Mede in aanmerking genomen het in 4.1. overwogene, volgt uit het vorenstaande dat DBMaster onvoldoende belang heeft bij de ingestelde vorderingen en om die reden niet in haar vorderingen kan worden ontvangen. DBMaster zal dan ook niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering.

Waar in de rest van dit vonnis zal worden gesproken over LEAD c.s. worden daarmee uitsluitend LEAD en [eiser2] bedoeld.

Door LEAD c.s. zijn zowel Promptus als LSD gedagvaard. LEAD c.s. stelt dat zij LSD heeft gedagvaard omdat zij als bestuurder/enig aandeelhouder van Promptus en als partij bij de vaststellingsovereenkomst niet heeft ingegrepen toen Promptus haar onrechtmatige uitlatingen deed. Volgens LEAD c.s. heeft LSD hierdoor eveneens onrechtmatig gehandeld.

De voorzieningenrechter volgt LEAD c.s. hierin niet. De uitlatingen waar LEAD c.s. op doelt zijn gedaan door Promptus en [A.]. LSD kan hiervoor niet zonder meer aansprakelijk worden gehouden. Voor zover LEAD c.s. met haar stelling dat sprake is van onrechtmatig handelen omdat LSD als bestuurder van Promptus had moeten ingrijpen, hebben bedoeld te stellen dat er sprake is van externe bestuurdersaansprakelijkheid, hebben zij dat standpunt volstrekt onvoldoende onderbouwd, zodat daaraan voorbij gegaan zal worden. De jegens LSD ingestelde vorderingen zullen derhalve worden afgewezen.

LEAD c.s. zal worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van LSD. Nu Promptus en LSD gezamenlijk verweer hebben gevoerd, zullen deze kosten worden begroot op nihil.

Door LEAD c.s. is in de dagvaarding gesteld dat Promptus zich schuldig heeft gemaakt aan het doen van onrechtmatige uitlatingen, bestaande uit een e-mailbericht en een bericht op Facebook. De voorzieningenrechter ziet aanleiding de uitlatingen hierna ieder afzonderlijk te behandelen.

Tussen partijen is niet in geschil dat [A.] in zijn hoedanigheid van (indirect) directeur van Promptus een e-mailbericht heeft rondgestuurd aan de (voormalige) klanten van Promptus met de inhoud zoals die hiervoor onder rechtsoverweging (hierna: r.o.) 2.5 is weergegeven.

Door Promptus is in haar verweerschrift gemotiveerd uiteen gezet waarom volgens haar de tekst van deze e-mail niet als onrechtmatig kan worden beschouwd. In dat verband heeft zij benadrukt dat [eiser2] een ex-medewerker van Promptus is, dat [eiser2] bij het uiteengaan van partijen een kopie van de Promptus software zoals deze tot op dat moment was ontwikkeld heeft meegekregen, dat het product dat [eiser2] onder de naam Carta Online aanbiedt voortkomt uit die kopie van Promptus, en dat het geen Promptus heet en dus in feite een kopie van Promptus is. Ter zitting heeft zij erkend dat hetgeen LEAD gedaan heeft juridisch en contractueel wel is toegestaan, maar daar heeft zij tegenover gesteld dat zij graag zelf haar klanten wil behouden. Zij heeft verklaard dat zij het onbetamelijk vindt van LEAD dat zij haar klanten is gaan benaderen, vooral gelet op alle problemen die in het verleden tussen partijen gespeeld hebben.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Het is Promptus uiteraard toegestaan om te trachten haar klanten voor zich te behouden. De vraag is echter of zij dat mag doen op de wijze waarop zij dat heeft geprobeerd. Dat is naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet het geval. De sfeer die in de e-mail wordt neergezet is er eentje die de suggestie wekt van ongeoorloofde praktijken aan de zijde van Carta Online en van inbreuk op de IE-rechten van Promptus. Dit blijkt onder meer uit een zin als ‘Carta Online is nota bene een kopie van Promptus dat hij bij zijn vertrek heeft meegenomen!!’. Hiermee wordt gesuggereerd dat [eiser2] de kopie heeft meegenomen zonder dat hij daartoe gerechtigd was, terwijl dit gewoon onderdeel van de afspraken in de vaststellingsovereenkomst was. Verder wordt met de zin ‘de naam Carta Online is een nep-Promptus’ gesuggereerd dat [eiser2] met Carta Online inbreuk maakt op de IE-rechten van Promptus, hetgeen evenmin het geval is. Partijen zijn immers overeengekomen dat zij beiden de beschikking zouden krijgen over (een kopie van) de Promptus software voorzover die tot het moment van uiteengaan was ontwikkeld en dat zij ook beiden de IE-rechten voor dat deel van de software zouden behouden. Verder wordt met de tekst ‘van een rancuneuze ex ontwikkelaar’ de negatieve sfeer versterkt. Dit is schadelijk voor [eiser2] omdat hij bij de (voormalige) klanten van Promptus bekend was als (een van) de ontwikkelaar(s) van Promptus, zodat het voor klanten duidelijk zal zijn dat op [eiser2] wordt gedoeld. Promptus was (in ieder geval via LSD) bekend met de inhoud van de vaststellingsovereenkomst. Zij heeft derhalve tegen beter weten in de gewraakte uitlatingen gedaan en heeft daarmee onrechtmatig gehandeld jegens LEAD en jegens [eiser2].

Het betoog van Promptus dat haar e-mail een reactie was op eerdere onrechtmatige berichten van LEAD aan klanten van haar waarin gesuggereerd werd dat Promptus (bijna) failliet zou zijn, leidt niet tot de conclusie dat Promptus (al dan niet wegens het bestaan van een rechtvaardigingsgrond) niet onrechtmatig heeft gehandeld of dat de onrechtmatige daad haar niet kan worden toegerekend. Door LEAD is nadrukkelijk betwist dat zij een dergelijke suggestie heeft gedaan. Zij heeft daarbij verklaard dat zij met de zinsnede ‘waar Promptus is gestopt’ alleen maar heeft willen wijzen op het moment van uiteen gaan van partijen en geenszins de suggestie heeft willen wekken dat Promptus helemaal gestopt was. In het licht van de betwisting door LEAD heeft Promptus haar verwijt aan LEAD niet nader onderbouwd, zodat daaraan in deze procedure voorbij gegaan zal worden. Maar ook als dit verwijt juist zou zijn, zou het Promptus nog niet een vrijbrief geven om zich over LEAD naar (potentiële) klanten uit te laten zoals zij heeft gedaan.

Ook het betoog van Promptus dat LEAD onbetamelijk jegens haar heeft gehandeld door haar klanten te benaderen, leidt evenmin tot de conclusie dat Promptus (al dan niet wegens het bestaan van een rechtvaardigingsgrond) niet onrechtmatig heeft gehandeld of dat de onrechtmatige daad haar niet kan worden toegerekend. De voorzieningenrechter overweegt hieromtrent als volgt. In de vaststellingsovereenkomst was een periode van twee jaar overeengekomen waarin het LEAD c.s. niet was toegestaan om de klanten die bij Promptus bleven te benaderen. Die periode van twee jaar is met ingang van 1 januari 2016 verstreken. Het is LEAD c.s. vanaf dat moment in beginsel weer toegestaan om Promptus te beconcurreren. Dit kan anders zijn indien daarbij gebruik wordt gemaakt van ongeoorloofde middelen of als andere bijkomende omstandigheden de concurrentie oneerlijk en daarmee ongeoorloofd maken. Daarvan is in het onderhavige geval niets gesteld of gebleken. Bovendien zou het Promptus, ook als haar beroep op oneerlijke concurrentie zou zijn opgegaan, nog altijd niet zijn toegestaan zich daar tegen te weren op de wijze zoals zij heeft gedaan. Zij had haar klanten op een neutrale, in het maatschappelijk verkeer aanvaardbare, wijze kunnen uitleggen hoe de vork in de steel zit, zonder daarbij allerlei onterechte suggesties te wekken en LEAD en [eiser2] in een kwaad daglicht te stellen.

Door [A.] is op 14 januari 2016 een bericht op Facebook geplaatst met de inhoud zoals hiervoor onder r.o. 2.6 weergegeven. In deze tekst wordt verwezen naar Promptus en uit de zinsnede “Dus opleiders let op” blijkt dat [A.] zich ervan bewust was dat dit bericht ook gelezen kon worden door klanten van Promptus. De voorzieningenrechter is van oordeel dat dit Facebook-bericht van dezelfde strekking is en derhalve in beginsel op één lijn gezet kan worden met de verzonden e-mailberichten. Echter, het Facebook-bericht is door [A.] op persoonlijke titel geplaatst, niet in zijn hoedanigheid van directeur van Promptus. Voor zover de vorderingen van LEAD c.s. zijn gebaseerd op dit Facebook-bericht worden zij derhalve afgewezen.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat geoordeeld wordt dat Promptus met het versturen van het e-mailbericht met de onder r.o. 2.5 weergegeven inhoud aan haar (voormalige) klanten onrechtmatig heeft gehandeld jegens LEAD c.s.

Door Promptus is betoogd dat, voor zover haar uitlatingen onrechtmatig worden geoordeeld, LEAD c.s. geen schade heeft ondervonden als gevolg van die uitlatingen. Dit betoog faalt. De voorzieningenrechter is van oordeel dat door LEAD c.s. voldoende aannemelijk is gemaakt dat LEAD en [eiser2] als gevolg van de onrechtmatige uitlatingen door Promptus reputatieschade hebben geleden. Zij heeft immers gemotiveerd uiteengezet dat LEAD en [eiser2] zich tegenover klanten van LEAD en de door haar benaderde potentiële klanten meermalen hebben moeten verdedigen over de inhoud van deze uitlatingen en dat sommige (potentiële) klanten ook zijn afgehaakt omdat zij het te risicovol vonden om zaken te (gaan) doen met LEAD. Dat deze schade (op dit moment) niet op een geldbedrag waardeerbaar is, maakt de impact van de uitlatingen niet minder schadelijk.

Om de geleden reputatieschade thans verder zoveel mogelijk te beperken heeft LEAD c.s. belang bij de door haar op grond van artikel 6:167 BW gevorderde rectificatie en overige vorderingen. Behoudens het gevorderde in het petitum sub 2 zijn de vorderingen derhalve toewijsbaar. Promptus c.s. heeft geen verweer gevoerd tegen de tekst van de gevorderde rectificatie. Om de spanningen die, mede blijkens de zitting, tussen partijen bestaan, niet verder op te voeren acht de voorzieningenrechter het evenwel juist de zinsnede “Wij betreuren het u met onjuiste informatie te hebben lastig gevallen” in de gevorderde rectificatie, te wijzigen in de meer neutrale zinsnede “Wij betreuren het u onjuiste informatie te hebben verstrekt”. De gevorderde rectificatie zal aldus worden toegewezen.

De gevorderde dwangsom als prikkel tot nakoming is eveneens toewijsbaar, zij het dat deze zal worden gematigd.

Promptus zal, als de in het ongelijk gestelde partij, worden veroordeeld in de kosten van dit geding, met dien verstande dat de kosten van het dagvaardingsexploot uitgebracht aan LSD voor rekening van LEAD c.s. dienen te blijven, nu haar vorderingen jegens deze partij worden afgewezen.