Uitspraken

[werknemer] , geboren [geboortedatum] 1959, is op 12 april 2013 in dienst getreden bij Maximo in de functie van (oproep) verkeersregelaar en monteur verkeersmaatregelen op basis van een nul uren contract en voor de duur van één jaar. De arbeidsovereenkomst is twee keer voor de duur van één jaar verlengd. Het salaris van [werknemer] bedroeg laatstelijk € 10,50 bruto per uur, exclusief vakantietoeslag. Het gemiddelde salaris van [werknemer] bedroeg € 1.142,28 bruto per maand, inclusief vakantietoeslag. [werknemer] ontving daarnaast een onbelaste kilometervergoeding van € 0,10 per kilometer en een belaste kilometervergoeding van € 0,19 per kilometer.

Medio juli 2015 is de directeur van Maximo , [directeur] , met vakantie naar het buitenland gegaan.

Op 16 juli 2015 heeft [betrokkene 2] , tot 1 april 2015 administratief medewerkster bij Maximo , - hierna te noemen: [betrokkene 2] - vanaf haar emailadres bij Maximo ( [mailadres betrokkene 2 bij werkgeefster] ) het volgende bericht aan [klant A] , een klant van Maximo , gestuurd: “(...) Zou je aan de administratie willen doorgeven dat ons bankrekeningnummer is gewijzigd. Het g-rekeningnummer blijft gelijk, maar het nieuwe rekeningnummer is: [rekeningnummer] . Dit is een nummer van de Rabobank.”.

Begin augustus 2015 hebben [werknemer] , [betrokkene 2] , [betrokkene 3] (hierna te noemen: [betrokkene 3] ), [betrokkene 4] (hierna te noemen: [betrokkene 4] ) en [betrokkene 5] – hierna te noemen: [betrokkene 5] – gezamenlijk een notaris in Veenendaal bezocht om daar te spreken over het opstarten van een bedrijf met verkeersregelaars.

Op 27 augustus 2015 heeft [werknemer] per email aan [betrokkene 6] – hierna [betrokkene 6] - het volgende bericht: “Hallo [voornaam] gegevens voor morgen plaats Hooftdorp adres bennebroeksweg 800 aanvang 07:00 tot +/- 16: 00 bedrijf voorlopig Maximo dit onder voorbehoud want we zitten in een overname fase dus de naam veranderd nog (...)”.

Vanaf augustus 2015 heeft [werknemer] geen loonstroken meer ontvangen van Maximo .

Op 13 september 2015 heeft [betrokkene 6] een kopie van een door hem op dezelfde datum aan [betrokkene 2] ( [mailadres betrokkene 2 privé] ) gezonden email doorgestuurd aan [werknemer] . In de email bericht [betrokkene 6] : “Bij deze de uren van [naam] 9 Sept 10 uur en 200 km 10 Sept 13,5 uur en 200km Komende week wil ik een arbeidsovereenkomst zien en loonbelastingverklaring. Jullie willen bedrijfje spelen maar zorg dan ook dat je de papieren op orde hebt. (...).”.

Op 22 september 2015 heeft [werknemer] een kwitantie voor de ontvangst van € 2.750,-- van Maximo getekend.

Op 25 september 2015 is Safe Traffic Streaming B.V. – hierna STS B.V. – opgericht. De enig aandeelhouder en bestuurder van STS B.V. is STS Holding B.V., welke B.V. eveneens op 25 september 2015 is opgericht. [betrokkene 5] is de bestuurder van STS Holding B.V. [werknemer] heeft voor € 1,-- 23% van de aandelen van STS Holding B.V. gekocht. [betrokkene 2] , [betrokkene 3] , [betrokkene 4] en [betrokkene 5] bezitten eveneens aandelen van STS Holding B.V.

Op 19 oktober 2015 is [werknemer] door de Maximo op staande voet ontslagen met ingang van 31 juli 2015. De directeur van Maximo heeft het volgende briefje opgesteld en door [werknemer] laten ondertekenen: “Bij deze geef ik jou op staande voet ontslag. Bij Maximo Traffic bv laatste werk dagen 31-7-2015. Vriendelijke groeten.”.

Op 19 oktober 2015 heeft STS B.V. een factuur voor 49 uren inzet verkeersregelaar aan [klant A] gezonden. Uit de specificatie van deze uren blijkt dat de factuur onder meer betrekking heeft op door [werknemer] gewerkte uren, te weten 11,5 uren op 3 september 2015 en 13 uren op 4 september 2015. Tevens heeft STS B.V. op dezelfde datum een factuur voor 8,5 uren inzet verkeersregelaar aan [klant A] gezonden. Uit de specificatie van deze uren blijkt dat de factuur onder meer betrekking heeft op 2,5 uren die [werknemer] op 22 september 2015 zou hebben gewerkt.

[werknemer] heeft de kantonrechter het hiervoor bij 1.1. vermelde verzoek gedaan. Aan dit verzoek legt [werknemer] ten grondslag – kort weergegeven – dat een ontslag op staande voet met terugwerkende kracht niet mogelijk is en dat Maximo aan dit ontslag geen enkele reden ten grondslag heeft gelegd. Nu het ontslag op staande voet daardoor niet rechtsgeldig is en Maximo ernstig verwijtbaar heeft gehandeld, verzoekt [werknemer] de kantonrechter om voor recht te verklaren dat de opzegging door Maximo van 19 oktober 2015 in strijd is met artikel 7:677 BW en om hem een billijke vergoeding toe te kennen.

[werknemer] stelt dat Maximo vermoedelijk al geruime tijd in zwaar weer verkeerde en daarom het dienstverband met hem op de kortst mogelijke termijn heeft willen beëindigen. Vanaf maart 2015 heeft Maximo het loon en de reiskostenvergoedingen niet meer (volledig) aan [werknemer] voldaan. Maximo heeft slechts incidenteel en al dan niet contant betalingen verricht. Nu van een rechtsgeldige opzegging geen sprake is en [werknemer] ook de maanden augustus en september 2015 gewoon en naar tevredenheid heeft gewerkt, dient Maximo het loon en de reiskostenvergoeding over de maanden maart tot en met september 2015 en de per 1 december 2015 openstaande vakantiedagen aan [werknemer] uit te betalen.

Volgens [werknemer] is Maximo op grond van artikel 7:672 lid 9 BW ook een vergoeding wegens onregelmatige opzegging verschuldigd, gelijk aan het bedrag aan loon over de opzegtermijn, te weten € 1.713,43 bruto. [werknemer] stelt verder dat Maximo op grond van artikel 7:673 lid 1 BW een transitievergoeding verschuldigd is van € 951,90.

Maximo moet deugdelijke bruto-netto specificaties van de verzochte betalingen overleggen op straffe van verbeurte van een dwangsom bij in gebreke blijven en over deze vergoedingen – voor zover deze verschuldigd zijn - de wettelijke rente en de wettelijke verhoging betalen.

Subsidiair voert Maximo – samengevat – aan dat haar is gebleken dat tijdens de vakantie van haar directeur aan de klanten van Maximo een email is gestuurd waarin wordt aangegeven dat de betalingsrekening van Maximo is gewijzigd. Het in die email opgegeven rekeningnummer is echter van [betrokkene 5] . Maximo heeft emails kunnen achterhalen van [betrokkene 2] aan [werknemer] en van [werknemer] aan [betrokkene 6] . Uit deze mails volgt onmiskenbaar dat [werknemer] ten nauwste betrokken is geweest bij onrechtmatige activiteiten van [betrokkene 2] en [betrokkene 5] . Op frauduleuze wijze zijn klanten van Maximo ertoe bewogen om openstaande rekeningen aan een ander te betalen. Vanaf augustus 2015 zijn opdrachten van klanten, welke zijn aangenomen en uitgevoerd, door STS B.V. gefactureerd. [werknemer] is meer dan als alleen maar uitvoerend werknemer bij de frauduleuze handelingen betrokken geweest. [werknemer] is inmiddels ook werkzaam voor STS B.V. en hij is ook middellijk mede-eigenaar van dit bedrijf.

Na de terugkeer van zijn vakantie is de directeur achter de frauduleuze handelingen gekomen. Hij heeft [werknemer] toen de mogelijkheid geboden om op een minnelijke wijze afscheid van elkaar te nemen. [werknemer] is daar niet op in gegaan. Vervolgens heeft Maximo de fout gemaakt om zelf aan [werknemer] ontslag op staande voet met terugwerkende kracht te verlenen en daarbij niet de dringende reden die tot het ontslag aanleiding heeft gegeven te benoemen. Als Maximo het ontslag op staande voet op de juiste wijze zou hebben aangezegd, dan is niet goed denkbaar dat dit ontslag in rechte geen stand zou hebben gehouden.

Voor de toekenning van een billijke vergoeding is geen plaats, nu [werknemer] ernstig verwijtbaar heeft gehandeld. Het handelen van [werknemer] kwalificeert op zijn minst als in strijd met hetgeen een goed werknemer betaamt.

De door [werknemer] aangevoerde grondslag voor de verzochte gefixeerde schadevergoeding kan geen grondslag voor dit verzoek vormen. Maximo voert subsidiair aan dat de gefixeerde schadevergoeding nihil moet zijn, nu sprake is van een nul-urencontract en evident is dat Maximo [werknemer] na 19 oktober 2015 niet meer zou hebben opgeroepen. De gefixeerde schadevergoeding kan niet worden gebaseerd op het gemiddelde loon.

Voor de door [werknemer] verzochte loon- en kilometervergoedingen over de periode vanaf augustus 2015 bestaat geen grondslag. [werknemer] heeft geen werkzaamheden in opdracht van Maximo verricht. Vanaf eind juli 2015, dan wel 21 augustus 2015 heeft [werknemer] zich ook niet meer beschikbaar gehouden voor de bedongen arbeid. Vanaf 21 augustus 2015 heeft hij zich ingezet voor derden.

De verzochte transitievergoeding is Maximo primair niet verschuldigd omdat het dienstverband tot een einde gekomen als gevolg van (zeer) ernstig verwijtbaar handelen van [werknemer] . Subsidiair voert Maximo aan dat [werknemer] vanaf 21 augustus 2015 voor een ander werkzaam is; het doel van de transitievergoeding wordt niet meer gediend

Maximo verzoekt de wettelijke verhoging te matigen tot nihil, subsidiair tot 10% over de als looncomponenten aan te merken bedragen. De bijzondere omstandigheden rechtvaardigen volgens Maximo een vergaande matiging.

Voor de gevorderde dwangsommen ter zake de verzochte afgifte van deugdelijke bruto-netto specificaties bestaat primair geen noodzaak. Mocht Maximo nog enig bedrag aan [werknemer] verschuldigd zijn dan zal Maximo daar zonder meer een deugdelijke specificatie van opstellen. Maximo heeft daar zelf ook belang bij. Subsidiair verzoekt Maximo de dwangsommen te maximeren en te bepalen dat de dwangsommen niet eerder verbeurd kunnen worden dan drie weken na betekening van de in deze te wijzen beschikking.

Op hetgeen Maximo netto nog verschuldigd zal kunnen blijken te zijn strekt in ieder geval in mindering de contante betaling van € 2.750,-- die Maximo op 22 september 2015 aan [werknemer] heeft verricht.