Uitspraken

Op grond van artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan de

voorzieningenrechter van de bestuursrechter die bevoegd is of kan worden in de hoofdzaak, op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

Na afloop van de zitting is de voorzieningenrechter tot de conclusie gekomen dat

nader onderzoek niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak. Daarbij wordt in

aanmerking genomen dat verzoeker zich ter zitting voldoende heeft kunnen verweren tegen wat in de schriftelijke toelichting namens de raad is aangevoerd. De voorzieningenrechter doet daarom op grond van artikel 8:86 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) niet alleen uitspraak op het verzoek om voorlopige voorziening, maar ook op het beroep.

desgevraagd aangegeven dat hij het beroep en het verzoek om voorlopige voorziening mede heeft ingediend namens de actiegroep “Kultuurklutser”. Verzoeker heeft echter geen

machtiging van deze actiegroep overgelegd waaruit blijkt dat hij daartoe bevoegd is. De voorzieningenrechter gaat er derhalve van uit dat verzoeker het beroep en het verzoek om voorlopige voorziening uitsluitend op persoonlijke titel heeft ingediend.

nemen tot een referendum over het voor de raadsvergadering van 16 februari 2017

geagendeerde raadsbesluit inzake de definitieve budgetaanvraag voor de investering en

exploitatie van het Cultuurcluster. Over deze kennisgeving heeft de raad advies gevraagd aan twee deskundigen, te weten prof. mr. dr. [naam 5] , hoogleraar aan de Rijksuniversiteit

Groningen en prof. mr. [naam 6] , hoogleraar aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Zij

hebben op 3 februari 2017 een advies uitgebracht, waarin zij hebben geconcludeerd dat de Verordening op het referendum (de Referendumverordening) zich niet verzet tegen het

houden van een referendum en dat de Referendumverordening de raad veel ruimte geeft om een eigen afweging te maken.

amendement “Besluit raad referendabel besluit definitieve budgetaanvraag Cultuurcluster”, besloten dat met betrekking tot het kredietbesluit sprake is van dringende redenen om geen referendum te houden als bedoeld in artikel 3, aanhef en onder k, van de Referendum-

verordening. Derhalve kan over het kredietbesluit volgens de raad geen referendum worden gehouden.

Het kredietbesluit

Op grond van artikel 7:1 van de Awb dient degene aan wie het recht is toegekend beroep bij een bestuursrechter in te stellen, alvorens beroep in te stellen bezwaar te maken.

Op grond van artikel 1:3 van de Awb wordt onder “besluit” verstaan een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de raad het bezwaar van verzoeker

tegen het kredietbesluit terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard, omdat het kredietbesluit geen besluit is in de zin van artikel 1:3 van de Awb. Het kredietbesluit ziet enkel op de

interne huishouding van de gemeente en is daarom niet gericht op enig rechtsgevolg. Gelet op artikel 8:1 juncto artikel 7:1 van de Awb is het niet mogelijk om hiertegen bezwaar te

maken.

Het referendumbesluit

In de schriftelijke toelichting is namens de raad benadrukt dat het referendumbesluit is gebaseerd op artikel 3, aanhef en onder k, van de Referendumverordening en niet op enig

ander onderdeel van dit artikel. Uit het amendement blijkt dat de dringende redenen er

volgens de raad in zijn gelegen dat het definitief niet doorgaan van het Cultuurcluster

financiële risico’s en tegenvallers voor de gemeente meebrengt. Het niet doorgaan kan

daarbij worden opgevat als het in gebreke blijven bij een vaststellingsovereenkomst waar de gemeente bij is betrokken. Verschillende culturele instellingen willen graag onderdeel

uitmaken van het Cultuurcluster en als het Cultuurcluster er niet komt, heeft dit voor deze

instellingen gevolgen. Het Cultuurcluster is een project waarbij niet alleen de gemeente

risicodrager is. De verwachting is dat als de gemeente afziet van het Cultuurcluster dit tot schadeclaims zal leiden. Er zijn vanaf 2013 verscheidene financiële besluiten door de raad over dit onderwerp genomen. Het kredietbesluit is daar het sluitstuk van. Zonder krediet-

besluit komt de gemeente over als een onbetrouwbare partner. Met een mogelijk nee als

uitkomst van een referendum komt de gemeente voor een haast onmogelijke opgave te staan om een nieuwe bestemming voor het gebied te realiseren. Ter zitting is namens de raad nog aangevoerd dat verzoeker reeds bij de eerdere besluitvorming omtrent het Cultuurcluster had moeten aangeven dat hij een initiatief wil nemen tot het houden van een referendum.

Op grond van artikel 3 van de Referendumverordening kan, voor zover van belang, een referendum niet worden gehouden over:

Op grond van artikel 5, eerste lid, van de Verordening kunnen kiesgerechtigden schriftelijk aangeven dat zij een initiatief willen nemen tot een referendum over een te nemen besluit van de raad.

Op grond van artikel 5, vijfde lid, van de Referendumverordening beslist de raad, indien een kennisgeving is gedaan volgens de hiervoor gestelde eisen, in dezelfde vergadering waarvoor het besluit van de raad is geagendeerd of over dit besluit, met inachtneming van het bepaalde in artikel 3, een referendum kan worden gehouden. De raad kan zijn beslissing voor ten hoogste 4 weken verdagen.

Op grond van artikel 6, eerste lid, van de Referendumverordening kan, binnen zes weken na de dag waarop de raad heeft bekendgemaakt dat over een te nemen besluit een referendum kan worden gehouden, door kiesgerechtigden een verzoek tot het houden van een referendum worden ingediend.

Op grond van artikel 6, zevende lid, van de Referendumverordening neemt de raad uiterlijk binnen 4 weken na de dag van ontvangst van het verzoek een besluit over het houden van een referendum.

Op grond van artikel 16 van de Referendumverordening vindt in de eerstvolgende vergadering nadat het referendum is gehouden, besluitvorming door de raad plaats over het besluit dat aan het referendum is onderworpen.

De voorzieningenrechter stelt voorop dat de raad bij de toepassing van artikel 3 van de Referendumverordening beoordelingsvrijheid heeft, zodat de voorzieningenrechter het

bestreden besluit terughoudend dient te toetsen (zie de uitspraak van de Afdeling

bestuursrechtspraak van de Raad van State van 23 april 2014, ECLI:NL:RVS:2014:1402).

Verder is van belang dat de besluitvorming over het houden van een raadgevend

referendum op grond van de Referendumverordening plaatsvindt in twee stappen. Bij de

eerste stap beslist de raad naar aanleiding van een initiatief of over een besluit een

referendum kan worden gehouden (artikel 5, vijfde lid van de Referendumverordening). Bij de beslissing dat over een besluit geen referendum kan worden gehouden is de raad gebonden aan de gronden van artikel 3 van de Referendumverordening. Als de raad heeft beslist dat over een besluit een referendum kan worden gehouden, volgt de tweede stap. Daarbij

beslist de raad naar aanleiding van een ingediend verzoek of daadwerkelijk een referendum gehouden wordt. Bij deze beslissing zijn aan de raad, anders dan bij de beslissing in de eerste stap, door de Referendumverordening geen beperkingen gesteld. Nadat het referendum is

gehouden, vindt besluitvorming door de raad plaats over het besluit dat aan het referendum is onderworpen. Ook aan deze besluitvorming stelt de Referendumverordening geen

inhoudelijke eisen.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat wat de raad ten grondslag heeft gelegd aan zijn beslissing dat geen referendum kan worden gehouden over het kredietbesluit, geen

dringende redenen zijn als bedoeld in artikel 3, aanhef en onder k, van de Referendum-

verordening. De redenen die de raad aan zijn besluitvorming ten grondslag heeft gelegd zien immers op de gevolgen van het definitief niet doorgaan van het Cultuurcluster. Maar dat is in deze fase van de besluitvorming over het houden van een referendum nog niet aan de orde. Omdat het referendum een democratisch instrument is, kan de eventuele uitkomst (“een

mogelijk nee als uitkomst”) geen dringende reden opleveren om een referendum niet te

houden. Aangezien het om een raadgevend referendum gaat, kan het definitief niet doorgaan van het Cultuurcluster geen rechtstreeks gevolg zijn van het houden van het referendum. Het is namelijk de raad die, nadat het referendum is gehouden, beslist over de consequenties van de uitkomst van het referendum voor het kredietbesluit. Ook als een referendum zou worden gehouden, beslist uiteindelijk de raad over het al dan niet doorgaan van het Cultuurcluster. Zoals onder 6.5 is vermeld, is deze besluitvorming van de raad in de Referendumverordening niet genormeerd.

Voor zover de raad heeft willen betogen dat het houden van een referendum onaanvaardbare vertraging oplevert voor het nemen van het kredietbesluit, is dit onvoldoende

onderbouwd. In de inmiddels verstreken tijd sedert het nemen van het primaire besluit, had een referendum gehouden kunnen worden. Uit de overgelegde raadsinformatiebrief van 24 oktober 2017 blijkt niet op welke wijze het houden van een referendum aan de voorbereidingen van het project realisatie Cultuurcluster in de weg zou hebben gestaan.

Het standpunt van de raad dat verzoeker in een eerder stadium het initiatief voor het houden van een referendum had moeten nemen, kan de voorzieningenrechter niet volgen. De door de raad ingeschakelde deskundigen hebben immers geconcludeerd dat niet is gebleken dat het kredietbesluit zijn grondslag vindt in een eerder genomen beslissing waarover een referendum kon worden gehouden. De raad heeft niet onderbouwd waarom deze conclusie niet (meer) wordt gedeeld.

De slotsom is daarom dat de raad zich in redelijkheid niet op het standpunt heeft

kunnen stellen dat er dringende redenen zijn om geen referendum te houden over het

kredietbesluit.