Uitspraken

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden. In geval van ontbinding moet ook worden beoordeeld of aan [werknemer] een billijke vergoeding dient te worden toegekend.

De kantonrechter stelt vast dat sprake is van een opzegverbod, omdat [werknemer] ongeschikt is tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte. Dit opzegverbod staat gezien artikel 7:671b lid 6 aanhef en onderdeel a BW echter niet in de weg aan ontbinding, omdat het verzoek geen verband houdt met de ziekte van [werknemer]. Het verzoek is immers -kort gezegd- gebaseerd op vermeend drugsgebruik en disfunctioneren van [werknemer] voorafgaand aan de ziekmelding en dat staat los van de ongeschiktheid wegens ziekte. Het primaire verweer van [werknemer] zal dan ook worden verworpen.

De kantonrechter stelt voorop dat uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van [werknemer] binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In artikel 7:669 lid 3 BW is nader omschreven wat onder een redelijke grond moet worden verstaan.

Hightide voert aan dat de redelijke grond voor ontbinding onder meer is gelegen in (ernstig) verwijtbaar handelen van [werknemer], allereerst bestaande uit – kort gezegd – drugsgebruik, het aanbieden van drugs aan andere medewerkers en het opslaan van drugs in de strandtent. Ter onderbouwing van haar standpunt heeft Hightide in dat verband een aantal verklaringen van werknemers overgelegd. Allereerst de verklaring van medewerkster [medewerkster 1] van 19 september 2016, inhoudende - kort gezegd - dat [werknemer] fooien opmaakt aan ‘troep’ die hij gebruikt, dat hij aan de ‘rotzooi’ zit en dat een junk of verslaafde dat niet zal toegeven. Allereerst is deze verklaring naar het oordeel van de kantonrechter te weinig specifiek, nu daarin niet wordt vermeld wanneer en wat voor drugs zouden zijn gebruikt. Bovendien staat vast dat naar aanleiding van deze verklaring op of omstreeks
21 september 2016 tussen partijen over het vermeende drugsgebruik van [werknemer] is gesproken, dat [werknemer] dit heeft ontkend en dat daarop door Hightide geen actie is ondernomen, in die zin dat Hightide niet schriftelijk heeft gewaarschuwd dat zij het bewaren, aanbieden of gebruik van drugs op het werk niet tolereert. Ook in de brief van Hightide van 26 oktober 2016 waarin Hightide een ontbinding met wederzijds goedvinden voorstelt wordt niet over de drugskwestie gesproken. Bovendien heeft Hightide geen aangifte van de drugskwestie gedaan. Een en ander had naar het oordeel van de kantonrechter wel op haar weg gelegen. Vaststaat dat de overige door Hightide overgelegde (ongedateerde) verklaringen pas zijn afgelegd na de ziekmelding van [werknemer]. Niet gebleken is dat deze verklaringen met [werknemer] zijn besproken. Daartegenover staan een aantal door [werknemer] in het geding gebrachte verklaringen, waarin de beschuldigingen van Hightide over drugsgebruik of drugsverslaving van [werknemer] worden tegengesproken. Ook de huisarts van [werknemer] heeft een verklaring van 2 december 2016 afgelegd, inhoudende dat [werknemer] al enkele maanden bij hem onder behandeling is wegens klachten van burn-out, een paniekstoornis en PTSS klachten, dat [werknemer] zich destijds bij hem heeft gemeld met een verhaal over een hoge werkdruk en een inbraak en dat de huisarts geen aanwijzingen heeft dat deze klachten zijn veroorzaakt door een andere ziekte of aandoening.

De kantonrechter neemt tot uitgangspunt dat in zaken die voortvloeien uit de Wet werk en zekerheid (Wwz), zoals deze zaak, het bewijsrecht in beginsel van toepassing is, tenzij de aard van de zaak zich hiertegen verzet. In dit geval verzet de aard van de zaak zich niet tegen toepassing van het bewijsrecht. De bewijslast betreffende de stellingen inzake de drugskwestie ligt bij Hightide. De kantonrechter komt echter aan het geven van een bewijsopdracht niet toe, nu de betreffende stellingen van Hightide gelet op hetgeen hiervoor is overwogen onvoldoende zijn onderbouwd, zodat Hightide niet aan haar stelplicht heeft voldaan. Ook de stelling van Hightide dat [werknemer] zonder toestemming drank van Hightide tot zich heeft genomen is onvoldoende onderbouwd. Daarover is slechts een niet specifieke verklaring door medewerkster [medewerkster 2] afgelegd en niet gebleken is dat dit verwijt met [werknemer] besproken. Ook is onvoldoende gebleken dat [werknemer] op 26 en 27 oktober 2016 niet op het werk is komen opdagen. Immers uit het als bijlage bij productie D overgelegde rooster blijkt dat de strandtent op de betreffende dagen gesloten was en hiertegen heeft Hightide geen andere feiten en omstandigheden naar voren gebracht waaruit het tegendeel blijkt. Gelet op het vorenstaande kan niet worden gezegd dat [werknemer] verwijtbaar laat staan ernstig verwijtbaar heeft gehandeld, zodat geen sprake is van een redelijke grond voor ontbinding zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel e BW.

Het gestelde disfunctioneren van [werknemer] levert evenmin een redelijke grond voor ontbinding op. Onder een redelijke grond als bedoeld in artikel 7:669 lid 1 BW wordt op grond van artikel 7:669 lid 3 onderdeel d BW verstaan de ongeschiktheid van de werknemer tot het verrichten van de bedongen arbeid, anders dan ten gevolge van ziekte of gebreken van de werknemer, mits de werkgever de werknemer hiervan tijdig in kennis heeft gesteld en hem in voldoende mate in de gelegenheid heeft gesteld zijn functioneren te verbeteren en de ongeschiktheid niet het gevolg is van onvoldoende zorg van de werkgever voor scholing of voor de arbeidsomstandigheden van de werknemer. Uit de stukken die in deze procedure zijn overgelegd blijkt niet dat de [werknemer] gemaakte verwijten over zijn functioneren terecht zijn en evenmin dat deze verwijten aan [werknemer] zijn medegedeeld. Functioneringsverslagen zijn niet opgemaakt. Evenmin is [werknemer] een verbetertraject geboden. Er is dan ook niet gebleken van een redelijke grond voor ontbinding zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3 onderdeel d BW.

De gestelde verstoorde arbeidsverhouding is gestoeld op bedrog/drugsgebruik door [werknemer] en het verschil van inzicht over de uitvoering van de werkzaamheden (in feite dus het disfunctioneren). Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat niet is gebleken dat deze verwijten terecht zijn gemaakt. Weliswaar is de arbeidsverhouding tussen partijen inmiddels verstoord geraakt, maar niet kan worden gezegd dat sprake is van een zodanige verstoring dat van Hightide in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren, mede er op gelet dat de verstoring van de arbeidsrelatie in ieder geval deels door de werkgever zelf in de hand is gewerkt door niet (tijdig) en deels pas na veroordeling daartoe in kort geding het loon van [werknemer] te betalen. Er is naar het oordeel van de kantonrechter dan ook geen sprake van een redelijke grond voor ontbinding zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3 onderdeel g BW.

Ook is geen sprake van andere omstandigheden die zodanig zijn dat van Hightide niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3 onderdeel h BW. Deze zogenoemde ‘h-grond’ dient blijkens de parlementaire geschiedenis immers niet als ‘reparatiegrond’, in die zin dat deze niet dient te worden gebruikt voor het repareren van het op de (bovengenoemde) overige gronden onvoldoende onderbouwde ontslag. Onder deze h-grond kunnen dus niet de verschillende andere gronden, die op zich onvoldoende redelijke gronden opleveren, samengeteld wel een redelijke grond vormen.

De conclusie is dat de kantonrechter het verzoek van Hightide zal afwijzen en dat de arbeidsovereenkomst dus niet zal worden ontbonden.

Het tegenverzoek tot toekenning van een billijke vergoeding is ingesteld onder de voorwaarde dat de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden. Nu deze voorwaarde niet is vervuld, komt het tegenverzoek niet aan de orde.

Op de zitting heeft [werknemer] (mede ingegeven door het advies van de bedrijfsarts) aangeboden over de geschilpunten een mediationtraject te volgen. Dit aanbod heeft Hightide van de hand gewezen. Omdat de arbeidsovereenkomst (thans) blijft voortbestaan en partijen wederzijdse re-integratieverplichtingen hebben, wenst de kantonrechter in dit verband op te merken dat het wenselijk is dat partijen een manier vinden de onderlinge verstandhouding in zulke banen te leiden dat over de wijze waarop de re-integratie plaatsvindt kan worden overlegd. De kantonrechter voorziet bij een ongewijzigde situatie een langdurige juridische strijd tussen partijen met alle kosten en nadelige gevolgen voor de re-integratie van dien. Mediation zou dan ook uitkomst kunnen bieden en daarom geeft de kantonrechter partijen in overweging mediation te beproeven.

De proceskosten komen voor rekening van Hightide, omdat zij ongelijk krijgt.