Uitspraken

Primair moet worden beoordeeld of de verzochte ontbinding van de arbeidsovereenkomst met [de verweerder] in strijd is met het opzegverbod vanwege arbeidsongeschiktheid. Helder Vastgoed heeft aangevoerd dat de ziekte van [de verweerder] geen grond vormt voor de verzochte ontbinding, maar zijn gedrag en dan met name het gedrag op 3 maart 2017. Weliswaar stelt [de verweerder] dat zijn gedrag op die dag is veroorzaakt door zijn ziekte, maar die stelling is niet deugdelijk onderbouwd, in die zin dat aannemelijk is geworden dat de ziekte bepalend is geweest voor het gedrag. De verklaringen van de huisarts en van de psychosomatisch fysiotherapeut/arbeidsfysiotherapeut acht de kantonrechter in dit opzicht niet voldoende.

De kantonrechter is daarom van oordeel dat het ontbindingsverzoek geen verband houdt met het bestaan van een opzegverbod als bedoeld in artikel 7:670 BW.

Vervolgens moet de vraag worden beantwoord of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden op grond van artikel 7:671b lid 1 BW.

De kantonrechter stelt voorop dat uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van [de verweerder] binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt.

Naast voornoemde omstandigheden op 3 maart 2017 dient naar het oordeel van de kantonrechter tevens rekening te worden gehouden met andere omstandigheden. Zo heeft Helder Vastgoed aangevoerd en heeft [de verweerder] niet weersproken, dat [de verweerder] al eerder is aangesproken op zijn gedrag en dat hij hiervoor op 15 juni 2016 zelfs een schriftelijke waarschuwing heeft gekregen. Bovendien heeft Helder Vastgoed, in verband met eerdere incidenten met [de verweerder] , in vergaande mate met [de verweerder] rekening gehouden. Zo werkte [de verweerder] zoveel mogelijk alleen om conflicten met collega’s te voorkomen en mocht hij in verband met die werkzaamheden zijn groot rijbewijs halen op kosten van Helder Vastgoed.

Gelet op de eerdere waarschuwing(en), met name vanwege zijn opvliegend gedrag, valt het [de verweerder] te verwijten dat hij op 3 maart 2017 heeft gehandeld zoals hiervoor aangegeven. Het feit dat hij ziek was en nog bezig was te re-integreren, ontneemt niet het verwijtbare karakter aan dit gedrag en pleit hem daarvan niet vrij. Het verzoek van zijn leidinggevende om weer aan het werk te gaan, kan niet als onredelijk worden aangemerkt. Bovendien is aannemelijk dat het handelen van [de verweerder] bedreigend is overgekomen voor [Y] en ook is aannemelijk dat [de verweerder] daarmee het gezag van [Y] als leidinggevende heeft aangetast, temeer daar diverse collega’s getuige waren van het incident.

Naar het oordeel van de kantonrechter is er een redelijke grond voor ontbinding, zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel e, BW, omdat sprake is van verwijtbaar handelen of nalaten van [de verweerder] , zodanig dat van Helder Vastgoed in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Daarbij is met name van belang hetgeen zich op 3 maart 2017 heeft afgespeld, mede in het licht van de eerdere waarschuwing(en) en gebeurtenissen, zoals hiervoor aangegeven.

Helder Vastgoed heeft verzocht om bij ontbinding geen rekening te houden met de geldende opzegtermijn, omdat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [de verweerder] . De kantonrechter overweegt daarover als volgt.

Op grond van artikel 7:671b lid 8, onderdeel a en b, BW bepaalt de kantonrechter bij ontbinding het einde van de arbeidsovereenkomst op het tijdstip waarop de arbeidsovereenkomst bij regelmatige opzegging zou zijn geëindigd, maar kan hij het einde van de arbeidsovereenkomst bepalen op een eerder tijdstip, indien de ontbinding van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer.

De vraag is dan ook of in dit geval het handelen van [de verweerder] als ernstig verwijtbaar handelen kan worden aangemerkt.

Naar het oordeel van de kantonrechter is sprake van ernstig verwijtbaar handelen, met name vanwege de ondermijning van het gezag van de leidinggevende op 3 maart 2017, de schending van diens integriteit, het bedreigende van de handeling en de vertrouwensbreuk die hiervan het gevolg is. Mogelijk heeft het herhaalde verzoek van [Y], om aan het werk te gaan, bij [de verweerder] ergernis gewekt, de reactie van [de verweerder] hierop was echter grensoverschrijdend en disproportioneel.

De kantonrechter ziet echter reden om toepassing te geven aan artikel 7:673 lid 8 BW. Daarbij wordt ervan uitgegaan dat [de verweerder] met zijn nadrukkelijke verwijzing naar zijn persoonlijke omstandigheden en de gevolgen voor hem van het ontslag, ook bedoeld heeft om een beroep te doen op deze bepaling. Volgens artikel 7:673 lid 8 BW kan, in afwijking van artikel 7:673 lid 7, onderdeel c, BW, de kantonrechter de transitievergoeding toch geheel of gedeeltelijk aan de werknemer toekennen indien het niet toekennen ervan naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.

Blijkens de wetsgeschiedenis kan daarbij gedacht worden aan het geval waarin een werknemer een relatief kleine misstap begaat na een heel lang dienstverband (zie: Kamerstukken II, 2013-2014, 33 818, nr. 3, pag. 113).

In dit geval is het incident van 3 maart 2017, de directe aanleiding voor de ontbinding van de arbeidsovereenkomst, een grove fout geweest van [de verweerder] die ernstig verwijtbaar handelen oplevert. Tegelijkertijd is die fout een eenmalige geweest, in die zin dat de eerdere waarschuwingen aan het adres van [de verweerder] niet op (geheel) dezelfde gedragingen betrekking hebben gehad. Daarbij komt dat sprake is van een langdurig dienstverband van 23 jaar, dat ontbinding van de arbeidsovereenkomst (al dan niet op termijn) gevolgen zal hebben voor de inkomenssituatie van [de verweerder] en dat hij mede gelet op zijn leeftijd wellicht niet gemakkelijk een andere, vergelijkbare baan zal vinden tegen hetzelfde salaris.

Het geheel vervallen van het recht op transitievergoeding is onder die omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar. De kantonrechter is van oordeel dat een gedeeltelijke toekenning, te weten 50% van de transitievergoeding, recht doet aan de omstandigheden van dit geval.