Uitspraken

2.1.

[werknemer] , geboren op [geboortedatum] 1974, is op 1 juni 2016 in dienst getreden bij Stukart op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd tot en met 31 mei 2017. Daarvoor is [werknemer] (sinds september 2015) via een uitzendbureau bij Stukart werkzaam geweest.

2.2.

De laatste functie die [werknemer] vervulde, is die van allround hovenier, met een salaris van € 2.344,20 bruto per maand, exclusief 8% vakantietoeslag.

2.3.

De CAO Hoveniersbedrijf (hierna te noemen: de CAO) is op de arbeidsovereenkomst van toepassing.

2.4.

In artikel 12 lid 1 van de CAO is bepaald:

2.5.

Op 17 oktober 2016 heeft Stukart [werknemer] mondeling op staande voet ontslagen. De reden hiervoor was – kort samengevat - dat [werknemer] op 10 oktober 2016 concurrerende werkzaamheden zou hebben verricht met gereedschap van Stukart en dat hij de daarvoor ontvangen beloning niet aan Stukart heeft afgedragen.

2.6.

Bij brief van 18 oktober 2016 is dit ontslag door Stukart schriftelijk aan [werknemer] bevestigd. In diezelfde brief is [werknemer] voorwaardelijk (voor zover het ontslag op staande voet van 17 oktober 2016 geen stand houdt) nogmaals op staande voet ontslagen. In deze brief is daartoe aangevoerd dat [werknemer] op 18 oktober 2016 omstreeks 10.00 uur voor de deur van zijn collega [collega] is verschenen om ‘verhaal te halen’, welk bezoek door [collega] als zeer bedreigend is ervaren. Dit ‘verhaal halen’ op zich, maar ook in samenhang met de gedragingen die tot het ontslag op staande voet op 17 oktober 2016 hebben geleid, levert een reden voor ontslag op staande voet op, aldus Stukart in deze brief. Ook heeft Stukart in deze brief aangezegd dat zij de gefixeerde schadevergoeding op grond van de wet van [werknemer] zal vorderen als [werknemer] niet berust in het ontslag op staande voet.

2.7.

Bij brief van 17 oktober 2016 heeft [werknemer] geprotesteerd tegen het op die dag gegeven ontslag op staande voet en heeft hij zijn diensten aangeboden.

2.8.

Bij faxbrief van 25 oktober 2016 heeft (de gemachtigde van) [werknemer] tegen beide ontslagen op staande voet geprotesteerd en verklaard dat [werknemer] zich beschikbaar houdt de bedongen arbeid te verrichten.

2.9.

Bij brief van 4 november 2016 heeft (de gemachtigde van) Stukart medegedeeld dat Stukart de gegeven ontslagen op staande voet niet zal intrekken.

2.10.

[werknemer] heeft tot 17 oktober 2016 loon ontvangen.

3.1.

[werknemer] verzoekt de kantonrechter, bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

- het ontslag op staande voet van 17 oktober 2016 te vernietigen;

- [werknemer] toe te laten tot het werk, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 300,00 per dag;

- Stukart te veroordelen tot doorbetaling van het salaris van [werknemer] vanaf 17 oktober 2016 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd, te vermeerderen met de wettelijke verhoging;

Voorwaardelijk, indien het eerste ontslag op staande voet wordt vernietigd:

- het ontslag op staande voet van 18 oktober 2016 te vernietigen;

- [werknemer] toe te laten tot het werk, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 300,00 per dag;

- Stukart te veroordelen tot doorbetaling van het salaris van [werknemer] vanaf 18 oktober 2016 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd, te vermeerderen met de wettelijke verhoging;

- Stukart te veroordelen tot betaling aan [werknemer] van een billijke vergoeding ad € 19.925,70 en een vergoeding wegens onregelmatige opzegging van ten minste € 7.032,60 bruto, dan wel een door de kantonrechter te bepalen vergoeding;

- Stukart te veroordelen tot betaling aan [werknemer] van de wettelijke rente en de proceskosten.

3.2.

[werknemer] legt aan de verzoeken ten grondslag dat de hem gegeven ontslagen op staande voet niet voldoen aan de wettelijke vereisten, zodat Stukart heeft opgezegd in strijd met artikel 7:671 van het Burgerlijk Wetboek (BW). [werknemer] stelt hiertoe – kort weergegeven – het volgende.

3.3.

[werknemer] verrichtte op 10 oktober 2016 samen met zijn collega [collega] , die als leidinggevende fungeerde, hovenierswerkzaamheden bij een vaste klant te Hoofddorp. Op aanwijzing van [collega] , die vaker bij die klant werkte, moest [werknemer] ook de andere zijde van de hoge heg snoeien, dus staand op het terrein van het naburige bedrijf [bedrijf A] . Toen [werknemer] daar aan het werk was werd hij aangesproken door de eigenaar van dat bedrijf, [betrokkene] . [betrokkene] zei dat hij een hoveniersbedrijf kon gebruiken om zijn oprit opnieuw te laten bestraten. [werknemer] heeft getracht [betrokkene] als klant voor Stukart te winnen door de mogelijkheden te bespreken en te noemen wie er gebeld kon worden voor een offerte. Daar zou [betrokkene] over nadenken. Voordat [betrokkene] in zijn auto stapte vroeg [betrokkene] of meteen de uitlopers in de lage heg langs het trottoir konden worden weggesnoeid. Dat was niet veel werk en gezien het zojuist gevoerde acquisitiegesprek leek het [werknemer] niet raadzaam dit verzoek te weigeren. [betrokkene] bedankte voor de toezegging en gaf € 50,- fooi voor [werknemer] en [collega] , die samen het snoei- en opruimwerk hebben verricht. Toen [werknemer] aan [collega] vroeg of zij de ontvangen € 50,- gelijkelijk zouden verdelen of in de fooienpot zouden stoppen, antwoordde [collega] dat zij dat bedrag samen zouden delen, dus ieder € 25,-. Op maandag 17 oktober 2016 werd [werknemer] bij Stukart ontboden en op staande voet ontslagen omdat [collega] zou hebben gemeld dat [werknemer] Stukart zou hebben beconcurreerd. [werknemer] mocht geen uitleg geven en moest onmiddellijk vertrekken. Omdat Stukart niet wilde communiceren over het ontslag, heeft [werknemer] zich op 18 oktober 2016 naar de woning van [collega] begeven om opheldering te vragen.

3.4.

Er is geen sprake geweest van concurrerende werkzaamheden. Het ging om een handeling van circa 10 minuten aan een laag hegje, waarvoor Stukart nooit apart zou zijn ingehuurd en welke zijn verricht in het kader van het gunstig stemmen van een mogelijke klant. [werknemer] is nooit eerder in overtreding geweest of gewaarschuwd. Bovendien was [werknemer] mee met zijn leidinggevende [collega] die, als hij het er niet mee eens zou zijn geweest, Stukart had kunnen bellen voor overleg. [collega] is niet ontslagen. Verder blijkt uit niets dat [werknemer] [collega] op 18 oktober 2016 zou hebben bedreigd.

4.1.

Stukart concludeert tot instandhouding van de ontslagen op staande voet zonder toekenning van een vergoeding aan [werknemer] , met veroordeling van [werknemer] (bij wijze van tegenverzoek) in de vergoeding als bedoeld in artikel 7:677 leden 2 en 3 BW, alsmede veroordeling van [werknemer] in de volledige proceskosten en kosten juridische bijstand, voorlopig begroot op € 7.500,- exclusief btw, dan wel een in goede justitie te bepalen vergoeding van kosten van juridische bijstand. Zij stelt daartoe – samengevat – het volgende.

4.2.

De gang van zaken is volgens Stukart anders dan [werknemer] stelt. Op 10 oktober 2016 heeft [werknemer] samen met [collega] , die niet [werknemers] leidinggevende is, bij een vaste klant in Hoofddorp gewerkt. Ze hadden de werkzaamheden verdeeld. Toen [collega] geen machines meer hoorde is hij naar [werknemer] toegelopen om te gaan lunchen. Hij trof [werknemer] pratend met de buurman ( [betrokkene] ) aan. Het gesprek ging over het snoeien van de haag in de voortuin van [betrokkene] . [collega] gaf aan [werknemer] aan dat de kosten voor het snoeien van de haag met kantoor moesten worden afgestemd. Kennelijk was [werknemer] het daar niet mee eens, hij zei dat zijn pauze begon en begon vervolgens met het snoeien van de haag. Desgevraagd door [collega] gaf [werknemer] later aan dat hij € 50,- voor het snoeien had ontvangen. [werknemer] vroeg of dit in de fooienpot moest of dat ze het bedrag zouden delen. [collega] gaf daarop aan dat het bedrag niet in de fooienpot maar naar kantoor moest wegens uitgevoerde werkzaamheden. Op 11 oktober 2016 ontving [collega] alsnog € 25,- van [werknemer] . Nadat [collega] wroeging kreeg heeft hij op 17 oktober 2016 de directeur van Stukart ingelicht en het door hem ontvangen bedrag van € 25,- afgegeven. Op 18 oktober 2016 is [werknemer] verhaal gaan halen bij [collega] bij diens woning. Dit bezoek is door [collega] als bedreigend ervaren. Stukart verwijst naar de bij het verweerschrift als producties 1 en 2 overgelegde verklaringen van [collega] .

4.3.

[collega] heeft van Stukart een disciplinaire maatregel gekregen. [collega] is niet ontslagen omdat hij niet de bewuste afspraak met [betrokkene] heeft gemaakt, hij eerlijk was over de situatie en de ontvangen € 25,- heeft afgedragen aan Stukart.

4.4.

Het op 17 oktober 2016 gegeven ontslag op staande voet is rechtsgeldig. De CAO verbiedt nevenwerkzaamheden die concurrentie kunnen opleveren en vermeldt dat ontslag op staande voet kan volgen. Dit wordt ook uitgedragen in de onderneming van Stukart. Er is sprake van concurrerende werkzaamheden. Onjuist is dat Stukart niet voor snoeien van een enkele haag kan worden ingehuurd. Beleid is dat in geval van een potentiële nieuwe klant naar kantoor gebeld wordt om te vragen wat het kost de werkzaamheden uit te voeren. Dat heeft [werknemer] niet gedaan. Pas na het ontslag op staande voet gaf [werknemer] aan uit acquisitiemotieven gehandeld te hebben. Bovendien heeft [werknemer] het ontvangen geld niet afgedragen. [werknemer] kan [collega] niet verantwoordelijk stellen, nu [collega] niet zijn leidinggevende is.

4.5.

Het bedreigende bezoek aan [collega] op 18 oktober 2016 rechtvaardigt op zich, maar ook in samenhang met gedragingen die tot ontslag op 17 oktober 2016 hebben geleid, een ontslag op staande voet.

4.6.

Nu de ontslagen op staande voet terecht zijn gegeven, heeft [werknemer] ook geen recht op een billijke vergoeding of een vergoeding wegens onregelmatige opzegging.

4.7.

Stukart maakt op haar beurt wel aanspraak op een vergoeding wegens onregelmatige opzegging overeenkomstig het bepaalde in artikel 7:677 lid 2 en lid 3 onder b BW. [werknemer] heeft Stukart immers door opzet of schuld een dringende reden gegeven om de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen.