Uitspraken

Het gaat in deze zaak om de vraag of aan [werknemer] een vergoeding wegens onregelmatige opzegging en een billijke vergoeding moet worden toegekend.

[werknemer] heeft het verzoek tijdig ingediend, omdat het is ontvangen binnen twee maanden na de dag waarop de arbeidsovereenkomst tussen partijen is geëindigd (art. 7:686a lid 4, sub a BW).

Voor de beoordeling van de door [werknemer] verzochte vergoedingen dient te worden beoordeeld of Ebro Diensten [werknemer] al dan niet ten onrechte op staande voet heeft ontslagen. Volgens artikel 7:677 lid 1 BW moet een ontslag op staande voet onverwijld worden gegeven, onder gelijktijdige mededeling van de dringende reden voor dat ontslag.

Niet gesteld of gebleken is dat het ontslag op staande voet niet onverwijld is gegeven.

Als dringende reden in de zin van artikel 7:677 lid 1 BW worden op grond van het bepaalde in artikel 7:678 lid 1 BW beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die ten gevolge hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet verlangd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag of van een dringende reden sprake is, moeten alle omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking worden genomen.

In de brief van 9 februari 2018 wordt – samengevat – als reden voor het ontslag op staande voet aangevoerd dat [werknemer] betrokken is geweest bij een vechtpartij met een collega. [werknemer] heeft erkend dat hij betrokken is geweest bij de betreffende vechtpartij, waarbij hij de collega een duw heeft gegeven en heeft geslagen, maar [werknemer] heeft gesteld dat niet hij, maar de collega de vechtpartij is begonnen en dat hij slechts uit noodweer heeft gehandeld.

Partijen hebben een verschil van mening omtrent de lezing van de overgelegde, ter zitting getoonde, camerabeelden van het incident dat heeft plaatsgevonden op 9 februari 2018. Zo stelt [werknemer] zich op het standpunt dat hij het omdraaien van de collega heeft ervaren als een voorbereidingshandeling om hem in het gezicht te slaan, zodat [werknemer] zijn collega ter verdediging een duw heeft gegeven. Volgens Ebro Diensten heeft [werknemer] met deze duw de discussie tussen hem en de collega laten escaleren, terwijl de collega op dat moment juist een de-escalatiehandeling verrichtte door zich van [werknemer] weg te draaien (met zijn armen in rust langs zijn lichaam, zodat [werknemer] hierin geen enkele dreiging heeft kunnen zien).

Tussen partijen staat vast dat na de duw een worsteling tussen [werknemer] en de collega is ontstaan. Naar het standpunt van Ebro Diensten heeft [werknemer] nadat de situatie door collega’s was gesust, nogmaals laten escaleren door de collega in het gezicht te slaan. [werknemer] stelt dat hij deze klap in het heetst van de strijd, bevangen door adrenaline, heeft gegeven, waarbij meespeelt dat de collega zich zeer negatief uitliet over de zieke stiefmoeder van [werknemer].

De kantonrechter acht op grond van de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting, meer in het bijzonder de camerabeelden, onvoldoende aannemelijk geworden dat [werknemer] zich in een noodweersituatie bevond. Deze beoordeling acht de kantonrechter evenwel niet van doorslaggevend belang omdat in de gegeven omstandigheden niet van belang is wie de situatie heeft laten escaleren en wat de reden van de verrichtte handelingen is geweest. Vast staat dat [werknemer] betrokken is geweest bij een vechtpartij op de werkvloer, terwijl van een werknemer verwacht mag worden dat hij zich er bewust van is dat dit onacceptabel gedrag is.

Dit geldt temeer nu in het onderhavige geval naar het oordeel van de kantonrechter voldoende aannemelijk is geworden dat sprake is van een werkplek waar potentieel gevaarlijke omstandigheden bestaan, met de kans op substantiële verwondingen. Immers staat als onweersproken vast dat op deze werkplaats regelmatig sprake is van een gladde vloer en er met scherpe messen wordt gewerkt. Vechtpartijen op de werkvloer behoeven naar het oordeel van de kantonrechter, gelet op de veiligheid van het personeel, niet door de werkgever te worden getolereerd. De kantonrechter is dan ook met Ebro Diensten van oordeel dat het handelen van [werknemer] onacceptabel is en een dringende reden in de zin van de wet oplevert.

De kantonrechter acht de gevolgen van het ontslag voor [werknemer] voorts niet dermate groot dat – hoewel het ontslag op staande voet te gelden heeft als ultimum remedium – sprake is van een buitensporige maatregel. Daarbij neemt de kantonrechter mede in aanmerking dat sprake was van een kortdurend dienstverband op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd en de omstandigheid dat de kansen voor [werknemer] op de arbeidsmarkt gelet op zijn leeftijd en de aard van de werkzaamheden gunstig zijn. [werknemer] heeft ook binnen afzienbare tijd na het ontslag een nieuwe baan met een vergelijkbaar salaris gevonden.

Gelet op het voorgaande is het op 9 februari 2018 gegeven ontslag rechtsgeldig.

Uit artikel 7:681 lid 1, sub a, BW volgt dat de kantonrechter op verzoek van de werknemer een billijke vergoeding kan toekennen, indien de werkgever heeft opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW. Nu hiervoor is geoordeeld dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is, zal het verzoek van [werknemer] om toekenning van die billijke vergoeding worden afgewezen. Om diezelfde reden zal de verzochte vergoeding wegens onregelmatige opzegging worden afgewezen.

Gelet op het voorgaande zal ook het verzoek van [werknemer] tot veroordeling van Ebro Diensten tot verstrekking van een bruto/netto-specificatie worden afgewezen.

De proceskosten komen voor rekening van [werknemer], omdat hij ongelijk krijgt.

Ebro Diensten heeft verzocht om [werknemer] te veroordelen tot betaling van een vergoeding als bedoeld in artikel 7:677 lid 2 BW.

Uit artikel 7:686a lid 4, sub a, BW volgt dat de bevoegdheid om een verzoekschrift bij de kantonrechter in te dienen, vervalt twee maanden na de dag waarop de arbeidsovereenkomst is geëindigd, indien het een verzoek op grond van artikel 7:677 BW betreft. De arbeidsovereenkomst is geëindigd op 9 februari 2018 en het verweerschrift van Ebro Diensten, waarin het zelfstandig tegenverzoek is opgenomen, is door de griffie van de rechtbank ontvangen op 3 mei 2018. Het verzoek van Ebro Diensten is dus ontvangen meer dan twee maanden na de dag waarop de arbeidsovereenkomst is geëindigd en daarmee te laat ingediend. Het verzoek zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

De proceskosten komen voor rekening van Ebro Diensten, omdat zij ongelijk krijgt. Vanwege de samenhang tussen het verzoek en het tegenverzoek, zullen de kosten van [werknemer] ten aanzien van het tegenverzoek op nihil worden gesteld.