Uitspraken

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden. In geval van ontbinding moet ook worden beoordeeld of aan [verweerster] een billijke vergoeding dient te worden toegekend.

De kantonrechter stelt voorop dat uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van [verweerster] binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In artikel 7:669 lid 3 BW is nader omschreven wat onder een redelijke grond moet worden verstaan. Bij regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van 23 april 2015 (Stcrt. 2015/12685) zijn daarvoor nadere regels gesteld (Ontslagregeling).

Power Internet voert aan dat de redelijke grond voor ontbinding is gelegen in een verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (“g-grond”). [verweerster] betwist primair dat van een dergelijke verstoring van de arbeidsverhouding sprake is en dus verzoekt [verweerster] om afwijzing van het verzoek. Dat primaire verweer zal eerst worden beoordeeld.

In HR 23 december 2016, ECLI:NL:HR:2016:2998, NJ 2017/203, (Mediant) heeft de Hoge Raad geoordeeld dat als uitgangspunt moet worden aanvaard dat de wettelijke bewijsregels van overeenkomstige toepassing zijn in procedures strekkende tot ontbinding van een arbeidsovereenkomst. De toepasselijkheid van de wettelijke bewijsregels brengt onder meer mee dat de werkgever de aan zijn ontbindingsverzoek ten grondslag liggende feiten en omstandigheden zal moeten stellen en, bij voldoende gemotiveerde betwisting door de werknemer, zal moeten bewijzen. Daarbij verdient opmerking dat voor bewijs in het burgerlijk procesrecht niet steeds is vereist dat de te bewijzen feiten en omstandigheden onomstotelijk komen vast te staan, maar kan volstaan dat deze voldoende aannemelijk worden. Het vorenstaande is niet anders in het geval dat de werkgever ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzoekt. De rechter zal moeten onderzoeken of, uitgaande van de feiten en omstandigheden die — zo nodig na bewijslevering — zijn komen vast te staan, in redelijkheid kan worden geoordeeld dat sprake is van deze door de werkgever aangevoerde ontslaggrond (zie HR 16 februari 2018, ECLI:NL:HR:2018:182 en HR 16 februari 2018, ECLI:NL:HR:2018:220).

De kantonrechter overweegt allereerst dat het moment waarop het verzoek is ingediend in beginsel bepalend is voor de vraag of er sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. In dat verband heeft Power Internet betoogd dat de arbeidsverhouding dusdanig is verslechterd dat verdere samenwerking niet meer mogelijk is. Naar het oordeel van de kantonrechter leveren de door Power Internet in dat verband naar voren gebrachte feiten en omstandigheden geen redelijke grond voor ontbinding op, zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel g BW. Daartoe wordt het volgende overwogen.

Het vaststaande feit dat partijen hebben geprocedeerd over het ouderlijk gezag en nog steeds procederen over een omgangsregeling brengt niet met zich mee dat er sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding. Vast is immers eveneens komen te staan dat [verweerster] na de beëindiging van de relatie in juni 2015 nog tot april 2016 bij Power Internet is blijven werken. Ook is vast komen te staan dat [verweerster] vervolgens in de periode december 2016 tot eind mei 2018 bij Power Internet heeft gewerkt. Kennelijk was de arbeidsverhouding in die lange periode niet zo slecht dat van Power Internet niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Aan die laatste periode is een einde gekomen doordat Power Internet [verweerster] (andermaal) op non actief heeft gesteld. [naam] heeft [verweerster] op 31 mei 2018 als volgt bericht: “Het is niet aan jou om te bepalen of jij wel of niet naar het werk komt. Uit je mail blijkt ook wel dat jij gewoon maar doet waar jij zin in hebt. Voor de laatste keer er is geen werk”. De gemachtigde van Power Internet heeft op de tweede zitting bevestigd dat [verweerster] is vrijgesteld van werk omdat er geen werk zou zijn. Er zou ook toestemming aan het UWV zijn gevraagd om de arbeidsovereenkomst op te zeggen op bedrijfseconomische gronden. De vrijstelling van werk houdt dus geen verband met de gestelde verstoorde arbeidsverhouding maar met de omstandigheid dat er onvoldoende werk zou zijn. Ter zitting is door [verweerster] nog aangevoerd dat zij samen met [naam] haar ouders bezoekt en dat zo’n bezoek nog in de week van de tweede zitting heeft plaatsgevonden. [naam] heeft deze stelling, door niet te verschijnen op de tweede zitting, niet weersproken zodat de kantonrechter uitgaat van de juistheid van de stelling van [verweerster] . Al deze feiten en omstandigheden zijn voldoende aannemelijk en maken dat in redelijkheid niet kan worden geoordeeld dat sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Power Internet voert ook aan dat de redelijke grond voor ontbinding is gelegen in andere omstandigheden die zodanig zijn dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (“h-grond”). Power Internet heeft echter geen andere feiten of omstandigheden gesteld dan die ter onderbouwing van de g-grond al zijn gesteld. Ook ter onderbouwing van de h-grond wordt immers gewezen op het verbreken van de affectieve relatie en de conflictueuze verhoudingen sedertdien. De “h-grond” is een zogenaamde restgrond en kan niet worden gebruikt voor het repareren van een op een van de andere gronden onvoldoende onderbouwd ontslag. De restgrond kan bijvoorbeeld worden gebruikt in geval van detentie, illegaliteit van de werknemer en het niet beschikken over een tewerkstellingsvergunning. Naar het oordeel van de kantonrechter leveren de door Power Internet in dat verband naar voren gebrachte feiten en omstandigheden dan ook geen redelijke grond voor ontbinding op, zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel h BW.

De conclusie is dat de kantonrechter het verzoek van Power Internet zal afwijzen en dat de arbeidsovereenkomst dus niet zal worden ontbonden.

De proceskosten komen voor rekening van Power Internet, omdat zij ongelijk krijgt.

Voor het treffen van een voorlopige voorziening bestaat geen aanleiding omdat in de zaak van het tegenverzoek een oordeel wordt gegeven over het verzoek van [verweerster] om haar toe te laten tot de werkplek.

Omdat de verzochte ontbinding niet wordt uitgesproken behoeven de subsidiaire verzoeken tot toekenning van een transitievergoeding en een billijke vergoeding geen bespreking.

[verweerster] heeft verzocht haar toe te laten tot de werkplek. Hoewel dit verzoek als voorlopige voorziening is gevorderd, heeft de gemachtigde van [verweerster] desgevraagd bevestigd dat het verzoek mede als een zelfstandig tegenverzoek moet worden gezien.

[verweerster] is door Power Internet op 31 mei 2018 op non-actiefgesteld omdat er geen werk meer voor handen zou zijn. [verweerster] heeft Power Internet op 31 mei 2018 laten weten dat er wat haar betreft voldoende werk is en dat zij wil blijven werken.

Bij schorsing en op non-actiefstelling wordt aan de werknemer een verbod opgelegd de werkzaamheden te verrichten. De rechtmatigheid ervan wordt getoetst aan de beginselen van goed werkgeverschap (artikel 7:611 van BW). Daarbij geldt dat het recht op (weder)tewerkstelling van de werknemer slechts moet wijken indien de werkgever aannemelijk maakt dat hij een redelijke grond heeft - bijvoorbeeld ernstig wangedrag van de werknemer - voor de op non-actiefstelling, dit afgezet tegen het belang van de werknemer. Bij de beoordeling van de vordering tot wedertewerkstelling dient dan ook een belangenafweging plaats te vinden tussen het belang van de werkgever en dat van de werknemer.

De proceskosten komen voor rekening van Power Internet, omdat zij ongelijk krijgt. Deze kosten begroot de kantonrechter aan de zijde van [verweerster] op nihil.